مریم بنوان کیا؛ هدایت اله روشنفکر؛ جمال فیاضی؛ مرتضی چاجی
چکیده
در مطالعه حاضر تنوع ژنتیکی 100 قطعه مرغ بومی از 5 منطقه در استان خوزستان شامل (آبادان، دزفول، شوشتر، اهواز و ایذه) با استفاده از 6 نشانگر ریزماهواره مورد بررسی قرار گرفت. DNA، با استفاده از روش استخراج نمکی از نمونههای خون جمع آوری شده، استخراج شد. واکنشهای PCR برای تمامی جایگاهها به خوبی صورت گرفت و مشخص شد که همه جایگاهها از چند ...
بیشتر
در مطالعه حاضر تنوع ژنتیکی 100 قطعه مرغ بومی از 5 منطقه در استان خوزستان شامل (آبادان، دزفول، شوشتر، اهواز و ایذه) با استفاده از 6 نشانگر ریزماهواره مورد بررسی قرار گرفت. DNA، با استفاده از روش استخراج نمکی از نمونههای خون جمع آوری شده، استخراج شد. واکنشهای PCR برای تمامی جایگاهها به خوبی صورت گرفت و مشخص شد که همه جایگاهها از چند شکلی بالایی برخوردار هستند. مقدار فراوانی جایگاههای مورد مطالعه بین 005/0 تا 247/0 بدست آمد. جمعاً 103 آلل مشاهده شد. میانگین PIC به میزان 898/0 برآورد شد. میانگین هتروزایگوسیتی در کل جمعیت 948/0 با بیشترین میزان 97/0 در جمعیت آبادان و با کمترین میزان 92/0 در جمعیت شوشتر برآورد شد. بنابراین آبادان بالاترین و شوشتر پایین ترین تنوع را نشان دادند. درخت فیلوژنتیک حاصل از فاصله ژنتیکی DA به روش UPGMA ترسیم گردید که در این روش شوشتر قدیمیترین جمعیت شناخته شد. در کل، سطح بسیار بالایی از تنوع ژنتیکی در این مطالعه شناسایی شده است.
محسن ساری؛ رضا بیضایی؛ محمد بوجارپور؛ مرتضی چاجی؛ موسی اسلامی
چکیده
به منظور بررسی اثرات جایگزینی بخشی از نشاسته با فیبر محلول در شوینده خنثی در جیره‌های پرکنسانتره بر میزان افزایش وزن هفتگی، خوراک مصرفی، راندمان غذایی، قابلیت هضم و برخی فراسنجه‌های آسیب شناسی بافت شکمبه، 16 راس بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی طی 70 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از 1- تیمار شاهد (نشاسته بالا)، ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات جایگزینی بخشی از نشاسته با فیبر محلول در شوینده خنثی در جیره‌های پرکنسانتره بر میزان افزایش وزن هفتگی، خوراک مصرفی، راندمان غذایی، قابلیت هضم و برخی فراسنجه‌های آسیب شناسی بافت شکمبه، 16 راس بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی طی 70 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از 1- تیمار شاهد (نشاسته بالا)، 2- 18 درصد تفاله چغندر، 3 - 36 درصد تفاله چغندر و 4- 54 درصد تفاله چغندر (فیبر محلول بالا). اختلاف بین تیمارها در وزن نهایی و میانگین افزایش وزن روزانه در کل دوره آزمایش معنی‌دار بوده و تیمار چهار در مقایسه با دیگر تیمارها وزن نهایی و میانگین افزایش وزن روزانه کمتری داشته است (05/0>P). در هفته‌های دوم و سوم و کل دوره آزمایش کمترین مقدار مصرف ماده خشک در تیمار 4 مشاهده گردید (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی بین تیمارها در کل دوره اختلاف معنی‌داری داشته و تیمارهای 2 و 3 کمترین مقدار و تیمار 4 بیشترین مقدار را نشان دادند (05/0>P). با افزایش مقدار تفاله چغندر در جیره قابلیت هضم ماده خشک در سطح معنی‌داری کاهش و قابلیت هضم NDF و ADF افزایش یافت (05/0>P). همچنین با افزایش سطح فیبر محلول در جیره، رخداد کمتر پاراکراتوزیس و هایپرکراتوزیس مشاهده گردید (05/0>P). نتایج این آزمایش نشان داد که جایگزینی بخشی از نشاسته با فیبر محلول تفاله چغندرقند تا 36 درصد جیره می‌تواند تاثیر مطلوبی بر عملکرد رشد حیوان داشته باشد که این ممکن است به دلیل کاهش بروز ناهنجاری‌های بافتی شکمبه در شرایط تغذیه جیره‌های با فیبر محلول در شوینده خنثی باشد.
