حمیدرضا صحرائی؛ علی کیانی؛ آرش آذرفر؛ حسن خمیس آبادی
چکیده
بتائین یک ترکیب دهنده گروه متیل است که در برخی از فرایندهای فیزیولوژیکی از جمله شیردهی موثر باشد. در پژوهش حاضر، تأثیر افزودن بتائین به جیره بر غلظت برخی فراسنجه‌های‌خونی،کمیت وکیفیت آغوز میش‌های سنجابی بررسی شد. تعداد 20 رأس میش چند شکم زایش در ماه آخرآبستنی در دوگروه با جیره پایه (شاهد:6/3±2/71 کیلوگرم وزن بدن) و یا با جیره پایه ...
بیشتر
بتائین یک ترکیب دهنده گروه متیل است که در برخی از فرایندهای فیزیولوژیکی از جمله شیردهی موثر باشد. در پژوهش حاضر، تأثیر افزودن بتائین به جیره بر غلظت برخی فراسنجه‌های‌خونی،کمیت وکیفیت آغوز میش‌های سنجابی بررسی شد. تعداد 20 رأس میش چند شکم زایش در ماه آخرآبستنی در دوگروه با جیره پایه (شاهد:6/3±2/71 کیلوگرم وزن بدن) و یا با جیره پایه بعلاوه پنج گرم بتائین در کیلوگرم ماده‌‌‌خشک (بتائین:8/3±6/71 کیلوگرم) تغذیه شد. مصرف خوراک، شاخص وضعیت بدن، و حجم پستان میش‌ها و همچنین غلظت خونی گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات، آلبومین، پروتئین‌کل، اوره و هموسیستئین سرم در ماه اخر آبستنی تعیین شد. مقدارآغوز تولیدی تا شش ساعت بعد از زایش در دو نوبت با تزریق عضلانی اکسی توسین اندازه‌گیری شد و ترکیبات شیمیایی آن تعیین شد. مکمل بتائین تأثیری بر مقدار مصرف خوراک، شاخص وضعیت بدن، و حجم پستان میش‌ها نداشت. میانگین مقدار آغوز تولیدی(593 در مقابل 365 گرم) و چربی آغوز (93 در مقابل 59 گرم) و غلظت خونی هموسیستئین (4/8 در مقابل 1/8 میکرومول در لیتر) در میش‌هایی که بتائین دریافت کردند بیشتر(05/0P<) از میش‌های شاهد بود. در میش‌های بتائین یک روند کاهشی در غلظت گلوکز (098/0=P،2/3 در مقابل 4/3 میلی‌مول در لیتر) وغلظت بتا-هیدروکسی‌بوتیرات (059/0=P، 46/0در مقابل 82/0 میلی‌مول در لیتر) در مقایسه با میش‌های شاهد مشاهده شد. نتیجه کلی اینکه مصرف 5 گرم بتائین با ازای هر کیلوگرم ماده خشک ضمن تاثیر مثبت بر تولید و درصد چربی آغوز، باعث افزایش غلظت هموسیستئین، و کاهش اجسام‌کتونی احتمالا با کاهش تجزیه چربی در میش‌های آبستن سنجابی شد.
حسن خمیس آبادی؛ قاسم پورحسابی
چکیده
ااین مطالعه با هدف تعیین اثرات استفاده از ترکیب عصاره دو گیاه دارویی نعناع فلفلی و آویشن بر عملکرد، ویژگی های لاشه و میکروفلورای دستگاه گوارش جوجه های گوشتی انجام شد. آزمایش در 42 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 3×3 با 540 قطعه جوجه گوشتی (سویه راس) شامل 9 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت ...
بیشتر
ااین مطالعه با هدف تعیین اثرات استفاده از ترکیب عصاره دو گیاه دارویی نعناع فلفلی و آویشن بر عملکرد، ویژگی های لاشه و میکروفلورای دستگاه گوارش جوجه های گوشتی انجام شد. آزمایش در 42 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 3×3 با 540 قطعه جوجه گوشتی (سویه راس) شامل 9 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه (شاهد) و به ترتیب جیره پایه همراه با 1/0 درصد عصاره نعناع فلفلی، 2/0 درصد عصاره نعناع فلفلی، 1/0 درصد عصاره آویشن ، 2/0 درصد عصاره آویشن ، 1/0 درصدآویشن + 1/0 درصد نعناع فلفلی ، 1/0 درصد نعناع فلفلی + 2/0 درصد آویشن ، 2/0 درصد نعناع فلفلی+ 1/0 درصد آویشن ، 2/0 درصد نعناع فلفلی + 2/0درصد آویشن بود. نتایج نشان داد اثر سطوح مختلف عصاره آویشن و نعناع فلفلی بر خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک، معنی دار نبود(05/0P>). تفاوت معنیداری بین تیمارهای آزمایشی از نظر ویژگی‌های لاشه مشاهده نشد (05/0P>). سطوح مختلف آویشن و نعناع فلفلی در مقایسه با تیمار شاهد درصد تلفات را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار داد (05/0P<). باکتری اشرشیاکلی فقط در تیمار شاهد مشاهده شد. درنتایج پژوهش حاضر استفاده از عصاره‌های نعناع فلفلی و آویشن به صورت جداگانه یا بصورت ترکیبی تأثیر معنی داری بر عملکرد رشد، ویژگی‌های لاشه و میکروفلورای دستگاه گوارش جوجههای گوشتی نداشت.
حسن خمیس آبادی؛ قاسم پورحسابی؛ برومند چهار آیین؛ رضا ناصری هرسینی
چکیده
به منظور بررسی و مقایسۀ اثرات عصارۀ شیرین بیان (Glycyrrhizaglabra) و لینکومایسین بر عملکرد، چربی بطنی، وزن برخی ارگانهای داخلی، فراسنجههای بیوشیمیایی خون و پاسخ ایمنی، آزمایشی به مدت 42 روز با استفاده از 400 قطعه جوجۀ گوشتی سویه کاب (500) انجام شد. برنامۀ غذایی شامل جیرۀ آغازین (21-1) روزگی و جیرۀ رشد (42-22) روزگی بود. جوجهها به طور ...
بیشتر
به منظور بررسی و مقایسۀ اثرات عصارۀ شیرین بیان (Glycyrrhizaglabra) و لینکومایسین بر عملکرد، چربی بطنی، وزن برخی ارگانهای داخلی، فراسنجههای بیوشیمیایی خون و پاسخ ایمنی، آزمایشی به مدت 42 روز با استفاده از 400 قطعه جوجۀ گوشتی سویه کاب (500) انجام شد. برنامۀ غذایی شامل جیرۀ آغازین (21-1) روزگی و جیرۀ رشد (42-22) روزگی بود. جوجهها به طور تصادفی در بین 5 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار شامل 20 قطعه جوجه ) به شرح زیر توزیع شدند: (1) جیرۀ پایه به عنوان تیمار شاهد، (2) جیرۀ پایه + mg/kg 5 لینکومایسین، (3) جیرۀ پایه + 1/0 درصد عصارۀ شیرین بیان در آب آشامیدنی، (4) جیرۀ پایه + 2/0 درصد عصارۀ شیرین بیان در آب آشامیدنی و (5) جیرۀ پایه + 3/0 درصد عصارۀ شیرین بیان. نتایج نشان دادند، از نظر میزان مصرف خوراک، میزان افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک تفاوت معنیداری بین تیمارهای مختلف وجود ندارد)05/0 < ( P . وزن کیسۀ صفرا و نیز چربی بطنی در جوجههایی که عصارۀ شیرین بیان را دریافت کرده بودند در مقایسه با جوجههای تغذیه شده با جیرۀ شاهد کمتر بود (این تفاوت به ترتیب در تیمارهای 1/0 و 3/0 درصد عصارۀ شیرین بیان معنیدار بود) 05/0>P)، اما از نظر اوزان سینه، ران، کبد، پانکراس، بورس، تیموس و طحال تفاوت معنیداری در بین این تیمارها مشاهده نشد. مصرف عصارۀ شیرین بیان به طور معنیداری منجر به کاهش سطوح LDL و کلسترول کل پلاسما گردید، اما در رابطه با غلظت تریگلیسرید و HDL پلاسما، تفاوتی در بین تیمارها مشاهده نشد. پاسخ تیتر آنتیبادی به واکسن بیماریهای نیوکاسل و آنفلوانزا و درصد لنفوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت تحتتأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت)05/0 < ( P . نتایج حاصله در این آزمایش نشان میدهند که مصرف عصارۀ شیرین بیان احتمالا ً به کاهش میزان چربی بطنی بدون برجای گذاشتن اثرات منفی بر عملکرد یا وضعیت سیستم ایمنی جوجههای گوشتی منجر می شود.
