محمد جواد آگاه؛ علی داد بوستانی؛ مجید هاشمی؛ عبدالحمید کریمی؛ حسین نوراللهی
چکیده
در این پژوهش، اثر مکملهای پروبیوتیکی (پروتکسین® و مولتی بهسیل®) و آنتیبیوتیک اکسیتتراسایکلین بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخمگذار از سن 7 تا 13 هفتگی، ارزیابی شد. تعداد 240 قطعه بلدرچین تخمگذار در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار ...
بیشتر
در این پژوهش، اثر مکملهای پروبیوتیکی (پروتکسین® و مولتی بهسیل®) و آنتیبیوتیک اکسیتتراسایکلین بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخمگذار از سن 7 تا 13 هفتگی، ارزیابی شد. تعداد 240 قطعه بلدرچین تخمگذار در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه، بدون افزودنی(شاهد منفی)، 2) جیره پایه+50 میلیگرم در کیلوگرم اکسیتتراسایکلین (شاهد مثبت)، 3 و 4) بهترتیب شامل جیره پایه+50 و100 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک مولتی بهسیل® و تیمارهای 5 و 6) بهترتیب شامل جیره پایه+50 و 100 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسین® بودند. نتایج نشان دادند که جیرههای حاوی پروبیوتیک مولتی بهسیل® و پروتکسین® در مقایسه با تیمار شاهد منفی، بهترتیب ضریب تبدیل غذایی (96/2 و 77/2 در برابر 05/3)، خوراک مصرفی (49/29 و 13/29 در برابر 56/30 گرم) و توده تخم تولیدی (47/10 و 66/10 در برابر 37/10 گرم) را بهبود دادند (05/0>P). استفاده از پروبیوتیک پروتکسین® هزینه خوراک مصرفی را بهازای یک کیلوگرم تخم بلدرچین در مقایسه با تیمار شاهد منفی کاهش داد (05/0>P). تیمار حاوی 100 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسین® بیشترین ضخامت پوسته تخم را داشت (05/0>P). استفاده از پروبیوتیک تأثیر معنیداری بر پاسخ ایمنی و pH محتویات روده کوچک و رودهکور بلدرچینهای تخمگذار نداشت. بهطور کلی، کاربرد پروبیوتیک در جیره بلدرچینهای تخمگذار توانست با بهبود عملکرد و صفات کیفی تخم، تا حدودی توانایی رقابت با آنتیبیوتیک محرک رشد اکسیتتراسایکلین را نشان دهد.
محمد جواد آگاه؛ علی داد بوستانی؛ مجید هاشمی؛ مظاهر صفدریان؛ محمدرضا هاشمی؛ حسن صالح
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات روده کوچک و سکوم جوجههای گوشتی (از سن 1 تا 42 روزگی) انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از مخلوط دو جنس در 24 واحد آزمایش و 6 تیمار با 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به صورت چند عاملی 3×2 در قالب طرح کاملاً ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات روده کوچک و سکوم جوجههای گوشتی (از سن 1 تا 42 روزگی) انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از مخلوط دو جنس در 24 واحد آزمایش و 6 تیمار با 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به صورت چند عاملی 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو شکل خوراک (آردی و پلت) و سه حالت استفاده از پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک پروتکسین و پروبیوتیک مولتی بهسیل) اجرا شد. نتایج نشان داد جیرههای پلت شده باعث افزایش معنیدار خوراک مصرفی، افزایش وزن جوجهها و بهبود ضریب تبدیل غذایی در دورههای پرورشی آغازین، رشدی و کل دوره شدند (01/0>P). استفاده از پروتکسین در مقایسه با جیره بدون پروبیوتیک باعث افزایش معنیدار اضافه وزن (31/56 دربرابر 78/53 گرم/پرنده/روز) و بهبود ضریب تبدیل (61/1 در برابر 73/1) جوجهها شد (05/0>P). در مقایسه با جیره بدون پروبیوتیک، کاربرد پروبیوتیکهای پروتکسین و مولتی بهسیل در جیره باعث افزایش معنیدار درصد سینه به ترتیب (62/22 و 5/21 در برابر 63/20) و کاهش معنیدار pH دئودنوم (57/5 و 59/5 در برابر 83/5)، ژژنوم (95/5 و 92/5 در برابر 16/6) و ایلئوم (58/6 و 91/6 در برابر 98/6) شد(05/0>P). نتیجه نهایی این که کاربرد پروبیوتیک در خوراکهای پلت شده منجر به بهبود عملکرد پرورشی جوجههای گوشتی در مقایسه با خوراک آردی شد. از این لحاظ پروبیوتیک پروتکسین در مقایسه با پروبیوتیک مولتی بهسیل راندمان بالاتری را نشان داد.
احمدعلی ثابتان شیرازی؛ احمد حسن آبادی؛ محمد جواد آگاه؛ حسن نصیری مقدم
چکیده
چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریختشناسی روده و قابلیتهضم مواد مغذی در جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور 720 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 (مخلوط دو جنس) در 36 واحد آزمایشی با 12 گروه آزمایشی در 3 تکرار 20 قطعهای توزیع شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح کاملا ...
بیشتر
چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریختشناسی روده و قابلیتهضم مواد مغذی در جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور 720 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 (مخلوط دو جنس) در 36 واحد آزمایشی با 12 گروه آزمایشی در 3 تکرار 20 قطعهای توزیع شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح پودر برگ زیتون ( صفر، 2، 5/2 و 3 درصد) و سه سطح پودر دانه گشنیز ( صفر، 3/0 و 6/0 درصد) انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف همزمان برگ زیتون و دانه گشنیز تأثیر معنیداری بر عملکرد جوجهها نداشت. جوجههایی که برگ زیتون همراه با دانه گشنیز دریافت کردند به طور معنی داری طول، عرض، عمق کریپت و سطح پرز روده بزرگتری نسبت به گروههای کنترل داشتند. گروههایی که همزمان از برگ زیتون و دانه گشنیز استفاده کرده بودند، قابلیت هضم پروتئین و چربی بالاتری نشان دادند. بر اساس نتایج این پژوهش، هرچند که استفاده از دانه گشنیز و برگ زیتون به صورت توأم اثر معنیداری بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشت، اما با توجه به بهبود شاخصهای ریختشناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین استفاده توأم این دو گیاه دارویی قابل توصیه میباشد.
حسین نوراللهی؛ امان اله صلح جو؛ محمد جواد آگاه؛ عبدالحمید کریمی؛ مظاهر صفدریان؛ محمدرضا هاشمی
چکیده
چکیدهاین پژوهش با هدف بررسی عملکرد مرغهای بومی اصلاح شده نسل 22 استان فارس در شرایط روستایی، در دو اقلیم گرم و سرد انجام شد. برای این منظور در هر اقلیم 2 شهرستان، در هر شهرستان 3 روستا و در هر روستا 4 خانواده روستایی به مدت 72 هفته تحت پوشش قرار گرفتند و به هر خانواده روستایی 21 قطعه نیمچه 45 روزه تحویل داده شد. در طول دوره تحقیق، میزان تولید ...
بیشتر
چکیدهاین پژوهش با هدف بررسی عملکرد مرغهای بومی اصلاح شده نسل 22 استان فارس در شرایط روستایی، در دو اقلیم گرم و سرد انجام شد. برای این منظور در هر اقلیم 2 شهرستان، در هر شهرستان 3 روستا و در هر روستا 4 خانواده روستایی به مدت 72 هفته تحت پوشش قرار گرفتند و به هر خانواده روستایی 21 قطعه نیمچه 45 روزه تحویل داده شد. در طول دوره تحقیق، میزان تولید تخم مرغ روزانه و میزان تلفات ثبت شد. میانگین وزن زنده نیمچهها در سنین 8، 12، 24، 48 و72 هفتگی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که در طول دوره آزمایش، مرغ ها در اقلیم گرم تولید بالاتری نسبت به اقلیم سرد داشتند (01/0 p <). میانگین تولید تودهای تخم مرغ در ماههایی که مصادف با فصل سرما بود و همچنین در کل دوره، در اقلیم سرد (شهرستانهای سپیدان و دشت ارژن) به طور معنیداری نسبت به اقلیم گرم (شهرستانهای داراب و زریندشت) پایینتر بود (01/0 p <). میانگین وزن زنده مرغها در دشت ارژن نسبت به سایر شهرستانها بطور معنیداری کمتر بود (05/0 p <) ولی بین دو اقلیم تفاوتی مشاهده نشد. در پایان دوره درصد ماندگاری مرغها در اقلیم گرم به طور معنی-داری نسبت به اقلیم سرد بیشتر بود (01/0 p <). میانگین درصد تلفات کل استان در کل دوره نسبتاً بالا بود (46 درصد). بیشترین علت تلفات مبتلا شدن به بیماری بود. در این نسل درصد تلفات مرغان بومی در ایستگاه تا 72 هفتگی، 8/14 درصد گزارش شد.
احمد علی ثابتان شیرازی؛ محمد جواد آگاه؛ احمد حسن آبادی؛ علی داد بوستانی
چکیده
در این پژوهش اثر افزودن دانه گشنیز و آلفا-توکوفریل استات به جیره جوجههایگوشتی بر عملکرد، ریختشناسی روده کوچک و قابلیتهضم مواد مغذی از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد. تعداد 240 قطعه جوجهگوشتی یکروزه سویه کاب500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل، کنترل منفی (جیره پایه ذرت- ...
بیشتر
در این پژوهش اثر افزودن دانه گشنیز و آلفا-توکوفریل استات به جیره جوجههایگوشتی بر عملکرد، ریختشناسی روده کوچک و قابلیتهضم مواد مغذی از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد. تعداد 240 قطعه جوجهگوشتی یکروزه سویه کاب500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل، کنترل منفی (جیره پایه ذرت- سویا بدون افزودنی خوراکی)، کنترل مثبت (جیره پایه همراه با 250 میلیگرم در کیلوگرم آلفا-توکوفریل استات) و گروههای آزمایشی سوم و چهارم به ترتیب دارای جیره پایه همراه با 3/0 یا 6/0 درصد دانه گشنیز بودند. بر اساس نتایج حاصله جوجههای تغذیه شده با تیمار دانه گشنیز در مقایسه با گروههای کنترل تفاوت معنیداری در میانگین افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. عمق کریپت و سطح جذبی پرزها در جوجه-های تغذیه شده با جیره حاوی 6/0 درصد دانه گشنیز نسبت به گروه کنترل منفی به طور معنیداری افزایش یافت (بهترتیب 011/0±22/0 و 009/0±66/0 در مقابل 004/0±21/0 و 012/0±60/0 میلیمتر و میلیمتر مربع). افزودن 6/0 درصد دانه گشنیز در جیره باعث افزایش معنیدار قابلیت هضم پروتئین (بهمقدار99/3 درصد) و چربی (به مقدار33/4 درصد) در مقایسه با تیمار کنترل منفی شد. در کل با توجه به نتایج این تحقیق، افزودن دانه گشنیز در سطح 6/0 درصد در جیره جوجههای گوشتی، به دلیل بهبود شاخصهای ریختشناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین پیشنهاد میشود.
مجید هاشمی؛ مظاهر صفدریان؛ محمدرضا هاشمی؛ حسین نوراللهی؛ محمد جواد آگاه
چکیده
این آزمایش با هدف تعیین کارآمدترین روش همزمان سازی فحلی برای تلقیح مصنوعی بزهای ترکی-قشقایی خارج از فصل تولیدمثلی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی به صورت: 1) گذاشتن سیدر حاوی 3/0 گرم پروژسترون در واژن به مدت 16 روز 2) گذاشتن سیدر به همراه تزریق eCG در زمان خروج 3) گذاشتن اسفنج حاوی40 میلیگرم فلوجستون استات در واژن به مدت 16 روز 4) گذاشتن اسفنج ...
بیشتر
این آزمایش با هدف تعیین کارآمدترین روش همزمان سازی فحلی برای تلقیح مصنوعی بزهای ترکی-قشقایی خارج از فصل تولیدمثلی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی به صورت: 1) گذاشتن سیدر حاوی 3/0 گرم پروژسترون در واژن به مدت 16 روز 2) گذاشتن سیدر به همراه تزریق eCG در زمان خروج 3) گذاشتن اسفنج حاوی40 میلیگرم فلوجستون استات در واژن به مدت 16 روز 4) گذاشتن اسفنج به همراه تزریق eCG در زمان خروج 5) کاشتن ایمپلانت حاوی 5/1 میلیگرم نورجستومیت در گوش به مدت 10 روز و تزریق داخل ماهیچهای 5/1 میلیگرم نورجستومت و 5/2 میلیگرم استرادیول والرات در زمان کاشت 6) کاشتن ایمپلانت به همراه تزریق eCG در زمان خروج 7) دو تزریق داخل ماهیچهای 10 میلیگرم پروستاگلاندین طبیعی (PGF2α) با فاصله 10 روز 8) دو تزریق پروستاگلاندین به همراه تزریق eCG در روز دهم طراحی گردید. تلقیح مصنوعی 48 ساعت پس از خاتمه تیمارها انجام شد. مقدار eCG مصرفی برای هر راس دام 400 واحد بینالمللی بود و در تیمارهای پروژستاژن تأثیری بر درصد فحلی نسبت به تیمارهای مشابه نداشت، اما درصد باروری، زایش، فکاندیتی و پرولیفیکسی را به طور معنیداری افزایش داد (0/05>p). کمترین میزان فحلی در زمان استفاده از دو تزریق پروستاگلاندین بدون eCG مشاهده شد. درصد فحلی در تیمار ایمپلانت به شکل معنیداری پایینتر از تیمارهای سیدر و اسفنج با eCG بود (0/05>p). با توجه به شاخصها و سهولت انجام کار، شاید بتوان استفاده از سیدر به مدت 16 روز به همراه eCG برای همزمان سازی فحلی در اکوتیپ ترکی قشقایی در منطقه شیراز را توصیه کرد.
حسین نوراللهی؛ محمد جواد آگاه؛ امان اله صلح جو؛ محمدرضا هاشمی؛ مجید هاشمی
چکیده
چکیده در این پژوهش امکان گنجاندن سطوح مختلف دو رقم دانه تریتیکاله به جای ذرت در جیره و تأثیر آن بر عملکرد و صفات لاشه جوجههای گوشتی بررسی شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو رقم دانه تریتیکاله (رقم 1،ET-79-17 و رقم 2، ET-82-15) و گنجاندن سه سطح دانه تریتیکاله (20، 40 و 60 درصد) در ترکیب جیره و یک تیمار اضافی شاهد انجام ...
بیشتر
چکیده در این پژوهش امکان گنجاندن سطوح مختلف دو رقم دانه تریتیکاله به جای ذرت در جیره و تأثیر آن بر عملکرد و صفات لاشه جوجههای گوشتی بررسی شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو رقم دانه تریتیکاله (رقم 1،ET-79-17 و رقم 2، ET-82-15) و گنجاندن سه سطح دانه تریتیکاله (20، 40 و 60 درصد) در ترکیب جیره و یک تیمار اضافی شاهد انجام شد. در هر تیمار 5 تکرار و برای هر تکرار 24 قطعه جوجه در نظر گرفته شد. عملکرد جوجهها در یک دوره 42 روزه اندازه گیری شده و در پایان دوره آزمایشی، 10 جوجه از هر تیمار برای بررسی ویژگیهای لاشه، کشتار شدند. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و وزن زنده پایانی در تیمارهای حاوی 60 درصد جایگزینی ذرت با تریتیکاله نسبت به تیمار شاهد و دیگر تیمارها کاهش معنیداری نشان دادند. جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 60 درصد دانه تریتیکاله بیشترین مقدار ویسکوزیته محتویات روده را داشتند. ضریب تبدیل غذایی در بین تیمارها اختلاف معنیداری را نشان نداد. درصد ران، درصد سینه، درصد لاشه و درصد چربی محوطه شکمی در تیمارها اختلاف معنیداری نشان ندادند. نتایج نشان داد که هر یک از ارقام تریتیکاله مورد آزمایش را میتوان بدون کاهش در عملکرد، تا 40 درصد جایگزین ذرت در جیره جوجههای گوشتی کرد. رقم تریتیکاله تأثیر معنیداری بر هیچ یک از پارامترهای اندازهگیری شده نداشت.
محمد جواد آگاه؛ حسن نصیری مقدم؛ ابوالقاسم گلیان؛ احمد رضا راجی؛ محمد طاهر میرکزهی؛ حسن صالح؛ محمد رضا هاشمی
چکیده
در این پژوهش، اثرات همکوشی افزودن عصاره برگ زیتون و روغن کنجد بهعنوان منابع آنتیاکسیدان طبیعی در جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 6 تیمار با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش بهصورت ...
بیشتر
در این پژوهش، اثرات همکوشی افزودن عصاره برگ زیتون و روغن کنجد بهعنوان منابع آنتیاکسیدان طبیعی در جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 6 تیمار با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش بهصورت فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه سطح عصاره برگ زیتون (0، 200 و 400 میلیگرم) و دو نوع روغن گیاهی (روغن خام ذرت و کنجد) انجام شد. جیرههای آزمایشی شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا حاوی روغن خام ذرت و فاقد عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و فاقد عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن خام ذرت و 200 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و 200 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن خام ذرت و 400 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و 400 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون بودند. تنش گرمایی روزانه بهمدت 6 ساعت (C°34) از سن 29 تا 42 روزگی اعمال شد. صفات خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه جوجههای گوشتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0˃P). گنجاندن روغن کنجد و یا عصاره برگ زیتون تا سطح 200 میلیگرم در جیره، وزن نسبی غده بورس را افزایش داد(05/0>P). استفاده از عصاره برگ زیتون و روغن کنجد در جیره تأثیری بر فراسنجههای آنتیاکسیدانی خون جوجهها نداشت (05/0˃P). نتیجه نهایی اینکه هرچند کاربرد عصاره برگ زیتون تا سطح 200 میلیگرم در شرایط تنش گرمایی نتوانست تأثیر معنیداری بر بهبود عملکرد پرندگان داشته باشد، اما قابلیت هضم مواد مغذی جیره جوجههای گوشتی را بهطور معنیداری بهبود بخشید.