تغذیه دام و طیور
عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ کامل عموزاده آرائی؛ مصطفی عالی پور
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجههای شکمبهای و متابولیتهای خونی برههای پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلوگرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. برههای گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجههای شکمبهای و متابولیتهای خونی برههای پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلوگرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. برههای گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر گروهها به ترتیب با جایگزینی 50 و 100 درصدی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره به مدت 84 روز تغذیه شدند. برهها هر 14 روز وزن شدند. مقدار خوراک مصرفی و پسآخور به صورت روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی برهها و ماده خشک مصرفی وجود نداشت (05/0<P). اختلاف معنیداری در جمعیت پروتوزوآ، pH و اسیدهای چرب فرار در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد(05/0<P). همچنین نیتروژن آمونیاکی شکمبه در زمان ناشتا و شش ساعت بعد از تغذیه صبح اختلاف معنیداری ایجاد نکرد(05/0<P). هرچند مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه ۳ ساعت بعد از تغذیه صبح افزایش یافت (05/0 >P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنیداری از خونی گلوگز، کلسترول، گلوبولین، نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت سبب افزایش غلظت تریگلیسیرید، اوره، پروئین کل، لیپـوپروتئین بـا چگـالی کـم و لیپـوپروتئین بـا چگـالی خیلی کـم و کاهش لیپوپروتئین بـا چگـالی زیـاد شد (05/0 >P). بطورکلی، میتوان کنجاله جوانه ذرت را بطور کامل با کنجاله سویا، بدونآنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.
تغذیه دام و طیور
صادق سجادی؛ عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد، ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجههای خونی میشهای شیرده صورت گرفت. جهت اجرای این آزمایش از تعداد 24 رأس میش شیری سه شکم زایش نژاد دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در ۴ تیمار و 6 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارها ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد، ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجههای خونی میشهای شیرده صورت گرفت. جهت اجرای این آزمایش از تعداد 24 رأس میش شیری سه شکم زایش نژاد دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در ۴ تیمار و 6 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارها شامل: تیمار شاهد (جیره بدون پودر بقایای کشتارگاه طیور)، تیمار دوم (جیره حاوی 33 درصد جایگزینی)، تیمار سوم (جیره حاوی 66 درصد جایگزینی) و تیمار چهارم (جیره حاوی 100 درصد جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور به جای کنجاله سویا) بودند. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی میشها، افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، تولید شیر و رفتار مصرف خوراک وجود نداشت (05/0<P). با افزایش سطوح جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور با کنجاله سویا درصد مواد جامد غیر چربی، دانسیته و لاکتوز شیر میشها نیز افزایش یافت (05/0>P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنیداری از نظر گلوگز، کلسترول، تری گلیسیرید، پروئین کل، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما غلظت نیتروژن اورهای خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت بطوریکه با افزایش جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور با کنجاله سویا، غلظت نیتروژن اورهای خون نیز افزایش مییابد (05/0>P). بطورکلی، میتوان پودر بقایای کشتارگاهی طیور را که یک منبع پروتئین حیوانی میباشد بطور کامل با کنجاله سویا که یکی از اقلام وارداتی خوراک دام میباشد بیآنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.
تغذیه دام و طیور
تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ محبوبه شاهی؛ محمد اسدی
چکیده
به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بوته پنبهدانه جایگزین کاه گندم بر عملکرد، فعالیت آنزیمهای هیدرولیتیک و فراسنجههای شکمبهای میشهای دالاق از 18 رأس میش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار استفادهشد. سه تیمار آزمایشی در این تحقیق بترتیب صفر، 20 و 40 درصد، بکارگیری گیاه پنبه در جیره و طول کل دوره آزمایشی 42 روز بود. ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بوته پنبهدانه جایگزین کاه گندم بر عملکرد، فعالیت آنزیمهای هیدرولیتیک و فراسنجههای شکمبهای میشهای دالاق از 18 رأس میش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار استفادهشد. سه تیمار آزمایشی در این تحقیق بترتیب صفر، 20 و 40 درصد، بکارگیری گیاه پنبه در جیره و طول کل دوره آزمایشی 42 روز بود. استفاده از سطوح مختلف بوته پنبه در میشها اختلاف معنیداری در عملکرد، مصرف ماده خشک و ضریب تبدیل غذایی ایجاد نکرد. تیمارهای آزمایشی تأثیری بر pH شکمبه در سه زمان ناشتا، سه و شش ساعت بعداز خوراک ریزی وعده صبح نداشتند. غلظت آمونیاک مایع شکمبه در جیره حاوی 40 درصد بوته پنبه به شکل معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0P<). اختلاف معنی داری در جمعیت پروتوزوآ شکمبه در زمان ناشتا در بین تیمار های دریافت کننده سطوح مختلف بوته پنبه در جیره وجود ندارد. اما جمعیت پروتوزوآ شکمبه در زمانهای سه و شش ساعت بعداز خوراکدهی صبح در تیمار دریافتکننده 40% گیاه پنبه به شکل معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بوده-است (05/0P<). فعالیت آنزیمهای کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرارگرفت. بیشترین میزان فعالیت آنزیم کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز در هرسه بخش و کل فعالیت در میشهای تغذیه شده با جیره 40 درصد گیاه پنبه مشاهده گردید (05/0>P). با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش میتوان از بوته پنبه تا سطح 40 درصد در جیره میشهای دالاق بدون هیچگونه تاثیرمنفی بر عملکرد دام و سلامت شکمبه استفاده نمود.
راحله رجبی علی آبادی؛ تقی قورچی؛ نورمحمد تربتی نژاد؛ عبدالحکیم توغدری؛ مختار مهاجر؛ رضا طهماسبی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر شکل فیزیکی یونجه و فرآوری دانه جو بر عملکرد، فراسنجههای شکمبهای و سنتز پروتئین میکروبی در برههای پرواری نژاد دالاق از 30 رأس بره نر 2/1±5/3 ماهه با میانگین وزن زنده 1/1±17 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو با دو فاکتور شامل: شکل فیزیکی علوفه و فرآوری دانه ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر شکل فیزیکی یونجه و فرآوری دانه جو بر عملکرد، فراسنجههای شکمبهای و سنتز پروتئین میکروبی در برههای پرواری نژاد دالاق از 30 رأس بره نر 2/1±5/3 ماهه با میانگین وزن زنده 1/1±17 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو با دو فاکتور شامل: شکل فیزیکی علوفه و فرآوری دانه جودر دوره 98 روزه با 6 تیمار و 5 تکرار انجام شد و جیرههای آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با دانه کامل جو 2- یونجه خرد شده با دانه جو آسیاب شده 3- یونجه خرد شده با دانه جو پولکی 4- یونجه پلت با دانه کامل جو 5- یونجه پلت با دانه جو آسیاب شده 6- یونجه پلت با دانه جو پولکی بودند. نمونهگیری از مایع شکمبه در روز 84 در زمان 3 ساعت بعد از خوراکدهی انجام شد. از روز 70 آزمایش به مدت 6 روز حجم ادرار تولید شده توسط هر حیوان به طور روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد که علوفه یونجه به صورت پلت در مقایسه با خرد شده باعث بالارفتن ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه و بالا رفتن مقدار پروپیونات، نیتروژن و پروتئین میکروبی و پایین آمدن مقدار استات و pH گردید و همچنین، فرآوری دانه جو به صورت پولکی و آسیاب شده در مقایسه با دانه جو کامل نیز باعث بالارفتن افزایش وزن روزانه و بالا رفتن مقدار پروپیونات، نیتروژن و پروتئین میکروبی و پایین آمدن مقدار آمونیاک و pH شد (05/0>P).
صفورا شه روان؛ تقی قورچی؛ بهروز دستار؛ عبدالحکیم توغدری؛ مختار مهاجر
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف عصاره آویشن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی در برهها و بزغالههای پرواری بود. برای این منظور ۱۵ راًس بزغاله ۳ ماهه با میانگین وزن اولیه ۲/۱± ۳/۱۷ کیلوگرم و ۱۵ راًس بره ۳ ماهه از نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه ۵/۱± ۴/۲۱ کیلوگرم بهطور تصادفی با یکی از ۳ جیره: ۱) بدون عصاره آویشن، ۲) ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف عصاره آویشن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی در برهها و بزغالههای پرواری بود. برای این منظور ۱۵ راًس بزغاله ۳ ماهه با میانگین وزن اولیه ۲/۱± ۳/۱۷ کیلوگرم و ۱۵ راًس بره ۳ ماهه از نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه ۵/۱± ۴/۲۱ کیلوگرم بهطور تصادفی با یکی از ۳ جیره: ۱) بدون عصاره آویشن، ۲) ۲۵۰ میلیلیتر عصاره آویشن، ۳) ۵۰۰ میلیلیتر عصاره آویشن به مدت ۸۴ روز و بهصورت انفرادی تغذیه شدند. نتایج آزمایش نشان داد سطوح مختلف عصاره آویشن اثر معنیداری بر افزایش وزن روزانه و خوراک مصرفی در کل دوره در هر دو گونه داشت، بهنحویکه در دامهای تغذیه شده با ۲۵۰ میلیلیتر عصاره آویشن نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. و تیمار حاوی ۵۰۰ میلیلیتر عصاره آویشن کمترین افزایش وزن، وزن نهایی و خوراک مصرفی را در کل دوره پرورش داشت. همچنین برهها نسبت به بزغالهها بهطور معنیداری افزایش وزن بهتر و مصرف خوراک بیشتری داشتند . همچنین عصاره آویشن قابلیت هضم ماده آلی و NDF را کاهش و قابلیت هضم ماده خشک را افزایش داد. در کل نتایج نشان داد بهترین سطح استفاده از عصاره آویشن در جیره برهها و بزغالههای پرواری ۲۵۰ میلیلیتر بود و در این سطح بهترین عملکرد رشد بهدست آمد. همچنین برهها نسبت به بزغالهها بیشتر تحت تاثیر عصاره آویشن قرار گرفتند.
آزاده نهاردانی؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری
چکیده
بهمنظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ضایعات پرتقال بر مصرفخوراک، قابلیتهضم موادمغذی، رفتار نشخوار، آنزیمهای سلولیتیک شکمبه و فراسنجههای خونی در میشهای دالاق، از 12راس میش 1-5/1 سال غیرآبستن با میانگین وزن 9/0±33 کیلوگرم استفاده شد. این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار انجام گرفت.تیمارها شامل1- شاهد (بدون ضایعات ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ضایعات پرتقال بر مصرفخوراک، قابلیتهضم موادمغذی، رفتار نشخوار، آنزیمهای سلولیتیک شکمبه و فراسنجههای خونی در میشهای دالاق، از 12راس میش 1-5/1 سال غیرآبستن با میانگین وزن 9/0±33 کیلوگرم استفاده شد. این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار انجام گرفت.تیمارها شامل1- شاهد (بدون ضایعات پرتقال)، 2-تیمار حاوی 10 درصد ضایعات پرتقال، و 3- تیمار حاوی20 درصد ضایعات پرتقال بود. طول دوره آزمایش 44 روز شامل 14 روزعادتپذیری و 30 روزدوره آزمایش و نمونهبرداری بود. نمونههای مدفوع در روزهای 25تا 27 بهمدت سه روز از سه راس میش از هر تیمار بهمنظور تعیین قابلیتهضم موادمغذی جمعآوری گردید. در روز 20 دوره آزمایش فعالیتهای مربوط به رفتار نشخوارمیشها به مدت 24 ساعت برآورد گردید. خونگیری در آخر دوره قبل از خوراکدهی صبح به منظور اندازهگیری فراسنجههای خونی انجام شد. نمونهگیری از مایع شکمبه در روز 30 دوره برای اندازهگیری فعالیت سلولیتیک شکمبه ، pH و جمعیت پروتوزوآ انجام گرفت. تعیین pH بلافاصله بعداز نمونهگیری انجام شد. اضافه کردن ضایعات پرتقال در مقایسه با جیره شاهد باعث افزایش جمعیت پروتوزوآ، زمان استراحت، آنزیم خارج سلولی میکروکریستالین و کل آنزیم میکروکریستالین و کاهش زمان مصرف خوراک، زمان نشخوار، زمان جویدن (خوردن+نشخوار)، قابلیتهضم ماده-خشک ، مادهآلی شد(05/0>P). با توجه به نتایج ذکر شده، میتوان از ضایعات پرتقال تا سطح 20 درصد در جیره میشها بدون تاثیر منفی برعملکرد استفاده کرد.
محدثه رودباری؛ تقی قورچی؛ سعید حسنی؛ بهروز دستار؛ راحله رجبی علی آبادی؛ محمدرضا بیرجندی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد برههای نر نژاد بلوچی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 جیره آزمایشی حاوی سطوح مختلف (صفر، 5/2، 5 و 5/7) پودر بقایای کشتارگاه طیور با6 تکرارانجام شد. طول دوره پروار 90 روز با 14 روز دوره عادتپذیری بود. سطوح مختلف پودر بقایای کشتارگاه طیور براضافه وزن روزانه برهها، ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد برههای نر نژاد بلوچی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 جیره آزمایشی حاوی سطوح مختلف (صفر، 5/2، 5 و 5/7) پودر بقایای کشتارگاه طیور با6 تکرارانجام شد. طول دوره پروار 90 روز با 14 روز دوره عادتپذیری بود. سطوح مختلف پودر بقایای کشتارگاه طیور براضافه وزن روزانه برهها، میانگین مصرف ماده خشک روزانه و ضریب تبدیل غذایی تاثیر معنیداری نداشت ( 05/0< p). نیتروژن اورهای خون برههای دریافتکننده جیره شاهد بطور معنیداری نسبت به سایر جیرهها بیشتر بود ( 05/0>P).غلظت گلوکز پلاسمای خون برههای دریافتکننده جیرههای آزمایشی تفاوت معنیداری با هم نداشت. مقادیر پروتئین و بخشهای پروتئین A،B ، B1، B2، B3 و C در این آزمایش به ترتیب 8/11، 23/8، 22/21، 19/1، 81/3 درصد بود. نتایج این پژوهش نشان داد که پودر بقایای کشتارگاهی طیور تا سطح 5/7 درصد بدون تاثیر منفی بر عملکرد میتواند به جیره برههای پرواری افزوده شود..
عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ رضا کمالی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر استفاده از سطوح مختلف سبوس ذرت بر جمعیت میکروبی، فراسنجههای شکمبهای و خونی و ابقای نیتروژن در میشهای دالاق از 20 رأس میش 3 شکم زایش با میانگین وزن 7/3±36 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارها شامل: تیمار اول (بدون سبوس ذرت)، تیمار دوم (حاوی 7 درصد سبوس ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر استفاده از سطوح مختلف سبوس ذرت بر جمعیت میکروبی، فراسنجههای شکمبهای و خونی و ابقای نیتروژن در میشهای دالاق از 20 رأس میش 3 شکم زایش با میانگین وزن 7/3±36 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارها شامل: تیمار اول (بدون سبوس ذرت)، تیمار دوم (حاوی 7 درصد سبوس ذرت)، تیمار سوم (حاوی 14درصد سبوس ذرت) و تیمار چهارم (حاوی 21 درصد سبوس ذرت) بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد استفاده از سطوح مختلف سبوس ذرت در میشها اثر معنیداری بر جمعیت پروتوزوا و جمعیت میکروبی شکمبه نداشت (05/0< p). تیمارهای آزمایشی تأثیری برpH شکمبه در زمان ناشتا، سه و شش ساعت بعداز خوراک دهی وعده صبح نداشت (05/0< p). غلظت آمونیاک مایع شکمبه در جیره حاوی 14 درصد سبوس ذرت به طور معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0p <). در بین میشهای مصرفکننده سطوح مختلف سبوس ذرت، اختلاف معنیداری از نظر فراسنجههای خونی گلوگز، کلسترول، تریگلیسیرید، اوره، پروتئینکل، آلبومین وگلوبولین مشاهده نشد (05/0< p)، همچنین، تفاوت معنیداری در بین تیمارهای مختلف از نظر نیتروژن مصرفی، نیتروژن دفعی ادرار، نیتروژن دفعی مدفوع و ابقا ظاهری نیتروژن وجود نداشت (05/0< p). به طور کلی سبوس ذرت را می توان تا 21 درصد جیره گوسفند بدون هیچگونه اثر منفی استفاده کرد
سمیه فروزان؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ بهرام پارسا
چکیده
استفاده از بقایای محصولات زراعی در خوراک برههای پرواری در کشورهای مختلف بعنوان موضوعی مهم مطرح میباشد. با توجه به وسعت بالای کشت بالای گوجهفرنگی ،هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سطوح مختلف علوفه گوجهفرنگی بر عملکرد برههای دالاق میباشد از این رو از 16 بره نژاد دالاق با متوسط وزن اولیه 2/4 ± 5/26 در 4 تیمار در قالب طرح کاملا ...
بیشتر
استفاده از بقایای محصولات زراعی در خوراک برههای پرواری در کشورهای مختلف بعنوان موضوعی مهم مطرح میباشد. با توجه به وسعت بالای کشت بالای گوجهفرنگی ،هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سطوح مختلف علوفه گوجهفرنگی بر عملکرد برههای دالاق میباشد از این رو از 16 بره نژاد دالاق با متوسط وزن اولیه 2/4 ± 5/26 در 4 تیمار در قالب طرح کاملا تصادفیاستفاده شد. بوته گوجه-فرنگی در سه سطح 7، 14 و 21 درصد جایگزین یونجه به همراه گروه شاهد تیمارهای آزمایشی را تشکیل دادند. جیره روزانه طی دو وعده در ساعات 8 و 16در اختیار برهها قرار گرفته و در پایان بقایای خوراک جمع و وزنکشی شدند. برای اندازهگیری روند رشد،هر 14 روز یکبار برهها وزنکشی شدند. و در پایان دوره آنالیز مدفوع به منظور اندازهگیری قابلیت هضم و نمونه گیری از خون جهت متابولیتهای خونی انجام شد. عملکرد برهها تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت(05/0>P).تیمار 21درصد با 181 گرم کمترین افزایش وزن روزانه و بیشترین ضریب تبدیل خوراک را داشتند ولی بین دو تیمار 7 و 14 درصد با تیمار شاهد تفاوت معنیداری مشاهده نشد. استفاده از بوته گوجهفرنگی به جاییونجه(بیش از 20 درصد) به ترتیب سبب افزایش 12 میلیگرم بر دسیلیتر ازت اورهای خون و 6 میلیگرم کاهش کلسترول خون گردید ولی بین تیمارهای آزمایشی به لحاظ قابلیت هضم تفاوت معنیداری مشاهده نشد. استفاده علوفه گوجه-فرنگی در سطح 14 درصد در عملکرد نهایی بره پروار به لحاظ اقتصادی مفیدبوده و میتواند از این طریق ضمن کاهش هزینههای پرورش وکاهش مشکلات زیستی به منابع مفید خوراکی تبدیل شود.
محمد اسدی؛ عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ شهریار کارگر
چکیده
بهمنظور بررسی تاثیر شکل فیزیکی کنسانتره و نوع بافر جیره بر فراسنجههای شکمبهای، خونی و سنتز پروتئین میکروبی در برههای پرواری نژاد دالاق از 28 رأس بره نر 5 ماهه با میانگین وزن 7/2±28 استفاده شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل 2×2 بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو نوع بافر و دو شکل فیزیکی کنسانتره به مدت 98 روز اجرا شد. تیمارها شامل 1- کنسانتره ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تاثیر شکل فیزیکی کنسانتره و نوع بافر جیره بر فراسنجههای شکمبهای، خونی و سنتز پروتئین میکروبی در برههای پرواری نژاد دالاق از 28 رأس بره نر 5 ماهه با میانگین وزن 7/2±28 استفاده شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل 2×2 بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو نوع بافر و دو شکل فیزیکی کنسانتره به مدت 98 روز اجرا شد. تیمارها شامل 1- کنسانتره پلت شده + سسکوئی کربنات سدیم، 2- کنسانتره پلت شده + بیکربنات سدیم، 3- کنسانتره آردی + سسکوئی کربنات سدیم و 4- کنسانتره آردی + بیکربنات سدیم بودند. نمونه گیری از مایع شکمبه و خون گیری در روزهای 42 و 84 انجام شد. در روز 70 آزمایش جهت نمونه گیری و جمع آوری ادرار 3 رأس بره از هر تیمار به قفسهای متابولیکی منتقل شدند. نتایج نشان داد که pH شکمبه در سه ساعت بعد از تغذیه در تیمار کنسانتره آردی و بافر سسکوئی کربنات سدیم بیش از سایر تیمارها بود (05/0P<). تیمارهای آزمایشی هیچگونه تاثیری بر غلظت آمونیاک شکمبه، تعداد پروتوزوا و جمعیت میکروبی نداشتند (05/0<P). در بین دامهای مصرف کننده کنسانتره پلت و آردی و بافرهای مختلف، اختلاف معنیداری از نظر غلظت مواد معدنی خون بجز کلسیم مشاهده نشد بطوریکه کلسیم خون در تیمارهای پلت بعلاوه سدیم بیکربنات و آردی بعلاوه سسکوئی بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0<P). مشتقات پورینی و کل دفع و جذب مشتقات پورینی از ادرار و میزان پروتئین میکروبی سنتز شده در شکمبه به طور معنیداری در تیمار کنسانتره پلت و بافر بیکربنات سدیم افزایش یافت (05/0P<).
محسن رجب زاده نسوان؛ بهروز دستار؛ تقی قورچی؛ امید عشایری زاده؛ مرتضی خمیری
چکیده
به منظور مقایسه تاثیر افزودن تفاله گوجه فرنگی در جیره جوجههای گوشتی، دو نوع تفاله گوجه فرنگی خام و تخمیر شده هر کدام در چهار سطح (5، 10، 15 و 20 درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل 2×4 در قالب طرح کاملا تصادفی و یک گروه آزمایشی شاهد با 9 گروه آزمایشی و 3 تکرار استفاده و تاثیر آنها بر عملکرد، فراسنجههای خونی و ریخت شناسی پرزهای ایلئوم جوجهها ...
بیشتر
به منظور مقایسه تاثیر افزودن تفاله گوجه فرنگی در جیره جوجههای گوشتی، دو نوع تفاله گوجه فرنگی خام و تخمیر شده هر کدام در چهار سطح (5، 10، 15 و 20 درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل 2×4 در قالب طرح کاملا تصادفی و یک گروه آزمایشی شاهد با 9 گروه آزمایشی و 3 تکرار استفاده و تاثیر آنها بر عملکرد، فراسنجههای خونی و ریخت شناسی پرزهای ایلئوم جوجهها بررسی شد. نتایج نشان داد تغذیه جوجههای گوشتی با تفاله گوجه فرنگی تخمیری سبب بهبود افزایش وزن نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام و گروه شاهد گردید (05/0>P). خوراک مصرفی جوجههای تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری تفاوت معنیداری با تفاله گوجه فرنگی خام نداشت. ضریب تبدیل غذایی جوجههای تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری بهتر بود (05/0>P). بیشترین افزایش وزن و خوراک مصرفی در سطح 15 درصد تفاله گوجه فرنگی تخمیری مشاهده گردید (05/0>P). تغذیه جوجههای گوشتی با تفاله گوجه فرنگی تخمیری به طور معنیداری باعث کاهش کلسترول، تریگلیسرید، لیپو پروتئین با چگالی پایین، لیپو پروتئین با چگالی خیلی پایین و افزایش لیپو پروتئین با چگالی بالا گردید (05/0>P). نسبت طول پرز به عمق کریپت و طول پرز ایلئوم در جوجههای تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام و گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). استفاده از تفاله گوجه فرنگی تخمیری باعث کاهش کلسترول، بهبود عملکرد و سلامت جوجههای گوشتی نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام شد، در نتیجه امکان استفاده از آن تا سطح 15 درصد در جیره غذایی جوجه-های گوشتی وجود دارد.
محمد ناصحی؛ نورمحمد تربتی نژاد؛ مرتضی رضائی؛ تقی قورچی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی تاثیر استفاده از سطوح مختلف ضایعات چای سبز بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی وتعادل نیتروژن برههای پرواری انجام گرفت. بدین منظور از چهار تیمار آزمایشی دارای سطوح صفر، 2، 4 و 6 درصد ماده خشک ضایعات چای سبز استفاده گردید. مقدار وزن پایانی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل بین تیمارهای دارای 2، 4 و 6 درصد ضایعات چای ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی تاثیر استفاده از سطوح مختلف ضایعات چای سبز بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی وتعادل نیتروژن برههای پرواری انجام گرفت. بدین منظور از چهار تیمار آزمایشی دارای سطوح صفر، 2، 4 و 6 درصد ماده خشک ضایعات چای سبز استفاده گردید. مقدار وزن پایانی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل بین تیمارهای دارای 2، 4 و 6 درصد ضایعات چای سبز معنیدار شد (05/0 P<)، اما تفاوت معنیداری بین تیمار دارای 2 درصد ضایعات چای سبز و شاهد در رابطه با عملکرد وجود نداشت. تیمار دارای 2 درصد ضایعات چای بالاترین مقدار قابلیت هضم پروتئین خام را به خود اختصاص داد (05/0 P<). قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی تیمار 2 درصد ضایعات چای سبز اختلاف معنیداری با تیمار شاهد نداشت اما از سایر تیمارهای آزمایشی بهطور قابل توجهی بیشتر بود (05/0 P<). ابقای نیتروژن در تیمار دارای 2 درصد ضایعات چای سبز با تیمار شاهد از لحاظ آماری اختلاف معنیداری نداشت اما نسبت به سایر تیمارهای مورد بررسی بهطور معنیداری بیشتر بود (05/0 P<). مقدار نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در تیمارهای دارای ضایعات چای سبز بهطور معنیداری از تیمار شاهد کمتر بود (05/0 P<). استفاده از ضایعات چای سبز نسبت به تیمار شاهد بهطور قابل توجهی موجب کاهش غلظت نیتروژن اورهای خون گردید (05/0 P<). با توجه به نتایج حاصل، افزودن ضایعات چای سبز در سطح 2 درصد ماده خشک در جیره برههای پرواری موجب بهبود قابلیت هضم و تعادل نیتروژن و در نهایت بهبود عملکرد در برههای پرواری نژاد شال شد.
تقی قورچی؛ سیدمحمدمهدی سیدالموسوی؛ ابراهیم زینلی؛ زهره کریمی؛ آشور محمد قره باش
چکیده
به منظور بررسی توان پرواری بره ها با استفاده از چرای مستقیم علوفه جو از 21 راس بره نر نژاد آتابای (دالاق) با وزن اولیه 0.4 ±22.5 کیلوگرم در قالب یک طرح کامل تصادفی، با 3 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول (شاهد): استفاده از جیره پرواری، تیمار دوم: یک ماه چرا و 2 ماه جیره پروار و تیمار سوم: دو ماه چرا و یک ماه جیره پروار ...
بیشتر
به منظور بررسی توان پرواری بره ها با استفاده از چرای مستقیم علوفه جو از 21 راس بره نر نژاد آتابای (دالاق) با وزن اولیه 0.4 ±22.5 کیلوگرم در قالب یک طرح کامل تصادفی، با 3 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول (شاهد): استفاده از جیره پرواری، تیمار دوم: یک ماه چرا و 2 ماه جیره پروار و تیمار سوم: دو ماه چرا و یک ماه جیره پروار بودند. تاثیر تیمارها بر وزن نهایی و مصرف خوراک در طول آزمایش معنی دار نبود، با این حال میانگین افزایش وزن روزانه بره ها در ماه اول، دوم و سوم آزمایش بین تیمارها تفاوت معنی داری (0.05>P) داشت. راندمان، وزن و طول لاشه، سطح مقطع و ضخامت چربی راسته تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. همچنین بره هایی که به ترتیب یک و دو ماه تحت چرا قرار داشتند، بیشترین وزن ران را به خود اختصاص دادند و این اختلاف با بره های تغذیه شده با جیره پروار معنی دار بود (0.05>P). وزن پیش سینه + قلوه گاه نیز در تیمار یک ماه چرا نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری بیشتر بود (0.05>P).
رضا پرور؛ تقی قورچی؛ محمود شمس شرق
چکیده
ارزیابی اقتصادی عملکرد برههای پرواری تغذیه شده با منابع مختلف روغن براساس مدل تاپسیس با 35 راس بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. ارزیابی با 8 معیار شامل وزن اولیه، وزن نهایی، ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، وزن لاشه، ضریب تبدیل غذایی، قیمت خوراک مصرفی و هزینه افزایش وزن زنده و 7 تیمار شامل جیرههای 1) شاهد (بدون افزودن ...
بیشتر
ارزیابی اقتصادی عملکرد برههای پرواری تغذیه شده با منابع مختلف روغن براساس مدل تاپسیس با 35 راس بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. ارزیابی با 8 معیار شامل وزن اولیه، وزن نهایی، ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، وزن لاشه، ضریب تبدیل غذایی، قیمت خوراک مصرفی و هزینه افزایش وزن زنده و 7 تیمار شامل جیرههای 1) شاهد (بدون افزودن روغن)، 2) 3 درصد روغن ماهی، 3) 3 درصد روغن کلزا، 4) 3 درصد روغن سویا، 5) 5/1 درصد روغن ماهی + 5/1 درصد روغن کلزا، 6) 5/1 درصد روغن ماهی + 5/1 درصد روغن سویا و 7) 5/1 درصد روغن کلزا + 5/1 درصد روغن سویا انجام شد. جیره با روغن کلزا بالاترین رتبه و جیرههای شاهد، 3 درصد روغن سویا و مخلوط روغن ماهی و کلزا در رتبههای بعدی قرار داشتند. جیرههای با روغن ماهی، با مخلوط روغن ماهی و روغن سویا و با روغن کلزا و روغن سویا کمترین رتبه داشتند. وزن اولیه، ماده خشک مصرفی و وزن لاشه به ترتیب بیشترین تأثیر اقتصادی را بر پرواربندی داشتند. نتایج نشان داد که افزودن 3 درصد روغن کلزا به جیره برههای پرواری بالاترین بازده اقتصادی را داشت، در حالیکه مخلوط روغنهای ماهی و سویا و مخلوط روغنهای کلزا و سویا کمترین بازده اقتصادی را داشتند و افزودن این روغنها به صورت مخلوط با هم (ترکیب دوتایی به نسبت مساوی) به جیره برههای پرواری توصیه نمیشود. بنابراین، استفاده از روغنهای کلزا و سویا به میزان 3 درصد در جیره برههای پرواری پیشنهاد میگردد.
اکرم شبانی؛ فتح اله بلداجی؛ بهروز دستار؛ تقی قورچی؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر ضایعات ماهی تخمیری در تغذیه جوجههای گوشتی بر جمعیت میکروبی دستگاه گوارش و فراسنجههای خون انجام شد. تخمیر هر کیلوگرم ضایعات ماهی با 15 درصد ملاس و 5 درصد کشت آغازگر (حاوی باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم و قارچ آسپرژیلوس اوریزا) صورت پذیرفت. پس از 15 روز تخمیر، pH و جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک به ترتیب ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر ضایعات ماهی تخمیری در تغذیه جوجههای گوشتی بر جمعیت میکروبی دستگاه گوارش و فراسنجههای خون انجام شد. تخمیر هر کیلوگرم ضایعات ماهی با 15 درصد ملاس و 5 درصد کشت آغازگر (حاوی باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم و قارچ آسپرژیلوس اوریزا) صورت پذیرفت. پس از 15 روز تخمیر، pH و جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک به ترتیب از 12/6 و 99/6 در ضایعات ماهی به 91/3 و 88/11 در ضایعات ماهی تخمیری تغییر یافت. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با 12 جوجه اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 0، 3، 6، 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بود. نتایج آزمایش نشان داد که جایگزینی سطوح مختلف ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا در جیرههای غذایی جوجههای گوشتی سبب کاهش pH چینهدان و ایلئوم در مقایسه با گروه شاهد شد. تغذیه ضایعات ماهی تخمیری در سنین 22-11 روزگی و 42-23 روزگی سبب افزایش جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک در چینهدان و کاهش کلیفرمها در ایلئوم جوجههای گوشتی شد. در سن 42-23 روزگی، مقدار کلسترول کل، تریگلیسرید، VLDL و LDL سرم خون در تیمارهای حاوی ضایعات ماهی تخمیری نسبت به تیمار شاهد به طور معنیداری کاهش یافت. نتایج نشان داد که جایگزینی بخشی از کنجاله سویا با ضایعات ماهی تخمیری در جیره غذایی سبب تضمین بهداشت و سلامت عمومی جوجههای گوشتی از طریق بهبود تعادل جمعیت میکروبی دستگاه گوارش و کاهش کلسترول خون میشود.
اکرم شبانی؛ فتح اله بلداجی؛ بهروز دستار؛ تقی قورچی؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر جیرههای حاوی ضایعات ماهی تخمیری بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار (12 قطعه جوجه در هر تکرار) اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 0، 3، 6، 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر جیرههای حاوی ضایعات ماهی تخمیری بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار (12 قطعه جوجه در هر تکرار) اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 0، 3، 6، 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بود. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش وزن 10-1 روزگی در جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری نسبت به جوجههای تغذیه شده با جیره شاهد بیشتر بود (05/0>P). در 22-11 روزگی و 42-23 روزگی، جایگزینی سطوح مختلف ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا در جیرههای غذایی جوجههای گوشتی سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0>P). مصرف خوراک در هیچ یک از دورههای مختلف پرورش تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. وزن کبد در تیمار شاهد به طور معنیداری کمتر از تیمارهای حاوی ضایعات ماهی تخمیری بود (05/0>P). نتایج نشان داد که جایگزینی بخشی از کنجاله سویا با ضایعات ماهی تخمیری در جیره غذایی سبب بهبود عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی میشود.
عطیه مهرابی؛ تقی قورچی؛ سید اسماعیل رضوی
چکیده
در این مطالعه، اثر کشت قارچ پوسیدگی سفید رنگینکمان (Trametes versicolor) بر ترکیب شیمیایی و تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک کاههای زیره، گندم، جو و کلزا بررسی و مقایسه شد. انواع کاه با میسلیوم قارچ رنگینکمان تلقیح و به مدت 21 روز در کیسههای پلاستیکی در دمای °C30- 25 و رطوبت نسبی 80-70 درصد نگهداری شدند. پس از آن کاهها خشک و آسیاب ...
بیشتر
در این مطالعه، اثر کشت قارچ پوسیدگی سفید رنگینکمان (Trametes versicolor) بر ترکیب شیمیایی و تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک کاههای زیره، گندم، جو و کلزا بررسی و مقایسه شد. انواع کاه با میسلیوم قارچ رنگینکمان تلقیح و به مدت 21 روز در کیسههای پلاستیکی در دمای °C30- 25 و رطوبت نسبی 80-70 درصد نگهداری شدند. پس از آن کاهها خشک و آسیاب شده و ترکیب شیمیایی آن ها تعیین گردید. تجزیهپذیری شکمبهای نیز به روش کیسههای نایلونی با سه رأس گوسفند اندازهگیری شد. نتایج نشان دادند که کاهش مقدار ماده آلی فقط در کاه زیره فرآوریشده نسبت به شاهد معنیدار بود (05/0P<). میزان پروتئین خام در کاه گندم، جو و کلزا فرآوری شده افزایش و در کاه زیره کاهش معنیداری نسبت به شاهد نشان داد (05/0P<). پس از فرآوری با قارچ، نسبت NDF در کاه زیره افزایش و در سایر کاه ها کاهش یافت. مقدار لیگنین (ADL) در کاه گندم فرآوریشده کمتر از شاهد بود (05/0P<). در بین کاههای فرآوریشده، کاه زیره بیشترین میزان توده قارچ (کیتین) در ماده خشک را داشت (05/0P<). فراسنجههای تجزیهپذیری ماده خشک نیز در بین انواع کاه متفاوت بود و در کاه گندم و جو پس از فرآوری، نتایج بهتری مشاهده شد. با افزایش زمان پس از شکمبه گذاری، تجزیهپذیری کاه زیره فرآوریشده نسبت به شاهد کاهش یافت. در کاه کلزای فرآوریشده نیز تجزیهپذیری ماده خشک تنها در زمانهای صفر و شش ساعت افزایش معنیداری نشان داد (05/0P<). بر اساس یافتههای بهدست آمده میتوان چنین نتیجه گرفت که اثرات رشد قارچ رنگینکمان بر ترکیب شیمیایی، دیواره سلولی و تجزیهپذیری انواع کاه متفاوت بود و در کاه زیره، تأثیر نداشت
