تغذیه دام و طیور
عبدالمنصور طهماسبی؛ مهرداد موحدنسب؛ هومن ایزدی شوراب؛ حسن هوشمند
چکیده
در این پژوهش اثرات سطوح افزایشی پودر دانه اسپند بر عملکرد، فراسنجههای بیوشیمیایی خون و پاسخ ایمنی همورال جوجههای گوشتی جنس نر سویه راس-308 مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، تعداد320 قطعه جوجه یک روزه در 4 تیمار، هر تیمار با 8 تکرار 10 قطعهای بهمدت 42 روز دوره آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. دانه گیاه ...
بیشتر
در این پژوهش اثرات سطوح افزایشی پودر دانه اسپند بر عملکرد، فراسنجههای بیوشیمیایی خون و پاسخ ایمنی همورال جوجههای گوشتی جنس نر سویه راس-308 مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، تعداد320 قطعه جوجه یک روزه در 4 تیمار، هر تیمار با 8 تکرار 10 قطعهای بهمدت 42 روز دوره آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. دانه گیاه اسپند در سطوح 0، 3/0، 6/0 و 9/0 درصد جیره جوجهها از دوره آغازین تا پایانی استفاده شد. نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن پودر دانه اسپند به جیره، باعث کاهش نرخ رشد، کاهش مقدار خوراک مصرفی، افزایش ضریب تبدیل خوراک و کاهش راندمان لاشه شد در حالی که همچنین اکثر وزن اندامهای درونی لاشه نیز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. افزودن پودر دانه اسپند به جیره جوجهها در هیچ کدام از سطوح، تأثیر معنیداری بر فراسنجههای بیوشیمیایی خون، بهجز افزایش غلظت گلوکز در تیمار 9/0 نسبت یه گروه شاهد (05/0>p)، نداشته است. استفاده ازسطوح مختلف پودر دانه اسپند در جیره، اثر معنیداری بر شاخصهای سیستم ایمنی همورال نداشت (05/0<p). نتیجه نهایی این که، دانه اسپند بهدلیل عوامل ضدتغذیهای و آلکالوئیدهای موجود، نمیتواند بهعنوان یک ماده افزودنی مغذی به منظور رفع نیاز، برای حفظ و ارتقا سلامت حیوان درنظر گرفته شود. بنابراین، برای استفاده بهینه از این دانه باید تدابیر خنثیسازی این مواد ضدتغذیهای صورت گیرد و آزمایشهای تکمیلی لازم بر روی حیوانات دیگر از جمله جوندگانی مانند رت و پرندگانی مانند بلدرچین انجام شود.
