تغذیه دام و طیور
بردیا گوران شورک چالی؛ کاوه جعفری خورشیدی؛ شهاب الدین قره ویسی
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی استفاده از سطوح مختلف گندم تقطیری در خوراک با یا بدون آنزیم بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم ایلئومی جوجه‌های گوشتی انجام شد. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن یک روزگی 42 گرم استفاده شد. این طرح به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی استفاده از سطوح مختلف گندم تقطیری در خوراک با یا بدون آنزیم بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم ایلئومی جوجه‌های گوشتی انجام شد. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن یک روزگی 42 گرم استفاده شد. این طرح به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار اجرا شد. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح گندم تقطیری (صفر، 10 و 20 درصد) با و بدون آنزیم (125 گرم درتن) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری مصرف خوراک دوره پایانی و میانگین کل دوره را نسبت به تیمار شاهد کاهش داد (05/0>P). استفاده از سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری افزایش وزن بدن را نسبت به تیمار ۱۰ درصد گندم تقطیری کاهش داد (05/0>P). استفاده از ۱۰ و ۲۰ درصد گندم تقطیری در جیره جوجه‌های گوشتی باعث کاهش قابلیت هضم ماده خشک نسبت به تیمار بدون گندم تقطیری شد. همچنین سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری قابلیت هضم پروتئین نسبت به سطح ۱۰ درصد کاهش داد. استفاده از آنزیم نیز قابلیت هضم پروتئین را به طور معنی‌داری افزایش داد (05/0>P). همچنین جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی ۲۰ درصد گندم تقطیری ارتفاع پرز کمتر و عمق کریپت بیشتری نسبت به تیمار بدون گندم تقطیری داشتند اما در مقابل استفاده از آنزیم باعث ارتفاع پرز شد. در نهایت می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از سطح 10 درصد گندم تقطیری تاثیر منفی بر عملکرد نداشت.
