تغذیه دام و طیور
حسن نبی پور افروزی؛ مهدی بهاری؛ محمدرضا صادقی؛ مریم فرهمندپور
چکیده
در این پژوهش اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک مخمری (ساکارومایسس سرویسیه) در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، برخی فراسنجه‌های خونی و شکمبه‌ای در بره‌های پرواری آمیخته زل بررسی شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس بره نرآمیخته زل با آتابای با میانگین وزن2±26 کیلوگرم و با میانگین سن 5/5 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار ...
بیشتر
در این پژوهش اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک مخمری (ساکارومایسس سرویسیه) در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، برخی فراسنجه‌های خونی و شکمبه‌ای در بره‌های پرواری آمیخته زل بررسی شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس بره نرآمیخته زل با آتابای با میانگین وزن2±26 کیلوگرم و با میانگین سن 5/5 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار به مدت 90 روز استفاده شد. نتایج عملکرد رشد نشان داد که تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک به طور معنی‌داری دارای بالاترین وزن نهایی پروار، و پایین‌ترین ضریب تبدیل خوراک بود (05/0>P). در قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک دارای بالاترین قابلیت هضم پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بود (05/0>P). در نتایج فراسنجه‌های خونی تفاوت معنی‌داری در غلظت گلوکز، کلسترول و لیپوپروتئین با دانسیته بالا بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P). نتایج صفات لاشه نشان داد که در وزن زنده، درصد ران و درصد سردست، تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک به طور معنی‌داری دارای بالاترین مقادیر بود (05/0>P). بیشترین مقدار pH، کل اسیدهای چرب فرار، اسید استیک، اسید پروپیونیک، جمعیت کل باکتری‌ها و پروتوزوآ مایع شکمبه به ترتیب در تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک مشاهده شد (05/0>P). تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک دارای بیشترین ضخامت، ارتفاع، عرض و تراکم پرزهای شکمبه بود. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که مصرف سطح 8 گرم مکمل پروبیوتیک مخمری سبب بهبود عملکرد رشد، قطعات با ارزش لاشه، قابلیت هضم ظاهری و خصوصیات ریخت‌شناسی پرزهای شکمبه در بره‌های پرواری شد.
یداله چاشنی دل؛ حسین کلارستاقی؛ علیرضا جعفری صیادی؛ مهدی بهاری
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات پخته شده سیب زمینی پخته شده بر تجزیه پذیری شکمبه‌ای و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری زل انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبه‌ای ماده خشک، پروتئین خام، NDF و ADF با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله شده نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه‌گیری ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات پخته شده سیب زمینی پخته شده بر تجزیه پذیری شکمبه‌ای و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری زل انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبه‌ای ماده خشک، پروتئین خام، NDF و ADF با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله شده نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه‌گیری شد. زمان شکمبه‌گذاری شامل صفر، 4، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت بود. تجزیه‌پذیری ماده خشک به طور معنی‌داری تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت. در آزمایش دوم، 20 رأس بره نر زل با میانگین وزن اولیه 2 ± 33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار به مدت80 روز، پروار شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد بر پایه جو و سیلاژ ذرت بدون ضایعات پخته شده سیب زمینی و تیمارهای حاوی جیره شاهد مکمل شده با 15، 30 و 45 درصد ضایعات پخته شده سیب زمینی جایگزین شده با دانه جو (بر اساس ماده خشک) بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که از لحاظ فراسنجه-های تجزیه‌پذیری در بین تیمارها اختلاف معنی‌داری دیده نشد. همچنین غلظت گلوکز در گروه با جیره حاوی ضایعات سیب زمینی پخته شده نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). نتایج نشان داد اگر چه در این مطالعه، فراسنجه های تجزیه پذیری به جز ماده خشک، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند، لذا از ضایعات سیب زمینی پخته شده به عنوان منبع تامین انرژی برای نشخوارکنندگان و جایگزین مناسب برای جو نیز می توان نام برد.
