ناهید مژگانی؛ نرگس واسجی؛ حدیث متشفی
چکیده
دراین پژوهش، به ارزیابی نقش باکتریوسین تولید شده توسط لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 (پلانتارسین که بیشترین اثر علیه لیستریا منوسایتوژنز را دارد) در ماندگاری پنیر لاکتیکی پرداخته شده است. تیمارها شامل :1) پنیر لاکتیکی ساده بدون باکتری پروبیوتیک و باکتریوسین بعنوان شاهد 2) پنیر لاکتیکی پروبیوتیکی حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 3) پنیر ...
بیشتر
دراین پژوهش، به ارزیابی نقش باکتریوسین تولید شده توسط لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 (پلانتارسین که بیشترین اثر علیه لیستریا منوسایتوژنز را دارد) در ماندگاری پنیر لاکتیکی پرداخته شده است. تیمارها شامل :1) پنیر لاکتیکی ساده بدون باکتری پروبیوتیک و باکتریوسین بعنوان شاهد 2) پنیر لاکتیکی پروبیوتیکی حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 3) پنیر لاکتیکی حاوی پلانتارسین 4) پنیر لاکتیکی حاوی باکتریوسین تجاری نایسین، در نظر گرفته شدند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی و میکروبی پنیر در هر تیمار از نظر pH، ماده خشک، چربی، پروتئین، نمک، مقدار آفلاتوکسین M1، پروفایل اسیدهای چرب و مهار رشد لیستریا منوسایتوژنز در یک دوره نگهداری 60 روزه در شرایط یخچالی تعیین گردید. تجزیه و تحلیل آماری این طرح در قالب طرح کاملا تصادفی، انجام شد. نتایج نشان دادند،کاهش لیستریا مونوسایتوژنز در تیمار پنیر لاکتیکی حاوی نایسین در مقایسه با گروه شاهد، Log(CFU/g) 05/3 بود که تفاوت معنی‌دار با گروه شاهد داشت. اما در تیمارهای دیگر دارای پروبیوتیک و پلانتارسین، کاهش این پاتوژن در مقایسه با تیمار شاهد به ترتیب Log(CFU/g) ۷۶/۲ و ۷۹/۱ بود که بین این دو نمونه تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد. همچنین میزان زنده‌مانی پروبیوتیک‌ها در انتهای نگهداری در یخچال CFU/g107 بود و تنها کاهش دو Log(CFU/g) مشاهده شد. نتایج نشان دادندکه پنیر حاوی پروبیوتیک (تولید کننده پلانتارسین) دارای ویژگی‌های برتری نسبت به سایر تیمارها بود. بنابراین، شرایط محیطی ایجاد شده مثل پاستوریزاسیون جهت حذف کامل لیستریا منوسایتوژنز در پنیر لاکتیکی، کافی نبوده و لازم است جهت ایجاد شرایط مطلوب در مراحل مختلف تولید و ذخیره سازی، از افزودنی‌های مجاز طبیعی نیز استفاده شود.
اکرم شبانی؛ فتح اله بلداجی؛ بهروز دستار؛ تقی قورچی؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر جیره‌های حاوی ضایعات ماهی تخمیری بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار (12 قطعه جوجه در هر تکرار) اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 0، 3، 6، 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر جیره‌های حاوی ضایعات ماهی تخمیری بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار (12 قطعه جوجه در هر تکرار) اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 0، 3، 6، 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بود. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش وزن 10-1 روزگی در جوجه‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری نسبت به جوجه‌های تغذیه شده با جیره شاهد بیشتر بود (05/0>P). در 22-11 روزگی و 42-23 روزگی، جایگزینی سطوح مختلف ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا در جیره‌های غذایی جوجه‌های گوشتی سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0>P). مصرف خوراک در هیچ یک از دورههای مختلف پرورش تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. وزن کبد در تیمار شاهد به طور معنیداری کمتر از تیمارهای حاوی ضایعات ماهی تخمیری بود (05/0>P). نتایج نشان داد که جایگزینی بخشی از کنجاله سویا با ضایعات ماهی تخمیری در جیره غذایی سبب بهبود عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی میشود.
