فیزیولوژی دام و طیور
شیوا مفاخری؛ حمید رضا بهمنی؛ صالح صالحی
چکیده
این پژوهش با هدف مقایسه دو نوع هورمون تولید داخل و خارج و روش مرسوم در منطقه به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی انجام شد. در این تحقیق 75 رأس میش بالغ کردی بر اساس وزن و سن طبقه‌بندی و سپس به سه گروه آزمایش تقسیم شدند: تیمار شاهد، روش مرسوم در منطقه و تیمار دوم و سوم از 15 فروردین لغایت 31 اردیبهشت، جفت‌دهی خارج از فصل با همزمان‌سازی فحلی ...
بیشتر
این پژوهش با هدف مقایسه دو نوع هورمون تولید داخل و خارج و روش مرسوم در منطقه به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی انجام شد. در این تحقیق 75 رأس میش بالغ کردی بر اساس وزن و سن طبقه‌بندی و سپس به سه گروه آزمایش تقسیم شدند: تیمار شاهد، روش مرسوم در منطقه و تیمار دوم و سوم از 15 فروردین لغایت 31 اردیبهشت، جفت‌دهی خارج از فصل با همزمان‌سازی فحلی و تحریک تخمک‌ریزی با استفاده از تیمار پروژسترون (سیدر) + 400 واحد eCG و تیمار پروژسترون (سیدر) + 500 واحد hCG به ترتیب انجام شد. داده‌های مربوط به نرخ آبستنی، نرخ دو یا چند قلو‌زایی، تعداد بره متولد شده، نرخ بره‌زایی، مجموع بره متولد شده ، مجموع بره از شیر گرفته شده و نرخ زنده‌مانی محاسبه شده و تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SAS انجام شد. نتایج نشان داد که همزمان‌سازی و تحریک تخمک‌ریزی در دو تیمار آزمایشی از نظر نرخ زایش، نرخ آبستنی، نرخ بره‌زایی، نرخ شیرگیری و مجموع وزن بره متولده شده و مجموع وزن بره از شیرگرفته شده عملکرد مطلوب‌تری در مقایسه با گروه شاهد داشتند (05/0p<). درآمد خالص حاصل از دوگروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد بالاتر بود. همچنین دو نوع هورمون به لحاظ عملکرد با همدیگر تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0>p). با توجه به نتایج، مشخص شد می‌توان هورمون hCG تولید داخل را به عنوان جایگزین مناسب هورمون eCG در پیاده‌سازی روش مدیریت تولیدمثلی برای تمرکز زایش‌ها در بازه زمانی مشخصی از سال استفاده کرد.
