نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محسن افتاده ¹
• مسلم باشتنی ²
• نظر افضلی ³
• همایون فرهنگ فر ³
• محمد رضا اصغری ⁴

¹ دانش آموخته کارشناسی ارشد تغذیه دام

² دانشیار، گروه علوم دامی دانشگاه بیرجند

³ استاد، گروه علوم دامی دانشگاه بیرجند

⁴ مربی، گروه علوم دامی دانشگاه بیرجند

چکیده

این آزمایش بر روی 192 قطعه مرغ تخم­گذار های لاین سفید، در سن 38 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 2×4 با 8 تیمار و 3 تکرار، هر تکرار با 8 مرغ و طی مدت 84 روز انجام گرفت. جیره­های غذایی دارای سطوح صفر، 10 ، 15 و 20 درصد سبوس گندم فاقد آنزیم (صفر درصد) و با آنزیم (05/0 درصد) بودند. آنزیم مورد استفاده، آنزیم چند منظوره روابیواکسل حاوی زایلاناز 2200 واحد بر گرم، بتاگلوکاناز 200 واحد بر گرم، سلولاز 100 واحد بر گرم و پکتیناز 100 واحد بر گرم بود. نتایج نشان دادند، جیره حاوی 10 درصد سبوس گندم بیشترین درصد تولید تخم­مرغ و جیره حاوی 20 درصد سبوس گندم کمترین درصد تولید را به خود اختصاص دادند (05/0P<). همچنین بالارفتن سطح سبوس گندم به 20 درصد سبب کاهش مصرف خوراک روزانه گردید (05/0P<). میانگین وزن تخم­مرغ­ها، وزن توده تخم­مرغ و ضریب تبدیل خوراک، تحت تأثیر سطوح سبوس گندم و آنزیم قرار نگرفتند. افزون بر آن، صفات کیفی تخم­مرغ از جمله شاخص­های مربوط به شکل تخم­مرغ، کیفیت سفیده (واحد هاو)، رنگ زرده، درصد وزن زرده، سفیده و ضخامت پوسته نیز تحت تأثیر سطح سبوس گندم و آنزیم قرار نگرفتند. بر اساس نتایج این آزمایش، سطح مناسب مصرف سبوس گندم در جیره مرغ تخم گذار، 10 درصد بود.

کلیدواژه‌ها

• سبوس گندم
• آنزیم
• مرغ تخم گذار
• عملکرد
• صفات کیفی تخم مرغ