نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانش آموخته دکتری ژنتیک و اصلاح دام.دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
2 دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
3 استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
4 استادیار گروه پرورش و تولید طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
5 استاد ایمونولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
چکیده
در تحقیق حاضر، به منظور مقایسه پاسخهای ایمنی در پرندگان بومی و پرتولید، پاسخهای ایمنی همورال (عیار پادتن کل، عیار ایمونوگلوبولین Y و عیار ایمونوگلوبولین M) و غلظت پروتئینهای پلاسما (پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین)، اندازه گیری شده در سنین 22 و 50 هفتگی در 49 پرنده سنگین وزن لاین گوشتی آرین و 79 قطعه مرغ بومی آذربایجان غربی، بررسی شدند. همهی صفات با مدل تجزیه واریانس سه طرفه با اثر متقابل با برازش دو سویه (بومی و آرین)، دو جنس (مرغ و خروس) و دو سن مختلف (22 و 50 هفتگی) تحلیل گردیدند. عیار پادتن کل و ایمونوگلوبولین Y در سویه بومی، جنس ماده و در سن 22 هفتگی بطور معنیداری بیشتر از سویهی آرین، جنس نر و سن 50 هفتگی بود. غلظت پلاسمایی پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین در سویهی آرین و سن 50 هفتگی بیشتر از سویهی بومی و سن 22 هفتگی بود. مقدار آلبومین تنها در مرغها معنیدار بود. به جز اثر سن، نسبت آلبومبن به گلوبولین در سویهی بومی و مرغها بیشتر از سویهی آرین و خروسها بود. این نسبت در خروسهای آرین کمترین مقدار را داشت. برای آثار متقابل بین عوامل اصلی، کمترین پاسخهای ایمنی پادتن کل و ایمونوگلوبولین Y در خروسهای آرین، سن 50 هفتگی هر دو سویه و سن 50 هفتگی هر دو جنس مشاهده گردید. این آثار برای ایمونوگلوبولین M روند یکنواختی را نشان ندادند. به طور کلی، نتایج نشان دادند که پرندگان نر و مادهی بومی نسبت به خروس های سویهی پرتولید آرین، وقتی در شرایط یکسان پرورش داده شوند، از نظر پاسخ ایمنی همورال برتری دارند. بنابراین، ممکن است بتوان از آمیزش خروس های بومی با مرغ های آرین جوجه های مقاوم تر به بیماری ها ایجاد نمود
کلیدواژه‌ها
)