نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• یداله چاشنی دل ¹
• رادمان بختیاری ²
• اسداله تیموری یانسری ³

¹ عضو هیات علمی رسمی

² دانشجوی کارشناسی ارشد تغذیه دام، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

³ دانشگاه علوم کشاورزی ساری

چکیده

جهت بررسی اثرات منابع مختلف مکمل‌های آلی و معدنی سلنیوم در بره‌های نژاد آمیخته زل، آزمایشی با استفاده از 25 رأس بره نر با سن 5-4 ماه و میانگین وزن بدن (5/1 ± 32 کیلو‌گرم) در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار به مدت 84 روز انجام شد. تیمار‌ها شامل: 1- جیره غذایی پایه بدون مکمل سلنیوم (شاهد) 2- جیره پایه + 5/0 میلی‌گرم سلنیوم در کیلوگرم ماده خشک به‌شکل سلنیوم گلایسین 3- جیره پایه + 5/0 میلی‌گرم سلنیوم در کیلوگرم ماده خشک به‌شکل سلنیوم متیونین 4- جیره پایه + 5/0 میلی‌گرم سلنیوم درکیلوگرم ماده خشک به‌شکل سلنیوم سیستئین 5- جیره پایه + 5/0 میلی‌گرم سلنیوم در کیلوگرم ماده خشک به‌شکل سلنیت سدیم بودند. نتایج نشان داد که افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در بره‌های دریافت‌کننده مکمل‌های سلنومتیونین و سلنوسیستئین نسبت به گروه شاهد به طور معنی-داری بهبود پیدا کردند. غلظت سلنیوم پلاسما در تمامی تیمار‌های مکمل شده با سلنیوم نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری افزایش یافت. در تیمار‌های حاوی مکمل‌های سلنومتیونین و سلنوسیستئین، افزایش معنی‌داری در غلظت هورمون تری‌یدوتیرونین نسبت به گروه‌های سلنیوم معدنی و شاهد مشاهده شد. همچنین غلظت سرمی تترا‌یدوتیرونین در تمامی بره‌های دریافت‌کننده مکمل سلنیوم در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت و نسبت تترا‌یدوتیرونین به تری-یدوتیرونین در تیمار‌های حاوی مکمل آلی سلنیوم نسبت به گروه شاهده کمتر بود. به‌طورکلی نتایج نشان می‌دهد افزودن 5/0 میلی‌گرم سلنیوم در کیلوگرم از هر دو منبع آلی و معدنی، نیاز بره‌های پرواری را تأمین می‌کند.

کلیدواژه‌ها

• بره
• سلنیوم آلی
• سلنیوم معدنی

موضوعات

• تغذیه دام و طیور