بهروز دستار؛ امین عشایری زاده؛ سعید زره داران؛ بهاره شعبان پور؛ امید عشایری زاده؛ رضا میرشکار
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر حذف مکمل ویتامینی در جیرههای با مقادیر متفاوت انرژی بر عملکرد و ترکیب لاشه جوجههای گوشتی در مواجه با تنش گرمایی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 شامل 2 سطح انرژی (کم انرژی و پر انرژی) و 3 زمان حذف مکمل ویتامینی (28، 35 و 42 روزگی) انجام شد. تعداد 336 جوجه گوشتی سویه راس 308 (جنس نر) به 6 تیمار ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر حذف مکمل ویتامینی در جیرههای با مقادیر متفاوت انرژی بر عملکرد و ترکیب لاشه جوجههای گوشتی در مواجه با تنش گرمایی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 شامل 2 سطح انرژی (کم انرژی و پر انرژی) و 3 زمان حذف مکمل ویتامینی (28، 35 و 42 روزگی) انجام شد. تعداد 336 جوجه گوشتی سویه راس 308 (جنس نر) به 6 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با 14 جوجه اختصاص داده شد. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش وزن جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره پر انرژی بطور معنیداری بالاتر از جیره کم انرژی بود (05/0P<). حذف مکمل ویتامینی و سطح انرژی جیره تأثیری بر مصرف خوراک جوجههای گوشتی نداشت. جوجههای گوشتی که مکمل ویتامینی آنها در 28 روزگی حذف شد نسبت به سایر گروهها (35 و 42 روزگی) در دو هفته آخر پرورش (28 تا 42 روزگی) دارای افزایش وزن نسبی کمتر و ضریب تبدیل خوراک بالاتری بودند (05/0P<). درصد لاشه قابل طبخ و مقدار چربی محوطه بطنی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره پر انرژی بطور معنیداری بالاتر از جیره کم انرژی بود (05/0P<). زمان حذف مکمل ویتامینی تأثیر معنیدار بر ترکیب لاشه جوجههای گوشتی نداشت. بر اساس نتایج این آزمایش افزایش انرژی جیره سبب بهبود عملکرد جوجههای گوشتی در شرایط مواجه با تنش گرمایی میشود، اگرچه مقدار چربی لاشه نیز افزایش خواهد یافت. همچنین مکمل ویتامینی را میتوان یک هفته قبل از کشتار (35 روزگی) حذف کرد، اما حذف آن دو هفته قبل از کشتار (28 روزگی) ممکن است سبب کاهش عملکرد جوجههای گوشتی شود.
حسین محب الدینی؛ بهروز دستار؛ محمود شمس شرق؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش برای مقایسه اثر محدودیت کمی خوراک و تغذیه وعدهای بر عملکرد، ترکیبات لاشه و عارضه آسیت در جوجه خروسهای گوشتی سویه راس 308 صورت گرفت. در این تحقیق پنج برنامه محدودیت غذایی شامل: 1) تغذیه به صورت آزاد ( گروه شاهد)، 2) تغذیه نیاز نگهداری از 14-7 روزگی، 3) تغذیه50% نیاز رشد از 14-7 روزگی، 4) تغذیه وعدهای از 14-7 روزگی و 5) تغذیه وعدهای ...
بیشتر
این آزمایش برای مقایسه اثر محدودیت کمی خوراک و تغذیه وعدهای بر عملکرد، ترکیبات لاشه و عارضه آسیت در جوجه خروسهای گوشتی سویه راس 308 صورت گرفت. در این تحقیق پنج برنامه محدودیت غذایی شامل: 1) تغذیه به صورت آزاد ( گروه شاهد)، 2) تغذیه نیاز نگهداری از 14-7 روزگی، 3) تغذیه50% نیاز رشد از 14-7 روزگی، 4) تغذیه وعدهای از 14-7 روزگی و 5) تغذیه وعدهای از 21-7 روزگی استفاده شد. 300 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و 12 جوجه در هر تکرار تا سن 42 روزگی پرورش یافتند. در سن 21 روزگی جوجهها در معرض دمای 15 درجه سانتیگراد برای القای آسیت قرار گرفتند. صفات اندازهگیری شده شامل عملکرد، ترکیبات لاشه، فراسنجههای قلب و خون بودند. نتایج نشان داد که گروههای محدودیت داده شده به صورت کمی در مقایسه با گروه شاهد، افزایش وزن و مصرف خوراک کمتری داشتند (05/0>P). در پایان دوره آزمایش، گروه تغذیه شده به صورت وعدهای به مدت یک هفته ضریب تبدیل غذایی کمتری نسبت به گروه تغذیه 50 درصد نیاز رشد داشتند (05/0>P). محدودیت غذایی اثر معنیداری روی درصد ترکیبات لاشه (لاشه قابل طبخ، سینه، ران و چربی حفره شکمی) نداشت. جوجههای گوشتی تغذیه شده به صورت آزاد و وعدهای به مدت یک هفته غلظت هماتوکریت و هموگلوبین بالایی داشتند (05/0P<). گروه تغذیه وعدهای یک هفته در مقایسه با گروههای محدودیت کمی خوراک وزن قلب بیشتری داشت (05/0P<). اختلاف آماری معنیداری در شاخص آسیت (نسبت وزن بطن راست به وزن دو بطن)، وزن بطن راست و درصد وزن قلب در بین تیمارها مشاهده نگردید. به طور کلی نتایج نشان داد که محدودیت با شدت کمتر (تیمارهای تغذیه وعدهای) در مقایسه با محدودیت شدید (تیمارهای محدودیت کمی خوراک) در ایجاد رشد جبرانی کامل موثرتر است. با توجه به فاکتورهای خونی، محدودیت غذایی شدید میتواند باعث کاهش حساسیت به آسیت در جوجههای گوشتی شود
