امین عشایری زاده؛ بهروز دستار؛ محمود شمس شرق؛ علیرضا صادقی ماهونک؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی کاهش گلوکوزینولاتها در کنجاله کلزا به روش تخمیر حالت جامد و اثرات آن بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش انجام شد. تخمیر کنجاله کلزا با کشت مخلوط مایع حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس نایجر در نسبت 1 به 2/1 انجام شد. پس از 25 روز تخمیر، مقدار گلوکوزینولاتها از 21/12 به 93/3 میکرومول ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی کاهش گلوکوزینولاتها در کنجاله کلزا به روش تخمیر حالت جامد و اثرات آن بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش انجام شد. تخمیر کنجاله کلزا با کشت مخلوط مایع حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس نایجر در نسبت 1 به 2/1 انجام شد. پس از 25 روز تخمیر، مقدار گلوکوزینولاتها از 21/12 به 93/3 میکرومول در گرم کنجاله کاهش یافت. تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با 15 جوجه اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی صفر، 50 و 100 درصد کنجاله کلزای خام و یا تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که کنجاله کلزای تخمیری در مقایسه با کنجاله کلزای خام در جیره سبب بهبود عملکرد جوجههای گوشتی شد(05/0>P) و حتی عملکرد گروه تغذیه شده با جیره حاوی 50 درصد کنجاله کلزای تخمیری مشابه با گروه تغذیه شده با جیره شاهد بود. چربی محوطه بطنی در تیمارهای حاوی کنجاله کلزای تخمیری نسبت به سایر تیمارها به طور معنیداری کمتر بود (05/0>P). جمعیت باکتریهای اسید لاکتیکی در چینهدان جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای حاوی کنجاله کلزای تخمیری به طور معنیداری بیشتر ولی جمعیت کلیفرمها به طور معنیداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0>P). نتایج نشان دادند که استفاده از کنجاله کلزای تخمیری در مقایسه با کنجاله کلزای خام سبب بهبود عملکرد و تعادل فلور میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی میشود و در نتیجه امکان استفاده از کنجاله کلزای تخمیری به عنوان یک منبع پروتئینی جایگزین برای کنجاله سویا در جیره غذایی جوجههای گوشتی وجود دارد.
محمد حامد صفری؛ محمود شمس شرق؛ آرش امینی؛ احمد طاطار
چکیده
جهت تعیین تاثیر سطوح مختلف گلاکونیت و زئولیت طبیعی بر عملکرد تولیدی جوجههای گوشتی، آزمایشی با 300 قطعه جوجه نر یک روزه گوشتی سویه راس 308 انجام شد. پنج نوع تیمار غذایی: 1- جیره پایه فاقد گلاکونیت یا زئولیت، 2- جیره پایه حاوی 2 درصد گلاکونیت، 3- جیره پایه حاوی 4 درصد گلاکونیت، 4- جیره پایه حاوی 2 درصد زئولیت، 5- جیره پایه حاوی 4 درصد زئولیت ...
بیشتر
جهت تعیین تاثیر سطوح مختلف گلاکونیت و زئولیت طبیعی بر عملکرد تولیدی جوجههای گوشتی، آزمایشی با 300 قطعه جوجه نر یک روزه گوشتی سویه راس 308 انجام شد. پنج نوع تیمار غذایی: 1- جیره پایه فاقد گلاکونیت یا زئولیت، 2- جیره پایه حاوی 2 درصد گلاکونیت، 3- جیره پایه حاوی 4 درصد گلاکونیت، 4- جیره پایه حاوی 2 درصد زئولیت، 5- جیره پایه حاوی 4 درصد زئولیت در قالب طرح کاملاًتصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار استفاده شد. افزایشوزن، مقدار خوراک مصرفشده و ضریب تبدیل غذایی به صورت دورهای اندازهگیری شدند. در سن 42 روزگی، یک قطعه جوجه از هر تکرار انتخاب و جهت تعیین میزان کلسیم و فسفر خون و فراسنجههای مربوط به استخوان درشتنی کشتار شدند. دادههای حاصل از تحقیق با استفاده از نرمافزار آماری SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که افزودن 4 درصد زئولیت به ترکیب جیرههای غذایی در مقایسه با دیگر تیمارها، باعث افزایش وزن جوجههای گوشتی در دوره آغازین، رشد و کل دوره پرورش گردید (05/0>P). میزان خوراکمصرفی در کل دوره پرورش نیز در تیمار حاوی 4 درصد زئولیت در مقایسه با دیگر تیمارها (بهجز تیمار حاوی 4 درصد گلاکونیت) افزایش معنیداری یافت (05/0>P). به لحاظ ضریب تبدیل غذایی در کل دورههای پرورشی اختلاف معنیداری بین تیمارها مشاهده نشد (05/0<P). همچنین، افزودن 4 درصد زئولیت به جیرهغذایی باعث افزایش حجم استخوان درشتنی در مقایسه با تیمار حاوی 2 درصد زئولیت گردید (05/0>P). اما در دیگر تیمارها اختلافی به لحاظ وزن نسبی، طول و دانسیته استخوان درشتنی مشاهده نشد (05/0<P). اثری بر محتوای کلسیم و فسفر سرم در پایان آزمایش با مکمل کردن گلاکونیت و زئولیتطبیعی به جیره مشاهده نشد (05/0<P).
حسین محب الدینی؛ بهروز دستار؛ محمود شمس شرق؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش برای مقایسه اثر محدودیت کمی خوراک و تغذیه وعدهای بر عملکرد، ترکیبات لاشه و عارضه آسیت در جوجه خروسهای گوشتی سویه راس 308 صورت گرفت. در این تحقیق پنج برنامه محدودیت غذایی شامل: 1) تغذیه به صورت آزاد ( گروه شاهد)، 2) تغذیه نیاز نگهداری از 14-7 روزگی، 3) تغذیه50% نیاز رشد از 14-7 روزگی، 4) تغذیه وعدهای از 14-7 روزگی و 5) تغذیه وعدهای ...
بیشتر
این آزمایش برای مقایسه اثر محدودیت کمی خوراک و تغذیه وعدهای بر عملکرد، ترکیبات لاشه و عارضه آسیت در جوجه خروسهای گوشتی سویه راس 308 صورت گرفت. در این تحقیق پنج برنامه محدودیت غذایی شامل: 1) تغذیه به صورت آزاد ( گروه شاهد)، 2) تغذیه نیاز نگهداری از 14-7 روزگی، 3) تغذیه50% نیاز رشد از 14-7 روزگی، 4) تغذیه وعدهای از 14-7 روزگی و 5) تغذیه وعدهای از 21-7 روزگی استفاده شد. 300 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و 12 جوجه در هر تکرار تا سن 42 روزگی پرورش یافتند. در سن 21 روزگی جوجهها در معرض دمای 15 درجه سانتیگراد برای القای آسیت قرار گرفتند. صفات اندازهگیری شده شامل عملکرد، ترکیبات لاشه، فراسنجههای قلب و خون بودند. نتایج نشان داد که گروههای محدودیت داده شده به صورت کمی در مقایسه با گروه شاهد، افزایش وزن و مصرف خوراک کمتری داشتند (05/0>P). در پایان دوره آزمایش، گروه تغذیه شده به صورت وعدهای به مدت یک هفته ضریب تبدیل غذایی کمتری نسبت به گروه تغذیه 50 درصد نیاز رشد داشتند (05/0>P). محدودیت غذایی اثر معنیداری روی درصد ترکیبات لاشه (لاشه قابل طبخ، سینه، ران و چربی حفره شکمی) نداشت. جوجههای گوشتی تغذیه شده به صورت آزاد و وعدهای به مدت یک هفته غلظت هماتوکریت و هموگلوبین بالایی داشتند (05/0P<). گروه تغذیه وعدهای یک هفته در مقایسه با گروههای محدودیت کمی خوراک وزن قلب بیشتری داشت (05/0P<). اختلاف آماری معنیداری در شاخص آسیت (نسبت وزن بطن راست به وزن دو بطن)، وزن بطن راست و درصد وزن قلب در بین تیمارها مشاهده نگردید. به طور کلی نتایج نشان داد که محدودیت با شدت کمتر (تیمارهای تغذیه وعدهای) در مقایسه با محدودیت شدید (تیمارهای محدودیت کمی خوراک) در ایجاد رشد جبرانی کامل موثرتر است. با توجه به فاکتورهای خونی، محدودیت غذایی شدید میتواند باعث کاهش حساسیت به آسیت در جوجههای گوشتی شود
