تغذیه دام و طیور
سمیرا وره زردی؛ ایوب عزیزی؛ علی کیانی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی، متابولیتهای خونی و رفتارشناسی برههای پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی، متابولیتهای خونی و رفتارشناسی برههای پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به صورت جیرۀ کامل مخلوط روزانه به میزان دو یا سه بار در اختیار برهها قرار گرفت. نتایج نشان داد که برههای مصرف کننده بیورت در مقایسه با اوره میانگین افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک مطلوبتری داشتند (05/0>P). جیرۀ مکمل شده با بیورت سبب افزایش گوارشپذیری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد (05/0>P). غلظت اوره، نیتروژن اورهای خون (BUN) و پروتئین کل در زمان ناشتا و 6 ساعت پس از خوراکدهی وعدۀ صبح در برههای مصرف کننده اوره بیشتر از بیورت بود (05/0>P). صفات رفتارشناسی شامل خوردن، جویدن، صفت خوردن به ماده خشک مصرفی و خوردن به NDF مصرفی با افزایش سطح خوراکدهی از 2 به 3 بار در روز به طور معنیداری افزایش یافت، هرچند تحت تأثیر نوع NPN قرار نگرفتند (05/0<P). به طور کلی، میتوان نتیجه گرفت که استفاده از بیورت همراه با افزایش سطح خوراکدهی سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و متابولیسم نیتروژن در برههای پرواری میشود.
تغذیه دام و طیور
عیدی احمدی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارشپذیری مواد مغذی برههای نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم بهمدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دامها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارشپذیری مواد مغذی برههای نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم بهمدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دامها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا که جایگزین کنجاله سویا شده بود و 10 رأس بره (تکرار) در هر تیمار در قالب طرح کاملاً تصادفی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح کنجاله کاملینا در جیره تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره بهجز مصرف چربی خام که بهطور خطی افزایش یافت (05/0>P)، مصرف ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF، ADF و انرژی قابل متابولیسم تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). همچنین، صفات مربوط به عملکرد رشد برهها شامل وزن نهایی، کل افزایش وزن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در طول کل دوره پروار و هر دو هفته یک بار تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). جیرههای آزمایشی تأثیری روی گوارشپذیری مواد مغذی شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF و ADF نداشتند (05/0<P). در کل، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از رقم بومی کنجاله کاملینا بهجای کنجاله سویا بهعنوان یک منبع پروتئینی جدید تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره غذایی برههای پرواری قابل توصیه است.
ایوب عزیزی؛ افروز شریفی؛ حسن فضائلی؛ بهاره طاهری دزفولی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات جایگزینی جیره غذایی علوفهای (شامل یونجه و کاه گندم به ترتیب 65 و 35 درصد) با سطوح صفر، 8، 16 و 24 درصد کود مرغی عملآوری شده با حرارت بر گوارشپذیری مواد مغذی، پارامترهای شکمبهای و متابولیتهای خونی در گوسفندان نر مغانی بود. کود مرغی مورد استفاده در دمای 85-75 درجه سانتیگراد و به مدت 20 دقیقه در دیگهای ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات جایگزینی جیره غذایی علوفهای (شامل یونجه و کاه گندم به ترتیب 65 و 35 درصد) با سطوح صفر، 8، 16 و 24 درصد کود مرغی عملآوری شده با حرارت بر گوارشپذیری مواد مغذی، پارامترهای شکمبهای و متابولیتهای خونی در گوسفندان نر مغانی بود. کود مرغی مورد استفاده در دمای 85-75 درجه سانتیگراد و به مدت 20 دقیقه در دیگهای مخصوص پخت عملآوری شد. از 16 رأس گوسفند نر مغانی در قالب طرح کاملاً تصادفی متعادل با 4 جیره آزمایشی و 4 تکرار در هر تیمار آزمایشی استفاده شد. نتایج نشان داد که افزودن کود مرغی تا سطح 16 درصد ماده خشک جیره به طور خطی سبب افزایش گوارشپذیری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی فاقد خاکستر شد (05/0p <). با افزایش سطح کود مرغی در جیره میزان pH شکمبه تمایل به کاهش داشت (07/0=P)، اما غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه افزایش خطی نشان داد (05/0p <). غلظت نیتروژن اورهای خون با افزایش میزان کود مرغی در جیره افزایش خطی نشان داد (05/0p <). در کل، نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن کود مرغی تا سطح 16 درصد ماده خشک جیرههای علوفهای در گوسفند، سبسبب افزایش گوارشپذیری مواد مغذی، نیتروژن آمونیاکی و نیتروژن اورهای خون شد.
ایوب عزیزی؛ افروز شریفی؛ حسن فضائلی
چکیده
در پژوهش حاضر یک ترکیب آهسته رهش اوره تولید شد و اثرات آن روی فراسنجههای تولید گاز، تخمیر، ناپدید شدن مواد مغذی و فعالیت آنزیمهای میکروبی شکمبه گوسفند در شرایط آزمایشگاهی بررسی گردید. از چهار تیمار آزمایشی شامل جیره شاهد (کنترل)، و مکمل نمودن جیره شاهد با اوره، اوره آهسته رهش و اًپتیژن استفاده گردید. نتایج نشان داد که در عمده زمانهای ...
بیشتر
در پژوهش حاضر یک ترکیب آهسته رهش اوره تولید شد و اثرات آن روی فراسنجههای تولید گاز، تخمیر، ناپدید شدن مواد مغذی و فعالیت آنزیمهای میکروبی شکمبه گوسفند در شرایط آزمایشگاهی بررسی گردید. از چهار تیمار آزمایشی شامل جیره شاهد (کنترل)، و مکمل نمودن جیره شاهد با اوره، اوره آهسته رهش و اًپتیژن استفاده گردید. نتایج نشان داد که در عمده زمانهای انکوباسیون، بیشترین میزان غلظت آمونیاک شکمبه در جیره غذایی مکمل شده با اوره و کمترین میزان در جیره شاهد مشاهده گردید (05/0P<). هرچند، در همه زمانهای انکوباسیون اختلاف قابل توجهی بین تیمار مکمل شده با اوره آهسته رهش و اُپتیژن وجود نداشت (05/0P>). پس از 96 ساعت انکوباسیون، جیرههای آزمایشی تأثیری بر کل گاز تولیدی، ضرایب b و c و pH شکمبه نداشتند (05/0P>). بیشترین میزان ناپدید شدن ماده خشک و ماده آلی، تخمین انرژی قابل متابولیسم، اسیدهای چرب فرار کوتاه زنجیر، سنتز پروتئین میکروبی و فعالیت آنزیم کربوکسی متیل سلولاز در جیره شاهد و کمترین میزان آنها در جیره مکمل شده با اوره به دست آمد (05/0P<). بیشترین میزان فعالیت تجزیه کاغذ صافی با تغذیه جیره حاوی اوره آهسته رهش و کمترین میزان آن در جیره حاوی اوره مشاهده گردید (05/0P<). بیشترین میزان فعالیت پروتئازی شکمبه در جیره مکمل شده با اوره بوده، و کمترین میزان آن در جیره شاهد به دست آمد (05/0P<). در کل، استفاده از مکمل اوره آهسته رهش در شرایط آزمایشگاهی در مقایسه با اوره سبب بهبود گوارشپذیری ماده خشک و ماده آلی، سنتز پروتئین میکروبی و فعالیت عمده آنزیمهای فیبرولایتیک شکمبه گردید.
ایوب عزیزی؛ نادر پاپی؛ افروز شریفی؛ آرش آذرفر؛ علی کیانی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر تعذیه سطوح صفر (شاهد)، 50 و 100 گرم خیساب مایع ذرت در کیلوگرم ماده خشک جیره) بر فعالیت آنزیمهای هیدرولیتیک شکمبه شامل کربوکسی متیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز، فعالیت تجزیه کاغذ صافی، آلفا آمیلاز و پروتئاز در بخشهای مختلف شیرابه شکمبه (شامل بخش جامد، خارج سلولی و درون سلولی) و ابقای نیتروژن انجام گرفت. ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر تعذیه سطوح صفر (شاهد)، 50 و 100 گرم خیساب مایع ذرت در کیلوگرم ماده خشک جیره) بر فعالیت آنزیمهای هیدرولیتیک شکمبه شامل کربوکسی متیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز، فعالیت تجزیه کاغذ صافی، آلفا آمیلاز و پروتئاز در بخشهای مختلف شیرابه شکمبه (شامل بخش جامد، خارج سلولی و درون سلولی) و ابقای نیتروژن انجام گرفت. از 27 رأس بره نر مغانی در قالب طرح کاملاً تصادفی و 9 رأس بره در هر تیمار استفاده گردید. فعالیت کربوکسی متیل سلولاز در بخش جامد، خارج سلولی و کل (مجموع هر سه بخش جامد، خارج سلولی و داخل سلولی) شیرابه با افزایش میزان خیساب ذرت در جیره به طور خطی کاهش یافت (05/0>P). با افزایش میزان خیساب ذرت فعالیت آنزیمی میکروکریستالین سلولاز و فعالیت آنزیمهای تجزیه کننده کاغذ صافی در بخش جامد و کل شیرابه شکمبه کاهش یافت (05/0>P). فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در همه بخشهای شیرابه شکمبه تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). فعالیت آنزیم پروتئاز در بخشهای شیرابه شکمبه به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). همه دامها در توازن مثبت نیتروژن بودند، اما با افزایش میزان خیساب مایع ذرت در جیره ابقاء نیتروژن به طور خطی کاهش نشان داد (05/0>P). در کل، استفاده از خیساب ذرت در جیره سبب کاهش فعالیت آنزیمهای فیبرولایتیک شکمبه و ابقاء نیتروژن و افزایش فعالیت پروتئاز شد. هرچند، تحلیل اقتصادی دادههای عملکردی نشان داد که استفاده از این پسماند تا سطح 5 درصد ماده خشک جیره، با کاهش دادن هزینه تمام شده جیره مصرفی کاهش عملکرد رشد دامها را توجیه مینماید.