فیزیولوژی دام و طیور
شیوا مفاخری؛ حمید رضا بهمنی؛ صالح صالحی
چکیده
این پژوهش با هدف مقایسه دو نوع هورمون تولید داخل و خارج و روش مرسوم در منطقه به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی انجام شد. در این تحقیق 75 رأس میش بالغ کردی بر اساس وزن و سن طبقه‌بندی و سپس به سه گروه آزمایش تقسیم شدند: تیمار شاهد، روش مرسوم در منطقه و تیمار دوم و سوم از 15 فروردین لغایت 31 اردیبهشت، جفت‌دهی خارج از فصل با همزمان‌سازی فحلی ...
بیشتر
این پژوهش با هدف مقایسه دو نوع هورمون تولید داخل و خارج و روش مرسوم در منطقه به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی انجام شد. در این تحقیق 75 رأس میش بالغ کردی بر اساس وزن و سن طبقه‌بندی و سپس به سه گروه آزمایش تقسیم شدند: تیمار شاهد، روش مرسوم در منطقه و تیمار دوم و سوم از 15 فروردین لغایت 31 اردیبهشت، جفت‌دهی خارج از فصل با همزمان‌سازی فحلی و تحریک تخمک‌ریزی با استفاده از تیمار پروژسترون (سیدر) + 400 واحد eCG و تیمار پروژسترون (سیدر) + 500 واحد hCG به ترتیب انجام شد. داده‌های مربوط به نرخ آبستنی، نرخ دو یا چند قلو‌زایی، تعداد بره متولد شده، نرخ بره‌زایی، مجموع بره متولد شده ، مجموع بره از شیر گرفته شده و نرخ زنده‌مانی محاسبه شده و تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SAS انجام شد. نتایج نشان داد که همزمان‌سازی و تحریک تخمک‌ریزی در دو تیمار آزمایشی از نظر نرخ زایش، نرخ آبستنی، نرخ بره‌زایی، نرخ شیرگیری و مجموع وزن بره متولده شده و مجموع وزن بره از شیرگرفته شده عملکرد مطلوب‌تری در مقایسه با گروه شاهد داشتند (05/0p<). درآمد خالص حاصل از دوگروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد بالاتر بود. همچنین دو نوع هورمون به لحاظ عملکرد با همدیگر تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0>p). با توجه به نتایج، مشخص شد می‌توان هورمون hCG تولید داخل را به عنوان جایگزین مناسب هورمون eCG در پیاده‌سازی روش مدیریت تولیدمثلی برای تمرکز زایش‌ها در بازه زمانی مشخصی از سال استفاده کرد.
مدیریت پرورش دام و طیور
حمید رضا بهمنی؛ امیر رشیدی؛ صالح صالحی؛ شیوا مفاخری
چکیده
به منظور بررسی خصوصیات کیفی و تأثیر آن بر ارزش اقتصادی موهر تولیدی بزهای مرخز در سامانه پرورش آن در استان کردستان، جمعاً 136 نمونه از هفت گله و دو گروه بزغاله‌های یکساله و بزهای بالغ ماده در هفت رنگ: سفید، نباتی، کرم قهوه‌ای، قهوه‌ای روشن، قهوه‌ای(خرمایی)، قهوه‌ای تیره و سیاه، در فصل برداشت موهر تهیه گردید. صفات مورد بررسی در این پژوهش ...
بیشتر
به منظور بررسی خصوصیات کیفی و تأثیر آن بر ارزش اقتصادی موهر تولیدی بزهای مرخز در سامانه پرورش آن در استان کردستان، جمعاً 136 نمونه از هفت گله و دو گروه بزغاله‌های یکساله و بزهای بالغ ماده در هفت رنگ: سفید، نباتی، کرم قهوه‌ای، قهوه‌ای روشن، قهوه‌ای(خرمایی)، قهوه‌ای تیره و سیاه، در فصل برداشت موهر تهیه گردید. صفات مورد بررسی در این پژوهش شامل: الیاف حقیقی، الیاف مدولایی، الیاف کمپ، قطر الیاف، طول دسته الیاف و ارزش اقتصادی الیاف بودند. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از نسخه 27 نرم افزار Spss استفاده شد. برای بررسی اثرات ثابت: گله، گروه‌های بز و رنگ الیاف روی متغییرهای مورد بررسی از روش مدل‌های خطی عمومی (GLM) نرم افزار استفاده شد. میانگین حداقل مربعات الیاف حقیقی، الیاف مدولایی، الیاف کمپ، قطر الیاف، طول دسته الیاف و قیمت هر کیلوگرم موهر تولیدی در این تحقیق به ترتیب 14/5±36/92 درصد، 81/4±84/6 درصد، 02/1±75/0 درصد، 27/5±49/32 میکرون، 27/3±3/14سانتیمتر و 452±1823308 ریال بودند. بر اساس یافته‌های این تحقیق، رنگ الیاف تأثیر قابل توجهی بر قیمت موهر داشت (01/0>p). میزان الیاف کمپ و مدولایی در ترکیب بیده بزهای مرخز خالص پائین بوده و اثری بر ارزش اقتصادی آن نداشت. درحالیکه، ترکیبی از رنگ‌های خاص و یکی از مزیت‌های ظرافت یا طول بلند دسته الیاف موجب می‌شدکه بیشترین قیمت به موهر اختصاص یابد. به همین دلیل الیاف قهوه‌ای خرمایی و نباتی با ارزشترین الیاف و به دنبال آنها به ترتیب طیف‌های مختلف قهوه‌ای، سفید و سیاه قرار گرفتند.
شیوا مفاخری؛ عبدالاحد شادپرور؛ نوید قوی حسین‌زاده؛ رستم عبداللهی آرپناهی
چکیده
اطلاعات ژنومی قابلیت بالقوه‌ای برای کنترل همخونی فرزندان ایجاد کرده است. در روش معمول برای این منظور، طرح‌های آمیزش برای محدود ساختن سطح همخونی مورد پیش‌بینی نتاج از طریق ماتریس روابط خویشاوندی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند. در این مطالعه با هدف بهبود پیشرفت ژنتیکی و محدودکردن سطح همخونی نتاج، با استفاده از نرم افزار QMSim، جمعیتی ...
بیشتر
اطلاعات ژنومی قابلیت بالقوه‌ای برای کنترل همخونی فرزندان ایجاد کرده است. در روش معمول برای این منظور، طرح‌های آمیزش برای محدود ساختن سطح همخونی مورد پیش‌بینی نتاج از طریق ماتریس روابط خویشاوندی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند. در این مطالعه با هدف بهبود پیشرفت ژنتیکی و محدودکردن سطح همخونی نتاج، با استفاده از نرم افزار QMSim، جمعیتی با اندازه ثابت 1000 فرد و 26 کروموزوم و در مجموع 60000 نشانگر و 1930 QTL به عنوان جمعیت پایه شبیه‌سازی شد و اندازه این جمعیت بعد از 1000 نسل به 2000 فرد رسید. از بسط جمعیت تاریخی به تعداد 10 نسل، جمعیت ثانویه متشکل از 500 نر و 500 ماده ایجاد شد و صفتی با وراثت پذیری 3/0 شبیه‌سازی گردید. هشت استراتژی شامل دو طرح آمیزشی: حداقل همخونی(minf) و تصادفی(rnd) و چهار معیار محاسبه خویشاوندی شامل ماتریس‌های A، GRM، IBS و Weighted برای 10 نسل دیگر مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر استراتژی 10 بار تکرارگردید. مقایسه استراتژی‌ها نشان داد، نوع طرح آمیزشی و معیارهای مختلف خویشاوندی در میزان رشد ژنتیکی، همخونی و هموزیگوسیتی جمعیت تاثیر معنی‌داری داشتند (p <0.05). نوع ماتریس خویشاوندی صحت ارزیابی‌ها را تحت تاثیر قرار داد. در استراتژی‌های با ماتریس وزن داده شده (Gweighted)، میانگین رشد ژنتیکی در طی10 نسل پایین‌تر از استراتژی‌های با ماتریسA، GRM و IBS بود. در استراتژی‌های با طرح آمیزش rnd نرخ همخونی در طی 10 نسل روندی افزایشی داشت.
شیوا مفاخری؛ ابوالحسن صادقی پناه؛ حمید رضا بهمنی؛ صالح صالحی؛ رحمن ابن عباسی
چکیده
به منظور ارزیابی عملکرد تولیدمثلی ماده بزهای مرخز در سیستم افزایش بزغالهدهی و مقایسه با سیستم سنتی تولید بره، 90 راس ماده بز بالغ در ایستگاه دامپروری سنندج در سه گروه آزمایشی: تیمار اول- دو بار جفت‌دهی در سال با هورمون‌تراپی(سیدر + 400 واحد گنادوتروپین سرم مادیان آبستن)؛ تیماردوم- دو بار جفت‌دهی در سال بدون هورمون-تراپی؛تیمار ...
بیشتر
به منظور ارزیابی عملکرد تولیدمثلی ماده بزهای مرخز در سیستم افزایش بزغالهدهی و مقایسه با سیستم سنتی تولید بره، 90 راس ماده بز بالغ در ایستگاه دامپروری سنندج در سه گروه آزمایشی: تیمار اول- دو بار جفت‌دهی در سال با هورمون‌تراپی(سیدر + 400 واحد گنادوتروپین سرم مادیان آبستن)؛ تیماردوم- دو بار جفت‌دهی در سال بدون هورمون-تراپی؛تیمار شاهد- روش طبیعی جفت‌دهی یک بار در سال مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌های نرخ آبستنی، نرخ دو یا چند قلو‌زایی، تعداد بزغاله متولد شده، نرخ بزغالهدهی، مجموع بزغاله متولد شده ، مجموع بزغاله از شیر گرفته شده و نرخ زنده‌مانی جمع آوری و با رویه GLM نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نرخ زایش و نرخ بزغالهدهی ماده بزها در تیمار اول، دوم و شاهد به ترتیب 2، 77/1 و 6/1 و به ترتیب 43/3، 6/2 و 17/2 طی 24 ماه بود که دارای تفاوت معنی‌داری بودند (05/0>P). مجموع بزغاله متولد شده و مجموع بزغاله از شیر گرفته شده و نرخ ازشیرگیری در طول 2 سال در تیمار اول به طور معنی‌داری بیشتر از تیمار دوم و شاهد بود (05/0>P). میانگین مجموع وزن بزغاله متولد شده و میانگین مجموع وزن بزغاله شیرگیری‌شده به ازای هر راس ماده بز در گروه‌های آزمایشی و شاهد به ترتیب 95/2، 62/2 و 39/2 کیلوگرم و 10، 01/8 و 67/7 کیلوگرم بود که تفاوت سه تیمار معنی‌دار بود(05/0>P). درآمد خالص اجرای تیمار تولیدمثلی و سه بار زایش در دو سال بهتر از تیمار شاهد بود.
