وحید برادران؛ یگانه قدسی
چکیده
ارتقاء بهره‌وری در صنعت طیور به عنوان یکی از زیر بخش‌های مهم و اساسی بخش کشاورزی اهمیت ویژه‌ای دارد. مطالعه و مقایسه بهره‌وری عوامل تولید در استان‌های مختلف کشور، زمینه برنامه‌ریزی دقیق‌تر برای ارتقاء بهره‌وری را فراهم می‌کند. در این مقاله، شاخص‌های مناسب اندازه‌گیری بهره‌وری جزئی (انرژی و مواد اولیه) و کل عوامل تولید مرغ ...
بیشتر
ارتقاء بهره‌وری در صنعت طیور به عنوان یکی از زیر بخش‌های مهم و اساسی بخش کشاورزی اهمیت ویژه‌ای دارد. مطالعه و مقایسه بهره‌وری عوامل تولید در استان‌های مختلف کشور، زمینه برنامه‌ریزی دقیق‌تر برای ارتقاء بهره‌وری را فراهم می‌کند. در این مقاله، شاخص‌های مناسب اندازه‌گیری بهره‌وری جزئی (انرژی و مواد اولیه) و کل عوامل تولید مرغ گوشتی طی سال‌های 79-94 (شانزده سال) تعریف و اندازه‌گیری شده است. مقایسه استان‌های کشور با شانزده مقدار بهره‌وری دشوار است. برای غلبه بر آن از خاصیت کاهش بُعد رویکرد روش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شده است. به کمک روش تحلیل عاملی، داده‌های شاخص‌های بهره‌وری هر استان طی سال‌های مختلف در دو عامل خلاصه شده که در آنها اثر زمان (سال‌ها) حذف شده است. رویکرد خوشه‌بندی، استان‌های کشور را از منظر تشابه مقادیر بهره‌وری دسته‌بندی می‌کند. نتایج نشان می‌دهد استان‌های بوشهر، زنجان، سیستان و بلوچستان و کلکیلویه‌وبویراحمد در استفاده بهره‌ورانه از منابع انرژی و استان بوشهر از جنبه استفاده بهتر از مواد اولیه نمونه‌های موفق هستند. در مجموع استان تهران بالاترین بهره‌وری استفاده از منابع تولید را دارد. در پایان نیز به ارزیابی کارایی استان‌های مختلف درون هرخوشه با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها پرداخته شده است.
