احسان دیرکوندی؛ یوسف روزبهان؛ حسن فضائلی
چکیده
در این تحقیق، سه جیره غذایی بر روی 12 رأس اسب نژاد ترکمن با میانگین وزن 44±425 کیلوگرم و سن 8/1±6 سال، مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه جیرهها براساس 35 درصد کنسانتره و 65 درصد علوفه تنظیم شدند اما منابع غلات در جیره 1، 2 و 3 به ترتیب شامل: ذرت- یولاف، جوـ گندم و جو- یولاف بود. از دو نشانگر داخلی لیگنین و خاکستر نامحلول در اسید برای تعیین قابلیت ...
بیشتر
در این تحقیق، سه جیره غذایی بر روی 12 رأس اسب نژاد ترکمن با میانگین وزن 44±425 کیلوگرم و سن 8/1±6 سال، مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه جیرهها براساس 35 درصد کنسانتره و 65 درصد علوفه تنظیم شدند اما منابع غلات در جیره 1، 2 و 3 به ترتیب شامل: ذرت- یولاف، جوـ گندم و جو- یولاف بود. از دو نشانگر داخلی لیگنین و خاکستر نامحلول در اسید برای تعیین قابلیت هضم استفاده گردید. نتایج نشان دادند، قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، عصاره اتری و انرژی قابل هضم به طور معنیداری برای جیرههای ذرت و یولاف افزایش پیدا کردند (05/0P<). قابلیت هضم اجزای دیواره سلولی شامل الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، سلولز و همیسلولز نیز برای جیرههای ذرت- یولاف و جو- یولاف به طور معنی داری نسبت به جیره جو - گندم افزایش پیدا کرد (05/0P<). همچنین، قابلیت هضم به دست آمده با استفاده از هر دو نشانگر به جز در مورد الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و سلولز در جیره اول و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، همیسلولز و سلولز در جیره دوم تفاوت معنیداری نداشتد (05/0<P). با این حال، با توجه به نرخ بازیابی خاکستر نامحلول در اسید (106 درصد) در مقابل لیگنین (91 درصد)، نشانگر خاکستر نامحلول در اسید، همبستگی بالایی با روش جمعآوری کل مدفوع داشت. در مجموع، جیره حاوی ذرت و یولاف سبب بهبود قابلیت هضم مواد مغذی نسبت به دیگر جیرهها شد
