زهرا تهامی؛ بهروز دستار؛ احسان اسکوییان؛ سید رضا هاشمی
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از مکمل سلنیوم آلی و غیرآلی بر عملکرد مرغ‌های تخم‌گذار، صفات کیفی و پراکسیداسیون زرده و سفیده تخم مرغ انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 300 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه های-لاین (W-36) از سن 23 تا 35 هفتگی با 5 تیمار و 6 تکرار و 10 قطعه مرغ تخم‌گذار در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از مکمل سلنیوم آلی و غیرآلی بر عملکرد مرغ‌های تخم‌گذار، صفات کیفی و پراکسیداسیون زرده و سفیده تخم مرغ انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 300 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه های-لاین (W-36) از سن 23 تا 35 هفتگی با 5 تیمار و 6 تکرار و 10 قطعه مرغ تخم‌گذار در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار یک یا شاهد (جیره پایه فاقد سلنیوم). تیمار دوم سلنیت-سدیم 5/0 (جیره پایه+ 5/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیت- سدیم)، تیمار سوم سلنیت-سدیم1 (جیره پایه+ 1 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیت- سدیم)، تیمار چهارم سلنو-متیونین5/0 (جیره پایه+ 5/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنو- متیونین) و تیمار پنجم سلنو-متیونین1 (جیره پایه+ 1 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنو- متیونین) بود. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی‌داری بر وزن تخم‌مرغ، توده وزنی، درصد تولید، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراکی و خصوصیات زرده و سفیده تخم‌مرغ نداشت (05/0<P). میزان پراکسیداسیون چربی‌های زرده و سفیده تخم‌مرغ در تیمار 1 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنو-متیونین نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی کمترین میزان را نشان داد (05/0>P). نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر نشان داد در بین منابع سلنیوم، 1 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنو- متیونین به شکل موثرتری سبب کاهش پرکسیداسیون چربی‌ها و افزایش فعالیت آنتی‌اکسیدانی شده است.
ناصر پورعباسعلی عمران؛ کمال شجاعیان؛ قاسم جلیلوند؛ محمد کاظمی فرد
چکیده
به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سلنیوم آلی بر عملکرد، ویژگی‌های کیفی تخم و برخی از آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی در بلدرچین ژاپنی، از 240 قطعه بلدرچین ژاپنی مولد با سن 8 هفته در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار و 16 قطعه (12 قطعه ماده و 4 قطعه نر) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره شاهد، 2) جیره شاهد + ppm3/0 سلنیت سدیم، 3) جیره شاهد + ppm2/0 ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سلنیوم آلی بر عملکرد، ویژگی‌های کیفی تخم و برخی از آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی در بلدرچین ژاپنی، از 240 قطعه بلدرچین ژاپنی مولد با سن 8 هفته در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار و 16 قطعه (12 قطعه ماده و 4 قطعه نر) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره شاهد، 2) جیره شاهد + ppm3/0 سلنیت سدیم، 3) جیره شاهد + ppm2/0 سلنیوم آلی (Sel- Plex)، 4) جیره شاهد + ppm4/0 سلنیوم آلی و 5) جیره شاهد + ppm6/0 سلنیوم آلی می‌باشند. نتایج آزمایش بیانگر اقزایش وزن بالاتر تیمار حاوی 4/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم سلنیوم آلی در مقایسه با سایر تیمارها می‌باشد(05/0P<). مکمل کردن جیره با سلنیوم اثر معنی‌داری بر مصرف خوراک، راندمان خوراک، شاخص (شکل، آلبومین و زرده)، درصد زرده، رنگ زرده، وزن لاشه، قلب و سایر اجزای دستگاه گوارش نشان نداد. افزودن 4/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیوم آلی به جیره شاهد سبب افزایش معنی‌دار در ضخامت پوسته، واحد هاو، وزن تخم، درصد تولید تخم، درصد باروری و جوجه درآوری در مقایسه با سایر تیمارها گردید (05/0P<). بالاترین وزن کبد و چربی شکمی در تیمار شاهد مشاهده شد. همچنین افزودن سلنیوم به جیره شاهد سبب افزایش میزان فعالیت برخی از آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0P<). طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مکمل کردن سلنیوم در سطح 4/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سبب بهبود وزن بدن، تولید تخم، درصد باروری و جوجه‌درآوری و برخی از آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی اندازه‌گیری شده در این آزمایش گردید.
علی مهماندوئی؛ محمود شمس شرق؛ سعید حسنی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر ویتامین E و سلنیوم آلی به صورت تزریق داخل تخم مرغ و مکمل با جیره‌های غذایی بر عملکرد، درصد زنده‌مانی و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی، در قالب دو آزمایش، به طوری که در آزمایش اول با استفاده از 800 تخم مرغ نطفه‌دار در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار (تیمار1: کنترل، تیمار2: حاوی محلول نمکی، تیمار 3، 4 و 5 به ترتیب حاوی سلنیوم، ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر ویتامین E و سلنیوم آلی به صورت تزریق داخل تخم مرغ و مکمل با جیره‌های غذایی بر عملکرد، درصد زنده‌مانی و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی، در قالب دو آزمایش، به طوری که در آزمایش اول با استفاده از 800 تخم مرغ نطفه‌دار در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار (تیمار1: کنترل، تیمار2: حاوی محلول نمکی، تیمار 3، 4 و 5 به ترتیب حاوی سلنیوم، ویتامین E و سلنیوم و ویتامین E) و 4 تکرار و 40 عدد تخم مرغ در هر تکرار و در آزمایش دوم بصورت طرح کاملاً تصادفی، با 10 تیمار (جوجه‌های آزمایش اول هر کدام با دو نوع جیره سطوح توصیه شده و بیشتر از توصیه شده سلنیوم و ویتامین E) و 3 تکرار و 15 قطعه جوجه که جمعاً 450 قطعه جوجه حاصل از آزمایش اول اختصاص داده شد. در آزمایش اول نتایج حاصله نشان داد که تزریق داخل تخم مرغی ویتامین E و سلنیوم تأثیری بر درصد زنده‌مانی تخم مرغ‌ها نداشت. در ارتباط با آزمایش دوم نتایج نشان داد، که افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی جوجه‌ها تحت تأثیر سطوح مختلف سلنیوم و ویتامین E قرار نگرفتند. نتایج نشان داد که میزان مالون دی‌آلدئید (شاخص TBARS) و مدت زمان نگهداری در فریزر اختلاف آماری معنی‌داری را در بین تیمارهای مختلف ایجاد کرد (05/0>P). به طوری که با افزایش مدت زمان نگهداری گوشت ظرفیت نگهداری آب و میزان مالون دی‌آلدئید (شاخص TBARS) افزایش یافت (05/0>P).
