تغذیه دام و طیور
شهریار خلیل زاده؛ ابوالفضل زارعی؛ نیما ایلا
چکیده
مطالعه حاضر با هدف تأثیر سطوح مختلف اسیدآمینههای شاخهدار (ال-والین، ال-لوسین و ال-ایزولوسین) در جیرههای کم پروتئین بر روی صفات عملکردی، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی در جوجههای گوشتی انجام شد. بدین منظور از تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن یک روزگی 47/0±75/42 گرم استفاده شد. این آزمایش به صورت ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف تأثیر سطوح مختلف اسیدآمینههای شاخهدار (ال-والین، ال-لوسین و ال-ایزولوسین) در جیرههای کم پروتئین بر روی صفات عملکردی، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی در جوجههای گوشتی انجام شد. بدین منظور از تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن یک روزگی 47/0±75/42 گرم استفاده شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار اجرا شد. جیرههای آزمایشی شامل سه سطح اسیدآمینههای شاخهدار (صفر، 10 و 20 درصد بالاتر از استاندارد) و دو سطح پروتئین خام (استاندارد یا 10 درصد کمتر از استاندارد) بودند. اثرات متقابل پروتئین خام و اسیدهای آمینه شاخهدار نشان داد که استفاده از 20 درصد اسیدهای آمینه شاخهدار در جیره استاندارد باعث بهبود افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با جیره کم پروتئین با اسیدهای آمینه شاخهدار استاندارد میشود. همچنین سطح 20 درصد اسیدهای آمینه شاخهدار قادر به جبران کاهش پروتئین جیره بود و افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک مشابه تیمار استاندارد بود. استفاده از 20 درصد اسیدآمینههای شاخهدار در جیره باعث افزایش درصد لاشه و ران نسبت به سطح استاندارد شد (05/0>P). سطح 20 درصد اسیدهای آمینه شاخهدار در جیره جوجههای گوشتی باعث افزایش درصد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در مقایسه با جیره کم پروتئین با اسیدهای آمینه شاخهدار استاندارد شد (05/0>P). به طور کلی مشخص شد که مکمل اسیدهای آمینه شاخهدار برای بهبود خصوصیات لاشه، سیستم ایمنی و عملکرد جوجههای گوشتی در جیرههای کمپروتئین حیاتی است.
سیدسعید صادق زاده؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ محمد رضا یزدیان؛ سید محمد هاشمی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت والین بر عملکرد، خصوصیات و کیفیت لاشه و بیان ژنهای فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و انسولین در جوجههای گوشتی انجام گرفت. آزمایش با 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی، در 5 تیمار و 5 تکرار (در هر تکرار 10 پرنده) با 5 سطح ال-والین (100، 105، 110، 115 و 120 درصد نیازهای سویه راس) ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت والین بر عملکرد، خصوصیات و کیفیت لاشه و بیان ژنهای فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و انسولین در جوجههای گوشتی انجام گرفت. آزمایش با 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی، در 5 تیمار و 5 تکرار (در هر تکرار 10 پرنده) با 5 سطح ال-والین (100، 105، 110، 115 و 120 درصد نیازهای سویه راس) انجام شد. در 42 روزگی از هر تکرار یک قطعه جوجه جهت بررسی خصوصیات لاشه، کیفیت لاشه، IGF-1 سرم و بیان ژنهای IGF-1 و انسولین انتخاب شدند. بهبود افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل با مصرف سطح 110 درصد والین در تمام دورههای آغازین، رشد و پایانی مشاهده گردید. مصرف 110 درصد والین موجب افزایش درصد لاشه، سینه، ران و کاهش چربی محوطه بطنی در سن 42 روزگی گردید. بیان ژنهای IGF-1و انسولین در عضله سینه و بافت کبدی در 42 روزگی با مصرف 115 درصد والین افزایش نشان داد. سطح 110 درصد والین موجب بهبود پروتئین، ماده خشک، چربی و خاکستر گوشت گردید. مصرف سطح 115 درصد والین در 42 روزگی موجب افزایش غلظتIGF-1 سرم شد. به طور کلی، مصرف 10 درصد ال-والین بالاتر از نیازهای سویه راس از راه فعال کردن mTOR در نتیجه فسفوریله شدن S6k1 منجر به آغاز ترجمه mRNA و سنتز پروتئین و در نتیجه موجب افزایش بیان ژنهای IGF-1 و انسولین، عملکرد و کیفیت لاشه و کاهش درصد چربی محوطه بطنی در جوجههای گوشتی نر سویه راس 308 میشود.
آرش حسن زاد سیدی؛ حسین جانمحمدی؛ سید علی میرقلنج؛ مجید قشلاق
چکیده
این آزمایش به منظور تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین قابل هضم جوجههای خروسگوشتی سویه راس 308 در دوره رشد انجام گرفت. تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین براساس شاخصهای عملکردی جوجههای خروس گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با450 قطعه جوجه یک روزه از سن 8 تا 21 روزگی در 6 تیمار و 5 تکرار انجام گردید. سطوح افزایشی اسیدآمینه والین به ...
بیشتر
این آزمایش به منظور تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین قابل هضم جوجههای خروسگوشتی سویه راس 308 در دوره رشد انجام گرفت. تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین براساس شاخصهای عملکردی جوجههای خروس گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با450 قطعه جوجه یک روزه از سن 8 تا 21 روزگی در 6 تیمار و 5 تکرار انجام گردید. سطوح افزایشی اسیدآمینه والین به جیره غذایی پایه جهت ایجاد 6 سطح اسیدآمینه والین قابل هضم در دامنه 74/0، 79/0، 84/0، 89/0، 94/0 و 99/0 درصد تامین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که مدل خطوط شکسته غیرخطی درجه 2 برای برآورد احتیاجات والین قابل هضم جوجههای گوشتی سویه راس 308 روی دادههای افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و وزن سینه برازش داده شد و میزان والین قابل هضم مورد نیاز برای این سه صفت به ترتیب 93/0، 91/0 و 84/0 درصد (نسبت والین به لیزین 88، 86 و79%) جیره غذایی برآورد گردید. میانگین مقادیر شاخصهای عملکردی و ایمنی سلولی بطور معنیداری تحت تاثیر افزودن اسیدآمینه والین قرار گرفت (01/0>P). حداقل مقادیر ضریب تبدیل غذایی (02/0±42/1) وحداکثر پاسخ ایمنی سلولی(05/0±13/1 میلیمتر) مربوط به سطح 89/0 درصد اسیدآمینه والین بود، همچنین حداکثر مقادیر ضریب تبدیل غذایی (06/0±60/1) وحداقل پاسخ ایمنی سلولی(03/0±44/0 میلیمتر) مربوط به سطح 74/0 درصد اسیدآمینه والین بود. نتایج این آزمایش نشان داد که میزان احتیاجات اسیدآمینه والین قابل هضم برای حداکثر عملکرد جوجههای گوشتی بین 84/0 الی93/0 (نسبت والین به لیزین بین 79/0 الی 88/0) متغیر میباشد و در این بازه، میزان تحریک پاسخ ایمنی سلولی در حداکثر مقدار (05/0±13/1 میلیمتر) خود قرار دارد.
