سیدسعید صادق زاده؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ محمد رضا یزدیان؛ سید محمد هاشمی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت والین بر عملکرد، خصوصیات و کیفیت لاشه و بیان ژن‌های فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و انسولین در جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. آزمایش با 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی، در 5 تیمار و 5 تکرار (در هر تکرار 10 پرنده) با 5 سطح ال-والین (100، 105، 110، 115 و 120 درصد نیازهای سویه راس) ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت والین بر عملکرد، خصوصیات و کیفیت لاشه و بیان ژن‌های فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و انسولین در جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. آزمایش با 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی، در 5 تیمار و 5 تکرار (در هر تکرار 10 پرنده) با 5 سطح ال-والین (100، 105، 110، 115 و 120 درصد نیازهای سویه راس) انجام شد. در 42 روزگی از هر تکرار یک قطعه جوجه جهت بررسی خصوصیات لاشه، کیفیت لاشه، IGF-1 سرم و بیان ژن‌های IGF-1 و انسولین انتخاب شدند. بهبود افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل با مصرف سطح 110 درصد والین در تمام دوره‌های آغازین، رشد و پایانی مشاهده گردید. مصرف 110 درصد والین موجب افزایش درصد لاشه، سینه، ران و کاهش چربی محوطه بطنی در سن 42 روزگی گردید. بیان ژن‌های IGF-1و انسولین در عضله سینه و بافت کبدی در 42 روزگی با مصرف 115 درصد والین افزایش نشان داد. سطح 110 درصد والین موجب بهبود پروتئین، ماده خشک، چربی و خاکستر گوشت گردید. مصرف سطح 115 درصد والین در 42 روزگی موجب افزایش غلظتIGF-1 سرم شد. به طور کلی، مصرف 10 درصد ال-والین بالاتر از نیازهای سویه راس از راه فعال کردن mTOR در نتیجه فسفوریله شدن S6k1 منجر به آغاز ترجمه mRNA و سنتز پروتئین و در نتیجه موجب افزایش بیان ژن‌های IGF-1 و انسولین، عملکرد و کیفیت لاشه و کاهش درصد چربی محوطه بطنی در جوجه‌های گوشتی نر سویه راس 308 می‌شود.
آرش حسن زاد سیدی؛ حسین جانمحمدی؛ سید علی میرقلنج؛ مجید قشلاق
چکیده
این آزمایش به منظور تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین قابل هضم جوجه‌های خروس‌گوشتی سویه راس 308 در دوره رشد انجام گرفت. تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین براساس شاخص‌های عملکردی جوجه‌های خروس گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با450 قطعه جوجه یک روزه از سن 8 تا 21 روزگی در 6 تیمار و 5 تکرار انجام گردید. سطوح افزایشی اسیدآمینه والین به ...
بیشتر
این آزمایش به منظور تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین قابل هضم جوجه‌های خروس‌گوشتی سویه راس 308 در دوره رشد انجام گرفت. تعیین احتیاجات اسیدآمینه والین براساس شاخص‌های عملکردی جوجه‌های خروس گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با450 قطعه جوجه یک روزه از سن 8 تا 21 روزگی در 6 تیمار و 5 تکرار انجام گردید. سطوح افزایشی اسیدآمینه والین به جیره غذایی پایه جهت ایجاد 6 سطح اسیدآمینه والین قابل هضم در دامنه 74/0، 79/0، 84/0، 89/0، 94/0 و 99/0 درصد تامین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که مدل خطوط شکسته غیرخطی درجه 2 برای برآورد احتیاجات والین قابل هضم جوجه‌های گوشتی سویه راس 308 روی داده‌های افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و وزن سینه برازش داده شد و میزان والین قابل هضم مورد نیاز برای این سه صفت به ترتیب 93/0، 91/0 و 84/0 درصد (نسبت والین به لیزین 88، 86 و79%) جیره غذایی برآورد گردید. میانگین مقادیر شاخص‌های عملکردی و ایمنی سلولی بطور معنی‌داری تحت تاثیر افزودن اسیدآمینه والین قرار گرفت (01/0>P). حداقل مقادیر ضریب تبدیل غذایی (02/0±42/1) وحداکثر پاسخ ایمنی سلولی(05/0±13/1 میلی‌متر) مربوط به سطح 89/0 درصد اسیدآمینه والین بود، همچنین حداکثر مقادیر ضریب تبدیل غذایی (06/0±60/1) وحداقل پاسخ ایمنی سلولی(03/0±44/0 میلی‌متر) مربوط به سطح 74/0 درصد اسیدآمینه والین بود. نتایج این آزمایش نشان داد که میزان احتیاجات اسیدآمینه والین قابل هضم برای حداکثر عملکرد جوجه‌های گوشتی بین 84/0 الی93/0 (نسبت والین به لیزین بین 79/0 الی 88/0) متغیر می‌باشد و در این بازه، میزان تحریک پاسخ ایمنی سلولی در حداکثر مقدار (05/0±13/1 میلی‌متر) خود قرار دارد.
