مهدی صوفی محمدی؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد
چکیده
این آزمایش به منظور تعیین اثرات منابع مختلف پودر چربی و دو منبع فسفر بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی در دوره رشد و پایانی، با 120 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی به صورت فاکتوریل (سه منبع مختلف چربی × دو منبع فسفر) با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. منابع چربی شامل پودر چربی با منشا گیاهی، ...
بیشتر
این آزمایش به منظور تعیین اثرات منابع مختلف پودر چربی و دو منبع فسفر بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی در دوره رشد و پایانی، با 120 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی به صورت فاکتوریل (سه منبع مختلف چربی × دو منبع فسفر) با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. منابع چربی شامل پودر چربی با منشا گیاهی، پودر چربی خالص پالم و پودر چربی مخلوط گیاهی - حیوانی و منابع فسفر شامل دی کلسیم فسفات و اسید فسفریک بودند. میانگین خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش تحت تاثیر منابع چربی قرار نگرفت (05/0P>). دو منبع دی کلسیم فسفات و اسید فسفریک از لحاظ میانگین خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0<P). اثر متقابل منابع چربی و فسفر بر میانگین خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی معنیدار نبود (05/0<P). درصد لاشه آماده طبخ، سینه، ران، چربی حفره بطنی پرندگان تغذیه شده با منابع پودر چربی تفاوت معنیدار نداشت (05/0P>). مقایسه تیمارها از لحاظ سهم هزینه خوراک در تولید یک کیلوگرم وزن زنده در کل دوره پرورش نشان داد که جیره حاوی پودر چربی با منشا گیاهی دارای بیشترین و پودر چربی مخلوط گیاهی – حیوانی دارای کمترین هزینه خوراک می‌باشند. نتایج این آزمایش نشان داد که تفارت معنی داری از لحاط عملکرد و خصوصیات لاشه پرندگان بین منابع مختلف پودر چربی وجود نداشت.
محمدرضا زبده؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد؛ بهروز بهرام نژاد
چکیده
به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای ازت (AMEn) از 16 رقم گندم ایران قبل و بعد از فرآوری در دو آزمایش استفاده شد. در آزمایش اول تعداد 330 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس (سن 10-7 روزگی) و در آزمایش دوم تعداد 198 قطعه (سن 24-21 روزگی) مورد استفاده قرار گرفت. اندازه‌گیری AMEn به روش جمع آوری فضولات و با استفاده از نشانگر ...
بیشتر
به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای ازت (AMEn) از 16 رقم گندم ایران قبل و بعد از فرآوری در دو آزمایش استفاده شد. در آزمایش اول تعداد 330 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس (سن 10-7 روزگی) و در آزمایش دوم تعداد 198 قطعه (سن 24-21 روزگی) مورد استفاده قرار گرفت. اندازه‌گیری AMEn به روش جمع آوری فضولات و با استفاده از نشانگر در دو سن 10 و 24 روزگی انجام شد. بر اساس نتایج به‌دست آمده، میانگین نسبت بهبود قبل و بعد تخمیر ترکیبات شیمیایی 16 رقم گندم شامل ماده خشک، پروتئین خام، الیاف خام، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، نشاسته، کربوهیدرات های غیر نشاسته ای کل، محلول، نامحلول، چربی خام، خاکستر، ترکیب غیر فیبری و عصاره عاری از ازت به ترتیب 48/2+، 61/0+، 79/0+، 09/0+، 10/5-، 97/12-، 50/2-، 38/0-، 12/2-، 41/0-، 79/0+، 11/4+ و 73/0+ درصد به دست آمد. میانگین AMEn ارقام گندم‌های تخمیر نشده در دو سن 10 و 24 روزگی بر حسب as fed به ترتیب برابر 2560 و 2944 کیلوکالری در کیلوگرم و برای ارقام گندم‌های تخمیر شده به ترتیب برابر 2770 و 3141 کیلوکالری در کیلوگرم به دست آمد. نتایج آنالیز نشان داد که بین تیمارهای آزمایشی از لحاظ AMEn چه قبل از تخمیر و چه بعد از تخمیر و همچنین بین AMEn در سن 10 و 24 روزگی اختلاف معنی دار وجود دارد (01/0 > P) و در اثر فرآوری و همچنین افزایش سن جوجه‌ها، میزان AMEn افزایش می‌یابد.
مجتبی وفایی نیا؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد؛ حسن شیرزادی؛ عبدالله اکبریان؛ سعید خلجی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف انرژی جیرۀ غذایی در دوران پرورش بر عملکرد و صفات تولیدی مرغ‌های تخم‌گذار در دورۀ تولید آزمایشی انجام شد. تعداد 196 قطعه جوجه تخم‌گذار یکروزه بهطور تصادفی به 7 تیمار (Kcal ME/kg3000- 2900- 2800- 2700- 2600- 2500- 2400)، با 4 تکرار و 7 پرنده به ازای هر تکرار اختصاص داده شد. سطح انرژی Kcal ME/kg 2800 به‌عنوان گروه شاهد در نظر گرفته ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف انرژی جیرۀ غذایی در دوران پرورش بر عملکرد و صفات تولیدی مرغ‌های تخم‌گذار در دورۀ تولید آزمایشی انجام شد. تعداد 196 قطعه جوجه تخم‌گذار یکروزه بهطور تصادفی به 7 تیمار (Kcal ME/kg3000- 2900- 2800- 2700- 2600- 2500- 2400)، با 4 تکرار و 7 پرنده به ازای هر تکرار اختصاص داده شد. سطح انرژی Kcal ME/kg 2800 به‌عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تغذیه سطوح مختلف انرژی تأثیر معنی‌داری بر خوراک مصرفی و افزایش وزن پرنده‌ها نداشت. اگرچه با کاهش سطح انرژی جیره غذایی ضریب تبدیل خوراک به تخم مرغ افزایش یافت، اما این کاهش انرژی تا سطح Kcal ME/kg 2400 نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی‌داری نداشت. کاهش سطح انرژی جیرۀ غذایی تا Kcal ME/kg 2500 در مقایسه با تیمار شاهد تأثیر معنی‌داری بر خوراک مصرفی به ازای هر دوجین تخم‌مرغ و تعداد تخم‌مرغ تولیدی هر مرغ در کل دوره تولید نداشت. همچنین رقیق‌کردن انرژی متابولیسمی جیره تا سطح 2600 و 2700 کیلوکالری در کیلوگرم به‌ترتیب تأثیری روی تولید تخم‌مرغ و سن شروع تخمگذاری نداشت (05/0P>). به‌عنوان نتیجه‌گیری تغذیه تیمار حاوی سطح انرژی Kcal ME/kg 3000 علاوه بر بهبود عملکرد و صفات تولیدی، در مقایسه با سایر تیمارها سبب افزایش میانگین وزن هر تخم‌مرغ شد (05/0P<). افزون بر این استفاده از این سطح انرژی در مقایسه با تیمار شاهد سبب کاهش هزینة تغذیه برای تولید هر کیلوگرم تخم‌مرغ شد (25/7 درصد). بنابراین توصیه می‌شود که جهت دستیابی به یک عملکرد مطلوب از این سطح انرژی در دوران پرورش استفاده شود.
کاظم یوسفی کلاریکلائی؛ حسین مروج؛ سیدعبداله حسینی؛ عباس پاکدل
چکیده
با هدف بررسی اثرات روش خوراکدهی و سطح اسیدهای آمینه بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی سویه آرین، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل با سه سطح خوراکدهی و دو سطح اسید آمینه انجام شد. برای این منظور، از 828 قطعه جوجه خروس یک روزه استفاده گردید. هر گروه آزمایشی شامل 6 تکرار و 23 قطعه جوجه بود. سطوح اسید آمینه ...
بیشتر
با هدف بررسی اثرات روش خوراکدهی و سطح اسیدهای آمینه بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی سویه آرین، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل با سه سطح خوراکدهی و دو سطح اسید آمینه انجام شد. برای این منظور، از 828 قطعه جوجه خروس یک روزه استفاده گردید. هر گروه آزمایشی شامل 6 تکرار و 23 قطعه جوجه بود. سطوح اسید آمینه لیزین (سطح پیشنهادی سویه آرین و سطح 8 درصد بیشتر از آن) از روز نخست پرورش و روشهای خوراکدهی پس از 10 روزگی اعمال شدند. در روش خوراکدهی متناوب، حذف دان در چند وعده انجام شد و در روش خوراکدهی پیوسته، حذف دان تنها در یک مرحله صورت گرفت. جیرهها در چهار مرحله 0 تا 11، 12 تا 24، 25 تا 36 و 37 تا 49 روزگی اعمال گردیدند. وزن بدن، مصرف خوراک و تلفات ثبت شدند. در 49 روزگی، پنج قطعه پرنده از هر تکرار کشتار و قسمتهای مختلف لاشه شامل سینه، ران، پشت، کمر و چربی حفره بطنی به صورت درصدی از وزن زنده مشخص شد. افزایش سطح اسیدهای آمینه در 11، 24، 36 و 45 روزگی باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک شد )05/0(P<. با افزایش سطح اسیدهای آمینه ضروری در جیره سرعت رشد بهبود یافت بهطوری که در 36، 45 و 49 روزگی تفاوت معنیدار مشاهده شد. مصرف خوراک با افزایش سطح اسیدهای آمینه در 11، 24 و 36 روزگی کمتر شد ولی در سنین 45 و 49 روزگی افزایش یافت. محدودیت خوراک سبب بهبود معنیدار ضریب تبدیل خوراک شد )05/0(P<. شدت محدودیت خوراک با بهبود ضریب تبدیل خوراک رابطه مستقیم داشت. بهطوری که خوراکدهی متناوب سبب کاهش بیشتر ضریب تبدیل خوراک شد. مصرف خوراک با اعمال محدودیت کاهش یافت اما تفاوتها تنها در 24 و 45 روزگی معنیدار شدند )05/0(P<. محدودیت خوراک سبب کاهش معنیدار )05/0(P< درصد سینه شد. بهطور کلی، نتایج این آزمایش نشان داد که برنامههای محدودیت خوراک اثر منفی بر عملکرد جوجههای گوشتی ندارد. همچنین نتایج نشان دادند که به جای استفاده از سطوح بیشتر اسیدهای آمینه در جیره جوجههای گوشتی میتوان از سطح کمتر اسیدهای آمینه به همراه اعمال برنامه مناسب خوراکدهی استفاده نمود
