محمد حسین نعمتی؛ نواب اوصانلو؛ علی نوبخت
چکیده
به منظور بررسی اثر تغذیه دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده بر عملکرد جوجههای گوشتی، تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار انتخاب شدند. گروههای آزمایشی شامل 1-گروه شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، 2- گروه حاوی تریتیکاله خام (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 3- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر تغذیه دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده بر عملکرد جوجههای گوشتی، تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار انتخاب شدند. گروههای آزمایشی شامل 1-گروه شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، 2- گروه حاوی تریتیکاله خام (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 3- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با آب 40 درجه سانتیگراد (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 4- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با اسید استیک یک درصد (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 5- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با آنزیم (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره). میانگین افزایش وزن کل دوره پرورشی بین تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنیداری نشان داد (05/0> p)، بهطوری که گروه دریافت کننده دانه تریتیکاله عملآوری شده با آب و تیمار شاهد بیشترین و گروه تغذیه شده با دانه تریتیکاله خام، کمترین میانگین افزایش وزن را در کل دوره پرورشی داشتند. روشهای مختلف عملآوری دانه تریتیکاله تأثیر معنیدار بر صفات لاشه نداشتند (05/0p>). میانگین خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند(05/0p>). وزن نسبی و طول قسمت‌های مختلف روده تحت تاثیر استفاده از دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده قرار نگرفت، لیکن استفاده از دانه تریتیکاله خام سبب کاهش ارتفاع پرزها و افزایش عرض پرزها گردید (05/0> p). استفاده از دانه تریتیکاله عملآوری شده با اسید و تریتیکاله خام منجر به کاهش معنیدار شاخص تولید شد(05/0> p). به طور کلی، عملآوری دانه تریتیکاله با آب ارزش تغذیهای آن را بهبود داده و میتوان تا 80 درصد سهم غلات را در جیره جوجههای گوشتی با دانه تریتیکاله خیسانده شده در آب جایگزین کرد.
مجتبی محسن‌زاده؛ علی نوبخت؛ علی‌رضا صفامهر
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی و مقایسه‌ی اثر استفاده از سطوح متفاوت پروتئین خام و پروبیوتیک (پروتکسین) در جیره‌ی غذایی بر عملکرد، صفات کیفی تخم‌مرغ، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و سیستم ایمنی مرغ‌های تخم‌گذار انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل (4×2) شامل دو سطح پروتئین خام جیره (بر اساس توصیه‌ی NRC و 10 درصدکمتر ازتوصیه)، و 4 سطح ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی و مقایسه‌ی اثر استفاده از سطوح متفاوت پروتئین خام و پروبیوتیک (پروتکسین) در جیره‌ی غذایی بر عملکرد، صفات کیفی تخم‌مرغ، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و سیستم ایمنی مرغ‌های تخم‌گذار انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل (4×2) شامل دو سطح پروتئین خام جیره (بر اساس توصیه‌ی NRC و 10 درصدکمتر ازتوصیه)، و 4 سطح پروبیوتیک (صفر، 025/ ، 05/0 و 075/ درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 جیره‌ی آزمایشی با سه تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار جمعاً 288 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه‌ی های- لاین (W36) در سن 42 هفتگی به مدت 12 هفته اجراء شد. اثرات متقابل استفاده از سطوح متفاوت پروتئین خام و پروبیوتیک در جیره‌های آزمایشی دارای اثرات معنیداری بر روی عملکرد، وزن مخصوص تخم‌مرغ و سطح هموگلوبین خون مرغ‌های تخم‌گذار بود (05/0>p). کاهش 10 درصدی پروتئین خام جیره نسبت به توصیه‌ی NRC باعث کاهش 11 درصدی در تولید تخم‌مرغ، تولید توده‌ای و خوراک مصرفی و افزایش ضریب تبدیل غذایی گردید. استفاده از پروبیوتیک در جیره‌ی مرغ‌ها به صورت معنیداری موجب کاهش مقدار خوراک مصرفی شد (05/0>p). در رابطه با اثرات متقابل پروتئین و پروتکسین جیره، استفاده از پروبیوتیک نتوانست از کاهش عملکرد ناشی از 10 درصد پروتئین خام کمتر از توصیه‌ی NRC جلوگیری نماید و استفاده از آن در جیره‌های حاوی پروتئین خام مطابق NRC اثرات مثبتی بر عملکرد مرغ‌ها نداشت (05/0p>). استفاده از سطوح مختلف پروبیوتیک اثرات معنیداری بر وزن مخصوص و درصد پوسته‌ی تخم‌مرغ‌ها داشت (05/0>p). با استفاده از پروبیوتیک وزن مخصوص تخم‌مرغ افزایش یافت در حالی که استفاده‌ی 075/0 درصدی از پروبیوتیک به صورت معنیداری درصد پوسته را کاهش داد (05/0>p). همچنین استفاده از پروبیوتیک در جیره‌ها باعث افزایش معنیدار درصد هموگلوبین خون شد که این معنیداری در اثرات متقابل پروتئین خام و پروبیوتیک جیره نیز مشاهده گردید (05/0>p). سطوح مختلف پروتئین خام و پروبیوتیک و اثرات متقابل آنها اثر معنیداری بر پارامترهای بیوشیمیایی خون نداشت.
کامیار اورامی؛ علی نوبخت
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف دیواره‌‌ی سلولی ساکارومایسیس سرویسیه بر عملکرد، صفات لاشه و مورفولوژی روده‌ی جوجههای گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی سویه‌ی راس- 308 در 4 تیمار، 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفتند. گروههای آزمایشی عبارت ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف دیواره‌‌ی سلولی ساکارومایسیس سرویسیه بر عملکرد، صفات لاشه و مورفولوژی روده‌ی جوجههای گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی سویه‌ی راس- 308 در 4 تیمار، 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفتند. گروههای آزمایشی عبارت بودند از 1) گروه شاهد (بدون استفاده از دیواره‌‌ی سلولی ساکارومایسیس سرویسیه) و در گروههای 2 تا 4 مقدار استفاده از دیواره‌‌ی سلولی ساکارومایسیس سرویسیه 5/0، 1 و 5/1 گرم در کیلوگرم خوراک بود. استفاده از سطوح مختلف دیواره‌‌ی سلولی ساکارومایسیس سرویسیه دارای اثرات معنیداری بر عملکرد، صفات لاشه و مورفولوژی روده‌ی جوجههای گوشتی بود (05/0p<). بهترین نتیجه با استفاده از 5/1 گرم در کیلوگرم از دیواره‌‌ی سلولی ساکارومایسیس سرویسیه به دست آمد. سطوح مختلف دیواره‌‌ی سلولی ساکارومایسیس سرویسیه اثرات معنیداری بر اندازه‌ی کبد، طحال و بورس فابریسیوس نداشت (05/0p>). نتیجه‌‌گیری می‌‌شود که در جوجههای گوشتی استفاده از 5/1 گرم در کیلوگرم دیواره‌‌ی سلولی ساکارومایسیس سرویسیه می‌‌تواند موجب بهبود عملکرد، صفات لاشه و مورفولوژی روده‌ی جوجه‌‌ها شود.
