تغذیه دام و طیور
انور آموزمهر؛ بهروز دستار؛ امید عشایری زاده؛ رضا میرشکار؛ رضا عبدالهی
چکیده
برای انجام این آزمایش تعداد 450 قطعه نیمچه مادر گوشتی(راس 308)، با 6 تیمار و 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در 30 واحد آزمایشی توزیع شدند. آزمایش بهصورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 شکل خوراک (آردی، کرامبل و پلت) و 2 سطح غلظت مواد مغذی (جیره استاندارد و جیره رقیقشده به مقدار 90% استاندارد) در دوره رشد (7 تا 19 هفتگی) و دوره پیشتولید ...
بیشتر
برای انجام این آزمایش تعداد 450 قطعه نیمچه مادر گوشتی(راس 308)، با 6 تیمار و 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در 30 واحد آزمایشی توزیع شدند. آزمایش بهصورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 شکل خوراک (آردی، کرامبل و پلت) و 2 سطح غلظت مواد مغذی (جیره استاندارد و جیره رقیقشده به مقدار 90% استاندارد) در دوره رشد (7 تا 19 هفتگی) و دوره پیشتولید (19 هفتگی تا شوک نوری) انجام شد. نتایج نشان داد در دوره رشد شکل خوراک در جیره رقیقشده تأثیری بر وزن نیمچهها نداشت. در حالیکه استفاده از خوراک پلت در مقایسه با خوراک آردی در جیره استاندارد سبب افزایش معنیدار وزن بدن شد (05/0 P <). در دوره پیشتولید استفاده از خوراکهای پلت و کرامبل در مقایسه با خوراک آردی سبب افزایش معنیدار وزن بدن و رقیقسازی جیره سبب کاهش معنیدار وزن بدن نیمچههای مادر شد (05/0 P <). شکل خوراک و غلظت مواد مغذی تأثیر معنیدار بر ریختشناسی پرزهای ژژنوم نداشتند (05/0 P >). استفاده از خوراک پلت در مقایسه با خوراک آردی سبب افزایش ضخامت بخش کرانیودورسال ضخیم ماهیچههای پشتی سنگدان نیمچهها شد (05/0 P <). بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از جیره پلت یا کرامبل حاوی سطوح مواد مغذی توصیه شده کنترل وزن در گلههای مادر گوشتی را به دلیل افزایش وزن بیشتر میتواند با مشکل مواجه کند ولی رقیقسازی جیره به مقدار 90 درصد مقدار مواد مغذی توصیه شده تا حدود زیادی در کنترل وزن موثر است.
دانیال حاجیلری؛ محمود شمس شرق؛ امید عشایری زاده
چکیده
آزمایشی بهمنظور بررسی اثرات سطوح مختلف مواد معدنی ارگانیک و غیرارگانیک (روی، مس و منگنز) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، استخوان درشتنی و فراسنجههای خون جوجههای گوشتی انجام گردید. 224 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز پرورش یافتند. 4 تیمار آزمایشی عبارتند از: 1T) شکل غیرارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 110، ...
بیشتر
آزمایشی بهمنظور بررسی اثرات سطوح مختلف مواد معدنی ارگانیک و غیرارگانیک (روی، مس و منگنز) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، استخوان درشتنی و فراسنجههای خون جوجههای گوشتی انجام گردید. 224 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز پرورش یافتند. 4 تیمار آزمایشی عبارتند از: 1T) شکل غیرارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 110، 16 و 120 میلیگرم، 2T) شکل ارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 110، 16 و 120 میلیگرم ، 3T) شکل غیرارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 55، 8 و60 میلیگرم، 4T) شکل ارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 55، 8 و 60 میلیگرم. نتایج نشان داد که روی، مس و منگنز ارگانیک نسبت به مواد معدنی غیرارگانیک باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی میشوند (05/0>P). رطوبت و pH بستر تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. اگرچه وقوع و شدت آسیب کف پا در جوجههای تغذیه شده با مواد معدنی ارگانیک کمتر بود (تیمارهای 2 و 4). تیمارهای دوم و چهارم بیشترین مقدار روی و منگنز در استخوان درشت نی و مس در کبد را داشتند. به لحاظ فراسنجههای خون بیشترین مقدار آنزیم آلکالین فسفاتاز و کمترین مقدار کلسترول در تیمارهای دوم و چهارم بود. نتایج آزمایش نشان میدهد که مواد معدنی ارگانیک یک جایگزین مناسب برای مواد معدنی غیرارگانیک بوده و باعث بهبود عملکرد و سلامت جوجههای گوشتی میشود.
ناصر محمودنیا؛ بهروز دستار؛ جواد بیات کوهسار؛ امید عشایری زاده
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثرات تغذیهای هسته خرمای تخمیر شده بر عملکرد، صفات لاشهو جمعیت میکروبی دستگاه گوارش در جوجههای گوشتی بود. این آزمایش بهصورت فاکتوریل 4×2 با یک تیمار شاهد در قالب طرح کاملاً تصادفی با 540 قطعه جوجه یک روزه در 9 تیمار و 5 تکرار (12 جوجه در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره ذرت – سویا (شاهد)، ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثرات تغذیهای هسته خرمای تخمیر شده بر عملکرد، صفات لاشهو جمعیت میکروبی دستگاه گوارش در جوجههای گوشتی بود. این آزمایش بهصورت فاکتوریل 4×2 با یک تیمار شاهد در قالب طرح کاملاً تصادفی با 540 قطعه جوجه یک روزه در 9 تیمار و 5 تکرار (12 جوجه در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره ذرت – سویا (شاهد)، جیرههای حاوی 2، 4 ،6 و 8 درصد هسته خرمای خام و2، 4،6 و 8 درصد هسته خرمای تخمیر شده بود. فرآیند تخمیر موجب کاهش فیبرخام و افزایش پروتئین خام گردید (05/0p<). تغذیه هسته خرمای تخمیری باعث افزایش مصرف خوراک و بهبود افزایش وزن در دوره پایانی (42-25 روزگی) شد (05/0p<). در همین دوره افزایش وزن در سطح 8 درصد هسته خرمای تخمیری (1474 گرم در برابر 1336 گرم) بهطور معنیداری (05/0p<) بیشتر از تیمار شاهد بود. هزینه خوراک مصرفی در جیره حاوی خوراک تخمیری بیشتر از جیره هسته خام بود (05/0p<). چربی محوطه بطنی و وزن سنگدان در تیمارهای حاوی هسته خرمای تخمیری نسبت به تیمارهای حاوی هسته خرمای خام کاهش یافت (05/0p<). جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و کلی فرم در ایلئوم جوجههای تغذیه شده با هسته خرمای تخمیری در مقایسه با هسته خرمای خام بطور معنیداری بترتیب بیشتر و کمتر بودند(05/0p<). نتایج این مطالعه نشان داد که تخمیر هسته خرما در سطح 8 درصد موجب بهبود عملکرد جوجه گوشتیدر دوره پایانی پرورش میگردد.
محسن رجب زاده نسوان؛ بهروز دستار؛ تقی قورچی؛ امید عشایری زاده؛ مرتضی خمیری
چکیده
به منظور مقایسه تاثیر افزودن تفاله گوجه فرنگی در جیره جوجههای گوشتی، دو نوع تفاله گوجه فرنگی خام و تخمیر شده هر کدام در چهار سطح (5، 10، 15 و 20 درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل 2×4 در قالب طرح کاملا تصادفی و یک گروه آزمایشی شاهد با 9 گروه آزمایشی و 3 تکرار استفاده و تاثیر آنها بر عملکرد، فراسنجههای خونی و ریخت شناسی پرزهای ایلئوم جوجهها ...
بیشتر
به منظور مقایسه تاثیر افزودن تفاله گوجه فرنگی در جیره جوجههای گوشتی، دو نوع تفاله گوجه فرنگی خام و تخمیر شده هر کدام در چهار سطح (5، 10، 15 و 20 درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل 2×4 در قالب طرح کاملا تصادفی و یک گروه آزمایشی شاهد با 9 گروه آزمایشی و 3 تکرار استفاده و تاثیر آنها بر عملکرد، فراسنجههای خونی و ریخت شناسی پرزهای ایلئوم جوجهها بررسی شد. نتایج نشان داد تغذیه جوجههای گوشتی با تفاله گوجه فرنگی تخمیری سبب بهبود افزایش وزن نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام و گروه شاهد گردید (05/0>P). خوراک مصرفی جوجههای تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری تفاوت معنیداری با تفاله گوجه فرنگی خام نداشت. ضریب تبدیل غذایی جوجههای تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری بهتر بود (05/0>P). بیشترین افزایش وزن و خوراک مصرفی در سطح 15 درصد تفاله گوجه فرنگی تخمیری مشاهده گردید (05/0>P). تغذیه جوجههای گوشتی با تفاله گوجه فرنگی تخمیری به طور معنیداری باعث کاهش کلسترول، تریگلیسرید، لیپو پروتئین با چگالی پایین، لیپو پروتئین با چگالی خیلی پایین و افزایش لیپو پروتئین با چگالی بالا گردید (05/0>P). نسبت طول پرز به عمق کریپت و طول پرز ایلئوم در جوجههای تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام و گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). استفاده از تفاله گوجه فرنگی تخمیری باعث کاهش کلسترول، بهبود عملکرد و سلامت جوجههای گوشتی نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام شد، در نتیجه امکان استفاده از آن تا سطح 15 درصد در جیره غذایی جوجه-های گوشتی وجود دارد.
آیدا مظاهری؛ محمود شمس شرق؛ بهروز دستار؛ امید عشایری زاده
چکیده
مصرف کنجالهی کنجد در خوراک طیور بدلیل داشتن فاکتور ضدتغذیهای اسید فایتیک و عدم ترشح فیتاز در دستگاه گوارش، محدود میباشد. بدین منظور میتوان از مکملهای آنزیمی یا میکروارگانیسمها برای تجزیه فیتات استفاده نمود. هدف از این آزمایش، مقایسه اثر کنجاله کنجد خام و فرآوریشده به روش تخمیر حالت جامد بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ...
بیشتر
مصرف کنجالهی کنجد در خوراک طیور بدلیل داشتن فاکتور ضدتغذیهای اسید فایتیک و عدم ترشح فیتاز در دستگاه گوارش، محدود میباشد. بدین منظور میتوان از مکملهای آنزیمی یا میکروارگانیسمها برای تجزیه فیتات استفاده نمود. هدف از این آزمایش، مقایسه اثر کنجاله کنجد خام و فرآوریشده به روش تخمیر حالت جامد بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده جوجههای گوشتی بود. تخمیر کنجاله کنجد با مایع حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم در نسبت ۱ به ۱/۲ انجام شد. پس از ۲۵ روز تخمیر، مقدار اسید فایتیک از 39/17 به 26/5 میکرومول در گرم کنجاله کاهش یافت. تعداد 315 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار آزمایشی با 3 تکرار اختصاص یافت. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 25، 50 و 75 درصد کنجاله کنجد خام یا تخمیری با کنجاله سویا (تیمار شاهد) در جیره بودند. نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از سطوح 25 و 50 درصدکنجاله کنجد تخمیری، مشابه با تیمار شاهد، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی جوجههای گوشتی را نسبت به کنجاله کنجد خام بهبود داد (05/0>P). چربی محوطه بطنی در تیمارهای 50 و 75 درصد کنجاله کنجد تخمیری نسبت به سایر تیمارها کمتر بود (05/0>P). ارتفاع پرزهای دئودنوم و ژوژنوم در تیمارهای 25 و50 درصد کنجاله کنجد تخمیری نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود (05/0>P). با توجه به تشابه نتایج تیمارهای شاهد و 50 درصد کنجاله کنجد تخمیری در افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک، استفاده از کنجاله کنجدی تخمیری تا سطح 50 درصد جایگزینی با کنجاله سویا در جیره پیشنهاد میگردد.