محسن علینژاد؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی خجسته کی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی سطوح مختلف جایگزینی کنجاله کنجد و آنزیم بر برخی مولفههای عملکردی، تولید تخم، هماتولوژی و کیفیت تخم در بلدرچینهای تخمگذار صورت گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با تعداد 600 عدد بلدرچین تخمگذار با 5 تیمار و 4 تکرار (30 بلدرچین در هر تکرار) صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی سطوح مختلف جایگزینی کنجاله کنجد و آنزیم بر برخی مولفههای عملکردی، تولید تخم، هماتولوژی و کیفیت تخم در بلدرچینهای تخمگذار صورت گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با تعداد 600 عدد بلدرچین تخمگذار با 5 تیمار و 4 تکرار (30 بلدرچین در هر تکرار) صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی(کنترل)، کنجاله کنجد 10 درصد ، کنجاله کنجد 10 درصد با 5/0 گرم در کیلوگرم آنزیم تجاری، کنجاله کنجد 20 درصد، کنجاله کنجد 20 درصد با 5/0 گرم در کیلوگرم آنزیم تجاری بودند. درصد تولید، مصرف خوراک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند (05/0P<)، ولی ضریب تبدیل، وزن تخم مرغ تحت تاثیر قرار نگرفتند(05/0P>). مولفههای مربوط به میزان کلسترول خون، سطح تریگلیسیرید و لیپوپروتئینهای با دانسیتههای مختلف در خون و آنزیمهای کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز تحت تاثیر تیمارهای مختلف آزمایشی قرار نگرفت . اثر تیمارهای مختلف آزمایشی بر صفات ارتفاع پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و مساحت پرز معنی دار بود. در مورد ارتفاع پرز، بالاترین ارتفاع پرز را تیمار کنترل و تیمارهای حاوی آنزیم، و کمترین ارتفاع پرز را تیمار حاوی 20 درصد کنجاله کنجد داشت. نشان داده شد امکان جایگزینی کنجاله سویا بوسیله کنجاله کنجد تا سطح 10 درصد جیره بلدرچینهای تخمگذار بدون هیچ تاثیر نامطلوبی بر صفات تولیدی و کیفیت تخم بلدرچین وجود دارد.
کاظم یوسفی کلاریکلائی؛ سید عبداله حسینی؛ مازیار محیطی اصلی؛ حسین یوسفی کلاریکلائی؛ امیر میمندی پور
چکیده
برای انجام این آزمایش از تعداد 140 قطعه مرغ مادر آرین و 20 قطعه خروس در سن 26 هفتگی استفاده شد. آزمایش به روش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایشی و به مدت 40 هفته انجام شد. جیرههای آزمایشی با دو سطح انرژی شامل 2740 (پیشنهادی سویه آرین) و 2540 کیلوکالری در کیلوگرم و دو سطح اسید آمینه لیزین قابل هضم شامل 54/0 و 61/0 درصد تنظیم ...
بیشتر
برای انجام این آزمایش از تعداد 140 قطعه مرغ مادر آرین و 20 قطعه خروس در سن 26 هفتگی استفاده شد. آزمایش به روش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایشی و به مدت 40 هفته انجام شد. جیرههای آزمایشی با دو سطح انرژی شامل 2740 (پیشنهادی سویه آرین) و 2540 کیلوکالری در کیلوگرم و دو سطح اسید آمینه لیزین قابل هضم شامل 54/0 و 61/0 درصد تنظیم شد. سطح انرژی جیره تأثیری بر تولید تخممرغ، وزن تخممرغ و ضریب تبدیل خوراک نداشت، اما مرغهایی که جیره با سطح انرژی پایینتر دریافت کردند افزایش وزن روزانه کمتری داشتند (05/ 0> p). افزایش سطح لیزین جیره سبب افزایش وزن تخم مرغ به میزان 5/1 درصد شد ( 74/62 در مقابل 63/68؛ 05/ 0> p). اما درصد تولید تخم مرغ، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه این مرغها تغییری نکرد. جیرههای با سطح انرژی معمول نسبت به جیره با انرژی کمتر درصد جوجه درآوری از کل تخممرغها ( 39/65 در مقابل 40/73؛ 05/0> p) و همچنین از تخم مرغهای بارور ( 27/73 در مقابل 91/ 88؛ 001/0> p) کمتری داشت. همچنین کاهش سطح انرژی جیره سبب افزایش باروری ( 62/50 در مقابل 05/ 80؛ 001/0> p) و افزایش تعداد جوجه درجه یک ( 38/75 در مقابل 26/92؛ 001/0> p) گردید. نتایج نشان میدهد که استفاده از سطح کمتر انرژی و لیزین در جیره دوره تولید مرغ مادر گوشتی سویه آرین سبب بهبود عملکرد تولید مثلی میشود.
