نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مریم بنوان کیا ¹
• هدایت اله روشنفکر ²
• جمال فیاضی ²
• مرتضی چاجی ²

¹ کارشناس ارشد ژنتیک و اصلاح دام، دانشکدۀ علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

² دانشیار دانشکدۀ علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

چکیده

در مطالعه حاضر تنوع ژنتیکی 100 قطعه مرغ بومی از 5 منطقه در استان خوزستان شامل (آبادان، دزفول، شوشتر، اهواز و ایذه) با استفاده از 6 نشانگر ریزماهواره مورد بررسی قرار گرفت. DNA، با استفاده از روش استخراج نمکی از نمونه­های خون جمع آوری شده، استخراج شد. واکنش­های PCR برای تمامی جایگاه­ها به خوبی صورت گرفت و مشخص شد که همه جایگاه­ها از چند شکلی بالایی برخوردار هستند. مقدار فراوانی جایگاه­های مورد مطالعه  بین 005/0 تا 247/0 بدست آمد. جمعاً 103 آلل مشاهده شد. میانگین PIC به میزان 898/0 برآورد شد. میانگین هتروزایگوسیتی در کل جمعیت 948/0 با بیشترین میزان 97/0 در جمعیت آبادان و با کمترین میزان 92/0 در جمعیت شوشتر برآورد شد. بنابراین آبادان بالاترین و شوشتر پایین ترین تنوع را نشان دادند. درخت فیلوژنتیک حاصل از فاصله ژنتیکی D_A به روش UPGMA ترسیم گردید که در این روش شوشتر  قدیمی­ترین جمعیت شناخته شد.  در کل، سطح بسیار بالایی از تنوع ژنتیکی در این مطالعه شناسایی شده است.