حمیدرضا طاهری؛ محمد عباسی
چکیده
در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیره‌ی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین ...
بیشتر
در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیره‌ی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (6/21، 24 و 4/26 درصد)] به صورت طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار استفاده شد. در پایان دوره، از هر واحد آزمایشی دو قطعه پرنده انتخاب و پس از خونگیری (برای اندازه‌گیری تری‌گلیسرید، کلسترول کل، LDL و اسید اوریک) جهت بررسی خصوصیات لاشه کشتار شدند. بهترین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک با مصرف جیرههای حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره مشاهده شد (05/0P<). اثر سطوح مختلف پروتئین خام جیره بر عملکرد بلدرچین‌های مورد آزمایش معنی‌دار نبود (05/0<P). سطوح مختلف انرژی و پروتئین و اثر متقابل آنها بر نسبت وزن کبد به کل بدن تأثیر معنی‌داری داشتند. به طوری که سطوح بالاتر انرژی و پروتئین نسبت وزن کبد به وزن بدن را کاهش دادند (05/0P<). کلسترول و LDL خون، با مصرف جیره حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره کاهش معنی داری یافتند (05/0P<). بر اساس نتایج این مطالعه، می‌توان سطح 3200 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم جیره و 6/21 درصد پروتئین خام را برای تغذیه بلدرچین ژاپنی در طی دوره‌ی پایانی پیشنهاد نمود
افشین حیدری نیا؛ محمدحسین شهیر؛ حمیدرضا طاهری؛ سیدعبداله حسینی
چکیده
این پژوهش به منظور تعیین سطح مطلوب لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین بر اساس عملکرد، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی بوقلمونهای نر گوشتی انجام شد. این آزمایش، با160 قطعه بوقلمون سویه BUT6 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (سطوح اسیدآمینه لیزین قابل هضم: 330/1، 405/1، 480/1، 550/1، 630/1، 705/1، 780/1 و 855/1درصد)، 4 تکرار و 5 قطعه ...
بیشتر
این پژوهش به منظور تعیین سطح مطلوب لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین بر اساس عملکرد، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی بوقلمونهای نر گوشتی انجام شد. این آزمایش، با160 قطعه بوقلمون سویه BUT6 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (سطوح اسیدآمینه لیزین قابل هضم: 330/1، 405/1، 480/1، 550/1، 630/1، 705/1، 780/1 و 855/1درصد)، 4 تکرار و 5 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 3 هفته (از سن 8 تا 28 روزگی) انجام شد. جیرههای آزمایشی از لحاظ میزان انرژی قابل سوخت و ساز، نیتروژن، تعادل الکترولیتها و سایر موادمغذی یکسان بودند. در این آزمایش اثرات سطوح مختلف اسید آمینه لیزین قابل هضم بر عملکرد و فراسنجههای خونی معنی‌دار بود (05/0p<). افزایش میزان لیزین قابل هضم تا سطح 705/1درصد باعث افزایش وزن زنده، بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، پروتئین کل، آلبومین و کاهش اسیداوریک سرم در بوقلمونهای نر گوشتی گردید. با افزایش سطح لیزین قابل هضم تعداد گلبولهای سفید خون افزایش یافت. نتیجه نهایی این که افزایش سطح لیزین قابل هضم می تواند منجر به بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی بوقلمون گوشتی شود.
افشین حیدری نیا؛ محمد حسین شهیر؛ حمیدرضا طاهری؛ سیدعبداله حسینی
چکیده
آزمایشی به منظور تعیین مناسبترین سطح لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده جیره تا سن 49 روزگی در بوقلمونهای نر گوشتی سویه BUT- 6 انجام شد. آزمایش اول و دوم به ترتیب از سن 28-8 و 49-28روزگی هر کدام با استفاده از 160 قطعه بوقلمون در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (8 سطح اسیدآمینه لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده) در 4 تکرار و 5 قطعه ...
بیشتر
آزمایشی به منظور تعیین مناسبترین سطح لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده جیره تا سن 49 روزگی در بوقلمونهای نر گوشتی سویه BUT- 6 انجام شد. آزمایش اول و دوم به ترتیب از سن 28-8 و 49-28روزگی هر کدام با استفاده از 160 قطعه بوقلمون در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (8 سطح اسیدآمینه لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده) در 4 تکرار و 5 قطعه پرنده در هر تکرار انجام گرفت. سطح اسیدآمینه لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده جیره پایه آزمایش اول و دوم به ترتیب در 33/1 و 15/1 درصد تنظیم شد. برای تهیه جیرههای آزمایشی، سطوح مختلف لیزین (075/0، 15/0، 225/0 ، 3/0، 375/0 ، 45/0 ، 525/0 درصد) به جیره پایه افزوده شد. در آزمایش اول با برازش مدلهای خط شکسته، منحنی درجه دو و خط شکسته درجه دو میزان نیاز لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده به ترتیب برای افزایش وزن بدن 04/0± 56/1، 67/1 و 1/0±65/1 و برای ضریب تبدیل غذایی05/0 ±58/1، 75/1و 1/0±74/1 درصد، برآورد شد. در آزمایش دوم با برازش مدلهای خط شکسته، منحنی درجه دو و خط شکسته درجه دو میزان نیاز لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد به ترتیب برای افزایش وزن بدن 11/0 ± 47/1، 57/1 و 05/0 ±49/1 و برای ضریب تبدیل غذایی 17/0± 57/1 ، 61/1 و 08/0 ±59/1 درصد برآورد شد. در مجموع با توجه به نتایج تحقیق حاضر، نیاز لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده بوقلمونهای نر گوشتی در دوره آغازین برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل به ترتیب در دامنه 56/1 تا 67/1 و 58/1 تا 75/1درصد و در دوره رشد برای افزایش وزن بدن در دامنه 47/1 تا 57/1 و برای ضریب تبدیل در دامنه 57/1 تا 61/1 درصد توصیه میشود.
