تغذیه دام و طیور
نوید گمشادزهی؛ حسن صالح؛ محمد طاهر میرک زهی
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف جو و پروبیوتیک بر کیفیت و کمیت تخم، جمعیت میکروبی و ریخت‌شناسی روده، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین‌های تخم گذار ژاپنی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی و با توزیع 200 قطعه بلدرچین تخم گذار ژاپنی ۴۵ روزه در ۴ تیمار، 5 تکرار و ۱۰ پرنده در هر تکرار و ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف جو و پروبیوتیک بر کیفیت و کمیت تخم، جمعیت میکروبی و ریخت‌شناسی روده، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین‌های تخم گذار ژاپنی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی و با توزیع 200 قطعه بلدرچین تخم گذار ژاپنی ۴۵ روزه در ۴ تیمار، 5 تکرار و ۱۰ پرنده در هر تکرار و به مدت 8 هفته انجام شد. جیرههای آزمایشی شامل دو سطح جو (صفر و 10 درصد) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 گرم در تن) بودند. افزودن پروبیوتیک سبب افزایش واحد هاو و افزودن جو سبب افزایش واحد هاو و درصد آلبومین تخم بلدرچین شد (05/0 >P). بلدرچین‌های تغذیه شده با جو و پروبیوتیک، وزن تخم و درصد تولید بیشتری را به ترتیب، نشان دادند (05/0 >P). کاهش ارتفاع پرز روده در سطح 10 درصد جو مشاهده شد (05/0>P). ارتفاع پرز و جمعیت لاکتوباسیلوس بیشتر و عمق کریپت جمعیت اشریشیا کلای کمتر در ایلئوم بلدرچین‌های مکمل شده با پروبیوتیک وجود داشت (05/0>P). افزایش سطح HDL وIg M و کاهش سطح کلسترول در سرم خون بلدرچین‌های گروه آزمایشی حاوی پروبیوتیک مشاهده شد (05/0>P). بر اساس نتایج این پژوهش، افزودن پروبیوتیک به جیرههای حاوی جو سبب بهبود درصد تولید تخم، سطح HDL و جمعیت باکتریهای لاکتوباسیلوس و کاهش کلسترول سرم، جمعیت باکتریهای اشریشیا کلای و عمق کریپت ایلئوم روده شد. می‌توان پیشنهاد کرد که مکمل کردن 10 درصد جو به همراه 150 گرم پروبیوتیک در هر تن خوراک، تاثیرات مفید بر عملکرد بلدرچین تخمگذار دارد
مسعود صفرزایی؛ حسن صالح؛ طاهر میرکزهی؛ امید جنگجو
چکیده
به منظور ارزیابی اثرات سطوح روی و سلنیوم معدنی در جیرههای غذایی حاوی روغن اکسیده بر عملکرد، میزان فعالیت آنزیم‌های پاداکسندگی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308، در قالب آزمایش فاکتوریل 2*3*2 . به منظور بررسی میزان پایداری گوشت در سن 42 روزگی، میزان مالون دی آلدئید (MDA) از نمونه‌های ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثرات سطوح روی و سلنیوم معدنی در جیرههای غذایی حاوی روغن اکسیده بر عملکرد، میزان فعالیت آنزیم‌های پاداکسندگی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308، در قالب آزمایش فاکتوریل 2*3*2 . به منظور بررسی میزان پایداری گوشت در سن 42 روزگی، میزان مالون دی آلدئید (MDA) از نمونه‌های گوشت ران ذخیره شده بعد از گذشت یک ماه از کشتار مورد بررسی قرار گرفتند. میزان فعالیت سرمی آنزیم‌های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) با خون‌گیری از طریق ورید بال جوجهها قبل از کشتار انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل جوجهها، تحت تاثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت. اما میانگین افزایش وزن روزانه، تحت تاثیر میزان مصرف روی، اختلاف معنیداری نشان داد(05/0P<). سطح 100 میلیگرم، روی در مقایسه با شاهد تفاوت معنیداری بر میزان فعالیت آنزیم SOD نشان داد (05/0P<). کمترین میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز مربوط به جوجههای تغذیه شده با روغن اکسیده فاقد روی و 3/0 میلیگرم/کیلوگرم سلنیوم بود. بیشترین و کمترین میزان MDA عضله ران، به ترتیب مربوط به جوجههای تغذیه شده با روغن اکسیده فاقد روی و سلنیوم و جیرههای روغن سالم حاوی100 میلیگرم/کیلوگرم روی و 3/0 میلیگرم/کیلوگرم سلنیوم، بود. نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات هم‌کوشش بین روی و سلنیوم بر روی آنزیم-های اکسیداسیونی و MDA مشاهده نشد. افزودن 100 میلیگرم در کیلوگرم سولفات روی و 3/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنیوم جهت کاهش اثرات پاداکسندگی در جیرههای طیور، پیشنهاد می‌شود.
محمد جواد آگاه؛ علی داد بوستانی؛ مجید هاشمی؛ مظاهر صفدریان؛ محمدرضا هاشمی؛ حسن صالح
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات روده کوچک و سکوم جوجههای گوشتی (از سن 1 تا 42 روزگی) انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از مخلوط دو جنس در 24 واحد آزمایش و 6 تیمار با 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به صورت چند عاملی 3×2 در قالب طرح کاملاً ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات روده کوچک و سکوم جوجههای گوشتی (از سن 1 تا 42 روزگی) انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از مخلوط دو جنس در 24 واحد آزمایش و 6 تیمار با 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به صورت چند عاملی 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو شکل خوراک (آردی و پلت) و سه حالت استفاده از پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک پروتکسین و پروبیوتیک مولتی بهسیل) اجرا شد. نتایج نشان داد جیرههای پلت شده باعث افزایش معنی‌دار خوراک مصرفی، افزایش وزن جوجهها و بهبود ضریب تبدیل غذایی در دوره‌های پرورشی آغازین، رشدی و کل دوره شدند (01/0>P). استفاده از پروتکسین در مقایسه با جیره بدون پروبیوتیک باعث افزایش معنی‌دار اضافه وزن (31/56 دربرابر 78/53 گرم/پرنده/روز) و بهبود ضریب تبدیل (61/1 در برابر 73/1) جوجهها شد (05/0>P). در مقایسه با جیره بدون پروبیوتیک، کاربرد پروبیوتیک‌های پروتکسین و مولتی بهسیل در جیره باعث افزایش معنی‌دار درصد سینه به ترتیب (62/22 و 5/21 در برابر 63/20) و کاهش معنی‌دار pH دئودنوم (57/5 و 59/5 در برابر 83/5)، ژژنوم (95/5 و 92/5 در برابر 16/6) و ایلئوم (58/6 و 91/6 در برابر 98/6) شد(05/0>P). نتیجه نهایی این که کاربرد پروبیوتیک در خوراک‌های پلت شده منجر به بهبود عملکرد پرورشی جوجههای گوشتی در مقایسه با خوراک آردی شد. از این لحاظ پروبیوتیک پروتکسین در مقایسه با پروبیوتیک مولتی بهسیل راندمان بالاتری را نشان داد.
محمد جواد آگاه؛ حسن نصیری مقدم؛ ابوالقاسم گلیان؛ احمد رضا راجی؛ محمد طاهر میرکزهی؛ حسن صالح؛ محمد رضا هاشمی
چکیده
در این پژوهش، اثرات همکوشی افزودن عصاره برگ زیتون و روغن کنجد بهعنوان منابع آنتیاکسیدان طبیعی در جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 6 تیمار با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش بهصورت ...
بیشتر
در این پژوهش، اثرات همکوشی افزودن عصاره برگ زیتون و روغن کنجد بهعنوان منابع آنتیاکسیدان طبیعی در جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 6 تیمار با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش بهصورت فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه سطح عصاره برگ زیتون (0، 200 و 400 میلیگرم) و دو نوع روغن گیاهی (روغن خام ذرت و کنجد) انجام شد. جیرههای آزمایشی شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا حاوی روغن خام ذرت و فاقد عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و فاقد عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن خام ذرت و 200 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و 200 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن خام ذرت و 400 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و 400 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون بودند. تنش گرمایی روزانه بهمدت 6 ساعت (C°34) از سن 29 تا 42 روزگی اعمال شد. صفات خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه جوجههای گوشتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0˃P). گنجاندن روغن کنجد و یا عصاره برگ زیتون تا سطح 200 میلیگرم در جیره، وزن نسبی غده بورس را افزایش داد(05/0>P). استفاده از عصاره برگ زیتون و روغن کنجد در جیره تأثیری بر فراسنجههای آنتیاکسیدانی خون جوجهها نداشت (05/0˃P). نتیجه نهایی اینکه هرچند کاربرد عصاره برگ زیتون تا سطح 200 میلیگرم در شرایط تنش گرمایی نتوانست تأثیر معنیداری بر بهبود عملکرد پرندگان داشته باشد، اما قابلیت هضم مواد مغذی جیره جوجههای گوشتی را بهطور معنیداری بهبود بخشید.
