تغذیه دام و طیور
هوشنگ جعفری؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد کنگر فرنگی بودند. دورۀ آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دورۀ عادت‌پذیری و 80 روز باقیمانده به ثبت داده‌ها و جمع‌آوری نمونه‌ها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد که بره‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی کنگر فرنگی نسبت به بره‌های تغذیه شده با جیرۀ شاهد دارای افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک بیشتری بودند (05/0P<). با افزایش سطح کنگر فرنگی در جیره، گوارش‌پذیری مادۀ خشک (09/0P=)، مادۀ آلی (09/0P=) و پروتئین خام (10/0P=) به‌طور خطی تمایل به افزایش نشان داد، در حالی‌که گوارش‌پذیری الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی تحت تأثیر سطح کنگر فرنگی در جیره قرار نگرفت. بره‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی کنگر فرنگی در مقایسه با گروه شاهد دارای غلظت نیتروژن اوره‌ای خون کمتری بودند (05/0P<)، در حالی‌که غلظت گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، کلسترول و تری‌گلیسرید پلاسمای بره‌ها توسط جیره‌های آزمایشی تحت تأثیر قرار نگرفت. به طور کلی تغذیۀ علوفۀ کنگر فرنگی به بره‌های پرواری تا سطح 20 درصد کل جیرۀ کامل مخلوط اثر منفی بر مصرف خوراک و گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی نداشت و باعث بهبود عملکرد رشد آنها شد.
صیفعلی ورمقانی؛ محمد اکبری قرایی؛ حسین ابوالفتحی؛ علی خطیب جو؛ کامران طاهرپور؛ هوشنگ جعفری
چکیده
این تحقیق‌به‌منظور مقایسه وضعیت سیستم ایمنی، جمعیت میکروبی، فراسنجه‌های‌خونی و صفات‌عملکرد پنج سویه تجاری جوجهگوشتی پرورشی‌متداول در ایران انجام شد. بدین منظور، از گله‌های مادرگوشتی با سن 31 تا 33 هفته سویه‌های تجاری جوجهگوشتی شامل آربور ایکرز، آرین، راس 308، کاب و هوبارد، تخم‌مرغ‌‌نطفه‌دار تهیه و تعداد 260 قطعه ...
بیشتر
این تحقیق‌به‌منظور مقایسه وضعیت سیستم ایمنی، جمعیت میکروبی، فراسنجه‌های‌خونی و صفات‌عملکرد پنج سویه تجاری جوجهگوشتی پرورشی‌متداول در ایران انجام شد. بدین منظور، از گله‌های مادرگوشتی با سن 31 تا 33 هفته سویه‌های تجاری جوجهگوشتی شامل آربور ایکرز، آرین، راس 308، کاب و هوبارد، تخم‌مرغ‌‌نطفه‌دار تهیه و تعداد 260 قطعه جوجهگوشتی یک‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج‌تیمار (سویه‌جوجه‌ها)، چهار تکرار و 13 قطعه جوجه در هر تکرار در شرایط پرورشی یکسان، به مدت 49 روز پرورش داده‌شدند. نتایج‌نشان داد که اختلاف میانگین وزن‌زنده، ضریب‌تبدیل غذایی و شاخص‌‌تولید در پایان دوره‌پرورش بین تیمارها معنی‌دار نبود. بیشترین مقدار مصرف خوراک‌مربوط به سویه راس و کمترین مقدار مربوط به سویه آرین بود (05/0p <). اختلاف میانگین تعداد کل گلبول‌های‌سفید خون، لنفوسیت، هتروفیل، ائوزینوفیل، مونوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در سنین 21 و 42 روزگی بین تیمار معنی‌دار نبود. تزریق سوسپانسیون گلبول قرمز خون گوسفند تأثیر معنی‌داری بر عیار‌پادتن تولیده شده نداشت. اثر سویه بر وزن نسبی اندام‌های سیستم‌ایمنی شامل طحال و بورس‌فابریسیوس در سنین 21 و 42 روزگی معنی‌دار نبود. فعالیت آنزیم‌آسپارتات‌آمینوترانسفراز در بین سویه‌های مختلف، تفاوت معنی‌داری نشان نداد. تیمارهای مختلف آزمایشی تأثیر معنی‌داری بر جمعیت اشریشیا‌کلی و لاکتوباسیل تهی روده و ایلئوم و غلظت تری‌گلیسرید، لیپوپروتئین‌با‌چگالی‌بالا و لیپوپروتئین‌با‌چگالی پائین خون در پایان دوره آزمایش نداشتند. در مجموع، نتایج نشان داد که‌در‌شرایط پرورشی یکسان، شاخص‌های تولیدی، سیستم‌ایمنی و جمعیت میکروبی این سویه‌ها تقریباً مشابه می‌باشد و واحدهای پرورش جوجه گوشتی بدون توجه به نوع سویه و بر اساس کیفیت جوجههای یک روزه، می‌توانند هر یک از این سویه‌ها را پرورش دهند
محمد حسین نعمتی؛ سید سعید موسوی؛ صیفعلی ورمقانی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن داروی آهسته رهش نیتروگلیسرین بر جلوگیری از بروز سندرم آسیت در جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر در سن هفت روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار، مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- گروه شاهد مثبت (بدون القاء آسیت و بدون افزودن ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن داروی آهسته رهش نیتروگلیسرین بر جلوگیری از بروز سندرم آسیت در جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر در سن هفت روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار، مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- گروه شاهد مثبت (بدون القاء آسیت و بدون افزودن داروی نیتروگلیسیرین) 2- گروه شاهد منفی (القاء آسیت بدون افزودن داروی نیتروگلیسیرین، تیمارهای 3، 4 و 5 به ترتیب شامل القاء آسیت به همراه 5، 10 و 20 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره از داروی نیتروگلیسیرین بودند. برای القای تنش سرمایی، از سن 15 تا 42 روزگی، دمای سالن در حد 15 درجه سانتی‌گراد، ثابت نگه داشته شد. پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی و همچنین غلظت آنزیم‌های سرم خون مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که تنش سرمایی منجر به کاهش معنی‌دار وزن نسبی طحال و تیموس شد (05/0>P) ولی اثری بر وزن نسبی غده بورس فابریسیوس نداشت. استفاده از داروی نیتروگلیسیرین منجر به افزایش معنی‌دار وزن نسبی طحال و تیموس شد (05/0>P). پاسخ ایمنوگلوبولین M و حساسیت بازوفیلی پوستی در نتیجه تنش سرمایی، کاهش و استفاده از نیتروگلیسیرین بطور معنی‌داری آنها را افزایش داد (05/0>P). غلظت آنزیم‌های آسپارتات آمینو ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز در نتیجه تنش سرمایی، افزایش یافت و استفاده از غلظت 20 میلی‌گرم در کیلوگرم نیتروگلیسیرین در جیره، مقادیر آنها را بطور معنی‌داری کاهش داد (05/0>P). شاخص پراکسیداسیون لیپید در نتیجه استفاده از نیتروگلیسیرین بطور متمایل به معنی‌داری (06/0=P) بهبود یافت.
هوشنگ جعفری؛ فرشید فتاح نیا؛ علی خطیب جو؛ حسن فضائلی؛ گلناز تاسلی؛ صیفعلی ورمقانی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر دو سطح میوه بلوط با و بدون پلی‌اتیلن‌گلیکول بر فراسنجه‌های تخمیر و جمعیت پروتوزوای شکمبه بزهای بومی در 60 روز آخر آبستنی بود. از 40 رأس بز آبستن (5/3 ± 8/41 کیلوگرم وزن زنده) در یک طرح بلوک‌های کامل تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. میوه بلوط در دو سطح20 یا 40 درصد ماده خشک جیره با (20 گرم در روز به ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر دو سطح میوه بلوط با و بدون پلی‌اتیلن‌گلیکول بر فراسنجه‌های تخمیر و جمعیت پروتوزوای شکمبه بزهای بومی در 60 روز آخر آبستنی بود. از 40 رأس بز آبستن (5/3 ± 8/41 کیلوگرم وزن زنده) در یک طرح بلوک‌های کامل تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. میوه بلوط در دو سطح20 یا 40 درصد ماده خشک جیره با (20 گرم در روز به ازای هر رأس) و بدون پلی‌اتیلن‌گلیکول استفاده شد. علاوه براین، یک جیره بدون میوه بلوط و مکمل پلی‌اتیلن‌گلیکول به عنوان شاهد نیز در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که غلظت نیتروژن آمونیاکی (01/0P<)، کل اسیدهای چرب فرار (05/0P<) و پروپیونات (01/0P<) مایع شکمبه بزهای دریافت کننده جیره شاهد بالاتر بود. تعداد پروتوزا با افزایش سطح میوه بلوط در جیره به صورت خطی کاهش یافت (05/0P<). افزودن پلی‌اتیلن‌گلیکول به جیره‌ها باعث افزایش نیتروژن آمونیاکی شکمبه (05/0P<)، کل اسیدهای چرب فرار (01/0P<) و غلظت پروپیونات (01/0P<) شد. جیره حاوی 40 درصد در مقایسه با 20 درصد میوه بلوط باعث کاهش تولید بالقوه گاز (01/0P<) و نیمه عمر تولید گاز (05/0P<) شد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که تغذیه میوه بلوط مخصوصاً سطح بالای آن در بزهای آبستن بر فراسنجه‌های تخمیر شکمبه اثر منفی داشت و افزودن پلی‌اتیلن‌گلیکول به جیره تا حدودی این اثرات منفی تانن را کاهش داد.
صیفعلی ورمقانی؛ محمد اکبری قرایی؛ کبری میرزایی؛ کامران طاهرپور؛ علی خطیب جو
چکیده
این تحقیق به منظور مقایسه عملکرد و خصوصیات لاشه پنج‌سویه‌تجاری جوجهگوشتی در ایران(آربورایکرز،آرین،راس308، کاب‌و‌هوبارد) اجراء شد. ابتدا از گله‌های مادرگوشتی 31 تا 33 هفته این سویه‌های تجاری تخم‌مرغ نطفه‌دار همزمان هچ‌و‌تعداد 260 قطعه جوجهگوشتی یک‌روزه در قالب طرح کاملا‌تصادفی با‌پنج تیمار،چهار تکرار و 13 قطعه جوجه ...
بیشتر
این تحقیق به منظور مقایسه عملکرد و خصوصیات لاشه پنج‌سویه‌تجاری جوجهگوشتی در ایران(آربورایکرز،آرین،راس308، کاب‌و‌هوبارد) اجراء شد. ابتدا از گله‌های مادرگوشتی 31 تا 33 هفته این سویه‌های تجاری تخم‌مرغ نطفه‌دار همزمان هچ‌و‌تعداد 260 قطعه جوجهگوشتی یک‌روزه در قالب طرح کاملا‌تصادفی با‌پنج تیمار،چهار تکرار و 13 قطعه جوجه یک‌روزه در هر تکرار به مدت 42 روز مورد مطالعه قرار‌گرفت. سویه‌های مختلف آزمایشی اثر معنی‌داری بر مقدار مصرف خوراک داشتند، به طوری که سویه هوبارد با مصرف 10/77 گرم کمترین و سویه‌های راس و آربورایکرز با مصرف 38/83 و 15/84 گرم به ازاء هر پرنده در روز به‌ترتیب بالاترین مصرف خوراک را داشتند(05/0>P). اختلاف میانگین افزایش وزن‌روزانه و ضریب‌تبدیل‌غذایی بین سویه‌ها معنی‌دار نبود. تیمارهای آزمایشی تأثیری بر وزن‌نسبی لاشه،سنگدان،کبد، چربی‌محوطه‌شکمی، بورس‌فابریسیوس و طحال در 21 و 42 روزگی نداشتند. اثر سویه‌های آزمایشی بر وزن نسبی قسمت‌های مختلف لاشه در 21 و 42 روزگی معنی‌دار بود(05/0>P)، بیشترین و کمترین وزن نسبی بالها در 21 روزگی به ترتیب مربوط به سویه‌های آرین‌و‌آربورایکرز(001/0>P)، و در 42 روزگی بالاترین‌و‌کمترین وزن نسبی سینه مربوط به سویه‌های راس و آرین بود(05/0>P). سویه‌های آزمایشی تاثیر معنی‌داری برpH پس از مرگ، 24 و 48 ساعت پس از کشتار،رنگ‌سنجی و ظرفیت نگهداری آب‌گوشت سینه‌و‌ران نداشتند. به‌طور کلی افزایش‌وزن، ضریب‌تبدیل و‌خصوصیات لاشه در بین این پنج سویه‌جوجه‌گوشتی اختلاف معنی‌داری نداشتند، لذا در شرایط مدیریتی و تغذیه‌ای مشابه با این آزمایش، عملکرد این سویه‌ها تقریباً مشابه بوده و واحدهای صنعتی جوجهگوشتی با توجه به قیمت و وضع موجود در بازار، هر یک از این سویه‌ها را می‌توانند پرورش دهند.
صیفعلی ورمقانی؛ هوشنگ جعفری؛ قاسم مقصودی نژاد
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر گیاه دارویی جغجغه (Prosopis farcta) بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم خون جوجههای گوشتی اجراء شد. در این آزمایش، تعداد 288 قطعه جوجهگوشتی یک‌روزه مخلوط نر و ماده (سویه راس- 308) با 3 تیمار و 4 تکرار و 24 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 49 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. جیره‌های ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر گیاه دارویی جغجغه (Prosopis farcta) بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم خون جوجههای گوشتی اجراء شد. در این آزمایش، تعداد 288 قطعه جوجهگوشتی یک‌روزه مخلوط نر و ماده (سویه راس- 308) با 3 تیمار و 4 تکرار و 24 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 49 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. جیره‌های غذایی شامل جیره پایه (جیره شاهد) و جیره پایه به علاوه 1 و 2 درصد پودر گیاه کامل جغجغه بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان دهنده اختلاف معنی‌دار میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک میان تیمارهای آزمایشی بود، به طوری که جوجههای دریافت کننده جیره حاوی 2 درصد گیاه جغجغه در مقایسه با سایر تیمارها بیشترین ضریب تبدیل غذایی را در پایان دوره پرورش داشتند (01/0P<). با وجود این که میزان خوراک مصرفی روزانه تحت تأثیر استفاده از گیاه جغجغه قرار نگرفت اما درصد تلفات در گروه‌های حاوی گیاه جغجغه به طور معنی‌داری کمتر از گروه شاهد بود (05/0P<). همچنین، سطوح مختلف جغجغه سبب کاهش معنی‌دار مقادیر کلسترول کل و کلسترول LDL سرم خون جوجههای گوشتی شد(05/0P<). نتایج آزمایش حاضر نشان میداد که استفاده از پودر گیاه جغجغه در جیره غذایی جوجههای گوشتی در سطح 1 درصد نه تنها تأثیر سوئی بر عملکرد رشد ندارد، بلکه باعث کاهش کلسترول کل، کلسترول LDL و تلفات نیز می‌شود
