تغذیه دام و طیور
سمیرا وره زردی؛ ایوب عزیزی؛ علی کیانی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی، متابولیتهای خونی و رفتارشناسی برههای پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی، متابولیتهای خونی و رفتارشناسی برههای پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به صورت جیرۀ کامل مخلوط روزانه به میزان دو یا سه بار در اختیار برهها قرار گرفت. نتایج نشان داد که برههای مصرف کننده بیورت در مقایسه با اوره میانگین افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک مطلوبتری داشتند (05/0>P). جیرۀ مکمل شده با بیورت سبب افزایش گوارشپذیری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد (05/0>P). غلظت اوره، نیتروژن اورهای خون (BUN) و پروتئین کل در زمان ناشتا و 6 ساعت پس از خوراکدهی وعدۀ صبح در برههای مصرف کننده اوره بیشتر از بیورت بود (05/0>P). صفات رفتارشناسی شامل خوردن، جویدن، صفت خوردن به ماده خشک مصرفی و خوردن به NDF مصرفی با افزایش سطح خوراکدهی از 2 به 3 بار در روز به طور معنیداری افزایش یافت، هرچند تحت تأثیر نوع NPN قرار نگرفتند (05/0<P). به طور کلی، میتوان نتیجه گرفت که استفاده از بیورت همراه با افزایش سطح خوراکدهی سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و متابولیسم نیتروژن در برههای پرواری میشود.
تغذیه دام و طیور
عیدی احمدی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارشپذیری مواد مغذی برههای نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم بهمدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دامها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارشپذیری مواد مغذی برههای نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم بهمدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دامها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا که جایگزین کنجاله سویا شده بود و 10 رأس بره (تکرار) در هر تیمار در قالب طرح کاملاً تصادفی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح کنجاله کاملینا در جیره تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره بهجز مصرف چربی خام که بهطور خطی افزایش یافت (05/0>P)، مصرف ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF، ADF و انرژی قابل متابولیسم تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). همچنین، صفات مربوط به عملکرد رشد برهها شامل وزن نهایی، کل افزایش وزن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در طول کل دوره پروار و هر دو هفته یک بار تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). جیرههای آزمایشی تأثیری روی گوارشپذیری مواد مغذی شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF و ADF نداشتند (05/0<P). در کل، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از رقم بومی کنجاله کاملینا بهجای کنجاله سویا بهعنوان یک منبع پروتئینی جدید تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره غذایی برههای پرواری قابل توصیه است.
زهرا یوسفی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ علی کیانی؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارشپذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیهای برههای پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارشپذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیهای برههای پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی با سطوح 10 (شاهد)، 20، 30 و 40 درصد رطوبت به مدت 56 روز به دامهاتغذیه شدند. نتایج نشان داد میزان ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و NDF مصرفی با افزایش سطح رطوبت جیره تا 30 درصد به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). افزایش وزن کل و افزایش وزن روزانه دامها با افزایش درصد رطوبت جیره تا سطح 30 درصد به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزایش سطح رطوبت جیره رفتار نشخوار کردن و جویدن به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزایش رطوبت جیره تا سطح 30 درصد گوارشپذیری ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). در کل، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که افزایش رطوبت جیره غذایی تا سطح 30 درصد ماده خشک، سبب بهبود مصرف خوراک، عملکرد رشد و بهبود گوارشپذیری برههای پرواری شد.