مجید کلانتر نیستانکی؛ اکبر یعقوبفر؛ فریبرز خواجعلی
چکیده
این آزمایش با 3 تیمار در 5 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از 375 قطعه جوجه یک روزه مخلوط از سویه راس 308 در دو دوره زمانی 1 تا 21 روزگی و 22 تا 42 روزگی اجرا گردید. گروه های آزمایشی شامل شاهد، جو و جو مکمل شده با مخلوط آنزیم های فیتاز و مولتی گلایکاناز و صفات مورد بررسی شامل عملکرد، جمعیت میکروبی روده کوچک و اندازه گیری مشخصات ...
بیشتر
این آزمایش با 3 تیمار در 5 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از 375 قطعه جوجه یک روزه مخلوط از سویه راس 308 در دو دوره زمانی 1 تا 21 روزگی و 22 تا 42 روزگی اجرا گردید. گروه های آزمایشی شامل شاهد، جو و جو مکمل شده با مخلوط آنزیم های فیتاز و مولتی گلایکاناز و صفات مورد بررسی شامل عملکرد، جمعیت میکروبی روده کوچک و اندازه گیری مشخصات ظاهری پرزهای ناحیه ژژنوم بودند. نتایج نشان داد در کل دوره بیشترین و کمترین میزان خوراک مصرفی روزانه مربوط به گروه های آزمایشی جو با آنزیم و شاهد تعلق داشت (01/0P<). بیشترین و کمترین میزان رشد روزانه نیز به گروه های آزمایشی شاهد و جو بود (01/0P<). کمترین و بیشترین مقدار ضریب تبدیل غذایی مربوط به گروه های آزمایشی شاهد و جو بود (01/0P<). در بین گروه های آزمایشی جو بیشترین جمعیت باکتری های گرم منفی، کلی فرم و کلستریدیوم و در مقابل کمترین جمعیت باکتری های اسید لاکتیک و بیفیدوباکتر را داشت (01/0P<). همچنین گروه آزمایشی جو در بین گروه ها از کمترین ابعاد پرز و بیشترین عمق کریپت برخوردار بود (01/0P<). مکمل سازی جو با آنزیم باعث افزایش جمعیت باکتری های مطلوب و بهبود ابعاد پرزهای روده شد. در کل، نتایج این آزمایش نشان داد که با مصرف پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای جو به جیره ها کاهش عملکرد، افزایش جمعیت میکروبی نامطلوب و صدمه به پرزهای روده کوچک مشاهده شد، اما مکمل سازی جیره های دارای جو با آنزیم باعث برطرف شدن مشکلات فوق شد.
علیرضا آذربایجانی؛ عباسعلی قیصری؛ عبدالرضا نبی نژاد
چکیده
به منظور بررسی عملکرد مرغان بومی تولید شده در مرکز پرورش و اصلاح نژاد مرغ بومی اصفهان در سطح روستاهای استان اصفهان، مطالعه ای با استفاده از 1440 قطعه نیمچه 45 روزه در 4 شهرستان و 2 اقلیم گرم و سرد استان اصفهان انجام شد. این پژوهش با همکاری60 خانواده روستایی انجام گردید که به هر خانواده 24 قطعه نیمچه 45 روزه به نسبت 5 مرغ به 1 خروس داده شد. نتایج ...
بیشتر
به منظور بررسی عملکرد مرغان بومی تولید شده در مرکز پرورش و اصلاح نژاد مرغ بومی اصفهان در سطح روستاهای استان اصفهان، مطالعه ای با استفاده از 1440 قطعه نیمچه 45 روزه در 4 شهرستان و 2 اقلیم گرم و سرد استان اصفهان انجام شد. این پژوهش با همکاری60 خانواده روستایی انجام گردید که به هر خانواده 24 قطعه نیمچه 45 روزه به نسبت 5 مرغ به 1 خروس داده شد. نتایج نشان داد، میانگین وزن نیمچه های بومی مرغ و خروس در استان در سنین 8، 12 و 24 هفتگی به ترتیب 109 ± 671 و 125 ± 853 ، 177 ± 929 و 237 ± 1199 ، 363 ± 1765 و 335 ± 2167 گرم بود. میانگین وزن نیمچه های بومی در شهرستانهای اقلیم گرم استان بیشتر از اقلیم سرد بود. میانگین تلفات مرغان بومی استان در سنین 8، 12، 24، 48 و 75 هفتگی به ترتیب 6/3 ± 6، 1/7 ± 10، 4/10 ± 16، 6/12 ± 26 و 5/12± 32 درصد بود. میزان تلفات کل دوره مرغان بومی در دو اقلیم گرم و سرد تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. سن شروع تخمگذاری، سن پیک تولید و درصد پیک تولید مرغان بومی استان به ترتیب 12± 172 روزگی( 8/1± 24 هفتگی)، 5/4 ± 40 هفتگی و 8/10 ± 63 درصد بودند، در حالیکه سن شروع تخمگذاری در اقلیم گرم استان به طور معنی داری (05/0P<) کمتر از اقلیم سرد بود. سن 50 درصد تولید، میانگین کل درصد تخمگذاری، میانگین وزن تخم مرغ، تعداد و کیلوگرم تخم مرغ تولیدی در طی یک دوره تخمگذاری 12 ماهه به ترتیب1/3 ± 45 هفتگی، 7/9 ± 44 درصد، 4/2± 4/53 گرم، 9/35 ± 155 عدد و2 ± 8 کیلوگرم بودند. سن 50 درصد تولید در اقلیم گرم استان به طور معنی داری کمتر از اقلیم سرد بود. وزن تخم مرغ نیز تحت تأثیر اقلیم قرار گرفت به طوری که میانگین وزن تخم مرغ در اقلیم سرد به طور معنی داری (05/0P<) بیشتر از وزن تخم مرغ در اقلیم گرم استان بود.
سید علیرضا حسینی ابرندآبادی؛ حسن حسینی نسب؛ حمید رضا پورمیرزایی؛ حسن فضائلی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی عملکرد علف سبز تولیدی حاصل از کشت جو با روش آبکشت، در تغذیه بره های پرواری انجام گرفت. طی یک دوره 16 هفته ای، با استفاده از بذر جو، علوفه هیدروپونیک در دوره های زمانی کشت 5 روزه و 7 روزه، تولید گردید و علف سبز تولیدی هر روز برداشت و طی دو آزمایش جداگانه متوالی، در تغذیه بره های پرواری مصرف شد و عملکرد بره ها تعیین ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی عملکرد علف سبز تولیدی حاصل از کشت جو با روش آبکشت، در تغذیه بره های پرواری انجام گرفت. طی یک دوره 16 هفته ای، با استفاده از بذر جو، علوفه هیدروپونیک در دوره های زمانی کشت 5 روزه و 7 روزه، تولید گردید و علف سبز تولیدی هر روز برداشت و طی دو آزمایش جداگانه متوالی، در تغذیه بره های پرواری مصرف شد و عملکرد بره ها تعیین گردید. آزمایش اول، با هدف مقایسه عملکرد علف سبز جو نسبت به دانه جو، به مدت 50 روز به طول انجامید که در آن 27 بره نر 6 ماهه با وزن اولیه 40 کیلوگرم به سه گروه تقسیم شدند و به ترتیب با جیره های 1) شاهد، 2) علف سبز جو 5 روزه و 3) علف سبز جو 7 روزه تغذیه شدند. درآزمایش دوم، تعداد 20 راس بره نر با سن حدود 7 ماهه و وزن اولیه 43 کیلو گرم به دو گروه تقسیم شده و گروه اول با جیره شاهد اما گروه دوم با جیره حاوی علف سبز جو 7 روزه به مدت 49 روز تغذیه شدند. براساس نتایج به دست آمده درآزمایش اول، مصرف علف سبز جو سبب محدودیت مصرف خوراک و انرژی دریافتی بره ها، کاهش میزان رشد، بالا رفتن ضریب تبدیل غذایی وکاهش بازده غذایی شد (01/0>P). در آزمایش دوم که با هدف مقایسه عملکرد علف سبز جو با بخش علوفه ای جیره انجام گرفت، از نظر متغیر های مزبور تفاوت معنی داری بین بره های گروه آزمایش با شاهد وجود نداشت، به جز این که میزان ماده خشک مصرفی درگروه آزمایش کاهش نشان داد (05/0>P). محاسبه هزینه درآمد نشان داد بره هایی که در تغذیه آن ها از علف سبز جو استفاده شد، در هر دو آزمایش متحمل زیان دهی شده و نسبت درآمد به هزینه آن ها در مقایسه با جیره شاهد به شدت کاهش یافت و روند منفی نشان داد. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که تبدیل دانه جو به علف سبز در سامانه آبکشت (هیدروپونیک) و مصرف آن در جیره بره های پرواری سبب کاهش عملکرد دام، افزایش هزینه و کاهش بازده اقتصادی می گردد
جعفر باشتینی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر علوفهی خارشتر (Alhagi sp.) در جیره‌ی غذایی، بر عملکرد میشهای بلوچی در دوران آبستنی و شیردهی انجام شد که در آن از 72 رأس میش بلوچی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1) کاه گندم، یونجه خشک، جو به نسبت 50، 30 و 20 درصد؛ 2) کاه گندم، یونجه خشک، خارشتر، جو به نسبت 25، ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر علوفهی خارشتر (Alhagi sp.) در جیره‌ی غذایی، بر عملکرد میشهای بلوچی در دوران آبستنی و شیردهی انجام شد که در آن از 72 رأس میش بلوچی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1) کاه گندم، یونجه خشک، جو به نسبت 50، 30 و 20 درصد؛ 2) کاه گندم، یونجه خشک، خارشتر، جو به نسبت 25، 15، 40 و 20 درصد؛ 3) خارشتر، جو به نسبت 80 و 20 درصد بود، که در تغذیه‌ی میشها (از سه ماهگی دوره آبستنی تا 2 ماه پس از زایمان به مدت 120 روز) مورد استفاده قرار گرفت. میانگین مصرف خوراک روزانه بر حسب گرم در روز در جیره‌ی 2، پایین‌تر از دو جیره‌ی دیگر بود (05/0P <)، اما مصرف خوراک به ازای وزن متابولیکی، تحت تاثیر جیره‌ی غذایی قرار نگرفت. میزان تولید شیر روزانه نیز در جیره‌ی سوم بالاتر از جیره‌ی دوم بود (05/0P <). با مصرف خارشتر در جیره‌ی غذایی، چربی، پروتئین و ماده‌ی جامد شیر کاهش یافت (05/0P <). افزایش وزن روزا نه‌ی بره‌های متولد شده نیز(طی دوره‌ی 60 روزه از زمان تولد) در گروه دریافت کننده‌ی جیره‌ی دوم پایین‌تر از دو گروه دیگر بود (05/0P <). با افزودن خارشتر در جیره‌ی غذایی، هزینه‌ی تغذیه کاهش نشان داد، به نحوی که کمترین هزینه‌ی تغذیه مربوط به جیره‌ی حاوی 80 درصد خارشتر بود. به طورکلی نتایج آزمایش نشان داد که علف خارشتر را می توان به عنوان بخش خشبی جیره‌ی غذایی در تغذیه‌ی گوسفند مصرف نمود هر چند نیاز به پژوهش‌های بیشتری می‌باشد
علی نوبخت؛ سعید ضیایی؛ علی رضا صفامهر
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات مکمل‌های آنزیمی و سطوح مواد مغذّی در جیره بر عملکرد و کیفیت لاشه در جوجههای گوشتی انجام گرفت. تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزۀ سویۀ راس 308 (مخلوط نر و ماده) به صورت فاکتوریل 4×2 شامل دو سطح مواد مغذّی (توصیة کاتالوگ سویة راس308 و 5 درصد کمتر از توصیة کاتالوگ سویة راس 308) و سه مولتی‌‌آنزیم تجاری ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات مکمل‌های آنزیمی و سطوح مواد مغذّی در جیره بر عملکرد و کیفیت لاشه در جوجههای گوشتی انجام گرفت. تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزۀ سویۀ راس 308 (مخلوط نر و ماده) به صورت فاکتوریل 4×2 شامل دو سطح مواد مغذّی (توصیة کاتالوگ سویة راس308 و 5 درصد کمتر از توصیة کاتالوگ سویة راس 308) و سه مولتی‌‌آنزیم تجاری (سافیزیم، کمین، کمبو و جیرة بدون آنزیم)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار (هر تکرار دارای 12 قطعه جوجه) از سن 10 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که در دورههای آغازین، رشد و کل دوره، کاهش 5 درصدی سطح مواد مغذّی جیره نسبت به توصیة کاتالوگ سویة راس 308، اثرات سوئی بر عملکرد جوجه‌ها نداشت ولی باعث افزایش درصد چربی بطنی گردید. استفاده از مکمل‌های آنزیمی در دورة آغازین نسبت به شاهد موجب بهبود عملکرد گردید در حالی که در دورههای رشد و کل، این اثرات مشاهده نگردید. مکمل‌های آنزیمی، اثرات معنیداری بر صفات لاشه نداشتند (05/0P>). اثرات متقابل معنیداری بین سطح مواد مغذّی و مکمل‌های آنزیمی در خصوص عملکرد و صفات لاشة جوجه‌ها مشاهده نگردید. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که کاهش 5 درصدی مواد مغذّی جیرة جوجههای گوشتی نسبت به توصیة کاتالوگ سویة راس308 اثرات سوئی بر عملکرد نداشته و تنها موجب افزایش چربی بطنی میشود و استفاده از مکمل‌های آنزیمی مختلف نتوانست اثرات مثبتی بر عملکرد نهایی جوجه‌ها داشته باشد
نسیبه محمدباقری؛ رامین نجفی
چکیده
مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات مکملسازی سرکه، آنزیم فیتاز و اثرات متقابل آنها بر عملکرد، چربیهای خون، سیستم ایمنی و برخی ویژگیهای لاشه جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور، تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تیمارآزمایشی، پنج تکرار و 12 قطعه جوجه ...
بیشتر
مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات مکملسازی سرکه، آنزیم فیتاز و اثرات متقابل آنها بر عملکرد، چربیهای خون، سیستم ایمنی و برخی ویژگیهای لاشه جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور، تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تیمارآزمایشی، پنج تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار تا 42 روزگی پرورش داده شدند. جیرههای آزمایشی حاوی سرکه انگور( صفر و 2 درصد) و آنزیم فیتاز (صفر و 500 واحد فعال آنزیم در هر کیلوگرم از جیره) بودند. نتایج نشان دادند که استفاده از سطح دو درصد سرکه در تمامی دورههای آزمایشی منجر به افزایش معنیدار مصرف خوراک و افزایش وزن بدن شد (05/0˂(p. همچنین استفاده از سرکه در دو هفته اول پرورش، ضریب تبدیل خوراک را افزایش داد (05/0˂ (p در حالی که در همین دوره زمانی، آنزیم فیتاز باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک شد (05/0˂.(p سرکه باعث کاهش سطوح کلسترول، تریگلیسرید، LDL و VLDL سرم شد (05/0˂.(p همچنین ترکیب سرکه و آنزیم فیتاز سطح تریگلیسرید و VLDL سرم را کاهش دادند (05/0˂(p در حالی که آنزیم فیتاز به تنهایی تأثیری بر چربیهای خون نداشت (05/0˃.(p سرکه همچنین منجر به افزایش وزن نسبی بورس و طحال شد (05/0˂(p و افزودن آنزیم فیتاز نیز وزن نسبی بورس را افزایش داد (05/0˂(p. آنزیم فیتاز باعث افزایش میزان چربی محوطه بطنی گردید (05/0 ˂ (pدر حالی که سرکه تأثیر معنیداری بر خصوصیات لاشه نداشت (05/0˃(p. در کل، نتایج نشان دادند که استفاده از سطح دو درصد سرکه در جیره منجر به بهبود پارامترهای رشدی و کاهش چربیهای مضر سرم خونی جوجههای گوشتی گردید.
انوشیروان جعفرزاده؛ حسن درمانی کوهی؛ نوید قوی حسین زاده؛ محمد روستایی علی مهر
چکیده
این آزمایش، با تعداد 700 جوجه بلدرچین ژاپنی به منظور بررسی اثر مکملسازی سطوح مختلف پودر ژل آلوئهورا (صفر، 1/0، 2/0 و 3/0 درصد از جیره) بر عملکرد، وزن اندامهای گوارشی و میکروفلور روده جوجههای گوشتی در قالب یک طرح کاملا" تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 35 پرنده (بهصورت مخلوط نر و ماده) در هر تکرار به مدت 6 هفته (1 الی 42 روزگی) انجام شد. ...
بیشتر
این آزمایش، با تعداد 700 جوجه بلدرچین ژاپنی به منظور بررسی اثر مکملسازی سطوح مختلف پودر ژل آلوئهورا (صفر، 1/0، 2/0 و 3/0 درصد از جیره) بر عملکرد، وزن اندامهای گوارشی و میکروفلور روده جوجههای گوشتی در قالب یک طرح کاملا" تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 35 پرنده (بهصورت مخلوط نر و ماده) در هر تکرار به مدت 6 هفته (1 الی 42 روزگی) انجام شد. خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک جوجه بلدرچین به صورت دوره‌‌ای (آغازین: 1 تا 21 روزگی، رشد: 22 تا 42 روزگی و کل دوره پرورش: 1 تا 42 روزگی) مورد بررسی قرار گرفت. میکروفلور روده‌‌ای با استفاده از کشت محتویات ایلیوم در محیطهای ائوزین متیلن بلو، MRS Agar و نوترینت آگار در پایان دوره پرورش بررسی شد. خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک جوجه بلدرچین‌‌ها در دورههای مختلف تحت تأثیر سطوح مصرفی پودر ژل آلوئهورا قرار نگرفتند (05/0<P). با وجود تفاوت مشاهده شده در مورد وزن نسبی دئودنوم بین تیمار شاهد در مقایسه با تیمارهای 1/0 و 2/0 درصد پودر ژل آلوئهورا (05/0P<)، وزن ژژنوم و ایلیوم در بین تیمارها تفاوت معنیداری را نشان نداد (05/0<P). با افزایش سطح مصرف پودر ژل آلوئهورا، تعداد باکتریهای لاکتوباسیلوس افزایش یافت به طوری که تفاوت بین تیمار 3/0 درصد پودر ژل آلوئهورا با تیمار شاهد در این خصوص معنیدار بود (05/0P<). تعداد باکتریهای اشرشیاکلی با افزایش سطح مصرف آلوئه ورا کمتر شد هرچند تفاوت از نظر آماری معنیدار نبود (05/0<P). بنابراین و با توجه به مؤثر بودن پودر ژل آلوئه ورا در ارتقاء میکروفلور مفید روده‌‌ای و نیز کاهش تعداد میکروبهای مضر، استفاده از این ترکیب فایتوبیوتیکی جهت کنترل تعادل میکروبی دستگاه گوارش و ارتقاء سلامت جوجه بلدرچین ها توصیه میشود
