تغذیه دام و طیور
هوشنگ جعفری؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد کنگر فرنگی بودند. دورۀ آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دورۀ عادت‌پذیری و 80 روز باقیمانده به ثبت داده‌ها و جمع‌آوری نمونه‌ها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد که بره‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی کنگر فرنگی نسبت به بره‌های تغذیه شده با جیرۀ شاهد دارای افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک بیشتری بودند (05/0P<). با افزایش سطح کنگر فرنگی در جیره، گوارش‌پذیری مادۀ خشک (09/0P=)، مادۀ آلی (09/0P=) و پروتئین خام (10/0P=) به‌طور خطی تمایل به افزایش نشان داد، در حالی‌که گوارش‌پذیری الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی تحت تأثیر سطح کنگر فرنگی در جیره قرار نگرفت. بره‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی کنگر فرنگی در مقایسه با گروه شاهد دارای غلظت نیتروژن اوره‌ای خون کمتری بودند (05/0P<)، در حالی‌که غلظت گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، کلسترول و تری‌گلیسرید پلاسمای بره‌ها توسط جیره‌های آزمایشی تحت تأثیر قرار نگرفت. به طور کلی تغذیۀ علوفۀ کنگر فرنگی به بره‌های پرواری تا سطح 20 درصد کل جیرۀ کامل مخلوط اثر منفی بر مصرف خوراک و گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی نداشت و باعث بهبود عملکرد رشد آن‌ها شد.
راحله رجبی علی آبادی؛ تقی قورچی؛ نورمحمد تربتی نژاد؛ عبدالحکیم توغدری؛ مختار مهاجر؛ رضا طهماسبی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر شکل فیزیکی یونجه و فرآوری دانه جو بر عملکرد، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و سنتز پروتئین میکروبی در بره‌های پرواری نژاد دالاق از 30 رأس بره نر 2/1±5/3 ماهه با میانگین وزن زنده 1/1±17 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو با دو فاکتور شامل: شکل فیزیکی علوفه و فرآوری دانه ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر شکل فیزیکی یونجه و فرآوری دانه جو بر عملکرد، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و سنتز پروتئین میکروبی در بره‌های پرواری نژاد دالاق از 30 رأس بره نر 2/1±5/3 ماهه با میانگین وزن زنده 1/1±17 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو با دو فاکتور شامل: شکل فیزیکی علوفه و فرآوری دانه جودر دوره 98 روزه با 6 تیمار و 5 تکرار انجام شد و جیره‌های آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با دانه کامل جو 2- یونجه خرد شده با دانه جو آسیاب شده 3- یونجه خرد شده با دانه جو پولکی 4- یونجه پلت با دانه کامل جو 5- یونجه پلت با دانه جو آسیاب شده 6- یونجه پلت با دانه جو پولکی بودند. نمونه‌گیری از مایع شکمبه در روز 84 در زمان 3 ساعت بعد از خوراک‌دهی انجام شد. از روز 70 آزمایش به مدت 6 روز حجم ادرار تولید شده توسط هر حیوان به طور روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد که علوفه یونجه به صورت پلت در مقایسه با خرد شده باعث بالارفتن ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه و بالا رفتن مقدار پروپیونات، نیتروژن و پروتئین میکروبی و پایین آمدن مقدار استات و pH گردید و همچنین، فرآوری دانه جو به صورت پولکی و آسیاب شده در مقایسه با دانه جو کامل نیز باعث بالارفتن افزایش وزن روزانه و بالا رفتن مقدار پروپیونات، نیتروژن و پروتئین میکروبی و پایین آمدن مقدار آمونیاک و pH شد (05/0>P).
عبدالعزیز یانق؛ فرزاد قنبری؛ جواد بیات کوهسار؛ فرید مسلمی پور
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی ترکیب شیمیایی و فراسنجه‌های تولید گاز تفاله گوجه فرنگی سیلو شده با تفاله چغندرقند (5 و 10 درصد وزن تفاله گوجه فرنگی) و تلقیح باکتریایی (لاکتوباسیلوس پلانتاروم ، 1 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم علوفه‌ی تازه) و تاثیر آن بر عملکرد بره‌های پرواری مغانی انجام گرفت. آزمایش پرواری با 25 راس بره نر مغانی به‌مدت 70 روز ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی ترکیب شیمیایی و فراسنجه‌های تولید گاز تفاله گوجه فرنگی سیلو شده با تفاله چغندرقند (5 و 10 درصد وزن تفاله گوجه فرنگی) و تلقیح باکتریایی (لاکتوباسیلوس پلانتاروم ، 1 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم علوفه‌ی تازه) و تاثیر آن بر عملکرد بره‌های پرواری مغانی انجام گرفت. آزمایش پرواری با 25 راس بره نر مغانی به‌مدت 70 روز انجام شد. بره‌ها به‌طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شده و هر گروه یکی از تیمارهای شاهد، جیره بدون سیلاژ تفاله گوجه فرنگی (تیمار 1)، جیره حاوی سیلاژ تفاله گوجه فرنگی + 5 درصد تفاله خشک چغندرقند (تیمار 2)، جیره حاوی سیلاژ تفاله گوجه فرنگی + 10 درصد تفاله خشک چغندرقند (تیمار 3)، جیره حاوی سیلاژ تفاله گوجه فرنگی + 5 درصد تفاله خشک چغندرقند با تلقیح باکتریایی (تیمار4) و جیره حاوی سیلاژ تفاله گوجه فرنگی + 10 درصد تفاله خشک چغندرقند با تلقیح باکتریایی (تیمار 5) را دریافت کردند. مقدار پتانسیل تولید گاز، قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر در تفاله گوجه فرنگی سیلو شده با 10 درصد تفاله خشک چغندر قند و تلقیح باکتریایی بیشتر از شاهد بود. مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در تیمار شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. تفاله گوجه فرنگی سیلو شده با تفاله چغندر قند باعث کاهش هزینه خوراک مصرفی روزانه و به‌دنبال آن افزایش مقدار سود روزانه شد. در مجموع، استفاده از تفاله گوجه فرنگی سیلوشده با 10 درصد تفاله چغندرقند در جیره بره‌های پرواری پیشنهاد می‌گردد.
