رامین حبیبی؛ قاسم جلیلوند؛ حسین جان محمدی؛ کمال شجاعیان
چکیده
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین جیره بر قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی در بوقلمون‌های تجاری انجام گردید. تعداد 160 قطعه بوقلمون نر 4 هفته سویه نیکولاس 300 بطور تصادفی به 10 گروه با 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی فاکتوریل (5×2) توزیع گردیدند. گروه‌های آزمایشی شامل دو سطح پروتئین خام (26 و 4/23 ...
بیشتر
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین جیره بر قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی در بوقلمون‌های تجاری انجام گردید. تعداد 160 قطعه بوقلمون نر 4 هفته سویه نیکولاس 300 بطور تصادفی به 10 گروه با 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی فاکتوریل (5×2) توزیع گردیدند. گروه‌های آزمایشی شامل دو سطح پروتئین خام (26 و 4/23 درصد) و 5 سطح ترئونین کل(75/0 85/0، 95/0، 05/1و 15/1 درصد جیره) بودند. نتایج نشان داد که کاهش سطح پروتئین خام جیره قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی را در فضولات کاهش داد (05/0P<)، هر چند بر قابلیت هضم ایلئومی اثری نداشت. سطح 05/1 درصد ترئونین موجب بهبود قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی فضولات گردید (05/0P<). بین سطوح پروتئین خام و ترئونین جیره برای قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی اثر متقابل وجود داشت (05/0P<). کاهش سطح پروتئین خام، سطح آلبومین و اسید اوریک را بطور معنیداری کاهش داد. هر چند اسید آمینه ترئونین اثری بر مقادیر گلوکز، اسید اوریک، کلسترول، تری گلیسرید، HDL، LDL و VLDL نداشت. یافته‌های پژوهش حاضر بطور کلی نشان داد که کاهش سطح پروتئین خام باعث کاهش قابلیت هضم مواد مغذی جیره و اسید اوریک سرم و افزایش سطح ترئونین جیره باعث بهبود قابلیت هضم مواد مغذی فضولات و افزایش سطح پروتئین وگلوبولین سرم در بوقلمون‌های تجاری می‌گیرد. بنابراین توصیه می‌گردد در جیره بوقلمون‌های نیوکلاس سطح 26 درصد پروتئین خام با 05/1 درصد ترئونین کل در سن 4 تا 8 هفتگی مورد استفاده قرار گیرد.
سعید مهدی زاده؛ سیدروح اله ابراهیمی محمودآباد
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم (2750، 2900 و 3050 کیلوکالری در کیلوگرم) و سطوح مختلف پروتئین خام (13، 15 و 17 درصد) جیره، بر عملکرد مرغ‌های تخم‌گذار بومی استان مازندران در مرحله ی اول تخم‌گذاری انجام شد. به این منظور تعداد270 قطعه مرغ تخم‌گذار بومی با سن 24 هفته انتخاب و در قالب یک طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم (2750، 2900 و 3050 کیلوکالری در کیلوگرم) و سطوح مختلف پروتئین خام (13، 15 و 17 درصد) جیره، بر عملکرد مرغ‌های تخم‌گذار بومی استان مازندران در مرحله ی اول تخم‌گذاری انجام شد. به این منظور تعداد270 قطعه مرغ تخم‌گذار بومی با سن 24 هفته انتخاب و در قالب یک طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 3×3 در طول دوره 90 روزه مورد آزمایش قرار گرفتند. درصد تخم‌گذاری و مقدار خوراک مصرفی تحت تاثیر معنی دار سطوح مختلف انرژی قرار گرفت (05/0 >(P؛ به طوری که با افزایش سطح انرژی جیره درصد تخم‌گذاری و مقدار خوراک مصرفی کاهش یافت. ولی سطوح مختلف انرژی جیره تأثیری معنی داری بر وزن پایانی، وزن تخم مرغ، ضریب تبدیل خوراک و درصد جوجه درآوری نداشت (05/0 <(P. سطوح مختلف پروتئین خام بر درصد تخم‌گذاری موثر بود (05/0 >(P؛ به طوری که با افزایش سطح پروتئین خام جیره از 13 به 17 درصد، درصد تخم‌گذاری به میزان 9/12 درصد افزایش یافت. اثر متقابل سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام بر هیچ یک از صفات عملکردی در کل دوره اثر معنی‌دار نشان نداد (05/0P>). لذا بر پایه نتایج این آزمایش، جیره حاوی سطح 2900 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم جیره و پروتئین خام 15 درصد جهت تغذیه مرغ‌های تخم‌گذار بومی مازندران در مرحله‌ی اول تخم‌گذاری توصیه می‌شود.
حمیدرضا طاهری؛ محمد عباسی
چکیده
در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیره‌ی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین ...
بیشتر
در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیره‌ی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (6/21، 24 و 4/26 درصد)] به صورت طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار استفاده شد. در پایان دوره، از هر واحد آزمایشی دو قطعه پرنده انتخاب و پس از خونگیری (برای اندازه‌گیری تری‌گلیسرید، کلسترول کل، LDL و اسید اوریک) جهت بررسی خصوصیات لاشه کشتار شدند. بهترین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک با مصرف جیره‌های حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره مشاهده شد (05/0P<). اثر سطوح مختلف پروتئین خام جیره بر عملکرد بلدرچین‌های مورد آزمایش معنی‌دار نبود (05/0<P). سطوح مختلف انرژی و پروتئین و اثر متقابل آنها بر نسبت وزن کبد به کل بدن تأثیر معنیداری داشتند. به طوری که سطوح بالاتر انرژی و پروتئین نسبت وزن کبد به وزن بدن را کاهش دادند (05/0P<). کلسترول و LDL خون، با مصرف جیره حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره کاهش معنی داری یافتند (05/0P<). بر اساس نتایج این مطالعه، می‌توان سطح 3200 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم جیره و 6/21 درصد پروتئین خام را برای تغذیه بلدرچین ژاپنی در طی دوره‌ی پایانی پیشنهاد نمود
علی نوبخت؛ سعید ضیایی؛ علی رضا صفامهر
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات مکمل‌های آنزیمی و سطوح مواد مغذّی در جیره بر عملکرد و کیفیت لاشه در جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزۀ سویۀ راس 308 (مخلوط نر و ماده) به صورت فاکتوریل 4×2 شامل دو سطح مواد مغذّی (توصیة کاتالوگ سویة راس308 و 5 درصد کمتر از توصیة کاتالوگ سویة راس 308) و سه مولتی‌‌آنزیم تجاری ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات مکمل‌های آنزیمی و سطوح مواد مغذّی در جیره بر عملکرد و کیفیت لاشه در جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزۀ سویۀ راس 308 (مخلوط نر و ماده) به صورت فاکتوریل 4×2 شامل دو سطح مواد مغذّی (توصیة کاتالوگ سویة راس308 و 5 درصد کمتر از توصیة کاتالوگ سویة راس 308) و سه مولتی‌‌آنزیم تجاری (سافیزیم، کمین، کمبو و جیرة بدون آنزیم)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار (هر تکرار دارای 12 قطعه جوجه) از سن 10 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که در دوره‌های آغازین، رشد و کل دوره، کاهش 5 درصدی سطح مواد مغذّی جیره نسبت به توصیة کاتالوگ سویة راس 308، اثرات سوئی بر عملکرد جوجه‌ها نداشت ولی باعث افزایش درصد چربی بطنی گردید. استفاده از مکمل‌های آنزیمی در دورة آغازین نسبت به شاهد موجب بهبود عملکرد گردید در حالی که در دوره‌های رشد و کل، این اثرات مشاهده نگردید. مکمل‌های آنزیمی، اثرات معنیداری بر صفات لاشه نداشتند (05/0P>). اثرات متقابل معنیداری بین سطح مواد مغذّی و مکمل‌های آنزیمی در خصوص عملکرد و صفات لاشة جوجه‌ها مشاهده نگردید. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که کاهش 5 درصدی مواد مغذّی جیرة جوجه‌های گوشتی نسبت به توصیة کاتالوگ سویة راس308 اثرات سوئی بر عملکرد نداشته و تنها موجب افزایش چربی بطنی می‌شود و استفاده از مکمل‌های آنزیمی مختلف نتوانست اثرات مثبتی بر عملکرد نهایی جوجه‌ها داشته باشد
