مدیریت پرورش دام و طیور
پیروز شاکری؛ نادر اسدزاده؛ سید محمود نصراللهی؛ مهدی نیکبختی؛ امیرعلی شاکری
چکیده
این مطالعه با هدف مقایسه عملکرد پروار بین گوسالههای نر آمیخته سیمنتال×هلشتاین با گوسالههای نر خالص هلشتاین در یک دوره پرواری 6 ماهه در شرایط گرم و مرطوب کشور انجام شد. برای این منظور از 17 رأس گوساله نر آماده پروار شامل 10 رأس گوساله خالص هلشتاین و 7 رأس گوساله آمیخته سیمنتال×هلشتاین با میانگین وزن 30/42±42/181 کیلوگرم در حومه ...
بیشتر
این مطالعه با هدف مقایسه عملکرد پروار بین گوسالههای نر آمیخته سیمنتال×هلشتاین با گوسالههای نر خالص هلشتاین در یک دوره پرواری 6 ماهه در شرایط گرم و مرطوب کشور انجام شد. برای این منظور از 17 رأس گوساله نر آماده پروار شامل 10 رأس گوساله خالص هلشتاین و 7 رأس گوساله آمیخته سیمنتال×هلشتاین با میانگین وزن 30/42±42/181 کیلوگرم در حومه شهرستان بابل استفاده شد. گوساله‌ها در باکس‌های با ابعاد 3×3 متر به‌صورت انفرادی نگهداری شدند و خوراک مصرفی به‌صورت کاملاً مخلوط در دو وعده مساوی در ساعات 8:00 و 16:00 در اختیار گوساله‌ها قرار گرفت. وزن‌کشی از گوساله‌ها در شروع آزمایش پس از 8 ساعت گرسنگی انجام شد و سپس تا پایان آزمایش هر 30 روز یک‌بار تکرار شد. نتایج نشان داد که در دوره 6 ماهه پروار میانگین خوراک مصرفی گوسالههای آمیخته با گوسالههای خالص هلشتاین اختلاف نداشت، با این وجود میانگین افزایش وزن روزانه گوسالههای آمیخته 508/1 کیلوگرم و بالاتر از میانگین افزایش وزن روزانه گوسالههای خالص هلشتاین به میزان 190/1 کیلوگرم بود. نسبت تبدیل خوراک در گوسالههای آمیخته سیمنتال×هلشتاین (25/6) و مطلوب‌تر از گوسالههای هلشتاین (73/7) بود . نتایج کلی این تحقیق نشان داد که در یک دوره پروار 6 ماهه گوسالههای آمیخته سیمنتال×هلشتاین در مقایسه با گوسالههای خالص هلشتاین با مصرف خوراک مشابه، 7/26 درصد افزایش وزن روزانه بیشتر و 2/19 درصد نسبت تبدیل خوراک مطلوب‌تری داشتند. بنابراین در شرایط کمبود گوشت قرمز در کشور، آمیخته‌گری بین گاوهای سیمنتال×هلشتاین با هدف تولید گوسالههای تجاری می‌تواند یک راهکار مناسب برای افزایش تولید گوشت گوساله باشد.
تغذیه دام و طیور
امیررضا صفائی؛ حسن فضائلی؛ علیرضا آقاشاهی؛ مهدی امیرصادقی
چکیده
علوفه‌های آزمایشی به مؤسسه تحقیقات علوم دامی منتقل و ترکیبات شیمیایی، تولیدگاز حاصل از تخمیر شکمبه‌ای (در بین زمان‌های 2 الی 96 ساعت تخمیر)،گوارش پذیری دو مرحله‌ای و گاز متان آنها، اندازه‌گیری شدند. همچنین انرژی قابل متابولسیم و ارزش نسبی علوفه‌ای بدست آمد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار در سه تکرار انجام شد. تیمارهای ...
بیشتر
علوفه‌های آزمایشی به مؤسسه تحقیقات علوم دامی منتقل و ترکیبات شیمیایی، تولیدگاز حاصل از تخمیر شکمبه‌ای (در بین زمان‌های 2 الی 96 ساعت تخمیر)،گوارش پذیری دو مرحله‌ای و گاز متان آنها، اندازه‌گیری شدند. همچنین انرژی قابل متابولسیم و ارزش نسبی علوفه‌ای بدست آمد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار1:خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شیرین در حد معمولی، تیمار2:خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شیرین و اعمال اثر خشکی، تیمار3: خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب لب شور در حد معمولی، تیمار4: خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شور و اعمال اثر، تیمار5: خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شور در حد معمولی و نیز تیمار6:خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شور و اعمال اثر خشکی، بودند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار پروتئین‌خام به‌ترتیب در تیمار۳ (7/10 درصدماده‌خشک) و کمترین مقدار در تیمار۲ (5/8 درصدماده‌خشک) مشاهده شد. بیشترین مقدار تولید گاز(طی 24 ساعت تخمیر)، در تیمار6 (1/36 میلی‌لیتر) و کمترین مقدار را در تیمار۱ (8/30 میلی‌لیتر) بود. همچنین، بیشترین مقدار انرژی قابل متابولیسم (7/7 مگاژول‌برکیلوگرم) و قابلیت‌هضم ماده‌آلی (2/59 درصدماده-خشک) در تیمار۶ ، مشاهده شد. درمجموع ازنظر ارزش غذایی، تیمار ۳ بالاترین و تیمار ۶ پایین‌ترین مقدار را دارد. کشت خارشتر با آب لب‌شور (تیمار3)، برای تأمین بهتر نیازهای دام‌ها، امکان‌پذیر می‌باشد و باعث کاهش هزینه‌های خوراک آنها در مناطق بیابانی می‌شود.
