فیزیولوژی دام و طیور
ابوالفضل صالحی زاده؛ مهدی خدایی مطلق؛ ایمان حاج خدادادی؛ کوروش غلامی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر شرایط مختلف دسترسی به آب بر عملکرد، شاخص‌های خونی و سطح اسید اوریک در بافت کلیه مرغهای تخمگذار تجاری سویه بوونز در اواسط دوره تولید، آزمایشی در طرح کاملاً تصادفی از 216 مرغ تخمگذار شامل 4 تیمار و هر تیمارمشتمل بر 9 تکرار و 6 قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد.تیمارهای آزمایشی 1) 3 نیپل به ازای هر واحد با فشار تنظیم شده ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر شرایط مختلف دسترسی به آب بر عملکرد، شاخص‌های خونی و سطح اسید اوریک در بافت کلیه مرغهای تخمگذار تجاری سویه بوونز در اواسط دوره تولید، آزمایشی در طرح کاملاً تصادفی از 216 مرغ تخمگذار شامل 4 تیمار و هر تیمارمشتمل بر 9 تکرار و 6 قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد.تیمارهای آزمایشی 1) 3 نیپل به ازای هر واحد با فشار تنظیم شده توسط رگولاتور، 2) 2 نیپل به ازای هر واحد با فشار تنظیم شده توسط رگولاتور، 3) 3 نیپل به ازای هر واحد با فشار تنظیم شده توسط فلاش تانک و 4) 2 نیپل به ازای هر واحد با فشار تنظیم شده توسط فلاش تانک بودند. نتایج نشان دادند درصد تولید تخم مرغ بین تیمارهای آزمایشی، تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0P>) امّا اثر دوره آزمایش بر درصد تولید ، معنیدار بود (05/0>P). اثر تیمارهای آزمایشی و دوره بر مصرف خوراک، ضریب تبدیل ، وزن و توده تخممرغ، معنیدار نبود. تیمارهای آزمایشی بر صفات بافتشناسی کلیه شامل قطر گلومرول، تعداد گلومرول، تعداد لولههای پروکسیمال، تعداد لولههای دیستال و تعداد لولههای جمع‌آوری مجاری ادرار، تاثیر معنی‌داری نداشتند. همچنین غلظت گلوکز، HDL و میزان فعالیت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. اگرچه تاثیر معنی‌داری از نظر صفات عملکرد، مشاهده نشد ولی با توجه به بهبود صفات کیفی تخم مرغ شامل افزایش وزن پوسته و کاهش غلظت کلسترول، تری‌گلیسرید، اسید اوریک سرم خون و نسبت هتروفیل به لنفوسیت، استفاده از سه نیپل به ازای هر واحد با فشار تنظیم شده توسط رگولاتور، توصیه می‌شود.
مریم سادات حسینی؛ مهدی خدایی مطلق؛ مهدی میرزائی
چکیده
تعداد 48 راس بره فراهانی با سن 10 روز (8/1 ± 8/6 کیلوگرم وزن بدن)در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی (12n = ؛ در هر تیمار شامل 6 بره نر و 6 بره ماده) با آرایش فاکتوریل 2 × 2 برای سطح علوفه یونجه (پایین، 10 درصد؛ یا بالا، 30 درصد ماده خشک) و منبع غلات (ذرت در مقابل جو) مورد استفاده قرار گرفتند. بنابراین، تیمارهای آزمایشی شامل دانه جو با سطح 10 درصد علوفه ...
بیشتر
تعداد 48 راس بره فراهانی با سن 10 روز (8/1 ± 8/6 کیلوگرم وزن بدن)در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی (12n = ؛ در هر تیمار شامل 6 بره نر و 6 بره ماده) با آرایش فاکتوریل 2 × 2 برای سطح علوفه یونجه (پایین، 10 درصد؛ یا بالا، 30 درصد ماده خشک) و منبع غلات (ذرت در مقابل جو) مورد استفاده قرار گرفتند. بنابراین، تیمارهای آزمایشی شامل دانه جو با سطح 10 درصد علوفه یونجه؛ دانه جو با سطح 30 درصد علوفه یونجه؛ دانه ذرت با سطح 10 درصد علوفه یونجه و دانه ذرت با سطح 30 درصد علوفه یونجه بودند. تمامی بره‌ها دسترسی آزاد به آب و خوراک آغازین در طول اجرای آزمایش داشتند و در روز 60 آزمایش از شیر گرفته شدند... بره‌های دریافت‌کننده سطح پایین علوفه یونجه غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات (BHB) بالاتری در سرم برای روز 30 و 60 آزمایش داشتند (به ترتیب 01/0P < و 02/0P =). بره‌های دریافت کننده جیره-های بر پایه جو در مقایسه با ذرت دارای نیتروژن اوره‌ای بالاتری در روز 60 آزمایش بودند. تیمارهای آزمایشی تاثیری بر خصوصیات رشد اسکلتی بره‌های شیرخوار در روز 30 و 60 آزمایشی نداشتند اما سطح بالای علوفه عرض کپل را در مقایسه با سطح پایین علوفه کاهش (01/0P <) داد. بطور کلی نتایج نشان داد که مکمل کردن علوفه یونجه در سطح بالا کاهش رشد بره‌های شیرخوار را در پی خواهد داشت. به هر حال، منبع غلات (جو در مقابل ذرت) تاثیری بر عملکرد بره‌های شیرخوار نداشت.
ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مهدی خدایی مطلق
چکیده
در این تحقیق اثر آنزیم گریندازیم-پی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های حاوی جو در شترمرغهای اهلی آفریقایی در سنین 10 و 12 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه ، جیره پایه همراه با آنزیم به مقدار 5/0 گرم در کیلوگرم. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 4ماه انجام شد. مقایسه میانگینها، با کمک ...
بیشتر
در این تحقیق اثر آنزیم گریندازیم-پی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های حاوی جو در شترمرغهای اهلی آفریقایی در سنین 10 و 12 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه ، جیره پایه همراه با آنزیم به مقدار 5/0 گرم در کیلوگرم. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 4ماه انجام شد. مقایسه میانگینها، با کمک آزمون مقایسه میانگینهای دانکن صورت پذیرفت. در مجموع 16 جوجه شتر مرغ در این آزمایش مورد استفاده قرار گرفت (8 پرنده برای هر تیمار). پرنده ها بر اساس وزن بدن در 8 ماهگی به واحدهای آزمایشی تخصیص یافتند بطوریکه وزن اولیه بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت(05/0>P). اثرآنزیم بر صفات رشد مثل افزایش وزن روزانه، افزایش وزن کل دوره، وزن پایانی و ضریب تبدیل معنی دار بود(05/0>P). تفاوت معنی داری در میانگین مصرف خوراک بین تیمارهای با آنزیم و تیمار بدون آنزیم وجود دارد(05/0>P). آنزیم بطور معنی داری منجر به افزایش مصرف ماده خشک گردیده است(05/0>P). اثر سن پرنده در مصرف خوراک و ماده خشک مصرفی معنی دار بود(05/0>P). باستفاده از آنزیم گریندازیم-پی به میزان 5/0 گرم در کیلوگرم جیره منجر به افزایش عملکرد رشد مثل افزایش وزن، وزن پایانی و بهبود قابلیت هضم ظاهری در اکثر فراسنجه ها مثل ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام گردید.
سید مهدی موسوی؛ مهدی خدایی مطلق؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مهدی پورحمدالله
چکیده
تعداد 80 رأس گاو شیری چند بار زایش کرده با میانگین روزهای شیردهی 35 روز در قالب دو تیمار قرار گرفتند که تیمار اول حاوی منبع نشاسته (غله) بالاتر بود و تیمار دوم حاوی منبع چربی بیشتر بود. گاوهای شیری در قالب طرح چرخشی و در دو دوره 22 روزه با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند که 17 روز اول به عنوان دوره سازش پذیری و 5 روز آخر هر دوره برای نمونه گیری ...
بیشتر
تعداد 80 رأس گاو شیری چند بار زایش کرده با میانگین روزهای شیردهی 35 روز در قالب دو تیمار قرار گرفتند که تیمار اول حاوی منبع نشاسته (غله) بالاتر بود و تیمار دوم حاوی منبع چربی بیشتر بود. گاوهای شیری در قالب طرح چرخشی و در دو دوره 22 روزه با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند که 17 روز اول به عنوان دوره سازش پذیری و 5 روز آخر هر دوره برای نمونه گیری در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ماده خشک مصرفی و همچنین تولید شیر در بین دو تیمار تفاوتی نداشته است. شیر تصحیح شده برای چربی در گاوهای تیمار لیپوژنیک، تمایل به افزایش داشت (06/0=P) و همچنین غلظت گلوکز خون در گاوهای تیمار گلوکوژنیک تمایل به افزایش داشت (08/0=P). غلظت تری‌گلیسرید و اوره خون تفاوتی در بین دو تیمار نداشتند. سطح بتاهیدروکسی بوتیرات (04/0=P) و کلسترول (05/0=P) در گاوهایی تیمار لیپوژنیک افزایش نشان داد. سطح انسولین خون در گاوهای تیمار لیپوژنیک نسبت به گاوهای تیمار گلوکوژنیک افزایش داشت (02/0=P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد علیرغم اینکه سطح گلوکز خون و بتاهیدروکسی بوتیرات خون گاوهای تیمار گلوکوژنیک نشاندهنده بهبود وضعیت انرژی دامها میباشد اما افزایش شیر تصحیح شده برای چربی در دامهای تیمار لیپوژنیک مشاهده شد. همچنین به نظر میرسد افزایش سطح کلسترول و انسولین در گاوهای تیمار لیپوژنیک ممکن است شاخصی به منظور باروری بهتر نسبت به تیمار گلوکوژنیک باشد. به طور کلی به نظر میرسد در زمان مصرف سطح بالای پروتئین عبوری جیره‌های لیپوژنیک نسبت به جیره‌های گلوکوژنیک بیشتر قابل توصیه باشد.
مهدی خدایی مطلق؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ محمد حسین مرادی؛ مهدی حسین یزدی
چکیده
70 رأس میش فراهانی در این مطالعه استفاده شد. تیمار اول: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام به میزان 400 واحد PMSG ، تیمار دوم: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 500 واحد PMSG، تیمار سوم: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 600 واحد PMSG، تیمار چهارم: در این تیمار در ...
بیشتر
70 رأس میش فراهانی در این مطالعه استفاده شد. تیمار اول: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام به میزان 400 واحد PMSG ، تیمار دوم: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 500 واحد PMSG، تیمار سوم: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 600 واحد PMSG، تیمار چهارم: در این تیمار در زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 400 واحد PMSG تیمار پنجم: در این تیمار در زمان خروج سیدر از بدن دام، به میزان 500 واحد PMSG تیمار ششم: در این تیمار در زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 600 واحد PMSG به میش‌ها تزریق شد. شاهد پس از خارج کردن سیدر هیچگونه تزریقی صورت نگرفت. پس از خارج کردن سیدر برخی از فراسنجه‌های تولیدمثلی شامل درصد فحلی، آبستنی، زایش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که نرخ آبستنی در همه تیمارها یکسان بود و هیچ تفاوت معنی‌داری در وزن بره‌ها در بین تیمارها مشاهده نشد. تعداد بره بازای هر میش در تیمار 2 نسبت به سایر تیمارها تفاوت معنی‌داری داشت (05/0P˂) .پروژسترون خون بطور معنی‌داری از روز صفر تا روز 50 تغییر نمود (01/0P˂) و در همه تیمارها غلظت بالای پروژسترون گزارش شد و تفاوت معنی‌داری بین تیمارها وجود نداشت .بطور کلی تزریق500 واحد بین‌المللی PMSG بفاصله 24 ساعت قبل از خروج سیدر سبب بهبود فحلی، آبستنی و زایش در میش شد.
مهدی میرزائی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مهدی خدایی مطلق؛ محمد حسین مرادی؛ یدالله محرمی
چکیده
مطالعه حاضر باهدف بررسی تأثیر منبع غلات بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های پرواری انجام شد. به همین منظور، تعداد 18 رأس گوساله نر هلشتاین در حال رشد (سن 11 ± 245 روز) با وزن اولیه 7/17 ± 4/327 در قالب طرح کاملاً تصادفی به تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌های بر پایه جو یا ذرت (100 درصد غله از جو یا ذرت) اختصاص یافتند. ...
بیشتر
مطالعه حاضر باهدف بررسی تأثیر منبع غلات بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های پرواری انجام شد. به همین منظور، تعداد 18 رأس گوساله نر هلشتاین در حال رشد (سن 11 ± 245 روز) با وزن اولیه 7/17 ± 4/327 در قالب طرح کاملاً تصادفی به تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌های بر پایه جو یا ذرت (100 درصد غله از جو یا ذرت) اختصاص یافتند. یافته‌های آزمایش نشان داد که تغذیه با ذرت در مقایسه با جو تمایل به افزایش ماده خشک مصرفی گوساله‌های نر پرواری داشت (06/0P=). همچنین گوساله‌های تغذیه‌شده با ذرت در مقایسه با جو میانگین افزایش وزن روزانه بالاتری را در دوره اول (روز 1 تا 28 آزمایش) داشتند (02/0P=) اما در دوره دوم (روز 29 تا 56 آزمایش) اختلافی بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. فراسنجه‌های خونی شامل گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات، آلبومین، پروتئین کل، نیتروژن اوره‌ای و آنزیم آلانین آمینوترانسفراز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند اما جایگزینی جو با ذرت در هر دو دوره آزمایش منجر به کاهش غلظت آنزیم کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز شد (به ترتیب 01/0P= و05/0P=). میانگین pHشکمبه و غلظت کل اسیدهای چرب فرار تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت اما تغذیه با ذرت منجر به افزایش سهم مولی استات (03/0P=)، تمایل به کاهش سهم مولی پروپیونات (07/0P=) و افزایش نسبت استات به پروپیونات (04/0P=) را در مقایسه با جو شد. نتایج این مطالعه نشان داد که ذرت می تواند جایگزین مناسبی برای جو در جیره گوساله های پرواری با سطح بالای کنسانتره و غلات نرم آسیاب شده باشد.
عاطفه خاوری؛ مهدی خدایی مطلق؛ حمیدرضا مومنی
چکیده
اسپرم مورد استفاده در مطالعه حاضر از اپیدیدیم بیضه‌های قوچ‌های فراهانی کشتار شده جمع‌آوری و به چهار گروه تقسیم شد. در هر نمونه، 106× 5 اسپرم وجود داشت. تیمارهای آزمایشی شامل اسپرم‌های لحظه صفر، اسپرم‌های لحظه 180 دقیقه (شاهد)، اسپرم‌های تیمار شده با کلرید کادمیوم (10 میکرومولار) به مدت 180 دقیقه و اسپرم‌های تیمار شده با سیلیمارین ...
بیشتر
اسپرم مورد استفاده در مطالعه حاضر از اپیدیدیم بیضه‌های قوچ‌های فراهانی کشتار شده جمع‌آوری و به چهار گروه تقسیم شد. در هر نمونه، 106× 5 اسپرم وجود داشت. تیمارهای آزمایشی شامل اسپرم‌های لحظه صفر، اسپرم‌های لحظه 180 دقیقه (شاهد)، اسپرم‌های تیمار شده با کلرید کادمیوم (10 میکرومولار) به مدت 180 دقیقه و اسپرم‌های تیمار شده با سیلیمارین (5 میکرومولار) همراه با کلرید کادمیوم (10 میکرومولار) به مدت 180 دقیقه بودند. برای بررسی جنبه‌های مورفولوژیکی آپوپتوز در هسته اسپرم از رنگ‌آمیزیDiff-Quick استفاده گردید. همچنین برای برآورد شکست DNA از رنگ‌آمیزی اکریدین اورنژ و تست SCD استفاده شد. آنالیز داده‌ها از طریق روش تجزیه واریانس یک طرفه صورت گرفت. مقایسه میانگین تیمارها با استفاده از آزمون توکی در سطح خطای 05/0 انجام شد. در این پژوهش، قطر هسته اسپرم در گروه تیمار شده با کلرید کادمیوم نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری (05/0P<) کاهش یافت. استفاده از سیلیمارین همراه با کلرید کادمیوم توانست کاهش قطر هسته اسپرم را نسبت به گروه تیمار شده با کلرید کادمیوم به طور معنی‌داری جبران کند. همچنین نتایج نشان دادند که درصد شکست DNA در گروه تیمار شده با کلرید کادمیوم در مقایسه با گروه شاهد (001/0>P) و گروه تیمار شده با سیلیمارین همره با کلرید کادمیوم (01/0>P) به طور معنی‌داری افزایش یافت
طیبه رضایی؛ مهدی خدایی مطلق؛ مهدی کاظمی بنچناری
چکیده
تأثیر سطوح مختلف مکمل آلی‌روی (روی-گلایسین) بر مصرف خوراک، رشد، غلظت متابولیت‌های خون وتستوسترون وتوسعه بیضه با استفاده از تعداد 15 راس گوساله نر هلشتاین با میانگین سن 8/0 ±3/10 ماه ووزن اولیه2/33±6/284کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار بررسی گردید. سه تیمارهای آزمایشی شامل تغذیه روزانه سطوح صفر (شاهد)، 250 میلی‌گرم ...
بیشتر
تأثیر سطوح مختلف مکمل آلی‌روی (روی-گلایسین) بر مصرف خوراک، رشد، غلظت متابولیت‌های خون وتستوسترون وتوسعه بیضه با استفاده از تعداد 15 راس گوساله نر هلشتاین با میانگین سن 8/0 ±3/10 ماه ووزن اولیه2/33±6/284کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار بررسی گردید. سه تیمارهای آزمایشی شامل تغذیه روزانه سطوح صفر (شاهد)، 250 میلی‌گرم یا500 میلی‌گرم مکمل روی-گلایسین در جیره بود. طول دوره آزمایش 135 روز در نظر گرفته شد. مصرف خوراک، عملکرد رشد، توسعه بیضه و متابولیت‌های خون تعیین شد. مصرف خوراک و عملکرد رشد دامها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). اندازه دور اسکروتوم گوساله‌های دریافت‌کننده مکمل روی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0>P) و عرض بیضه تمایل به افزایش داشت (08/0=P). غلظت فراسنجه‌های سرم خون (به جز هورمون تستوسترون و آلانین آمینوترانسفراز) بین تیمارها یکسان بود (05/0<P). با افزایش مصرف روزانه مکمل روی آلی، غلظت تستوسترون افزایش، و غلظت آلانین آمینو ترانسفراز کاهش یافت (05/0>P) .بر اساس نتایج به دست آمده، هرچند استفاده از مکمل روی آلی تاثیری بر مصرف خوراک و عملکرد گوساله‌های نر هلشتاین نداشت، اما سبب بهبود وضعیت باروری حیوان از طریق افزایش تستوسترون و توسعه بیضه گردید.
