محمد جواد آگاه؛ علی داد بوستانی؛ مجید هاشمی؛ عبدالحمید کریمی؛ حسین نوراللهی
چکیده
در این پژوهش، اثر مکمل‌های پروبیوتیکی (پروتکسین® و مولتی بهسیل®) و آنتی‌بیوتیک اکسی‌تتراسایکلین بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخم‌گذار از سن 7 تا 13 هفتگی، ارزیابی شد. تعداد 240 قطعه بلدرچین تخم‌گذار در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار ...
بیشتر
در این پژوهش، اثر مکمل‌های پروبیوتیکی (پروتکسین® و مولتی بهسیل®) و آنتی‌بیوتیک اکسی‌تتراسایکلین بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخم‌گذار از سن 7 تا 13 هفتگی، ارزیابی شد. تعداد 240 قطعه بلدرچین تخم‌گذار در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه، بدون افزودنی(شاهد منفی)، 2) جیره پایه+50 میلی‌گرم در کیلوگرم اکسی‌تتراسایکلین (شاهد مثبت)، 3 و 4) به‌ترتیب شامل جیره پایه+50 و100 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک مولتی بهسیل® و تیمارهای 5 و 6) به‌ترتیب شامل جیره پایه+50 و 100 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسین® بودند. نتایج نشان دادند که جیره‌های حاوی پروبیوتیک مولتی بهسیل® و پروتکسین® در مقایسه با تیمار شاهد منفی، به‌ترتیب ضریب تبدیل غذایی (96/2 و 77/2 در برابر 05/3)، خوراک مصرفی (49/29 و 13/29 در برابر 56/30 گرم) و توده تخم تولیدی (47/10 و 66/10 در برابر 37/10 گرم) را بهبود دادند (05/0>P). استفاده از پروبیوتیک پروتکسین® هزینه خوراک مصرفی را به‌ازای یک کیلوگرم تخم بلدرچین در مقایسه با تیمار شاهد منفی کاهش داد (05/0>P). تیمار حاوی 100 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسین® بیشترین ضخامت پوسته تخم را داشت (05/0>P). استفاده از پروبیوتیک تأثیر معنی‌داری بر پاسخ ایمنی و pH محتویات روده کوچک و روده‌کور بلدرچین‌های تخم‌گذار نداشت. به‌طور کلی، کاربرد پروبیوتیک در جیره بلدرچین‌های تخم‌گذار توانست با بهبود عملکرد و صفات کیفی تخم، تا حدودی توانایی رقابت با آنتی‌بیوتیک محرک رشد اکسی‌تتراسایکلین را نشان دهد.
حسین نوراللهی؛ امان اله صلح جو؛ محمد جواد آگاه؛ عبدالحمید کریمی؛ مظاهر صفدریان؛ محمدرضا هاشمی
چکیده
چکیدهاین پژوهش با هدف بررسی عملکرد مرغ‌های بومی اصلاح شده نسل 22 استان فارس در شرایط روستایی، در دو اقلیم گرم و سرد انجام شد. برای این منظور در هر اقلیم 2 شهرستان، در هر شهرستان 3 روستا و در هر روستا 4 خانواده روستایی به مدت 72 هفته تحت پوشش قرار گرفتند و به هر خانواده روستایی 21 قطعه نیمچه 45 روزه تحویل داده شد. در طول دوره تحقیق، میزان تولید ...
بیشتر
چکیدهاین پژوهش با هدف بررسی عملکرد مرغ‌های بومی اصلاح شده نسل 22 استان فارس در شرایط روستایی، در دو اقلیم گرم و سرد انجام شد. برای این منظور در هر اقلیم 2 شهرستان، در هر شهرستان 3 روستا و در هر روستا 4 خانواده روستایی به مدت 72 هفته تحت پوشش قرار گرفتند و به هر خانواده روستایی 21 قطعه نیمچه 45 روزه تحویل داده شد. در طول دوره تحقیق، میزان تولید تخم مرغ روزانه و میزان تلفات ثبت شد. میانگین وزن زنده نیمچه‌ها در سنین 8، 12، 24، 48 و72 هفتگی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که در طول دوره آزمایش، مرغ ها در اقلیم گرم تولید بالاتری نسبت به اقلیم سرد داشتند (01/0 p <). میانگین تولید توده‌ای تخم مرغ در ماه‌هایی که مصادف با فصل سرما بود و همچنین در کل دوره، در اقلیم سرد (شهرستان‌های سپیدان و دشت ارژن) به طور معنی‌داری نسبت به اقلیم گرم (شهرستان‌های داراب و زرین‌دشت) پایین‌تر بود (01/0 p <). میانگین وزن زنده مرغ‌ها در دشت ارژن نسبت به سایر شهرستان‌ها بطور معنی‌داری کمتر بود (05/0 p <) ولی بین دو اقلیم تفاوتی مشاهده نشد. در پایان دوره درصد ماندگاری مرغ‌ها در اقلیم گرم به طور معنی-داری نسبت به اقلیم سرد بیشتر بود (01/0 p <). میانگین درصد تلفات کل استان در کل دوره نسبتاً بالا بود (46 درصد). بیشترین علت تلفات مبتلا شدن به بیماری بود. در این نسل درصد تلفات مرغان بومی در ایستگاه تا 72 هفتگی، 8/14 درصد گزارش شد.
مجید هاشمی؛ مظاهر صفدریان؛ محمدرضا هاشمی؛ حسین نوراللهی؛ محمد جواد آگاه
چکیده
این آزمایش با هدف تعیین کارآمدترین روش همزمان سازی فحلی برای تلقیح مصنوعی بزهای ترکی-قشقایی خارج از فصل تولیدمثلی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی به صورت: 1) گذاشتن سیدر حاوی 3/0 گرم پروژسترون در واژن به مدت 16 روز 2) گذاشتن سیدر به همراه تزریق eCG در زمان خروج 3) گذاشتن اسفنج حاوی40 میلی‌گرم فلوجستون استات در واژن به مدت 16 روز 4) گذاشتن اسفنج ...
بیشتر
این آزمایش با هدف تعیین کارآمدترین روش همزمان سازی فحلی برای تلقیح مصنوعی بزهای ترکی-قشقایی خارج از فصل تولیدمثلی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی به صورت: 1) گذاشتن سیدر حاوی 3/0 گرم پروژسترون در واژن به مدت 16 روز 2) گذاشتن سیدر به همراه تزریق eCG در زمان خروج 3) گذاشتن اسفنج حاوی40 میلی‌گرم فلوجستون استات در واژن به مدت 16 روز 4) گذاشتن اسفنج به همراه تزریق eCG در زمان خروج 5) کاشتن ایمپلانت حاوی 5/1 میلی‌گرم نورجستومیت در گوش به مدت 10 روز و تزریق داخل ماهیچه‌ای 5/1 میلی‌گرم نورجستومت و 5/2 میلی‌گرم استرادیول والرات در زمان کاشت 6) کاشتن ایمپلانت به همراه تزریق eCG در زمان خروج 7) دو تزریق داخل ماهیچه‌ای 10 میلی‌گرم پروستاگلاندین طبیعی (PGF2α) با فاصله 10 روز 8) دو تزریق پروستاگلاندین به همراه تزریق eCG در روز دهم طراحی گردید. تلقیح مصنوعی 48 ساعت پس از خاتمه تیمارها انجام شد. مقدار eCG مصرفی برای هر راس دام 400 واحد بین‌المللی بود و در تیمارهای پروژستاژن تأثیری بر درصد فحلی نسبت به تیمارهای مشابه نداشت، اما درصد باروری، زایش، فکاندیتی و پرولیفیکسی را به طور معنی‌داری افزایش داد (0/05>p). کمترین میزان فحلی در زمان استفاده از دو تزریق پروستاگلاندین بدون eCG مشاهده شد. درصد فحلی در تیمار ایمپلانت به شکل معنی‌داری پایین‌تر از تیمارهای سیدر و اسفنج با eCG بود (0/05>p). با توجه به شاخص‌ها و سهولت انجام کار، شاید بتوان استفاده از سیدر به مدت 16 روز به همراه eCG برای همزمان سازی فحلی در اکوتیپ ترکی قشقایی در منطقه شیراز را توصیه کرد.
حسین نوراللهی؛ محمد جواد آگاه؛ امان اله صلح جو؛ محمدرضا هاشمی؛ مجید هاشمی
چکیده
چکیده در این پژوهش امکان گنجاندن سطوح مختلف دو رقم دانه تریتیکاله به جای ذرت در جیره و تأثیر آن بر عملکرد و صفات لاشه جوجه‌های گوشتی بررسی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو رقم دانه تریتیکاله (رقم 1،ET-79-17 و رقم 2، ET-82-15) و گنجاندن سه سطح دانه تریتیکاله (20، 40 و 60 درصد) در ترکیب جیره و یک تیمار اضافی شاهد انجام ...
بیشتر
چکیده در این پژوهش امکان گنجاندن سطوح مختلف دو رقم دانه تریتیکاله به جای ذرت در جیره و تأثیر آن بر عملکرد و صفات لاشه جوجه‌های گوشتی بررسی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو رقم دانه تریتیکاله (رقم 1،ET-79-17 و رقم 2، ET-82-15) و گنجاندن سه سطح دانه تریتیکاله (20، 40 و 60 درصد) در ترکیب جیره و یک تیمار اضافی شاهد انجام شد. در هر تیمار 5 تکرار و برای هر تکرار 24 قطعه جوجه در نظر گرفته شد. عملکرد جوجه‌ها در یک دوره 42 روزه اندازه گیری شده و در پایان دوره آزمایشی، 10 جوجه از هر تیمار برای بررسی ویژگی‌های لاشه، کشتار شدند. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و وزن زنده پایانی در تیمارهای حاوی 60 درصد جایگزینی ذرت با تریتیکاله نسبت به تیمار شاهد و دیگر تیمارها کاهش معنی‌داری نشان دادند. جوجه‌های تغذیه شده با جیره حاوی 60 درصد دانه تریتیکاله بیشترین مقدار ویسکوزیته محتویات روده را داشتند. ضریب تبدیل غذایی در بین تیمارها اختلاف معنی‌داری را نشان نداد. درصد ران، درصد سینه، درصد لاشه و درصد چربی محوطه شکمی در تیمارها اختلاف معنی‌داری نشان ندادند. نتایج نشان داد که هر یک از ارقام تریتیکاله مورد آزمایش را می‌توان بدون کاهش در عملکرد، تا 40 درصد جایگزین ذرت در جیره جوجه‌های گوشتی کرد. رقم تریتیکاله تأثیر معنی‌داری بر هیچ یک از پارامترهای اندازه‌گیری شده نداشت.
