تغذیه دام و طیور
افروز شریفی؛ علیرضا آقاشاهی؛ عزیز کردونی؛ بهاره طاهری دزفولی؛ مریم اثنی عشری
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی ارزش غذایی، فراسنجههای تولید گاز، تخمیر و گوارشپذیری مواد مغذی سیلاژ بقایای حاصل از برداشت نیشکر عملآوری شده با اوره و گاز آمونیاک در تغذیه نشخوارکنندگان در شرایط برونتنی و درونتنی در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره کامل مخلوط حاوی 20 درصد سیلاژ بقایای مزرعه نیشکر بدون ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی ارزش غذایی، فراسنجههای تولید گاز، تخمیر و گوارشپذیری مواد مغذی سیلاژ بقایای حاصل از برداشت نیشکر عملآوری شده با اوره و گاز آمونیاک در تغذیه نشخوارکنندگان در شرایط برونتنی و درونتنی در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره کامل مخلوط حاوی 20 درصد سیلاژ بقایای مزرعه نیشکر بدون مواد افزودنی (تیمار شاهد)، 2) تیمار شاهد همراه با افزودن 3 درصد اوره به کنسانتره (کنترل مثبت)، 3) جیره کامل مخلوط حاوی بقایای مزرعه نیشکر سیلو شده با 5 درصد اوره پودر شده و 4) جیره کامل مخلوط حاوی بقایای مزرعه نیشکر سیلو شده با 3 درصد گاز آمونیاک بودند. نتایج حاصل از آزمایش درونتنی نشان داد که مصرف پروتئین خام در جیره حاوی سیلاژ بقایای نیشکر فرآوری شده با گاز آمونیاک به طور معنیداری بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0P<). گوارشپذیری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و NDF در جیره حاوی بقایای نیشکر فرآوری شده با گاز آمونیاک به طور معنیداری بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0>P). با عملآوری بقایای حاصل از برداشت نیشکر با منابع مختلف NPN، غلظت فراسنجههای خونی شامل اوره، نیتروژن اورهای و پروتئین تام افزایش یافت (05/0>P). در کل، نتایج حاصل از مطالعات آزمایشات نشان داد که سیلو کردن بقایای پس از برداشت نیشکر با گاز آمونیاک سبب بهبود ارزش غذایی آن از طریق افزایش فراسنجههای تولید گاز و تخمیر و گوارشپذیری مواد مغذی سیلاژ شد.
تغذیه دام و طیور
پیروز شاکری؛ حمید نجفی نژاد؛ علیرضا آقاشاهی؛ امیرعلی شاکری
چکیده
این آزمایش با هدف بررسی امکان تهیه سیلاژ از علوفه کینوآ (Chenopodium quinoa willd.) و تعیین ارزش غذایی و ویژگیهای سیلاژ در قالب یک طرح آماری کاملاً تصادفی با سه ژنوتیپ سجاما، تیتیکاکا و 12Q انجام شد. گیاه کامل در زمان خمیریشدن دانهها برداشت و پس از خردکردن در سیلوهای آزمایشگاهی با چهار تکرار سیلو شدند. پس از 60 روز سیلوها باز شدند و شاخصهای ...
بیشتر
این آزمایش با هدف بررسی امکان تهیه سیلاژ از علوفه کینوآ (Chenopodium quinoa willd.) و تعیین ارزش غذایی و ویژگیهای سیلاژ در قالب یک طرح آماری کاملاً تصادفی با سه ژنوتیپ سجاما، تیتیکاکا و 12Q انجام شد. گیاه کامل در زمان خمیریشدن دانهها برداشت و پس از خردکردن در سیلوهای آزمایشگاهی با چهار تکرار سیلو شدند. پس از 60 روز سیلوها باز شدند و شاخصهای ظاهری آنها مورد بررسی قرار گرفت. از سیلاژها نمونهبرداری شد و از نمونهها برای تعیین غلظت ترکیبات شیمیایی و ویژگیهایی سیلویی استفاده گردید. نتایج نشان داد که طول دوره کاشت تا خمیریشدن دانهها در هر سه ژنوتیپ در شرایط اقلیمی کرمان 60 روز بود. در سیلاژ ژنوتیپهای سجاما، تیتیکاکا و 12Q بهترتیب میزان ماده خشک 36/20، 99/22 و 21/22 درصد، غلظت پروتئین خام 50/13، 21/14 و 31/14 درصدبود. در ارزیابی ظاهری سیلاژها امتیاز کلی 75/16، 50/17 و 13/18 از امتیاز 20 بهترتیب برای ژنوتیپهای سجاما، تیتیکاکا و 12Q تعیین شد. سیلاژ علوفه کینوآ ظرفیت بافری بالایی داشت. از تخمیر سیلاژ علوفه ژنوتیپهای سجاما، تیتیکاکا و 12Q بهترتیب پتانسیل تولید گاز 31/41، 98/46 و 92/44 میلیلیتر به ازای هر 200 میلیگرم نمونه برآورد گردید. بهطور کلی نتایج نشان داد که سیلاژ علوفه کینوآ از ارزش غذایی مناسبی برخوردار است و میتواند در تغذیه نشخوارکنندگان جایگزین مناسبی باشد، اما از نظر ترکیب شیمیایی و همچنین ویژگیهایی سیلویی بین ژنوتیپهای مختلف تفاوتهای زیادی وجود دارد و برخی از ژنوتیپها از پتانسیل مناسبی برای سیلوشدن (سجاما) برخوردار نیستند و لازم است برای انتخاب ژنوتیپهای مناسب مطالعات بیشتری انجام شود.
محمد یگانه پرست؛ مجید کلانتر نیستانکی؛ حسن فضائلی؛ علیرضا آقاشاهی؛ مهدی خجسته کی؛ سیدسعید صادق زاده؛ امیر کدخدایی
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر افزودن سطوح صفر، 10 درصد و 15 درصد کاه گندم و استفاده یا عدم استفاده از افزودنی میکروبی لاکتوباسیلوس بوخنری بر کیفیت سیلاژ چغندرعلوفهای در کیسههای پلیاتیلنی، در قالب طرح آماری فاکتوریل 2×3 انجام شد. برای هر تیمار 4 کیسه و در کل تعداد 24 کیسه 25 کیلوگرمی سیلاژ چغندر علوفهای با ترکیب مختلف بعد از آماده ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر افزودن سطوح صفر، 10 درصد و 15 درصد کاه گندم و استفاده یا عدم استفاده از افزودنی میکروبی لاکتوباسیلوس بوخنری بر کیفیت سیلاژ چغندرعلوفهای در کیسههای پلیاتیلنی، در قالب طرح آماری فاکتوریل 2×3 انجام شد. برای هر تیمار 4 کیسه و در کل تعداد 24 کیسه 25 کیلوگرمی سیلاژ چغندر علوفهای با ترکیب مختلف بعد از آماده سازی به انبار با دمای اتاق منتقل و بعد از 75 روز تمامی کیسهها باز شدند و بلافاصله pH، دما و کیفیت ظاهری آنها بررسی شد. یک نمونه از هر کیسه به آزمایشگاه ارسال و ماده خشک، پروتئین خام، خاکستر، NDF، ADF و ازت آمونیاکی آنها اندازهگیری شد. نتایج نشان داد افزودن سطوح 10 و 15% کاه گندم سبب بهبود کیفیت سیلاژ و کاهش pH نسبت به شاهد شد (01/0P<). افزودن کاه گندم تأثیر معنیداری بر ترکیبات شیمیایی و پایداری سیلاژ (دما و pH) در هنگام بازکردن داشت (01/0P<). افزودن کاه گندم سبب کاهش اتلاف شیرابه و افزایش کیفیت سیلاژ شد (01/0P<). در کل مناسبترین ترکیب سیلاژ مخلوط شاهد+ 15% کاه گندم بود که از کیفیت بالاتر و ماندگاری بیشتری برخوردار بود.
سید بابک اسدی؛ علیرضا آقاشاهی؛ جعفر فخرائی؛ سید عبداله حسینی؛ حسین منصوری یاراحمدی
چکیده
این مطالعه بمنظور بررسی کارایی افزودن جاذبهای سموم ASRI1 و ASRI2 زیستیار باکتریایی بر عملکرد رشد، ایمنی، جمعیت میکروبی روده جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای آلوده شده با آفلاتوکسین انجام شد. تعداد 420 جوجهی یک روزه با وزن اولیهی 3±42 گرم به 7 گروه آزمایشی با 5 تکرار اختصاص یافتند و در هر تکرار 12 پرنده قرار گرفت. گروههای آزمایشی ...
بیشتر
این مطالعه بمنظور بررسی کارایی افزودن جاذبهای سموم ASRI1 و ASRI2 زیستیار باکتریایی بر عملکرد رشد، ایمنی، جمعیت میکروبی روده جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای آلوده شده با آفلاتوکسین انجام شد. تعداد 420 جوجهی یک روزه با وزن اولیهی 3±42 گرم به 7 گروه آزمایشی با 5 تکرار اختصاص یافتند و در هر تکرار 12 پرنده قرار گرفت. گروههای آزمایشی شامل:1) شاهد منفی (فاقد آفلاتوکسین)، 2)شاهد مثبت (حاوی آفلاتوکسین)، 3)شاهد مثبت+ زیستیار باکتریایی، 4) شاهد مثبت + ASRI1، 5) شاهد مثبت + ASRI2، 6) شاهد مثبت + زیستیار باکتریایی +ASRI1 و 7) شاهد مثبت+ زیستیار باکتریایی + ASRI2 بود. صفات عملکردی، سطح جذب و جمعیت میکروبی روده، شاخص ایمنی، درصد ماندگاری اندازه گیری، ثبت و بهعنوان شاخصهایی برای مقایسهی گروهها و انتخاب بهترین گروه با استفاده از روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی مورد استفاده قرار گرفتند. بر اساس نمرهدهی حاصل از این روش، گروههای 1، 7، 6، 5، 3، 4 و2 به ترتیب نمرات 9415/0، 6264/0، 5674/0، 5118/0، 4171/0، 2244/0و 0221/0 را به دست آوردند. براساس روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی، افزایش وزن و شاخص تولید بیشترین نقش را داشتند و بهترین پاسخ در جوجههای آلوده در گروه توأم از زیستیار باکتریایی و جاذب سموم (ASRI2) مشاهده شد. بنابراین، در هنگام آلودگی جیرهها به آفلاتوکسین، استفاده توأم از زیستیار باکتریایی و جاذب سموم (ASRI2) بهعنوان راهکاری برای بهبود صفات تولیدی و عملکردی جوجههای گوشتی، توصیه میشود.
سید بابک اسدی؛ جعفر فخرائی؛ عبداله حسینی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ علیرضا آقاشاهی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی کارایی افزودن توکسین بایندرهای ®ASRI1 و ®ASRI2 و پروبیوتیک به جیره بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های آلوده شده با آفلاتوکسین بود. تعداد 420 قطعه جوجه راس 308 یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی به 7 تیمار، 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی کارایی افزودن توکسین بایندرهای ®ASRI1 و ®ASRI2 و پروبیوتیک به جیره بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های آلوده شده با آفلاتوکسین بود. تعداد 420 قطعه جوجه راس 308 یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی به 7 تیمار، 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی 1) جیره های غیرآلوده به آفلاتوکسین یا شاهد منفی، 2) جیره-های آلوده با آفلاتوکسین یا شاهد مثبت، 3) جیره های شاهد مثبت حاوی توکسین بایندر ®ASRI1، 4) جیره های شاهد مثبت حاوی توکسین بایندر®ASRI2، 5) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک، 6) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک و توکسین بایندر ®ASRI1 و 7) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک و توکسین بایندر®ASRI2، بودند. عملکرد بصورت دوره ای، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه در سنین 28 و 42 روزگی و جمعیت میکروبی روده در سن 42 روزگی، ارزیابی شدند. نتایج نشان دادند وزن بدن در دوره های رشد و پایانی در گروه شاهد منفی در مقایسه با شاهد مثبت بطور معنی داری (05/0p <) بیشتر و ضریب تبدیل غذایی بطور معنی داری (05/0p <) پایینتر بود. جمعیت باکتریهای مضر و غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه گروه شاهد مثبت مقایسه با شاهد منفی بطور معنی داری بیشتر بود (01/0p <). افزودن توکسین بایندرهای تجاری و پروبیوتیک به ویژه ترکیب هر دو اثرات آفلاتوکسین بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده را به صورت معنی داری (05/0p <) کاهش داد.
هوشنگ لطف الهیان؛ امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عبداله حسینی؛ اکبر یعقوبفر؛ علیرضا آقاشاهی
چکیده
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف محرک رشد گیاهی اورکس® بر عملکرد و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. محلول اورکس® ترکیبی از عصاره الکلی رزماری، برنجاسپ، علف سرفه، شکوفه گیلاس و جلبک قهوه ای بود. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر ...
بیشتر
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف محرک رشد گیاهی اورکس® بر عملکرد و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. محلول اورکس® ترکیبی از عصاره الکلی رزماری، برنجاسپ، علف سرفه، شکوفه گیلاس و جلبک قهوه ای بود. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار، استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) گروه دریافت کننده آب آشامیدنی فاقد افزودنی (شاهد)، 2) گروه دریافت کننده آب آشامیدنی دارای محلول اورکس® با نسبت حجمی 1 به 30، 3) گروه دریافت کننده آب آشامیدنی دارای محلول اورکس® با نسبت حجمی 1 به 60 و 4) گروه دریافت کننده آب آشامیدنی دارای محلول تجاری بیوهربال® با نسبت حجمی 1 به 1000 بودند. صفات عملکرد به صورت هفتگی اندازه گیری شدند. پاسخ های ایمنی سلولی و خونی با استفاده از تزریق فیتوهماگلوتینین فسفاتی (PHAP) و سوسپانسیون گلبول قرمز خون گوسفند (SRBC) به ترتیب در سنین 15 و 35 روزگی، ارزیابی شدند. برای انتخاب بهترین تیمار و تصمیم گیری در مورد استفاده از محرک رشد گیاهی اورکس®، از روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی، استفاده شد. بر اساس نمره دهی حاصل از این روش، تیمارهای 1 تا 4 به ترتیب نمرات 0/1305، 0/7418، 0/8278 و 0/6421 را به دست آوردند. بر طبق نتایج به دست آمده، استفاده از محرک رشد گیاهی اورکس® در آب آشامیدنی، به عنوان راه کاری برای بهبود صفات تولیدی و ایمنی جوجه های گوشتی، توصیه می شود.
علیرضا آقاشاهی؛ اسحاق کردنژاد؛ حسن فضایلی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضرتعیین شرایط مناسب تهیه سیلاژ مخلوط باگاس نیشکر و برگ و طوقه چغندر قند بود. بدین منظور آزمایشی قالب طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل با 27 تیمار و 4 تکرار جمعا با 108 واحد آزمایشی انجام گرفت. تیمار ها شامل شامل 3 سطح ماده خشک (25، 35 و 45 درصد) مخلوط باگاس و برگ و طوقه چغندرقند 3 سطح اوره (صفر، 1 و 2 درصد) و 3 سطح ملاس (صفر، ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضرتعیین شرایط مناسب تهیه سیلاژ مخلوط باگاس نیشکر و برگ و طوقه چغندر قند بود. بدین منظور آزمایشی قالب طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل با 27 تیمار و 4 تکرار جمعا با 108 واحد آزمایشی انجام گرفت. تیمار ها شامل شامل 3 سطح ماده خشک (25، 35 و 45 درصد) مخلوط باگاس و برگ و طوقه چغندرقند 3 سطح اوره (صفر، 1 و 2 درصد) و 3 سطح ملاس (صفر، 5 و 10 درصد) بود. مواد آماده شده مربوط به هر واحد آزمایشی درسطل پلاستیکی با ظرفیت 8 لیتر سیلو شد و پس از گذشت 60 روز، سیلوها باز شد و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش درصد ماده خشک سیلاژ از 25 به 35 درصد، شاخص رنگ و بوی سیلاژ نمره بهتری را به خود اختصاص داد. افزایش سطح ملاس باعث کاهش pH و افزایش نمره ارزیابی ظاهری در سیلاژها شد اما با افزایش سطوح اوره، pH سیلاژها افزایش و نمره ارزیابی سیلاژها کاهش یافت. بنابراین چنین می توان دریافت که جهت تهیه سیلاژ مناسب از مخلوط برگ و طوقه چغندرقند و باگاس نیشکر تامین سطح 35 درصد ماده خشک و نیز استفاده از 10 درصد ملاس و یک درصد اوره مناسب باشد.
