تغذیه دام و طیور
رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده
چکیده
به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغالهها بهطور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و بهصورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغالهها بهطور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و بهصورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه و پیش از وعدۀ خوراکدهی صبح خورانده شد. عملکرد رشد و درصد لاشه تحت تأثیر خوراندن پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت، اما ضخامت چربی زیر پوستی در پاسخ به مصرف پروبیوتیک باکتریایی کاهش یافت (05/0P<). در بین ویژگیهای فیزیکی ارزیابی شده در گوشت، شامل pHu، ضایعات شیرابهای، ظرفیت نگهداری آب، کاهش وزن در اثر طبخ، فشار برشی و شاخصهای مرتبط با رنگ، تنها مقدار شاخص L* در عضلۀ semimembranosus و مقدار شاخص a* در عضلۀ longissimus thoracis دستخوش تغییری معنیدار در اثر افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره شدند (05/0P<). افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره تأثیر معنیداری بر ترکیب شیمیایی و ترکیب کلی اسیدهای چرب عضلات نداشت. به طور کلی، پروبیوتیک باکتریایی چندسویهای مورد استفاده در پژوهش حاضر تأثیر قابلملاحظهای بر عملکرد رشد و غالب ویژگیهای کیفی گوشت بزغالههای مرخز نداشت.
فاطمه محمد پور؛ حسن درمانی کوهی؛ اردشیر محیط؛ محمدمهدی سوهانی
چکیده
در این آزمایش تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی ماده سویه راس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 به 6 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 12 جوجه در هر تکرار تقسیم شدند. فاکتورها شامل دو سطح عصاره چای سبز (صفر و 500 میلیگرم بر کیلوگرم از جیره ) و جیرههای فاقد/حاوی چربی (جیرههای فاقد چربی، جیره حاوی روغن سویا و جیره حاوی پیه گوسفندی) بودند. ...
بیشتر
در این آزمایش تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی ماده سویه راس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 به 6 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 12 جوجه در هر تکرار تقسیم شدند. فاکتورها شامل دو سطح عصاره چای سبز (صفر و 500 میلیگرم بر کیلوگرم از جیره ) و جیرههای فاقد/حاوی چربی (جیرههای فاقد چربی، جیره حاوی روغن سویا و جیره حاوی پیه گوسفندی) بودند. استفاده از عصاره چای سبز بر عملکرد، چربی درون بافتی، جمعیت میکروبی روده و ثبات اکسیداتیو گوشت تأثیر نداشت (05/0p>). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در اثر استفاده از هر دو منبع چربی در مقایسه با جیرههای فاقد چربی بهبود یافت (05/0p <). استفاده از روغن سویا در مقایسه با پیه گوسفندی و جیرههای فاقد چربی منجر به افزایش چربی محوطه بطنی و کاهش راندمان لاشه شد (05/0p <). استفاده از عصاره چای سبز در جیرههای حاوی چربی بر کاهش چربی احشایی موثر بود (05/0p <). گروههای دریافت کننده عصاره چای سبز به همراه روغن سویا دارای جمعیت لاکتوباسیلوس بیشتری در مقایسه با گروههای دریافت کننده چای سبز به همراه پیه گوسفندی بودند (05/0p <). استفاده از روغن سویا منجر به افزایش معنیداری در چربی درون بافتی و میزان مواد واکنش دهنده با تیوباربیتوریک اسید گوشت ران شد (05/0p <). یافتههای این تحقیق نشان داد که استفاده از عصاره چای سبز در جیرههای حاوی چربی جیرهای از نوع اشباع و غیراشباع موجب بهبود جمعیت میکروبی روده و کاهش میزان چربی لاشه جوجههای گوشتی شد ولی بر چربی درون بافتی و اکسیداسیون گوشت تأثیری نداشت.
مسلم گراوند؛ سید داود شریفی؛ اکبر یعقوبفر؛ شکوفه غضنفری؛ سید عبداله حسینی
چکیده
این آزمایش، به منظور بررسی اثرات سطوح اسانس شیرینبیان بر عملکرد، کیفیت گوشت و پایداری آن به اکسیداسیون، با استفاده از 625 قطعه جوجه گوشتی آرین ، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار و 25 قطعه پرنده در هر تکرار اجرا شد. تیمارها شامل جیره پایه (گروه شاهد)، آنتی بیوتیک آویلامایسین (150 میلیگرم در کیلوگرم)، پروبیوتیک(100 میلیگرم ...
بیشتر
این آزمایش، به منظور بررسی اثرات سطوح اسانس شیرینبیان بر عملکرد، کیفیت گوشت و پایداری آن به اکسیداسیون، با استفاده از 625 قطعه جوجه گوشتی آرین ، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار و 25 قطعه پرنده در هر تکرار اجرا شد. تیمارها شامل جیره پایه (گروه شاهد)، آنتی بیوتیک آویلامایسین (150 میلیگرم در کیلوگرم)، پروبیوتیک(100 میلیگرم در کیلوگرم)، و دو سطح اسانس شیرینبیان(200 و 400میلیگرم در کیلوگرم) بودند. همه جیرهها در طول دوره از انرژی و پروتئین یکسانی برخوردار بودند. استفاده از اسانس شیرینبیان به میزان200 میلیگرم در کیلوگرم جیره، افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل را به طور معنیداری افزایش داد (05/0p<). در زمان صدوپنجاه دقیقه بعد از القاء اکسیداسیون، کمترین و بیشترین میزان تولید مالونیل آلدهید به ترتیب در گوشت پرندگان شاهد و پرندگانی که سطح 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس شیرینبیان را دریافت کردند مشاهده شد(05/0P <). اثر تیمارهای آزمایشی بر ظرفیت نگهداری آب در گوشت ران معنیداری نبود. نتایج این پژوهش نشان داد، اضافه کردن 200 میلیگرم در کیلوگرم اسانس شیرینبیان در جیره میتواند ضمن بهبود مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذا، پایداری گوشت را در برابر اکسیداسیون افزایش دهد.
علی مهماندوئی؛ محمود شمس شرق؛ سعید حسنی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر ویتامین E و سلنیوم آلی به صورت تزریق داخل تخم مرغ و مکمل با جیرههای غذایی بر عملکرد، درصد زندهمانی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی، در قالب دو آزمایش، به طوری که در آزمایش اول با استفاده از 800 تخم مرغ نطفهدار در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار (تیمار1: کنترل، تیمار2: حاوی محلول نمکی، تیمار 3، 4 و 5 به ترتیب حاوی سلنیوم، ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر ویتامین E و سلنیوم آلی به صورت تزریق داخل تخم مرغ و مکمل با جیرههای غذایی بر عملکرد، درصد زندهمانی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی، در قالب دو آزمایش، به طوری که در آزمایش اول با استفاده از 800 تخم مرغ نطفهدار در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار (تیمار1: کنترل، تیمار2: حاوی محلول نمکی، تیمار 3، 4 و 5 به ترتیب حاوی سلنیوم، ویتامین E و سلنیوم و ویتامین E) و 4 تکرار و 40 عدد تخم مرغ در هر تکرار و در آزمایش دوم بصورت طرح کاملاً تصادفی، با 10 تیمار (جوجههای آزمایش اول هر کدام با دو نوع جیره سطوح توصیه شده و بیشتر از توصیه شده سلنیوم و ویتامین E) و 3 تکرار و 15 قطعه جوجه که جمعاً 450 قطعه جوجه حاصل از آزمایش اول اختصاص داده شد. در آزمایش اول نتایج حاصله نشان داد که تزریق داخل تخم مرغی ویتامین E و سلنیوم تأثیری بر درصد زندهمانی تخم مرغها نداشت. در ارتباط با آزمایش دوم نتایج نشان داد، که افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی جوجهها تحت تأثیر سطوح مختلف سلنیوم و ویتامین E قرار نگرفتند. نتایج نشان داد که میزان مالون دیآلدئید (شاخص TBARS) و مدت زمان نگهداری در فریزر اختلاف آماری معنیداری را در بین تیمارهای مختلف ایجاد کرد (05/0>P). به طوری که با افزایش مدت زمان نگهداری گوشت ظرفیت نگهداری آب و میزان مالون دیآلدئید (شاخص TBARS) افزایش یافت (05/0>P).
فیروز صمدی؛ مسیب امیری
چکیده
به منظور بررسی تأثیر پودر چویر و ویتامین E بر عملکرد، کیفیت گوشت و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی، از 320 قطعه بلدرچین یک روزه در چهار تیمار شامل جیره پایه (شاهد)، جیره پایه مکمل شده با سطوح 5/1 و 3 درصد پودر چویر و جیره پایه مکمل شده با 200 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E با چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر پودر چویر و ویتامین E بر عملکرد، کیفیت گوشت و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی، از 320 قطعه بلدرچین یک روزه در چهار تیمار شامل جیره پایه (شاهد)، جیره پایه مکمل شده با سطوح 5/1 و 3 درصد پودر چویر و جیره پایه مکمل شده با 200 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E با چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج نشان دادند که استفاده از پودر چویر، مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه را در سن 21 روزگی کاهش داد (05/0P<)، اما تاثیری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. استفاده از ویتامین E، مصرف خوراک را در سن 21 روزگی کاهش داد، اما منجر به بهبود ضریب تبدیل خوراک در سنین 21 و 42 روزگی شد(05/0P<). در بازه زمانی 90 روزگی، غلظت مالوندیآلدئید گوشت ران تحت تاثیر تیمارهای 3 درصد پودر چویر و ویتامین E و نیز در گوشت سینه تحت تاثیر تیمار ویتامین E، بهطور معنیداری کاهش یافت(05/0P<). ظرفیت نگهداری آب گوشت ران در پرندگان تیمار شده با ویتامین E بیشتر بود)05/0>(P. به علاوه، در بازه زمانی 90 روزگی درصد رطوبت گوشت سینه تحت تاثیر سطوح مختلف پودر چویر افزایش یافت )05/0>(P. بین تیمارهای آزمایشی از نظر مقدار pH و فراسنجههای خونی تفاوت معنیداری مشاهده نشد. به طورکلی، این مطالعه نشان داد که استفاده از پودر چویر(5/1 و 3 درصد) و یا ویتامین E (200 میلیگرم در کیلوگرم) در جیره بلدرچین ژاپنی تاثیر منفی بر پارامترهای عملکردی در کل دوره پرورش ندارد، اما ممکن است سبب بهبود کیفیت گوشت در دوره نگهداری طولانی مدت در فریزر شود.