سید بابک اسدی؛ امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عبداله حسینی؛ محمد رضا سلیمانی
چکیده
این مطالعه برای بررسی اثرات افزودنی خوراکی ضد تنش حاوی پروبیوتیک پروتکسین، ویتامین C و بتائین در سه سویه تجاری جوجه گوشتی بر پاسخ ایمنی، برخی فراسنجه های خونی و پایداری اکسیداتیو ماهیچه سینه در شرایط تنش گرمایی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل3×2، شامل 2 سطح از افزودنی مورد نظر (با ...
بیشتر
این مطالعه برای بررسی اثرات افزودنی خوراکی ضد تنش حاوی پروبیوتیک پروتکسین، ویتامین C و بتائین در سه سویه تجاری جوجه گوشتی بر پاسخ ایمنی، برخی فراسنجه های خونی و پایداری اکسیداتیو ماهیچه سینه در شرایط تنش گرمایی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل3×2، شامل 2 سطح از افزودنی مورد نظر (با افزودنی و بدون افزودنی) و 3 سویه جوجه گوشتی(آربور ایکرز، راس 308 و کاب 500) با 6 تیمار، 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. پرنده ها از سن 22 تا 42 روزگی، روزانه هشت ساعت تحت تنش گرمایی با دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. علاوه بر فراسنجه های عملکرد، پاسخ ایمنی هومورال با تزریق وریدی سوسپانسیون پنج درصد گلبول قرمز خون گوسفند (SRBC)، اندازه گیری و تیتر اولیه و ثانویه آنتیبادی تعیین شدند. در سن 42 روزگی، نمونه های خون برای اندازه گیری فراسنجههای سرم شامل کل پروتئین، کلسترول، تری گلیسرید، HDL و LDL جمع آوری شدند. نسبت هتروفیل به لنفوسیت و نیز فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز در سن 42 روزگی مورد بررسی قرار گرفتند. در بین فراسنجه های مورد ارزیابی، تنها غلظت LDL تحت تأثیر سویه های آزمایشی قرار گرفت (p <0.05) و کمترین غلظت LDL سرم در سویه آربور ایکرز دیده شد. بطور کلی، سویه و افزودنی خوراکی به کار رفته در این آزمایش، تأثیر معنی داری بر پاسخ ایمنی و پایداری اکسیداتیو ماهیچه سینه در جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی نداشتند.
علی امامی؛ مهدی گنج خانلو؛ محمد حسن فتحی نسری؛ لادن رشیدی؛ ابوالفضل زالی؛ مجتبی زاهدی فر؛ محمد شریفی
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر تغذیه آنتیاکسیدان طبیعی و مصنوعی بر عملکرد و وضعیت آنتیاکسیدانی بزغالههای پرواری انجام گرفت. تعداد 32 رأس بزغاله نر نژاد مهابادی 5 تا 6 ماهه با میانگین وزن اولیه 8/1±5/16 کیلوگرم، به طور تصادفی با یکی از جیرههای آزمایشی شامل: 1- شاهد، 2- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار، 3- حاوی 400 میلیگرم درکیلوگرم ویتامین ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر تغذیه آنتیاکسیدان طبیعی و مصنوعی بر عملکرد و وضعیت آنتیاکسیدانی بزغالههای پرواری انجام گرفت. تعداد 32 رأس بزغاله نر نژاد مهابادی 5 تا 6 ماهه با میانگین وزن اولیه 8/1±5/16 کیلوگرم، به طور تصادفی با یکی از جیرههای آزمایشی شامل: 1- شاهد، 2- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار، 3- حاوی 400 میلیگرم درکیلوگرم ویتامین ای و 4- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار + 400 میلیگرم درکیلوگرم ویتامین ای (بر حسب ماده خشک) به صورت انفرادی و به مدت 84 روز تغذیه شدند. افزودن ویتامین ای و تفاله دانه انار به جیره تغییری در عملکرد و ماده خشک مصرفی بزغالهها ایجاد نکرد (05/0<P). میزان اکسیداسیون چربی در عضله راسته خام و پخته بزغالههای تغذیه شده با جیره حاوی تفاله دانه انار و جیره حاوی ویتامین ای به طور معنیداری نسبت به بزغالههای تغذیه شده با جیره شاهد کاهش یافت و بیشترین کاهش مربوط به بزغالههای تغذیه شده با جیره حاوی تفاله دانه انار + ویتامین ای بود (05/0 >P). افزودن تفاله دانه انار، ویتامین ای و تفاله دانه انار + ویتامین ای به جیره باعث افزایش (05/0P<) ظرفیت کل آنتی اکسیدانی و متعاقباً کاهش (05/0P<) میزان مالون دیآلدهید پلاسما، کبد و عضله راسته نسبت به جیره شاهد شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تفاله دانه انار را میتوان به عنوان یک منبع آنتیاکسیدان طبیعی به جای آنتیاکسیدانهای صنعتی در جیره نشخوارکنندگان به کار برد.
سید احسان غیاثی؛ رضا ولی زاده؛ عباسعلی ناصریان
چکیده
تأثیر روغن اکسید شده سویا و هسته انار بر وضعیت آنتی اکسیدانی و عوارض ناشی از استرس اکسیداتیو پیرامون زایش در بزهای سانن، 3 هفته قبل و بعد از زایش مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل 1) جیره پایه به همراه 4 درصد روغن سویا، 2) 4 در صد روغن اکسید شده سویا، 3) 4 در صد روغن اکسید شده سویا و 8 درصد هسته انار آسیاب شده بود. سه روز پس از زایش جیرههای ...
بیشتر
تأثیر روغن اکسید شده سویا و هسته انار بر وضعیت آنتی اکسیدانی و عوارض ناشی از استرس اکسیداتیو پیرامون زایش در بزهای سانن، 3 هفته قبل و بعد از زایش مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل 1) جیره پایه به همراه 4 درصد روغن سویا، 2) 4 در صد روغن اکسید شده سویا، 3) 4 در صد روغن اکسید شده سویا و 8 درصد هسته انار آسیاب شده بود. سه روز پس از زایش جیرههای آزمایشی با یک جیره یکسان جایگزین شد. غلظت فاکتور روماتوئید(RF)، پروتئین التهابی حاد(CRP)، مالون دی آلدهید(MDA)، ظرفیت آنتی اکسیدانی خون(TAC)، فعالیت آلکالین فسفاتاز(ALP)، کراتین کیناز(CK)، آلانین آمینو ترانسفراز(ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST) و لاکتات دهیدروژناز(LDH) دو هفته پس از اعمال تیمار، در اثر تیمار 2 نسبت به تیمار 1 دارای الگوی افزایشی و در اثر تیمار 3 نسبت به تیمار 2، دارای روند کاهشی بود. الگوی افزایشی در فراسنجههای CRP،ALT ،MDA و ALP و روند کاهشی مذکور برای فراسنجههای RF، TAS، CRP و ALP معنیدار بود. الگوی اثر تیمارها دو هفته پس از اعمال جیره یکسان، در کلیه فراسنجههای مذکور به جز کراتین کیناز، فاکتور روماتوئید، مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتیاکسیدانی کل خون، به طور مشابهی با سایر زمانها تکرار شد. به طور کلی روغن تیمار2 در مقایسه با تیمار1، به دلیل تغییر در ترکیب اسیدهای چرب و وجود مشتقات پراکسیداسیون، باعث افزایش عوارض استرس اکسیداتیو و کاهش ظرفیت آنتیاکسیدانی پلاسما گردید، در حالی که هسته انار فراسنجههای مذکور را بهبود بخشید.
مختار فتحی؛ تیمور تنها
چکیده
آزمایشی با240قطعه جوجه گوشتی نر(راس 308) برای بررسی تاثیر مکمل ال-آرژنین بر وضعیت آنتیاکسیدانی و عملکرد جوجه هایگوشتی درگیر با آسیت انجام شد. جوجهها، به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه پرورش یافتند. 3 تیمار آزمایشی ...
بیشتر
آزمایشی با240قطعه جوجه گوشتی نر(راس 308) برای بررسی تاثیر مکمل ال-آرژنین بر وضعیت آنتیاکسیدانی و عملکرد جوجه هایگوشتی درگیر با آسیت انجام شد. جوجهها، به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه پرورش یافتند. 3 تیمار آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد، که با جیره غذایی پایه حاوی 3/1% ال-آرژنین تغذیه شدند 2- تیمار 15/0% ال-آرژنین در آب آشامیدنی که به همراه جیره پایه تغذیه شدند 3- تیمار 3/0% ال-آرژنین در آب آشامیدنی که به همراه جیره پایه تغذیه شدند.اندازهگیری فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، سوپراکسیددیسموتاز(SOD) خون و کبد، هم چنین سطوح مالوندیآلدئید (MDA) پلاسما و کبد نیز در روزهای 21 و 42 اندازه گیری شدند. در 42 روزگی ،2 جوجه از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند و شاخص آسیتی (وزن بطن راست به کل بطنها) محاسبه شد.تلفات به صورت روزانه ثبت گردید و جوجههای تلف شده، برای بررسی دلیل مرگ، تشریح شدند.افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی و از هفته سوم اندازهگیری شدند. نتایج عملکرد نشان دادند، جوجههای تیمار 3/0% ال-آرژنین در مقایسه با سایر تیمارها، دارای بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل خوراک درکل دوره بودند. نتایج آزمایشات خونی نیز نشان دادند، در روز 42،جوجه های تیمار 3/0% ال-آرژنین دارای کمترین MDA پلاسمایی بودند. هم چنین فعالیت آنزیم GPX پلاسما در جوجههای تیمار 3/0% ال-آرژنین ، به طور معنیداری بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0P<). فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی و سطح MDA کبد به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (05/0P>).هم چنین، کمترین نسبت شاخص آسیتی در روز 42 و میزان تلفات ناشی از آسیت در کل دوره نیز در جوجههای تیمار 3/0% ال-آرژنین مشاهده شد. به طورکلی میتوان نتیجهگیری کرد که تجویز 3/0% ال-آرژنین در آب آشامیدنی میتواند با بهبود وضعیت آنتیاکسیدانی در جوجههای گوشتی عملکرد را بهبود داده و تلفات آسیتی را کاهش دهد.
