هادی منصوری خواه؛ محمد چمنی؛ ناصر کریمی؛ قباد عسگری جعفرآبادی؛ کاظم کریمی
چکیده
آگاهی از میزان نیاز غذایی دام، میزان علوفه در دسترس مرتع و نیز کیفیت آن، اولین گام در مدیریت موفق دام و مرتع به شمار میرود. بنابراین تعیین وزن ردههای مختلف دام چراکننده در مرتع و ضریب تبدیل آنها نسبت به واحد دامی کشور ضروری میباشد .در این تحقیق بهمنظور تعیین وزن ردههای مختلف گوسفند نژاد زندی چراکننده در مراتع پارک ملی لار منطقه ...
بیشتر
آگاهی از میزان نیاز غذایی دام، میزان علوفه در دسترس مرتع و نیز کیفیت آن، اولین گام در مدیریت موفق دام و مرتع به شمار میرود. بنابراین تعیین وزن ردههای مختلف دام چراکننده در مرتع و ضریب تبدیل آنها نسبت به واحد دامی کشور ضروری میباشد .در این تحقیق بهمنظور تعیین وزن ردههای مختلف گوسفند نژاد زندی چراکننده در مراتع پارک ملی لار منطقه آرو، سه گله دارای دام غالب نژاد زندی به صورت تصادفی انتخاب و از هر گله 60 رأس دام شامل 20 رأس میش 3 ساله، 20 رأس میش 4 ساله، 5 رأس قوچ 3 ساله، 5 رأس قوچ 4 ساله، 10 رأس بره سه ماهه در دو مرحله ابتدا و انتهای فصل چرا علامت گذاری و توزین شدند. با استفاده از میانگین وزن میشهای 3 و 4 ساله، وزن گوسفند چرا کننده در منطقه مورد مطالعه برابر با 65/1± 03/48 کیلوگرم برآورد گردید. گونههای علوفه مورد چرای گوسفندان در دو مرحله گلدهی و بذردهی در این مرتع شناسایی و جمعآوری شد و میانگین درصد پروتئین خام (CP)، الیاف حاصل از شوینده اسیدی (ADF)، قابلیت هضم ماده خشک DMD))و میزان انرژی قابل متابولیسم (ME) در هر کیلوگرم علوفه خشک مرتع به ترتیب برابر با 56/11، 78/37، 88/56 و 69/7 مگاژول تعیین شد.
خدیجه طیبی؛ بهروز دستار؛ محمود شمس شرق؛ فرشید اشراقی
چکیده
اثر نوع بیان انرژی و الگوی اسیدآمینه کل، بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و کیفیت بستر جوجههـای گوشـتی سـویهی تجـاری راس- 308 با استفاده از شش تیمار، سه تکرار و تعداد 10 قطعه جوجهی گوشتی (مخلوط دو جنس) در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو نوع انرژی قابل متابولیسم (AMEn و TMEn) و سه نوع ...
بیشتر
اثر نوع بیان انرژی و الگوی اسیدآمینه کل، بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و کیفیت بستر جوجههـای گوشـتی سـویهی تجـاری راس- 308 با استفاده از شش تیمار، سه تکرار و تعداد 10 قطعه جوجهی گوشتی (مخلوط دو جنس) در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو نوع انرژی قابل متابولیسم (AMEn و TMEn) و سه نوع الگوی اسید آمینه (NRC، ایوانیک و آجینوموتو) در دورههای آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) بودند. استفاده از انرژی ظاهری تصحیح شده بر اساس ازت در جیرهنویسی سبب افزایش نسبی مقادیر مصرف خوراک و افزایش وزن جوجههای گوشتی در دورهی رشد (24-11 روزگی) و کل دورهی پرورش (42-1 روزگی) شد. در کل دورهی پرورش (42-1 روزگی) نوع بیان انرژی بر ضریب تبدیل غذایی، نسبت راندمان انرژی و پروتئین، شاخص تولید اروپایی، اجزای لاشه و کیفیت بستر تأثیر معنیدار نداشت (05/0<P). استفاده از الگوهای اسیدآمینهی ان آر سی و ایوانیک نسبت به آجینوموتو به طور معنیداری سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی و افزایش نسبت راندمان انرژی و پروتئین و همچنین بهبود شاخص تولید اروپایی در کل دورهی پرورش شد (05/0P<). بر اساس نتایج این آزمایش، به نظر میرسد الگوی اسیدآمینهی ان آر سی و ایوانیک در شرایط این آزمایش نسبت به آجینوموتو سبب بهبود عملکرد تولیدی جوجههای گوشتی میشوند.
مجتبی وفایی نیا؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد؛ حسن شیرزادی؛ عبدالله اکبریان؛ سعید خلجی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر سطوح مختلف انرژی جیرۀ غذایی در دوران پرورش بر عملکرد و صفات تولیدی مرغهای تخمگذار در دورۀ تولید آزمایشی انجام شد. تعداد 196 قطعه جوجه تخمگذار یکروزه بهطور تصادفی به 7 تیمار (Kcal ME/kg3000- 2900- 2800- 2700- 2600- 2500- 2400)، با 4 تکرار و 7 پرنده به ازای هر تکرار اختصاص داده شد. سطح انرژی Kcal ME/kg 2800 بهعنوان گروه شاهد در نظر گرفته ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر سطوح مختلف انرژی جیرۀ غذایی در دوران پرورش بر عملکرد و صفات تولیدی مرغهای تخمگذار در دورۀ تولید آزمایشی انجام شد. تعداد 196 قطعه جوجه تخمگذار یکروزه بهطور تصادفی به 7 تیمار (Kcal ME/kg3000- 2900- 2800- 2700- 2600- 2500- 2400)، با 4 تکرار و 7 پرنده به ازای هر تکرار اختصاص داده شد. سطح انرژی Kcal ME/kg 2800 بهعنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تغذیه سطوح مختلف انرژی تأثیر معنیداری بر خوراک مصرفی و افزایش وزن پرندهها نداشت. اگرچه با کاهش سطح انرژی جیره غذایی ضریب تبدیل خوراک به تخم مرغ افزایش یافت، اما این کاهش انرژی تا سطح Kcal ME/kg 2400 نسبت به گروه شاهد تفاوت معنیداری نداشت. کاهش سطح انرژی جیرۀ غذایی تا Kcal ME/kg 2500 در مقایسه با تیمار شاهد تأثیر معنیداری بر خوراک مصرفی به ازای هر دوجین تخممرغ و تعداد تخممرغ تولیدی هر مرغ در کل دوره تولید نداشت. همچنین رقیقکردن انرژی متابولیسمی جیره تا سطح 2600 و 2700 کیلوکالری در کیلوگرم بهترتیب تأثیری روی تولید تخممرغ و سن شروع تخمگذاری نداشت (05/0P>). بهعنوان نتیجهگیری تغذیه تیمار حاوی سطح انرژی Kcal ME/kg 3000 علاوه بر بهبود عملکرد و صفات تولیدی، در مقایسه با سایر تیمارها سبب افزایش میانگین وزن هر تخممرغ شد (05/0P<). افزون بر این استفاده از این سطح انرژی در مقایسه با تیمار شاهد سبب کاهش هزینة تغذیه برای تولید هر کیلوگرم تخممرغ شد (25/7 درصد). بنابراین توصیه میشود که جهت دستیابی به یک عملکرد مطلوب از این سطح انرژی در دوران پرورش استفاده شود.
سعید مهدی زاده؛ سیدروح اله ابراهیمی محمودآباد
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم (2750، 2900 و 3050 کیلوکالری در کیلوگرم) و سطوح مختلف پروتئین خام (13، 15 و 17 درصد) جیره، بر عملکرد مرغهای تخمگذار بومی استان مازندران در مرحله ی اول تخمگذاری انجام شد. به این منظور تعداد270 قطعه مرغ تخمگذار بومی با سن 24 هفته انتخاب و در قالب یک طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم (2750، 2900 و 3050 کیلوکالری در کیلوگرم) و سطوح مختلف پروتئین خام (13، 15 و 17 درصد) جیره، بر عملکرد مرغهای تخمگذار بومی استان مازندران در مرحله ی اول تخمگذاری انجام شد. به این منظور تعداد270 قطعه مرغ تخمگذار بومی با سن 24 هفته انتخاب و در قالب یک طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 3×3 در طول دوره 90 روزه مورد آزمایش قرار گرفتند. درصد تخمگذاری و مقدار خوراک مصرفی تحت تاثیر معنی دار سطوح مختلف انرژی قرار گرفت (05/0 >(P؛ به طوری که با افزایش سطح انرژی جیره درصد تخمگذاری و مقدار خوراک مصرفی کاهش یافت. ولی سطوح مختلف انرژی جیره تأثیری معنی داری بر وزن پایانی، وزن تخم مرغ، ضریب تبدیل خوراک و درصد جوجه درآوری نداشت (05/0 <(P. سطوح مختلف پروتئین خام بر درصد تخمگذاری موثر بود (05/0 >(P؛ به طوری که با افزایش سطح پروتئین خام جیره از 13 به 17 درصد، درصد تخمگذاری به میزان 9/12 درصد افزایش یافت. اثر متقابل سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام بر هیچ یک از صفات عملکردی در کل دوره اثر معنیدار نشان نداد (05/0P>). لذا بر پایه نتایج این آزمایش، جیره حاوی سطح 2900 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم جیره و پروتئین خام 15 درصد جهت تغذیه مرغهای تخمگذار بومی مازندران در مرحلهی اول تخمگذاری توصیه میشود.
حمیدرضا طاهری؛ محمد عباسی
چکیده
در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیرهی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین ...
بیشتر
در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیرهی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (6/21، 24 و 4/26 درصد)] به صورت طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار استفاده شد. در پایان دوره، از هر واحد آزمایشی دو قطعه پرنده انتخاب و پس از خونگیری (برای اندازهگیری تریگلیسرید، کلسترول کل، LDL و اسید اوریک) جهت بررسی خصوصیات لاشه کشتار شدند. بهترین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک با مصرف جیرههای حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره مشاهده شد (05/0P<). اثر سطوح مختلف پروتئین خام جیره بر عملکرد بلدرچینهای مورد آزمایش معنیدار نبود (05/0<P). سطوح مختلف انرژی و پروتئین و اثر متقابل آنها بر نسبت وزن کبد به کل بدن تأثیر معنیداری داشتند. به طوری که سطوح بالاتر انرژی و پروتئین نسبت وزن کبد به وزن بدن را کاهش دادند (05/0P<). کلسترول و LDL خون، با مصرف جیره حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره کاهش معنی داری یافتند (05/0P<). بر اساس نتایج این مطالعه، میتوان سطح 3200 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم جیره و 6/21 درصد پروتئین خام را برای تغذیه بلدرچین ژاپنی در طی دورهی پایانی پیشنهاد نمود
پویا یاری؛ اکبر یعقوبفر؛ حبیب اقدم شهریار؛ یحیی ابراهیم نژاد؛ سارا میرزایی گودرزی؛ نادر پاپی
چکیده
تعداد 1440 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در 8 گروه آزمایشی با 6 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل (2×2×2) شامل دو شیوهی بیان انرژی قابل متابولیسم (ظاهری و حقیقی تصحیح شده)، دو شیوهی بیان اسیدآمینه خوراک (کل و قابل هضم) و دو شیوه بیان نیاز اسیدآمینهای (کل و قابل هضم) طی دو دوره پرورش (21-1 و 42-22 روزگی)، ...
بیشتر
تعداد 1440 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در 8 گروه آزمایشی با 6 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل (2×2×2) شامل دو شیوهی بیان انرژی قابل متابولیسم (ظاهری و حقیقی تصحیح شده)، دو شیوهی بیان اسیدآمینه خوراک (کل و قابل هضم) و دو شیوه بیان نیاز اسیدآمینهای (کل و قابل هضم) طی دو دوره پرورش (21-1 و 42-22 روزگی)، مورد آزمایش قرار گرفتند. شیوهی انرژی قابل متابولیسم حقیقی تصحیح شده برای ازت و اسیدآمینه قابل هضم، باعث بهبود عملکرد جوجه ها شد (05/0P<). بالاترین مقدار گلوکز، تریگلیسرید، کلسترول و HDL، مربوط به تیمارهایی بود که از جیرههای تنظیم شده با شیوه بیان انرژی قابل متابولیسم حقیقی تصحیح شده برای ازت، تغذیه شده بودند (05/0P<). اگرچه روش بیان اسیدآمینه خوراک به صورت اسیدآمینه قابل هضم باعث افزایش مقادیر پروتئین کل، گلوبولین و اوره سرم خون در پایان دوره پرورش شد (05/0P<)، اما روشهای بیان اسیدآمینهی مورد نیاز بر فراسنجههای مرتبط با متابولیسم پروتئین، تاثیر معنیداری نداشت. مقدار آلبومین، اسید اوریک و LDL تحت تاثیر هیچیک از تیمارهای آزمایش قرار نگرفتند. لذا پیشنهاد میشود جهت تنظیم جیره غذایی جوجه گوشتی سویه 386 آرین از شیوهی بیان انرژی قابل متابولیسم حقیقی تصحیح شده برای ازت و اسید آمینه قابل هضم استفاده شود
