تغذیه دام و طیور
مامک رضاییان تبریزی؛ سید روح الله ابراهیمی محمودآباد؛ امیر فتاح
چکیده
هدف از این مطالعه مقایسه روش‌های مختلف عمل‌آوری بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه‌های تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و پروتئین خام و قابلیت هضم برون تنی دانه سویا بود. بدین منظور 3 راس گاو نژاد دشتیاری فیستوله‌دار شکمبه-ای جهت اندازه‌گیری تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد ،دانه سویا پرتودهی ...
بیشتر
هدف از این مطالعه مقایسه روش‌های مختلف عمل‌آوری بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه‌های تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و پروتئین خام و قابلیت هضم برون تنی دانه سویا بود. بدین منظور 3 راس گاو نژاد دشتیاری فیستوله‌دار شکمبه-ای جهت اندازه‌گیری تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد ،دانه سویا پرتودهی با گاما در دز 20 و 40 کیلوگری، دانه سویا پرتودهی با الکترون در دزهای 20 و 40 کیلو گری، دانه سویا پرتودهی با ماکروویو با قدرت 800 وات به مدت ۳ و 5 دقیقه، دانه سویا تفت داده شده به مدت 15 و 30 دقیقه بودند. نتایج نشان داد پرتوتابی گاما و الکترون با دزهای 20 و 40 کیلوگری و همچنین تفت دادن به مدت 15 و 30 دقیقه سبب کاهش بخش سریع تجزیه (a) و افزایش در بخش کند تجزیه (b) ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا شد (05/0>P). پرتوتابی گاما و الکترون با دزهای 20 و 40 کیلوگری و تفت دادن به مدت 15 دقیقه، تجزیه پذیری موثر ماده خشک دانه سویا را در سرعت های عبوری 2، 5 و 8 درصد در ساعت به طور معنی داری نسبت به تیمار بدون فرآوری کاهش داد (05/0>P). پرتوتابی گاما با دز های 20 و 40 کیلوگری تجزیه پذیری پروتئین خام دانه سویا را در سرعت های عبوری 2 درصد در ساعت نسبت به تیمار پرتوتابی نشده کاهش داد (05/0>P).بنابراین، پرتوتابی الکترون جهت بهبود ارزش تغذیه ای دانه سویا جهت استفاده در جیره نشخوارکنندگان توصیه می شود.
مقصود بشارتی؛ مجتبی نکو؛ ذبیح اله نعمتی؛ امیر کریمی
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر افزودن سطوح مختلف آب پنیر تازه و افزودنی باکتریایی به سیلاژ یونجه بر میزان تجزیه پذیری شکمبهای ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی با استفاده از روش کیسه‌های نایلونی بود. در تیمارهای آزمایشی سطوح صفر 30، 60 و 90 گرم به ازای هرکیلوگرم وزن‌تر از آب پنیر تازه با افزودن باکتریایی (cfu 108×3 به ازای هر گرم وزن تر ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر افزودن سطوح مختلف آب پنیر تازه و افزودنی باکتریایی به سیلاژ یونجه بر میزان تجزیه پذیری شکمبهای ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی با استفاده از روش کیسه‌های نایلونی بود. در تیمارهای آزمایشی سطوح صفر 30، 60 و 90 گرم به ازای هرکیلوگرم وزن‌تر از آب پنیر تازه با افزودن باکتریایی (cfu 108×3 به ازای هر گرم وزن تر یونجه) و بدون افزودن باکتریایی به سیلاژ یونجه اضافه شد. قابلیت تجزیه پذیری با استفاده از روش کیسه‌های نایلونی با ۴ تکرار (2 تکرار در هر گوسفند) در ساعات۰، ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۲، ۱۶، ۲۴، ۳۶، ۴۸، 72 و ۹۶ انجام گرفت. داده‌های حاصل از این آزمایش به صورت فاکتوریل 2 × 4 در قالب طرح کاملاً تصادفی آنالیز شدند. مقایسه میانگین‌ها (در سطح 05/0 درصد) با استفاده از آزمون دانکن انجام شد. بیش‌ترین میزان تجزیه پذیری ماده خشک مربوط به تیمار سیلاژ یونجه به همراه 60 گرم آب پنیر تازه بر کیلوگرم وزن تر یونجه بود، که طی ساعات 2، 4، 12، 72 و 96 انکوباسیون شکمبهای مشاهده شد (05/0p <). بخش سریع تجزیه شونده (a) ماده خشک در تیمارهای افزودنی باکتریایی تفاوت معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد نداشت، اما در تیمارهای حاوی آب پنیر تازه در سه سطح مختلف (30، 60 و 90 گرم آب پنیر تازه) نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی‌داری داشت (05/0p <). افزودن آب پنیر در سطوح مختلف سبب افزایش در بخش‌های با تجزیه پذیری سریع، تجزیهپذیری آهسته و تجزیهپذیری مؤثر شد.
یداله چاشنی دل؛ حسین کلارستاقی؛ علیرضا جعفری صیادی؛ مهدی بهاری
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات پخته شده سیب زمینی پخته شده بر تجزیه پذیری شکمبهای و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری زل انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبهای ماده خشک، پروتئین خام، NDF و ADF با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله شده نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه‌گیری ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات پخته شده سیب زمینی پخته شده بر تجزیه پذیری شکمبهای و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری زل انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبهای ماده خشک، پروتئین خام، NDF و ADF با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله شده نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه‌گیری شد. زمان شکمبه‌گذاری شامل صفر، 4، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت بود. تجزیهپذیری ماده خشک به طور معنی‌داری تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت. در آزمایش دوم، 20 رأس بره نر زل با میانگین وزن اولیه 2 ± 33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار به مدت80 روز، پروار شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد بر پایه جو و سیلاژ ذرت بدون ضایعات پخته شده سیب زمینی و تیمارهای حاوی جیره شاهد مکمل شده با 15، 30 و 45 درصد ضایعات پخته شده سیب زمینی جایگزین شده با دانه جو (بر اساس ماده خشک) بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که از لحاظ فراسنجه-های تجزیهپذیری در بین تیمارها اختلاف معنی‌داری دیده نشد. همچنین غلظت گلوکز در گروه با جیره حاوی ضایعات سیب زمینی پخته شده نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). نتایج نشان داد اگر چه در این مطالعه، فراسنجه های تجزیه پذیری به جز ماده خشک، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند، لذا از ضایعات سیب زمینی پخته شده به عنوان منبع تامین انرژی برای نشخوارکنندگان و جایگزین مناسب برای جو نیز می توان نام برد.
مائده فیض؛ اسداله تیموری یانسری؛ یداله چاشنیدل؛ محمد کاظمی فرد
چکیده
اثر افزودن تفاله‌ی خشک مرکبات بر کیفیت و تجزیهپذیری شکمبهای مواد مغذی شبدر برسیم سیلو شده در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار آزمایشی شامل شبدر برسیم 1) بدون افزودنی، 2) مکمل شده با 40 درصد تفاله‌ی خشک پرتقال، 3) مکمل شده با 40 درصد پوست خشک نارنگی، 4) مکمل شده با 35 درصد پوست خشک نارنگی و 5 درصد جو و 5) مکمل شده با 35 درصد تفاله‌ی خشک پرتقال ...
بیشتر
اثر افزودن تفاله‌ی خشک مرکبات بر کیفیت و تجزیهپذیری شکمبهای مواد مغذی شبدر برسیم سیلو شده در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار آزمایشی شامل شبدر برسیم 1) بدون افزودنی، 2) مکمل شده با 40 درصد تفاله‌ی خشک پرتقال، 3) مکمل شده با 40 درصد پوست خشک نارنگی، 4) مکمل شده با 35 درصد پوست خشک نارنگی و 5 درصد جو و 5) مکمل شده با 35 درصد تفاله‌ی خشک پرتقال و 5 درصد جو مورد بررسی قرار گرفت. شبدر برسیم قبل از گلدهی برداشت، در کیسه‌های پلاستیکی 100 × 50 سانتی‌متری در3 تکرار سیلو شد. پس از 35 روز سیلوها باز و اندازه‌گیری ترکیبات شیمیایی و تجزیهپذیری به روش کیسه‌های نایلونی انجام شد. اسیدیته‌ی تیمارهای 1 تا 5 به ترتیب10/4، 15/4، 25/4، 50/4 و 30/4 اندازه‌گیری شد. نمره‌ی فلیت تیمارهای یک تا 5 به ترتیب 00/81، 33/96، 00/83، 33/74 و 00/97 بود. با افزودنی‌ها، محتوای الیاف نامحلول در شوینده‌ی خنثی و پروتئین خام کاهش و محتوای ماده‌ی خشک و ماده‌ی آلی به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. بخش سریع تجزیه‌ی ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده‌ی خنثی در تیمارهای 2 و 5 نسبت به تیمار شاهد کاهش و در تیمارهای 3 و 4 افزایش یافت. بخش بالقوه قابل تجزیه ماده خشک، پروتئین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی‌داری نداشت. نرخ تجزیهپذیری الیاف نامحلول در شوینده‌ی خنثی به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارهای مختلف با افزودن تفاله‌ی خشک مرکبات افزایش یافت. تفاله‌ی خشک مرکبات موجب بهبود کیفیت و افزایش تجزیهپذیری سیلاژ شبدر برسیم شد.
مرتضی رضائی؛ مجتبی زاهدی فر؛ علی مصطفی طهرانی؛ حسین غلامی
چکیده
این پژوهش به منظور تعیین تاثیر سطوح مختلف مولتی‌آنزیم ناتوزایم پلاس شامل مقادیر صفر، 5/0 و 75/0 گرم آنزیم در هر کیلوگرم علوفه خشک یونجه به عنوان سه گروه آزمایشی بر تخمیرپذیری، قابلیت هضم و تجزیهپذیری علوفه یونجه در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی انجام شد. تخمیرپذیری نمونه‌ها با اندازه-گیری آزمایشگاهی گاز با روش استاندارد انجام ...
بیشتر
این پژوهش به منظور تعیین تاثیر سطوح مختلف مولتی‌آنزیم ناتوزایم پلاس شامل مقادیر صفر، 5/0 و 75/0 گرم آنزیم در هر کیلوگرم علوفه خشک یونجه به عنوان سه گروه آزمایشی بر تخمیرپذیری، قابلیت هضم و تجزیهپذیری علوفه یونجه در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی انجام شد. تخمیرپذیری نمونه‌ها با اندازه-گیری آزمایشگاهی گاز با روش استاندارد انجام شد. برای اندازه‌گیری تجزیهپذیری ماده خشک ، فیبر نامحلول در شوینده خنثی(NDF) و فیبر نامحلول در شوینده اسیدی(ADF) یونجه در شکمبه از طریق روش کیسه‌های نایلونی (in situ ) از 3 راس گاو نر اخته فیستولا شده نژاد تالشی استفاده شد. قابلیت هضم ماده آلی، ماده خشک، NDF و ADF در تیمارهای مختلف با روش جمع‌آوری کل مدفوع بر روی 4 راس گوسفند نر بالغ نژاد شال اندازه‌گیری شد. نتایج آزمایشات تخمیرپذیری نشان دادکه استفاده از آنزیم اثری بر میانگین تولید گاز در تیمارهای آزمایشی نداشت. میزان تجریه‌پذیری ماده خشک، NDF وADF در بین تیمارهای آزمایشی در تمام زمان های انکوباسیون دارای اختلاف معنی داری بود به طوریکه با افزایش مقدار مصرف آنزیم، تجزیهپذیری ماده خشک و NDFوADF نیز افزایش یافت (05/0P<). نتایج آزمایشات قابلیت هضم نشان داد که استفاده از آنزیم در سطح 75/0 گرم آنزیم در هر کیلوگرم علوفه خشک یونجه سبب افزایش معنی دار قابلیت هضم ماده آلی، ماده خشک، NDF و ADF شد(05/0 P<). درمجموع نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از مولتی‌آنزیم مورد آزمایش در سطح 75/0 گرم آنزیم به ازای هر کیلوگرم یونجه مصرفی سبب بهبود قابلیت تجزیهپذیری و قابلیت هضم علف خشک یونجه شده است.
