تغذیه دام و طیور
تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ محبوبه شاهی؛ محمد اسدی
چکیده
به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بوته پنبهدانه جایگزین کاه گندم بر عملکرد، فعالیت آنزیمهای هیدرولیتیک و فراسنجههای شکمبهای میشهای دالاق از 18 رأس میش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار استفادهشد. سه تیمار آزمایشی در این تحقیق بترتیب صفر، 20 و 40 درصد، بکارگیری گیاه پنبه در جیره و طول کل دوره آزمایشی 42 روز بود. ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بوته پنبهدانه جایگزین کاه گندم بر عملکرد، فعالیت آنزیمهای هیدرولیتیک و فراسنجههای شکمبهای میشهای دالاق از 18 رأس میش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار استفادهشد. سه تیمار آزمایشی در این تحقیق بترتیب صفر، 20 و 40 درصد، بکارگیری گیاه پنبه در جیره و طول کل دوره آزمایشی 42 روز بود. استفاده از سطوح مختلف بوته پنبه در میشها اختلاف معنیداری در عملکرد، مصرف ماده خشک و ضریب تبدیل غذایی ایجاد نکرد. تیمارهای آزمایشی تأثیری بر pH شکمبه در سه زمان ناشتا، سه و شش ساعت بعداز خوراک ریزی وعده صبح نداشتند. غلظت آمونیاک مایع شکمبه در جیره حاوی 40 درصد بوته پنبه به شکل معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0P<). اختلاف معنی داری در جمعیت پروتوزوآ شکمبه در زمان ناشتا در بین تیمار های دریافت کننده سطوح مختلف بوته پنبه در جیره وجود ندارد. اما جمعیت پروتوزوآ شکمبه در زمانهای سه و شش ساعت بعداز خوراکدهی صبح در تیمار دریافتکننده 40% گیاه پنبه به شکل معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بوده-است (05/0P<). فعالیت آنزیمهای کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرارگرفت. بیشترین میزان فعالیت آنزیم کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز در هرسه بخش و کل فعالیت در میشهای تغذیه شده با جیره 40 درصد گیاه پنبه مشاهده گردید (05/0>P). با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش میتوان از بوته پنبه تا سطح 40 درصد در جیره میشهای دالاق بدون هیچگونه تاثیرمنفی بر عملکرد دام و سلامت شکمبه استفاده نمود.
محمد ابراهیم نوریان سرور؛ مسعود حقی؛ کیارش اسکندری؛ محمد مهدی معینی
چکیده
هدف این مطالعه بررسی تاثیر سه منبع کروم بر رشد، تخمیر شکمبه، برخی متابولیت های خونی و جمعیت پروتوزآیی برههای پرواری مهربان در شرایط تنش سرمایی بود. تعداد 28 راس بره نر مهربان (میانگین وزن 30/27 کیلوگرم) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی در چهار گروه 7 راسی به مدت 63 روز در فصل سرما در سالن بدون سیستم گرمایش در دمای بین 6- تا 6/14 درجه سانتیگراد ...
بیشتر
هدف این مطالعه بررسی تاثیر سه منبع کروم بر رشد، تخمیر شکمبه، برخی متابولیت های خونی و جمعیت پروتوزآیی برههای پرواری مهربان در شرایط تنش سرمایی بود. تعداد 28 راس بره نر مهربان (میانگین وزن 30/27 کیلوگرم) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی در چهار گروه 7 راسی به مدت 63 روز در فصل سرما در سالن بدون سیستم گرمایش در دمای بین 6- تا 6/14 درجه سانتیگراد تغذیه پرواری شدند. تیمارهای مورد مطالعه عبارت از شاهد تیمار دوم جیره پایه به علاوه 8 میلیگرم کروم متیونین، تیمار سوم جیره پایه به علاوه 8/0 میلیگرم کروم نانو(خلوص 99درصد) و تیمار چهارم جیره پایه به علاوه 8/0 میلیگرم در هر کیلوگرم ماده خشک جیره کروم بنزآ بود. نتایج نشان داد برههای دریافت کننده کروم آلی نسبت به تیمار شاهد 5 کیلوگرم وزن نهایی و 54 گرم افزایش روزانه بیشتری داشتند. در مقایسه با تیمار شاهد ماده خشک مصرفی تیمار کروم نانو کاهش و تیمار کروم بنزآ افزایش یافت کروم متیونین و بن زآ؛ گاز تولیدی، تجزیه پذیری ماده آلی، و انرژی قابل سوختساز را در روز 60 افزایش داد . نیتروژن آمونیاکی در هر دو روز 40 و 60 پروار ( کنسانتره جیره 70 و 75) در برههای دریافت کننده کروم آلی و بن زآ کاهش نشان داد اسیدهای چرب فرار کل در هر سه نوع کروم در روز 40 نمونهگیری افزایش یافت . جمعیت پروتوزوآیی تحت تاثیر انواع کروم قرار نگرفت . تنها دو متابولیت آلبومین و اوره خون تحت تاثیر کروم قرار گرفتند. کروم تاثیری بر جمعیت پروتوزوآیی ندارد.
یداله چاشنی دل؛ میلاد قدیری؛ اسداله تیموری یانسری
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی سطوح مختلف پوست انار بر تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی و تجزیهپذیری شکمبهای، جمعیت پروتوزوآ، فراسنجههای تخمیر شکمبه و در گوسفند زل بود. در این مطالعه از 3 رأس میش دارای فیستولا شکمبه ای نژاد زل با میانگین وزن10/2±40 کیلوگرم و سن تقریبی 24 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی سطوح مختلف پوست انار بر تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی و تجزیهپذیری شکمبهای، جمعیت پروتوزوآ، فراسنجههای تخمیر شکمبه و در گوسفند زل بود. در این مطالعه از 3 رأس میش دارای فیستولا شکمبه ای نژاد زل با میانگین وزن10/2±40 کیلوگرم و سن تقریبی 24 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون پوست انار) و تیمارهای حاوی سطوح 5، 10 و 15 درصد پوست انار بودند. تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی نشان داد که مقدار بخش تندتجزیه، کندتجزیه و بالقوه قابلتجزیه در تیمار شاهد نسبت به سایر تیمارها به طور معنیداری بیشتر بود (05/0>P). نتایج تجزیهپذیری پروتئین خام بخش تندتجزیه، کندتجزیه و بالقوه قابلتجزیه در تیمار شاهد و تیمار حاوی 5 درصد پوست انار نسبت به سایر تیمارها به طور معنیداری بالاتر بود (05/0>P). بالاترین میزان کل گاز تولید شده در 96 ساعت، انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ماده آلی در جیره شاهد مشاهده گردید و بین جیرههای آزمایشی نیز تفاوت معنیداری وجود داشت (05/0>P). بهطور کلی نتایج نشان داد که مصرف پوست انار تا سطح 5 درصد در جیره باعث ایجاد کمترین اثرات منفی روی فراسنجههای شکمبهای مانند تجزیهپذیری مواد مغذی و جمعیت پروتوزوآ شد.
اکرم علیرضایی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اندازه ذرات علوفه سیلو شده جو و دو نوع دانه غله (جو و ذرت) بر مصرف خوراک و قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجههای شکمبهای و رفتار مصرف خوراک در قالب طرح چرخشی متوازن در گوسفند انجام شد. علوفه جو با 5/1 ±0/28 درصد ماده خشک درو و با دو طول برش فرضی 16 و هشت میلیمتر خرد و علوفه سیلو شده بلند و کوتاه تهیه شد. از چهار ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اندازه ذرات علوفه سیلو شده جو و دو نوع دانه غله (جو و ذرت) بر مصرف خوراک و قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجههای شکمبهای و رفتار مصرف خوراک در قالب طرح چرخشی متوازن در گوسفند انجام شد. علوفه جو با 5/1 ±0/28 درصد ماده خشک درو و با دو طول برش فرضی 16 و هشت میلیمتر خرد و علوفه سیلو شده بلند و کوتاه تهیه شد. از چهار راس گوسفند نر با میانگین وزن 05/2±38/53 کیلوگرم استفاده شد و جیرههای آزمایشی عبارت بودند از: 1) علوفه سیلو شده بلند و دانه جو، 2) علوفه سیلو شده بلند و 20 درصد دانه ذرت، 3) علوفه سیلو شده کوتاه و دانه جو و 4) علوفه سیلو شده کوتاه و 20 درصد دانه ذرت. مصرف ماده خشک در جیرههای دارای دانه ذرت بیشتر بود (05/0>P). دو و چهار ساعت بعد از مصرف خوراک pH شکمبه تحت تأثیر اندازه ذرات علوفه سیلو شده و نوع دانه در کنسانتره قرار گرفت و در جیرههای دارای علوفه سیلو شده بلند و جیرههای دارای کنسانتره حاوی20 درصد دانه ذرت بیشتر بود (05/0>P). اندازه ذرات علوفه سیلو شده و نوع دانه بر غلظت نیتروژن آمونیاکی و نیتروژن و پروتئین میکروبی تأثیر معنیداری نداشت (05/0P>). رفتار مصرف خوراک تحت تأثیر اندازه ذرات علوفه سیلو شده قرار گرفت، ولی نوع دانه تأثیری نداشت. در جیرههای دارای دانه ذرت به علت افزایش pH وتأمین محیط بهتر شکمبه، مصرف ماده خشک افزایش یافت.
محمد مهدی محقی؛ عبدالمنصور طهماسبی؛ رضا ولی زاده؛ عباسعلی ناصریان؛ محسن کاظمی؛ آمنه اسکندری تربقان
چکیده
این آزمایش با هدف مطالعه اثر استفاده از سطوح مختلف ساپونین خالص(Loba Chemie Ltd.) بر قابلیت هضم، فراسنجههای تخمیری، جمعیت پروتوزوآی شکمبهای و فراسنجههای خونی در گوسفندان نر بلوچی انجام شد. از 4 رأس گوسفند نر بلوچی با میانگین وزن زنده 2/2±3/40 کیلوگرم و دارای فیستولای شکمبهای در قالب طرح چرخشی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1-جیره ...
بیشتر
این آزمایش با هدف مطالعه اثر استفاده از سطوح مختلف ساپونین خالص(Loba Chemie Ltd.) بر قابلیت هضم، فراسنجههای تخمیری، جمعیت پروتوزوآی شکمبهای و فراسنجههای خونی در گوسفندان نر بلوچی انجام شد. از 4 رأس گوسفند نر بلوچی با میانگین وزن زنده 2/2±3/40 کیلوگرم و دارای فیستولای شکمبهای در قالب طرح چرخشی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد)، 2-جیره پایه + 75 میلیگرم ساپونین در هرکیلوگرم ماده خشک جیره، 3-جیره پایه + 150 میلیگرم ساپونین و 4-جیره پایه + 300 میلیگرم ساپونین بودند. ساپونین، تأثیری بر قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، چربی خام، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خنثی (ADF وNDF) جیره نداشت (05/0P>). غلظت استات، پروپیونات، بوتیرات، والرات و نیز pH مایع شکمبه تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت (05/0P>)، اما سطح 300 میلیگرم ساپونین باعث افزایش کل اسیدهای چرب فرار در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>P). با افزایش ساپونین در جیره، میانگین غلظت نیتروژن آمونیاکی و جمعیت پروتوزوآ کاهش یافت (05/0>P). همچنین میانگین سطح تریگلیسیرید خون با افزایش ساپونین در جیره، کاهش یافت (05/0>p) ولی سطح کلسترول، لیپوپروتئینهای با چگالی کم یا زیاد (LDL و HDL) تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت (05/0P>). هرچند استفاده از ساپونین تا سطح 300 میلیگرم در جیره گوسفندان در کوتاه مدت، اثر سوئی بر سلامت دام نداشت، اما در میان فراسنجههای مورد مطالعه، غلظت نیتروژن آمونیاکی، کل اسیدهای چرب فرار، تریگلیسرید، و شمار پروتوزوآی شکمبهای تحت تأثیر مصرف ساپونین قرار گرفت. با این وجود برای اثبات اثرات مفید ساپونین بر عملکرد دام، نیاز به مطالعات بیشتر میباشد.
محمد جواد ابرقوئی؛ یوسف روزبهان
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی سطوح مختلف عصاره تفاله انگور بر تجزیهپذیری و قابلیتهضم جیره معمول گاو شیری با استفاده از روش تولید گاز دو مرحلهای تغییریافته، انجام پذیرفت. مقادیر اسیدهای چرب فرار، تولید آمونیاک و جمعیت پروتوزوآ تعیین گردیدند. شش سطح عصاره مورد استفاده قرار گرفت که شامل GE0: جیره پایه بدون عصاره، GE1، GE2، GE3، GE4، GE5 به ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی سطوح مختلف عصاره تفاله انگور بر تجزیهپذیری و قابلیتهضم جیره معمول گاو شیری با استفاده از روش تولید گاز دو مرحلهای تغییریافته، انجام پذیرفت. مقادیر اسیدهای چرب فرار، تولید آمونیاک و جمعیت پروتوزوآ تعیین گردیدند. شش سطح عصاره مورد استفاده قرار گرفت که شامل GE0: جیره پایه بدون عصاره، GE1، GE2، GE3، GE4، GE5 به ترتیب 12، 24، 36، 48 و 60 میکرولیتر عصاره به ازای 50 میلیلیتر محیط تلقیح بود. تجزیهپذیری شکمبهای مادهخشک تیمارهای GE3، GE4 و GE5 در مقایسه با GE0 کاهش یافت، ولی تجزیهپذیری شکمبهای پروتئینخام در کل تیمارهای حاوی عصاره نسبت به تیمار شاهد کاهش نشان داد. قابلیتهضم مادهخشک و پروتئینخام در تیمارهای GE4 و GE5 در مقایسه با تیمار GE0 کاهش یافت. استفاده از عصاره، مقدار پروتئین عبوری و قابلیتهضم پروتئینخام عبوری در محلول پپسین- اسید هیدروکلریدریک را در مقایسه با تیمار شاهد، افزایش داد. جمعیت باکتریهای پروتئولیتیک در تیمارهای GE4 و GE5 نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. مقدار کل اسیدهای چرب فرار، استات و نسبت استات به پروپیونات در تیمارهای GE3، GE4 و GE5 در مقایسه با تیمار شاهد کمتر بود. افزودن عصاره باعث کاهش مقدار تولید آمونیاک، جمعیت کل پروتوزوآ، زیرخانواده انتودینینه1 و جنس داسیتریچا3 شد. جنس ایزوتریچا2، زیرخانواده دیپلودینینه4 و زیرخانواده افریوسکالسینه5 در زمانهای 12 و 24 ساعت بعد از گرمخانهگذاری با افزودن عصاره کاهش یافت. در کل، استفاده از عصاره تفاله انگور، مقدار آمونیاک، جمعیت پروتوزوآ و تجزیه پروتئین را کاهش و قابلیت هضمپروتئین عبوری از شکمبه را افزایش داد
