تغذیه دام و طیور
مهدی رجبی؛ یوسف روزبهان؛ جواد رضائی
چکیده
هدف از این تحقیق، بررسی اثر تغذیۀ علوفۀ سالیکورنیا بیگلوی بر عملکرد رشد و لاشۀ بره‌های پرواری بود. آزمایش با استفاده از 63 رأس برة نر افشاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و نه تکرار طی 100 روز انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: جیرۀ بدون سالیکورنیا (شاهد) و جیره‌های حاوی 45، 90، 135، 180، 225 و 270 گرم سالیکورنیا به جای یونجه در کیلوگرم ...
بیشتر
هدف از این تحقیق، بررسی اثر تغذیۀ علوفۀ سالیکورنیا بیگلوی بر عملکرد رشد و لاشۀ بره‌های پرواری بود. آزمایش با استفاده از 63 رأس برة نر افشاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و نه تکرار طی 100 روز انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: جیرۀ بدون سالیکورنیا (شاهد) و جیره‌های حاوی 45، 90، 135، 180، 225 و 270 گرم سالیکورنیا به جای یونجه در کیلوگرم مادۀ خشک جیره. سالیکورنیا نسبت به یونجه حاوی مقادیر کمتری پروتئین، نیترات و فیبر شوینده خنثی (NDF) بود، اما مقادیر بیشتری خاکستر، سدیم، اگزالات و ترکیبات فنولی داشت. تغذیۀ سطوح افزایشی سالیکورنیا موجب افزایش خطی مصرف روزانۀ آب شد (05/0>P). مصرف روزانۀ ماده خشک با افزایش سالیکورنیا بیشتر شد (05/0=P)، اما مصرف ماده آلی و پروتئین خام تغییر نکرد. تغذیۀ سالیکورنیا اثر معنی‌داری بر رشد روزانه و ضریب تبدیل بر اساس مادۀ آلی جیره نداشت، اما در سطوح 135 گرم و بیشتر، موجب افزایش ضریب تبدیل بر اساس مادۀ خشک جیره شد. ضرایب هضم ماده خشک (072/0=P) و خاکستر (012/0=P) با افزایش مصرف سالیکورنیا روند افزایشی، و قابلیت هضم NDF روند کاهشی (048/0=P) نشان داد، اما قابلیت هضم مادۀ آلی، پروتئین خام و عصارۀ اتری و بازدۀ لاشه تغییری نداشت. درمجموع، تغذیۀ علوفۀ سالیکورنیا تا 270 گرم در کیلوگرم ماده خشک جیره (با نسبت علوفه به کنسانترۀ 30 به 70) موجب افزایش مصرف آب حیوانات شد، اما اثر منفی بر عملکرد بره‌های پرواری نداشت و می‌توان آن را به‌عنوان جایگزین بخشی از علوفۀ جیره در گوسفندان نر افشاری توصیه نمود.
حسین شادی؛ یوسف روزبهان؛ جواد رضائی؛ حسن فضائلی
چکیده
گیاه تاج‌خروس رقم ماریا و ذرت علوفه‌ای هرکدام در 5 تکرار در ظرف‌های پلاستیکی برای 60 روز سیلو شدند. ترکیب شیمیایی، اسید اگزالیک، نیترات و ترکیبات فنولی نمونه‌ها تعیین شد. تخمیرپذیری برون‌تنی و انرژی قابل متابولیسم با روش آزمون گاز، و تجزیهپذیری با استفاده از کیسه‌های نایلونی در سه رأس قوچ فیستوله‌دار اندازه‌گیری شد. پروتئین ...
بیشتر
گیاه تاج‌خروس رقم ماریا و ذرت علوفه‌ای هرکدام در 5 تکرار در ظرف‌های پلاستیکی برای 60 روز سیلو شدند. ترکیب شیمیایی، اسید اگزالیک، نیترات و ترکیبات فنولی نمونه‌ها تعیین شد. تخمیرپذیری برون‌تنی و انرژی قابل متابولیسم با روش آزمون گاز، و تجزیهپذیری با استفاده از کیسه‌های نایلونی در سه رأس قوچ فیستوله‌دار اندازه‌گیری شد. پروتئین خام در علوفه تازه ذرت و تاج‌خروس به‌ترتیب 80 و 199، و در سیلاژ آنها به ترتیب 75 و180 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود، که نشان‌دهنده پروتئین خام بیشتر (05/0P<) در علوفه و سیلاژ تاج‌خروس نسبت به ذرت است. ذرت علوفه‌ای نسبت به تاج‌خروس مقادیر بیشتری ماده خشک، کربوهیدرات‌های محلول در آب و NDFom داشت، در حالی که خاکستر خام در تاج‌خروس زیادتر بود (05/0P<). مقدار pH در سیلاژ ذرت و تاج‌خروس به ترتیب 8/3 و 1/4 بود (05/0P<). غلظت نیترات، اسید اگزالیک، مجموع ترکیبات فنلی و کل تانن در سیلاژ ذرت کمتر از سیلاژ تاج‌خروس بود (05/0P<). قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و تجزیهپذیری مؤثر در سیلاژ تاج‌خروس کمتر از سیلاژ ذرت بود (05/0P<)، اما تولید پروتئین میکروبی و پروتئین قابل متابولیسم در سیلاژ تاج‌خروس بیشتر (05/0P<) بود. به‌طور کلی، گیاه تاج‌خروس رقم ماریا از نظر ترکیب مواد مغذی و فراسنجه‌های تخمیرپذیری با ذرت علوفه‌ای قابل مقایسه بوده، و دارای پروتئین خام بیشتری است. تاج‌خروس می‌تواند سیلاژ مناسبی برای تغذیه دام در مناطق کم‌آب باشد.
احسان دیرکوندی؛ یوسف روزبهان؛ حسن فضائلی
چکیده
در این تحقیق، سه جیره غذایی بر روی 12 رأس اسب نژاد ترکمن با میانگین وزن 44±425 کیلوگرم و سن 8/1±6 سال، مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه جیرهها براساس 35 درصد کنسانتره و 65 درصد علوفه تنظیم شدند اما منابع غلات در جیره 1، 2 و 3 به ترتیب شامل: ذرت- یولاف، جوـ گندم و جو- یولاف بود. از دو نشانگر داخلی لیگنین و خاکستر نامحلول در اسید برای تعیین قابلیت ...
بیشتر
در این تحقیق، سه جیره غذایی بر روی 12 رأس اسب نژاد ترکمن با میانگین وزن 44±425 کیلوگرم و سن 8/1±6 سال، مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه جیرهها براساس 35 درصد کنسانتره و 65 درصد علوفه تنظیم شدند اما منابع غلات در جیره 1، 2 و 3 به ترتیب شامل: ذرت- یولاف، جوـ گندم و جو- یولاف بود. از دو نشانگر داخلی لیگنین و خاکستر نامحلول در اسید برای تعیین قابلیت هضم استفاده گردید. نتایج نشان دادند، قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، عصاره اتری و انرژی قابل هضم به طور معنی‌داری برای جیره‌های ذرت و یولاف افزایش پیدا کردند (05/0P<). قابلیت هضم اجزای دیواره سلولی شامل الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، سلولز و همیسلولز نیز برای جیره‌های ذرت- یولاف و جو- یولاف به طور معنی داری نسبت به جیره جو - گندم افزایش پیدا کرد (05/0P<). همچنین، قابلیت هضم به دست آمده با استفاده از هر دو نشانگر به جز در مورد الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و سلولز در جیره اول و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، همیسلولز و سلولز در جیره دوم تفاوت معنی‌داری نداشتد (05/0<P). با این حال، با توجه به نرخ بازیابی خاکستر نامحلول در اسید (106 درصد) در مقابل لیگنین (91 درصد)، نشانگر خاکستر نامحلول در اسید، همبستگی بالایی با روش جمعآوری کل مدفوع داشت. در مجموع، جیره حاوی ذرت و یولاف سبب بهبود قابلیت هضم مواد مغذی نسبت به دیگر جیرهها شد
محمد جواد ابرقوئی؛ یوسف روزبهان
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی سطوح مختلف عصاره تفاله انگور بر تجزیهپذیری و قابلیتهضم جیره معمول گاو شیری با استفاده از روش تولید گاز دو مرحلهای تغییر‌یافته، انجام پذیرفت. مقادیر اسیدهای چرب فرار، تولید آمونیاک و جمعیت پروتوزوآ تعیین گردیدند. شش سطح عصاره مورد استفاده قرار گرفت که شامل GE0: جیره پایه بدون عصاره، GE1، GE2، GE3، GE4، GE5 به ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی سطوح مختلف عصاره تفاله انگور بر تجزیهپذیری و قابلیتهضم جیره معمول گاو شیری با استفاده از روش تولید گاز دو مرحلهای تغییر‌یافته، انجام پذیرفت. مقادیر اسیدهای چرب فرار، تولید آمونیاک و جمعیت پروتوزوآ تعیین گردیدند. شش سطح عصاره مورد استفاده قرار گرفت که شامل GE0: جیره پایه بدون عصاره، GE1، GE2، GE3، GE4، GE5 به ترتیب 12، 24، 36، 48 و 60 میکرولیتر عصاره به ازای 50 میلیلیتر محیط تلقیح بود. تجزیهپذیری شکمبه‌ای ماده‌خشک تیمارهای GE3، GE4 و GE5 در مقایسه با GE0 کاهش یافت، ولی تجزیهپذیری شکمبه‌ای پروتئین‌خام در کل تیمارهای حاوی عصاره نسبت به تیمار شاهد کاهش نشان داد. قابلیتهضم ماده‌خشک و پروتئین‌خام در تیمارهای GE4 و GE5 در مقایسه با تیمار GE0 کاهش یافت. استفاده از عصاره، مقدار پروتئین عبوری و قابلیتهضم پروتئین‌خام عبوری در محلول پپسین- اسید هیدروکلریدریک را در مقایسه با تیمار شاهد، افزایش داد. جمعیت باکتری‌های پروتئولیتیک در تیمارهای GE4 و GE5 نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. مقدار کل اسیدهای چرب فرار، استات و نسبت استات به پروپیونات در تیمارهای GE3، GE4 و GE5 در مقایسه با تیمار شاهد کمتر بود. افزودن عصاره باعث کاهش مقدار تولید آمونیاک، جمعیت کل پروتوزوآ، زیرخانواده انتودینینه1 و جنس داسی‌تریچا3 شد. جنس ایزوتریچا2، زیرخانواده دیپلودینینه4 و زیرخانواده افریوسکالسینه5 در زمان‌های 12 و 24 ساعت بعد از گرمخانهگذاری با افزودن عصاره کاهش یافت. در کل، استفاده از عصاره تفاله انگور، مقدار آمونیاک، جمعیت پروتوزوآ و تجزیه پروتئین را کاهش و قابلیت هضم‌پروتئین عبوری از شکمبه را افزایش داد
مهرداد تقی زاده؛ یوسف روزبهان؛ کامران رضا یزدی؛ رامین حبیبی
چکیده
این تحقیق، با استفاده از 20 رأس بز نر رائینی با وزن اولیه 5/2 30 کیلوگرم با سن 18 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 جیره آزمایشی و 5 تکرار برای مطالعه اثر سطوح مختلف پروتئین عبوری بر رشد و خصوصیات لاشه بز نر رائینی به مدت 84 روز انجام گردید. میزان پروتئین عبوری جیره های 1(جیره پایه) 2 ، 3 ، 4 به ترتیب 75/2 ، 86/4 ، 91/5 و 97/6 درصد در ماده خشک و سطح ...
بیشتر
این تحقیق، با استفاده از 20 رأس بز نر رائینی با وزن اولیه 5/2 30 کیلوگرم با سن 18 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 جیره آزمایشی و 5 تکرار برای مطالعه اثر سطوح مختلف پروتئین عبوری بر رشد و خصوصیات لاشه بز نر رائینی به مدت 84 روز انجام گردید. میزان پروتئین عبوری جیره های 1(جیره پایه) 2 ، 3 ، 4 به ترتیب 75/2 ، 86/4 ، 91/5 و 97/6 درصد در ماده خشک و سطح انرژی قابل متابولیسم (ME) در تمام جیره ها برابر 04/10 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک بود. جیره پایه بزها براساس جداول AFRC (1998) تنظیم شد. بزهای تیمار 2، 3 و 4 علاوه بر جیره پایه به ترتیب روزانه 50، 75 و 100 گرم پودر ماهی دریافت نمودند. میزان خوراک مصرفی بزها روزانه اندازه گیری ودامها هر دوهفته یکبار توزین شدند. میانگین افزایش وزن روزانه تیمارها به ترتیب 68 ، 3/87 ، 5/99 ، 117 گرم در روز و ضریب تبدیل غذایی به ازای هر راس بز در گروه های آزمایشی به ترتیب 38/18 ، 86/13 ، 21/12 ، 56/10 بود که اختلاف معنی داری بین سطوح مختلف پروتئین عبوری (پودر ماهی) نسبت به تیمار شاهد وجود داشت (05/0 > P ) اما اختلاف معنی داری برای ماده خشک مصرفی تیمارهای مختلف وجود نداشت (05/0 >P ). بعد از اتمام دوره (84 روز)، از هر تیمار 3 بز و در مجموع 12 بز ذبح شدند، که اختلاف معنی داری در وزن لاشه سرد تیمارهای مختلف مشاهده شد (05/0 > P ) اما اختلاف معنی داری برای درصد گوشت، چربی، استخوان وجود نداشت. به طور کلی افزایش پروتئین عبوری جیره سبب بهبود افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی بزها میشود. بررسی اقتصادی نتایج نشان داد که افزایش سطح پروتئین عبوری جیره بیشتر از مقادیر توصیه شده در جداول AFRC از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست.
یوسف روزبهان؛ جواد رضائی؛ حسن فضائلی؛ مجتبی زاهدی‌فر؛ قاسم مقصودی نژاد
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر جایگزینی سیلاژ ذرت (CS) با سیلاژ تاج‌خروس (AS) بر افزایش وزن، تخمیر شکمبه و فراسنجه‌های خون دام، تعداد 50 رأس بره نر مغانی با میانگین وزنی 9/1±28 کیلوگرم به مدت 98 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. پنج جیره آزمایشی هم‌انرژی و هم‌پروتئین بر اساس نیازهای غذایی دام تنظیم شدند که در آنها سیلاژ ذرت ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر جایگزینی سیلاژ ذرت (CS) با سیلاژ تاج‌خروس (AS) بر افزایش وزن، تخمیر شکمبه و فراسنجه‌های خون دام، تعداد 50 رأس بره نر مغانی با میانگین وزنی 9/1±28 کیلوگرم به مدت 98 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. پنج جیره آزمایشی هم‌انرژی و هم‌پروتئین بر اساس نیازهای غذایی دام تنظیم شدند که در آنها سیلاژ ذرت با سطوح مختلف سیلاژ تاج‌خروس (به‌ترتیب سطوح 0، 75، 150، 225 و 300 گرم در کیلوگرم ماده خشک) جایگزین گردید. خوراکدهی به صورت آزاد و در قالب جیره کاملاً مخلوط دو بار در روز انجام شد. با جایگزین نمودن سیلاژ ذرت با سیلاژ تاج‌خروس، مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن، نسبت مولی بوتیرات در شکمبه افزایش، اما نسبت مولی ایزووالرات شکمبه، و غلظت تریگلیسریدهای خون کاهش یافت (05/0P<). نسبتهای مولی استات، پروپیونات، ایزوبوتیرات، والرات و pH شکمبه، غلظت گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، کراتینین، کلسیم، فسفر، منیزیم، سدیم، پتاسیم و کلر خون در بین تیمارهای آزمایشی یکسان بود. در مجموع، جایگزینی سیلاژ ذرت با سیلاژ تاج‌خروس تا سطح 300 گرم در کیلوگرم ماده خشک جیره، برای بره پرواری مغانی بدون آن که اثر منفی بر رشد دام و فراسنجه‌های شیمیایی خون داشته باشد، امکانپذیر بود
