تغذیه دام و طیور
آزاده رستمیان؛ امیرعلی صادقی؛ احمد کریمی
چکیده
در این آزمایش اثر افزودن پودر خرفه با مکمل ویتامین ایی و ال کارنی تین در جیره‌های کم پروتئین بر آسیت القایی در جوجه‌های گوشتی بررسی شد. 576 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) به طور تصادفی به 6 تیمار: (1) جیره با پروتئین مطابق کاتالوگ سویه راس 308 (شاهد منفی)، (2) جیره با پروتئین کم (2 درصد کمتر نسبت به شاهد منفی) به عنوان شاهد، (3) جیره شاهد + 2 ...
بیشتر
در این آزمایش اثر افزودن پودر خرفه با مکمل ویتامین ایی و ال کارنی تین در جیره‌های کم پروتئین بر آسیت القایی در جوجه‌های گوشتی بررسی شد. 576 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) به طور تصادفی به 6 تیمار: (1) جیره با پروتئین مطابق کاتالوگ سویه راس 308 (شاهد منفی)، (2) جیره با پروتئین کم (2 درصد کمتر نسبت به شاهد منفی) به عنوان شاهد، (3) جیره شاهد + 2 گرم بر کیلوگرم پودر خرفه، (4) جیره شاهد حاوی پودر خرفه + 250 میلی گرم برکیلوگرم ویتامین E ، (5) جیره شاهد حاوی پودر خرفه + 150 میلی گرم برکیلوگرم ال-کارنیتین و (6) جیره شاهد حاوی پودر خرفه + مخلوط ویتامین E و ال-کارنیتین تخصیص داده شدند. مصرف خوراک و وزن بدن پرندگان تغذیه شده با تیمار حاوی پودر خرفه، ویتامین-E و ال-کارنتین افزایش پیدا کرد (05/0< P). تیمار حاوی پودر خرفه + ویتامین E و تیمار حاوی پودر خرفه+ ال-کارنتین میزان مرگ و میر ناشی از آسیت و نسبت RV/TV را کاهش دادند (05/0< P). افزودن خرفه، ویتامین E و ال-کارنیتین به جیره فعالیت‌های ضد اکسیدانی را بهبود بخشید (05/0< P) و سطح نیتریک اکسید پلاسما و اسید اوریک را افزایش داد (05/0< P). افزودن خرفه به همراه ویتامین E و ال کارنیتین فعالیت آنزم‌های کبدی را کاهش دادند (05/0< P). در کل نتایج نشان داد که افزودن ویتامین E و ال-کارنیتین در ترکیب با پودر گیاه خرفه در جیره‌های کم پروتئین باعث ایجاد اثرات سینرژیک مفیدی برای کاهش حساسیت پرندگان به سندرم آسیت می‌شود.
تغذیه دام و طیور
محسن نوری؛ سید ناصر موسوی؛ مسعود پهلوان زاده
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پودر طحال گاو بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه های گوشتی روی 120 قطعه جوجۀ گوشتی نرِ یکروزۀ سویة راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 6 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل سطوح مختلف (صفر، 2، 4، 6 و 8 درصد) پودر طحال بود. مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک برای ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پودر طحال گاو بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه های گوشتی روی 120 قطعه جوجۀ گوشتی نرِ یکروزۀ سویة راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 6 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل سطوح مختلف (صفر، 2، 4، 6 و 8 درصد) پودر طحال بود. مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک برای هر دوره محاسبه شد. در پایان آزمایش از هر تکرار دوقطعه جوجه برای تعیین اجزاء لاشه، کشتار شدند. به منظور ارزیابی پاسخ ایمنی، محلول گلبول قرمز خون گوسفندی (SRBC) به صورت وریدی تزریق شد. مقدارماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، آهن، مس و روی نمونه پودر طحال به ترتیب 95 ، 3/77، 5/12، 038/0، 09/1 ،51/0، 36/0، 23/0، 0012/0، 0078/0 درصد بود.نتایج نشان داد که استفاده ازسطوح مختلف پودر طحال سبب بروز تفاوت‌های معنی‌دار در بیشتر صفات عملکردی گردید بطوریکه استفاده از پودر طحال سبب افزایش وزن بیشتری نسبت به گروه آزمایشی شاهد شد. جیره‌هایی که حاوی پودر طحال بودند، نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک پایین‌تری داشتند(001.0p≤). استفاده از سطوح مختلف پودر طحال بر فراسنجه‌های ایمنی اندازه گیری شده دراین آزمایش ، تأثیر معنی داری نداشت. با توجه به نتایج حاصله، استفاده از پودر طحال در جیره جوجه‌های گوشتی ، تا سطح 8 درصد از نظر تغذیه‌ای و همچنین اقتصادی توصیه می‌شود.
زهرا حاجیان؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی
چکیده
اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی بلدرچین ماده به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ و سه سطح متیونین (توصیه شده‌ی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر) بود. ...
بیشتر
اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی بلدرچین ماده به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ و سه سطح متیونین (توصیه شده‌ی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر) بود. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ 360 بلدرچین چهارده روز مورد استفاده قرار گرفت که ﺷﺎﻣﻞ شش تیمار و چهار ﺗﮑﺮار و ﻫﺮ ﺗﮑﺮار ﺷﺎﻣل 15 ﻗﻄﻌﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ ماده ﺑﻮد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل پروتئین و متیونین بر وزن بدن در28 و 35 روزگی معنی دار بوده که مطابق آن تیمار سه بالاترین وزن بدن و تیمار چهار کمترین وزن بدن را داشته است (05/0>P). اثر پروتئین بر ضریب تبدیل خوراک کل معنی‌دار بود (05/0<P)، به صورتی که بالاترین ضریب تبدیل مربوط به پروتئین سطح 90درصد بود در حالی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به پروتئین 100درصد بود. اثر متیونین بر ضریب تبدیل خوراک کل معنی‌دار بود (05/0<P)، به صورتی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به متیونین 110درصد بود. اثر متقابل سطوح پروتئین و متیونین بر مساحت پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و ارتفاع پرز ژژنوم بلدرچین ژاپنی ماده معنی دار بود (05/0>P). با توجه به اینکه در مورد صفات عملکردی و صفات بافت شناسی دئودنوم و ژژنوم بهترین عملکرد در تیمار 100درصد پروتئین خام همراه با 110 درصد متیونین مشاهده شد،می‌تواند توصیه‌ای برای افزایش سطح متیونین به میزان 110 درصد NRC 1994 در بلدرچینهای ژاپنی ماده باشد.
ارسلان نباتی؛ سید داود شریفی؛ شکوفه غضنفری؛ وحید محمدی
چکیده
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سطوح درجه‌بندی کراتین مونوهیدرات در جیره‌هایی با سطوح مختلف پروتئین بر علکرد، خصوصیات لاشه، و برخی فراسنجه‌های خونی ، اجرا شد. تعداد 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه مخلوط نر و ماده سویه‌ی راس 308 به‌صورت فاکتوریل 4×2، با چهار سطح کراتین (صفر، 1/0، 3/0، 5/0 درصد)، و دو سطح پروتئین(احتیاجات سویه‌ی راس 308 و 10 درصد ...
بیشتر
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سطوح درجه‌بندی کراتین مونوهیدرات در جیره‌هایی با سطوح مختلف پروتئین بر علکرد، خصوصیات لاشه، و برخی فراسنجه‌های خونی ، اجرا شد. تعداد 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه مخلوط نر و ماده سویه‌ی راس 308 به‌صورت فاکتوریل 4×2، با چهار سطح کراتین (صفر، 1/0، 3/0، 5/0 درصد)، و دو سطح پروتئین(احتیاجات سویه‌ی راس 308 و 10 درصد بالاتر از احتیاجات)، 4 تکرار استفاده شد. خون‌گیری در سن 35 روزگی انجام شد. جهت بررسی خصوصیات لاشه، در انتهای آزمایش دو قطعه پرنده از هر تکرار به‌صورت تصادفی انتخاب، توزین و کشتار شد. 10 درصد پروتئین بالاتر از احتیاجات افزایش وزن روزانه، وزن زنده، بازده لاشه، وزن نسبی کبد و سینه را افزایش، و ضریب تبدیل و چربی شکمی را کاهش داد(05/0 P). افزودن 3/0 و 5/0 درصد کراتین منوهیدرات به جیره، بازده لاشه و وزن نسبی سینه و ران را نسبت به سایر گروه‌ها افزایش داد(05/0 P). سطوح پروتئین و کراتین تأثیری بر سلول‌های ایمنی و تیتر نیوکاسل نداشت، با این‌حال داده‌ها بیانگر افزایش عددی لنفوسیت، منوسیت و تیتر نیوکاسل و کاهش هتروفیل بود. غلظت کراتینین در خون پرندگان تغذیه شده با سطوح 3/0 و 5/0 درصد کراتین منوهیدرات بالاتر از جوجه‌های تغذیه شده با 1/0 درصد کراتین منوهیدرات و گروه شاهد بود(05/0 P). نتایج نشان داد علاوه بر اثرات مفید کراتین در سطوح بالا و 10 درصد پروتئین بالاتر از احتیاجات بر عملکرد و صفات لاشه، غلظت کراتینین خون افزایش می‌باید که احتمالاً می‌تواند منجر به بهبود عملکرد سیستم ایمنی شود.
محمد مرادی؛ یداله چاشنی دل؛ اسداله تیموری یانسری؛ عیسی دیرنده
چکیده
به منظور بررسی تأثیر استفاده از جیره‌های با سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر pH شکمبه، تولید نیتروژن آمونیاکی، قابلیت هضم مواد مغذی و دفع مشتقات پورینی آزمایشی طراحی شد. شش تیمار آزمایشی در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده در زمان در شش دوره زمانی به شش رأس دام اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل؛ تیمار شاهد، تیمار با سطح انرژی بالا با ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر استفاده از جیره‌های با سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر pH شکمبه، تولید نیتروژن آمونیاکی، قابلیت هضم مواد مغذی و دفع مشتقات پورینی آزمایشی طراحی شد. شش تیمار آزمایشی در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده در زمان در شش دوره زمانی به شش رأس دام اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل؛ تیمار شاهد، تیمار با سطح انرژی بالا با استفاده از دانه جو، تیمار با سطح انرژی بالا با استفاده از دانه جو و تصحیح شده بر اساس میزان پپتید، تیمار با سطح انرژی بالا با استفاده از دانه ذرت، تیمار با سطح انرژی بالا با استفاده از دانه ذرت تصحیح شده بر اساس میزان پپتید و تیمار با سطح بالای پروتئین با افزایش سطح کنجاله سویا. نتایج نشان داد اثرات تیمارهای آزمایشی بر میزان pH و نیتروژن آمونیاکی آزاد شده در شکمبه، سه ساعت بعد از مصرف خوراک معنی‌دار بود (05/0p<). ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم چربی و ماده آلی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). تیمار با سطح پروتئین بالا و تیمار شاهد بطور معنی‌داری میزان پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی بیشتری مصرف کرده بودند (05/0p<). قابلیت هضم مواد مغذی با اضافه شدن منابع انرژی و پروتئین بهبود یافت. میزان دفع مشتقات پورینی در تیمار با سطح بالای پروتئین بطور معنی‌داری بیشتر از سایر گروه‌ها بود (05/0p<). مکمل‌سازی جیره‌ها با منابع کربوهیدراته و پروتئینی با کمترین اثرات نامطلوب بر دستگاه گوارش توصیه می شود
گلبهار آق؛ بهروز دستار؛ محمود شمس شرق؛ سید رضا هاشمی؛ رضا میرشکار
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف سیاه دانه در دو سطح پروتئین بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 336 قطعه جوجه یکروزه تعیین جنسیت نشده سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 با 6 تیمار (3 سطح سیاه دانه (صفر، 1 و 2 درصد) در دو سطح پروتئین (پروتئین متعادل و کم پروتئین))، ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف سیاه دانه در دو سطح پروتئین بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 336 قطعه جوجه یکروزه تعیین جنسیت نشده سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 با 6 تیمار (3 سطح سیاه دانه (صفر، 1 و 2 درصد) در دو سطح پروتئین (پروتئین متعادل و کم پروتئین))، 4 تکرار و 14 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. جیره‌های آزمایشی دارای انرژی قابل سوخت و ساز یکسان و بهجز پروتئین، حاوی حداقل مقادیر مواد مغذی توصیه شده توسط NRC (1994) بودند. نتایج نشان داد مصرف جیره‌های با سطح پروتئین متعادل نسبت به جیره کم پروتئین باعث بهبود معنی‌دار وزن بدن شد (05/0>P). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش پروتئین مصرفی و افزایش نسبت راندمان پروتئین شد (05/0>P). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش معنی‌دار درصد لاشه قابل طبخ و ماهیچه سینه شد (05/0>P). غلظت آلبومین سرم با کاهش سطح پروتئین جیره بهطور معنی‌داری کاهش یافت (05/0>P). افزودن سیاه دانه به جیره کم پروتئین سبب بهبود معنی‌دار وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی و نسبت راندمان پروتئین شد بهگونهای که مقادیر آنها مشابه با جیره با سطح پروتئین متعادل بود (05/0>P). افزودن سیاه دانه به جیره کم پروتئین باعث افزایش درصد ماهیچه ران، سینه، قلب و سنگدان شد بطوریکه از نظر آماری مقدار آنها مشابه با جیره با سطح پروتئین متعادل بود (05/0<P). این نتایج نشان میدهد افزودن سیاه دانه به جیره‌های کم پروتئین سبب بهبود عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی می‌شود.
یاسر منظری توکلی؛ مژگان مظهری؛ امید علی اسماعیلی پور؛ امیر موسایی
چکیده
در این پژوهش از 160 جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 به منظور مقایسه اثر تغییر هفتگی سطوح انرژی و پروتئین جیره با سیستم Ross و NRC بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی استفاده شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار (10 پرنده در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره فرموله شده مطابق با توصیه ...
بیشتر
در این پژوهش از 160 جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 به منظور مقایسه اثر تغییر هفتگی سطوح انرژی و پروتئین جیره با سیستم Ross و NRC بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی استفاده شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار (10 پرنده در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره فرموله شده مطابق با توصیه NRC 2) جیره فرموله شده مطابق با احتیاجات سویه راس، 3 و 4) جیره‌های فازی یک و دو با سطوح متغیر انرژی و پروتئین از هفته اول تا ششم بودند. نتایج نشان داد که کاهش انرژی و پروتئین جیره تا 14روزگی اثر معنی‌داری بر صفات عملکردی نداشت، اما در دوره رشد، پایانی و کل دوره اثر تیمارها بر صفات عملکردی معنی‌دار شد (05/0P<). در محاسبه هزینه خوراک بیشترین هزینه متعلق به سیستم NRC وکمترین هزینه متعلق به جیره فازی دو بود. بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در جوجه‌های تغذیه شده با سیستم Ross و پس از آن جوجه‌های تغذیه شده با NRC و جیره فازی یک دیده شد. اثر تیمارها بر وزن نسبی سینه، چربی بطنی و طحال معنی‌دار بود (05/0P<). اثر تیمارها بر گلوکز و کلسترول و سلول‌های خون معنی‌دار نبود. بنابراین، تغییر هفتگی جیره در صورتیکه سطح انرژی جیره در هفته ششم به کمتر از 3100 کیلوکالری بر کیلوگرم و پروتئین به کمتر از 19 درصد افت نکند، (جیره فازی یک) نه تنها منجر به افت عملکرد رشد نمی‌شود، بلکه منجر به کاهش هزینه خوراک مصرفی می‌گردد.
علیرضا برسلانی؛ وحید رضائی پور
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطح پروتئین جیره و مقادیر مختلف کنجاله کنجد مکمل شده با آنزیم فیتاز بر صفات عملکرد، لاشه و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. تعداد 360 قطعه جوجه مخلوط بلدرچین ژاپنی یکروزه بین 36 واحد آزمایشی تقسیم شدند. یک طرح کامل تصادفی با قالب فاکتوریل 2×3×2 شامل دو سطح پروتئین جیره (24 و 20 درصد)، سه سطح ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطح پروتئین جیره و مقادیر مختلف کنجاله کنجد مکمل شده با آنزیم فیتاز بر صفات عملکرد، لاشه و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. تعداد 360 قطعه جوجه مخلوط بلدرچین ژاپنی یکروزه بین 36 واحد آزمایشی تقسیم شدند. یک طرح کامل تصادفی با قالب فاکتوریل 2×3×2 شامل دو سطح پروتئین جیره (24 و 20 درصد)، سه سطح کنجاله کنجد (صفر، 12 و 24 درصد) با و بدون مکمل آنزیمی فیتاز با 12 تیمار، 3 تکرار و 120 قطعه جوجه در هر تکرار در دوره سنی 8 تا 42 روزگی انجام گرفت. کاهش سطح پروتئین جیره به طور معنی‌داری سبب بهبود نسبت راندمان پروتئین مصرفی، کاهش مصرف خوراک و میزان اسید اوریک خون شد (05/0P<). مصرف کنجاله کنجد باعث کاهش مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی و کاهش کلسترول خون گردید (05/0P<). افزودن آنزیم فیتاز به جیره‌های مصرفی اثر معنی‌داری بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و ویژگیهای لاشه نداشت. نتایج این آزمایش نشان داد در تنظیم جیره بلدرچین میتوان از جیره‌های کم پروتئین و کنجاله کنجد تا سطح 24 درصد بدون بروز اثر منفی بر عملکرد، لاشه و فراسنجه‌های خونی استفاده کرد همچنین این نوع جیره‌ها باعث بهبود غلظت متابولیتهای بیوشیمیایی خون مثل اسید اوریک و کلسترول میشوند. استفاده از سطح پایین پروتئین و سطح بالای کنجاله کنجد در جیره اثر منفی بر عملکرد، صفات لاشه یا فراسنجه‌های خونی پرندگان ایجاد نکرد.
