تغذیه دام و طیور
هوشنگ جعفری؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد کنگر فرنگی بودند. دورۀ آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دورۀ عادت‌پذیری و 80 روز باقیمانده به ثبت داده‌ها و جمع‌آوری نمونه‌ها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد که بره‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی کنگر فرنگی نسبت به بره‌های تغذیه شده با جیرۀ شاهد دارای افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک بیشتری بودند (05/0P<). با افزایش سطح کنگر فرنگی در جیره، گوارش‌پذیری مادۀ خشک (09/0P=)، مادۀ آلی (09/0P=) و پروتئین خام (10/0P=) به‌طور خطی تمایل به افزایش نشان داد، در حالی‌که گوارش‌پذیری الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی تحت تأثیر سطح کنگر فرنگی در جیره قرار نگرفت. بره‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی کنگر فرنگی در مقایسه با گروه شاهد دارای غلظت نیتروژن اوره‌ای خون کمتری بودند (05/0P<)، در حالی‌که غلظت گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، کلسترول و تری‌گلیسرید پلاسمای بره‌ها توسط جیره‌های آزمایشی تحت تأثیر قرار نگرفت. به طور کلی تغذیۀ علوفۀ کنگر فرنگی به بره‌های پرواری تا سطح 20 درصد کل جیرۀ کامل مخلوط اثر منفی بر مصرف خوراک و گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی نداشت و باعث بهبود عملکرد رشد آن‌ها شد.
تغذیه دام و طیور
عیدی احمدی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارش‌پذیری مواد مغذی بره‌های نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم به‌مدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دام‌ها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارش‌پذیری مواد مغذی بره‌های نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم به‌مدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دام‌ها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا که جایگزین کنجاله سویا شده بود و 10 رأس بره (تکرار) در هر تیمار در قالب طرح کاملاً تصادفی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح کنجاله کاملینا در جیره تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره به‌جز مصرف چربی خام که به‌طور خطی افزایش یافت (05/0>P)، مصرف ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF، ADF و انرژی قابل متابولیسم تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). همچنین، صفات مربوط به عملکرد رشد بره‌ها شامل وزن نهایی، کل افزایش وزن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در طول کل دوره پروار و هر دو هفته یک بار تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). جیره‌های آزمایشی تأثیری روی گوارش‌پذیری مواد مغذی شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF و ADF نداشتند (05/0<P). در کل، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از رقم بومی کنجاله کاملینا به‌جای کنجاله سویا به‌عنوان یک منبع پروتئینی جدید تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره غذایی بره‌های پرواری قابل توصیه است.
زهرا یوسفی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ علی کیانی؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارش‌پذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیه‌ای بره‌های پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیره‌های ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارش‌پذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیه‌ای بره‌های پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی با سطوح 10 (شاهد)، 20، 30 و 40 درصد رطوبت به مدت 56 روز به دامهاتغذیه شدند. نتایج نشان داد میزان ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و NDF مصرفی با افزایش سطح رطوبت جیره تا 30 درصد به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). افزایش وزن کل و افزایش وزن روزانه دام‌ها با افزایش درصد رطوبت جیره تا سطح 30 درصد به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزایش سطح رطوبت جیره رفتار نشخوار کردن و جویدن به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزایش رطوبت جیره تا سطح 30 درصد گوارش‌پذیری ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). در کل، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که افزایش رطوبت جیره غذایی تا سطح 30 درصد ماده خشک، سبب بهبود مصرف خوراک، عملکرد رشد و بهبود گوارش‌پذیری بره‌های پرواری شد.
زهرا شیروانی؛ امید دیانی؛ زهره حاج علیزاده
چکیده
به‌منظور بررسی تغذیه سطوح مختلف پیاز ضایعاتی بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، اسیدهای چرب فرار، جمعیت پروتوزوآ و فراسنجه‌های خونی، از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی اولیه 5/1±45 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. پس از تعیین ترکیب شیمیای پیاز ضایعاتی، این فرآورده در سطوح متفاوت براساس ماده خشک در جیره ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تغذیه سطوح مختلف پیاز ضایعاتی بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، اسیدهای چرب فرار، جمعیت پروتوزوآ و فراسنجه‌های خونی، از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی اولیه 5/1±45 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. پس از تعیین ترکیب شیمیای پیاز ضایعاتی، این فرآورده در سطوح متفاوت براساس ماده خشک در جیره جایگزین دانه جو شد. جیره‌های آزمایشی شامل: 1) جیره شاهد (بدون پیاز ضایعاتی)، 2) جیره دارای 8 درصد پیاز ضایعاتی، 3) جیره دارای 16 درصد پیاز ضایعاتی و 4) جیره دارای 24 درصد پیاز ضایعاتی بودند. مصرف ماده خشک، گوارش‌پذیری ماده خشک و پروتئین خام تحت تأثیر تغذیه پیاز ضایعاتی قرار نگرفت. نیتروژن مصرفی، دفعی و درصد نیتروژن ابقاء شده تغییری نکرد. همچنین فراسنجه‌های تخمیری شکمبه از جمله pH، نیتروژن آمونیاکی و جمعیت پروتوزوآ با افزودن سطوح مختلف پیاز ضایعاتی در جیره گوسفندان بدون تغییر باقی ماند، لیکن غلظت اسید والریک در شکمبه با افزایش سطح پیاز کاهش پیدا کرد (05/0>p). همچنین میزان کلسترول خون گوسفندان با افزودن پیاز ضایعاتی به جیره، به‌صورت خطی (05/0>p) کاهش یافت. به‌طور کلی، استفاده از پیاز ضایعاتی تا سطح 24 درصد ماده خشک جیره به‌جای دانه جو علایمی از وجود مسمومیت یا کم‌خونی (رنگ پریدگی مخاطات، تغییر رنگ مختصر ادرار، ضعف و بیحالی) در گوسفندان مشاهده نشد. بنابراین با توجه به این‌که اکثریت فراسنجه‌های مورد آزمایش در این تحقیق به‌طور معنی‌داری در هنگام استفاده از پیاز در جیره تحت تاثیر قرار نگرفتند، می‌توان از پیاز تا 24 درصد در جیره گوسفند استفاده کرد.
ایوب عزیزی؛ افروز شریفی؛ حسن فضائلی؛ بهاره طاهری دزفولی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات جایگزینی جیره غذایی علوفه‌ای (شامل یونجه و کاه گندم به ترتیب 65 و 35 درصد) با سطوح صفر، 8، 16 و 24 درصد کود مرغی عمل‌آوری شده با حرارت بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، پارامترهای شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی در گوسفندان نر مغانی بود. کود مرغی مورد استفاده در دمای 85-75 درجه سانتی‌گراد و به مدت 20 دقیقه در دیگ‌های ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات جایگزینی جیره غذایی علوفه‌ای (شامل یونجه و کاه گندم به ترتیب 65 و 35 درصد) با سطوح صفر، 8، 16 و 24 درصد کود مرغی عمل‌آوری شده با حرارت بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، پارامترهای شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی در گوسفندان نر مغانی بود. کود مرغی مورد استفاده در دمای 85-75 درجه سانتی‌گراد و به مدت 20 دقیقه در دیگ‌های مخصوص پخت عمل‌آوری شد. از 16 رأس گوسفند نر مغانی در قالب طرح کاملاً تصادفی متعادل با 4 جیره آزمایشی و 4 تکرار در هر تیمار آزمایشی استفاده شد. نتایج نشان داد که افزودن کود مرغی تا سطح 16 درصد ماده خشک جیره به طور خطی سبب افزایش گوارش‌پذیری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی فاقد خاکستر شد (05/0p <). با افزایش سطح کود مرغی در جیره میزان pH شکمبه تمایل به کاهش داشت (07/0=P)، اما غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه افزایش خطی نشان داد (05/0p <). غلظت نیتروژن اوره‌ای خون با افزایش میزان کود مرغی در جیره افزایش خطی نشان داد (05/0p <). در کل، نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن کود مرغی تا سطح 16 درصد ماده خشک جیره‌های علوفه‌ای در گوسفند، سبسبب افزایش گوارش‌پذیری مواد مغذی، نیتروژن آمونیاکی و نیتروژن اوره‌ای خون شد.
ایوب عزیزی؛ زهرا امینی فرد
چکیده
این آزمایش با هدف تعیین ترکیب شیمیایی و ارزش تغذیه‌ای برگ تربچه در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. در مرحله اول، ترکیب شیمیایی برگ تربچه تعیین شد، سپس تأثیر استفاده برگ تربچه در جیره بر فراسنجه‌های هضم و تخمیر با استفاده از روش تولید گاز و هضم دو مرحله‌ای در مقایسه با یونجه و کاه گندم بررسی شد. در مرحله دوم، اثر جایگزینی سطوح صفر (شاهد)، ...
بیشتر
این آزمایش با هدف تعیین ترکیب شیمیایی و ارزش تغذیه‌ای برگ تربچه در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. در مرحله اول، ترکیب شیمیایی برگ تربچه تعیین شد، سپس تأثیر استفاده برگ تربچه در جیره بر فراسنجه‌های هضم و تخمیر با استفاده از روش تولید گاز و هضم دو مرحله‌ای در مقایسه با یونجه و کاه گندم بررسی شد. در مرحله دوم، اثر جایگزینی سطوح صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 گرم برگ تربچه در کیلوگرم ماده خشک جیره غذایی بره پرواری در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که محتوای ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF)، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (ADF)، لیگنین، کلسیم و فسفر برگ تربچه به ترتیب 135، 752، 178، 385، 281، 52، 5/17 و 85/2 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود. با انکوباسیون برگ تربچه حجم کل گاز تولیدی و گوارش‌پذیری مواد مغذی به طور معنی‌داری بیشتر از کاه گندم بود (05/0p <) و از طرفی، عمده آن‌ها تفاوتی با یونجه نداشت. استفاده از سطوح مختلف برگ تربچه در جیره غذایی سبب افزایش گوارش‌پذیری شکمبه‌ای ماده خشک و ماده آلی شد (05/0p <). در کل، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برگ تربچه دارای ارزش تغذیه‌ای قابل توجهی نسبت به کاه گندم است و از نظر گوارش‌پذیری مواد مغذی و تخمیر شکمبه‌ای قابلیت مقایسه با یونجه را دارد. استفاده از سطح 200 گرم این پسماند در کیلوگرم ماده خشک جیره غذایی توصیه می‌شود.
نعمت اسماعیلی سیرچی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ امین خضری
چکیده
این تحقیق به‌منظور تعیین ارزش غذایی پوشش مغز پسته (testa) و بررسی تأثیر تغذیه آن بر گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی در گوسفند انجام گردید. ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته به‌روش آزمایشگاهی و ارزش غذائی آن با استفاده از روش آزمون تولید گاز تعیین شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی، این فرآورده فرعی در 4 سطح جایگزین سبوس گندم در جیره گوسفند ...
بیشتر
این تحقیق به‌منظور تعیین ارزش غذایی پوشش مغز پسته (testa) و بررسی تأثیر تغذیه آن بر گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی در گوسفند انجام گردید. ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته به‌روش آزمایشگاهی و ارزش غذائی آن با استفاده از روش آزمون تولید گاز تعیین شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی، این فرآورده فرعی در 4 سطح جایگزین سبوس گندم در جیره گوسفند گردید. جیره‌های آزمایشی شامل جیره: 1) شاهد (جیره بدون پوشش مغز پسته)، 2) حاوی 5 درصد پوشش مغز پسته، 3) حاوی 10 درصد پوشش مغز پسته و 4) حاوی 15 درصد پوشش مغز پسته بودند. از 4 رأس گوسفند نر کرمانی بالغ (2 ± 54 کیلوگرم) در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. میانگین درصد ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، الیاف نامحلول در شوینده‌های خنثی و اسیدی و ماده آلی پوشش مغز پسته به‌ترتیب 97/90، 35/19، 09/20، 14/45، 72/40 و 78/93 به‌دست آمد. انرژی قابل متابولیسم پوشش مغز پسته 71/3 مگاکالری در کیلوگرم تخمین زده شد. مصرف ماده خشک در حیوانات تحت تأثیر سطح پوشش مغز پسته قرار نگرفت. افزودن پوشش مغز پسته منجر به افزایش گوارش‌پذیری چربی خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی جیره‌های آزمایشی گردید، همچنین غلظت پروتئین تام و تری‌گلیسرید خون گوسفندان افزایش و نیتروژن اوره‌ای خون کاهش یافت (05/0P<). بنابراین، پوشش مغز پسته از ارزش غذایی مناسبی در تغذیه دام برخوردار بوده و می‌توان از آن تا سطح 15 درصد در جیره گوسفند استفاده کرد.
