تغذیه دام و طیور
مهدی نیکبختی؛ مصطفی یوسف اللهی؛ حسن فضائلی؛ یداله چاشنی دل؛ محمدرضا دهقانی؛ ;کمال شجاعیان
چکیده
قصیل جو و تریتیکاله پس از برداشت، به‌صورت جداگانه سیلو شدند. پس از گذشت سه ماه، نیمی از سیلاژها با بخش کنسانتره‌ای جیره مخلوط و مجدد در بسته‌های 30 کیلوگرمی سیلو شد. چهار جیرۀ غذایی شامل: 1) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل جو و کنسانتره، 2) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل تریتیکاله وکنسانتره، 3) سیلاژ خوراک کامل قصیل جو و 4) سیلاژ خوراک کامل قصیل تریتیکاله ...
بیشتر
قصیل جو و تریتیکاله پس از برداشت، به‌صورت جداگانه سیلو شدند. پس از گذشت سه ماه، نیمی از سیلاژها با بخش کنسانتره‌ای جیره مخلوط و مجدد در بسته‌های 30 کیلوگرمی سیلو شد. چهار جیرۀ غذایی شامل: 1) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل جو و کنسانتره، 2) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل تریتیکاله وکنسانتره، 3) سیلاژ خوراک کامل قصیل جو و 4) سیلاژ خوراک کامل قصیل تریتیکاله تهیه و روی 64 رأس برۀ نر نژاد زل در قالب چهار تیمار و چهار تکرار و چهار رأس در هر تکرار، به مدت 84 روز مورد آزمایش قرار گرفت. افزایش وزن روزانه بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 به‌طور معنی‌داری (147 گرم)، بیشتر از بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (108 گرم) و جیرۀ 2 (103 گرم) بود (05/0>P). بیشترین مقدار ماده خشک مصرفی روزانه در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 (1213 گرم) و کمترین مقدار در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (937 گرم) مشاهده شد (03/0=P). بازده تبدیل خوراک در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 (1/7) بهتر از بره‌های تغذیه شده با سایر جیره‌ها بود (03/0=P). میانگین وزن لاشه در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ سه به‌طور معنی‌داری (3/15 کیلوگرم)، بیشتر از بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (6/13 کیلوگرم) و جیرۀ 2 (7/12 کیلوگرم) بود (05/0>P). بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 4 نسبت به بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 2، چربی بطنی بیشتری داشتند (05/0>P). به‌طور کلی، استفاده از سیلاژخوراک کامل قصیل جو و تریتیکاله سبب بهبود عملکرد پروار بره‌ها شد.
ناهید خانی نیا شیخ؛ اسداله تیموری یانسری؛ یداله چاشنی دل
چکیده
در این پژوهش اثر دو منبع کاه (گندم و برنج) و دو منبع نیتروژن غیرپروتئینی (اوره و نیتروزا) در سیلاژ میوه پرتقال کامل بر کیفیت سیلاژ، عملکرد رشد و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری نژاد زل بررسی شد. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار با بره‌های نر نژاد زل با میانگین سن 5/5 ماه و میانگین وزن 2±24 کیلوگرم به ...
بیشتر
در این پژوهش اثر دو منبع کاه (گندم و برنج) و دو منبع نیتروژن غیرپروتئینی (اوره و نیتروزا) در سیلاژ میوه پرتقال کامل بر کیفیت سیلاژ، عملکرد رشد و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری نژاد زل بررسی شد. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار با بره‌های نر نژاد زل با میانگین سن 5/5 ماه و میانگین وزن 2±24 کیلوگرم به مدت 75 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل؛1) 6/84 درصد پرتقال + 5/14 درصد کاه گندم + 9/0درصد نیتروزا، 2) 6/84 درصد پرتقال + 5/14 درصد کاه گندم + 9/0 درصد اوره، 3) 6/84 درصد پرتقال + 5/14 درصد کاه برنج+ 9/0 درصد اوره و 4) 6/84 درصد پرتقال+ 5/14 درصد کاه برنج+ 9/0 درصد نیتروزا بودند. افزودن کاه گندم به سیلاژ پرتقال محتوای ماده خشک، خاکستر خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی را به طور معنی‌داری افزایش و ماده آلی خوراک را کاهش داد (05/0>P). افزودن اوره، مقدار پروتئین خام، چربی خام و pH سیلاژ را به طورمعنی‌داری افزایش و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و کربوهیدرات غیر الیافی را کاهش داد (05/0>P). نتایج عملکرد رشد نشان داد که وزن پایان پروار، بالاترین و کمترین افزایش وزن روزانه به ترتیب در تیمار 1 و 3 مشاهده شد (05/0>P). نتایج پژوهش نشان داد افزودن کاه گندم به همراه اوره سبب بهبود کیفیت شیمیایی سیلاژ شد. همچنین مقایسه دو منبع کاه و نیتروژن غیرپروتئینی نشان داد که عملکرد رشد بره‌های آزمایشی دارای نتایج یکسانی بود.
یداله چاشنی دل؛ میلاد قدیری؛ اسداله تیموری یانسری
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی سطوح مختلف پوست انار بر تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی و تجزیهپذیری شکمبهای، جمعیت پروتوزوآ، فراسنجه‌های تخمیر شکمبه و در گوسفند زل بود. در این مطالعه از 3 رأس میش دارای فیستولا شکمبه ای نژاد زل با میانگین وزن10/2±40 کیلوگرم و سن تقریبی 24 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی سطوح مختلف پوست انار بر تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی و تجزیهپذیری شکمبهای، جمعیت پروتوزوآ، فراسنجه‌های تخمیر شکمبه و در گوسفند زل بود. در این مطالعه از 3 رأس میش دارای فیستولا شکمبه ای نژاد زل با میانگین وزن10/2±40 کیلوگرم و سن تقریبی 24 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون پوست انار) و تیمارهای حاوی سطوح 5، 10 و 15 درصد پوست انار بودند. تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی نشان داد که مقدار بخش تندتجزیه، کندتجزیه و بالقوه قابل‌تجزیه در تیمار شاهد نسبت به سایر تیمارها به طور معنی‌داری بیشتر بود (05/0>P). نتایج تجزیهپذیری پروتئین خام بخش تندتجزیه، کندتجزیه و بالقوه قابل‌تجزیه در تیمار شاهد و تیمار حاوی 5 درصد پوست انار نسبت به سایر تیمارها به طور معنی‌داری بالاتر بود (05/0>P). بالاترین میزان کل گاز تولید شده در 96 ساعت، انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ماده آلی در جیره شاهد مشاهده گردید و بین جیره‌های آزمایشی نیز تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0>P). به‌طور کلی نتایج نشان داد که مصرف پوست انار تا سطح 5 درصد در جیره باعث ایجاد کمترین اثرات منفی روی فراسنجه‌های شکمبهای مانند تجزیهپذیری مواد مغذی و جمعیت پروتوزوآ شد.
محمد مرادی؛ یداله چاشنی دل؛ اسداله تیموری یانسری؛ عیسی دیرنده
چکیده
به منظور بررسی تأثیر استفاده از جیره‌های با سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر pH شکمبه، تولید نیتروژن آمونیاکی، قابلیت هضم مواد مغذی و دفع مشتقات پورینی آزمایشی طراحی شد. شش تیمار آزمایشی در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده در زمان در شش دوره زمانی به شش رأس دام اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل؛ تیمار شاهد، تیمار با سطح انرژی بالا با ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر استفاده از جیره‌های با سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر pH شکمبه، تولید نیتروژن آمونیاکی، قابلیت هضم مواد مغذی و دفع مشتقات پورینی آزمایشی طراحی شد. شش تیمار آزمایشی در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده در زمان در شش دوره زمانی به شش رأس دام اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل؛ تیمار شاهد، تیمار با سطح انرژی بالا با استفاده از دانه جو، تیمار با سطح انرژی بالا با استفاده از دانه جو و تصحیح شده بر اساس میزان پپتید، تیمار با سطح انرژی بالا با استفاده از دانه ذرت، تیمار با سطح انرژی بالا با استفاده از دانه ذرت تصحیح شده بر اساس میزان پپتید و تیمار با سطح بالای پروتئین با افزایش سطح کنجاله سویا. نتایج نشان داد اثرات تیمارهای آزمایشی بر میزان pH و نیتروژن آمونیاکی آزاد شده در شکمبه، سه ساعت بعد از مصرف خوراک معنی‌دار بود (05/0p<). ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم چربی و ماده آلی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). تیمار با سطح پروتئین بالا و تیمار شاهد بطور معنی‌داری میزان پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی بیشتری مصرف کرده بودند (05/0p<). قابلیت هضم مواد مغذی با اضافه شدن منابع انرژی و پروتئین بهبود یافت. میزان دفع مشتقات پورینی در تیمار با سطح بالای پروتئین بطور معنی‌داری بیشتر از سایر گروه‌ها بود (05/0p<). مکمل‌سازی جیره‌ها با منابع کربوهیدراته و پروتئینی با کمترین اثرات نامطلوب بر دستگاه گوارش توصیه می شود
یداله چاشنی دل؛ حسین کلارستاقی؛ علیرضا جعفری صیادی؛ مهدی بهاری
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات پخته شده سیب زمینی پخته شده بر تجزیه پذیری شکمبهای و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری زل انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبهای ماده خشک، پروتئین خام، NDF و ADF با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله شده نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه‌گیری ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات پخته شده سیب زمینی پخته شده بر تجزیه پذیری شکمبهای و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری زل انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبهای ماده خشک، پروتئین خام، NDF و ADF با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله شده نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه‌گیری شد. زمان شکمبه‌گذاری شامل صفر، 4، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت بود. تجزیهپذیری ماده خشک به طور معنی‌داری تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت. در آزمایش دوم، 20 رأس بره نر زل با میانگین وزن اولیه 2 ± 33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار به مدت80 روز، پروار شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد بر پایه جو و سیلاژ ذرت بدون ضایعات پخته شده سیب زمینی و تیمارهای حاوی جیره شاهد مکمل شده با 15، 30 و 45 درصد ضایعات پخته شده سیب زمینی جایگزین شده با دانه جو (بر اساس ماده خشک) بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که از لحاظ فراسنجه-های تجزیهپذیری در بین تیمارها اختلاف معنی‌داری دیده نشد. همچنین غلظت گلوکز در گروه با جیره حاوی ضایعات سیب زمینی پخته شده نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). نتایج نشان داد اگر چه در این مطالعه، فراسنجه های تجزیه پذیری به جز ماده خشک، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند، لذا از ضایعات سیب زمینی پخته شده به عنوان منبع تامین انرژی برای نشخوارکنندگان و جایگزین مناسب برای جو نیز می توان نام برد.
مائده فیض؛ اسداله تیموری یانسری؛ یداله چاشنیدل؛ محمد کاظمی فرد
چکیده
اثر افزودن تفاله‌ی خشک مرکبات بر کیفیت و تجزیهپذیری شکمبهای مواد مغذی شبدر برسیم سیلو شده در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار آزمایشی شامل شبدر برسیم 1) بدون افزودنی، 2) مکمل شده با 40 درصد تفاله‌ی خشک پرتقال، 3) مکمل شده با 40 درصد پوست خشک نارنگی، 4) مکمل شده با 35 درصد پوست خشک نارنگی و 5 درصد جو و 5) مکمل شده با 35 درصد تفاله‌ی خشک پرتقال ...
بیشتر
اثر افزودن تفاله‌ی خشک مرکبات بر کیفیت و تجزیهپذیری شکمبهای مواد مغذی شبدر برسیم سیلو شده در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار آزمایشی شامل شبدر برسیم 1) بدون افزودنی، 2) مکمل شده با 40 درصد تفاله‌ی خشک پرتقال، 3) مکمل شده با 40 درصد پوست خشک نارنگی، 4) مکمل شده با 35 درصد پوست خشک نارنگی و 5 درصد جو و 5) مکمل شده با 35 درصد تفاله‌ی خشک پرتقال و 5 درصد جو مورد بررسی قرار گرفت. شبدر برسیم قبل از گلدهی برداشت، در کیسه‌های پلاستیکی 100 × 50 سانتی‌متری در3 تکرار سیلو شد. پس از 35 روز سیلوها باز و اندازه‌گیری ترکیبات شیمیایی و تجزیهپذیری به روش کیسه‌های نایلونی انجام شد. اسیدیته‌ی تیمارهای 1 تا 5 به ترتیب10/4، 15/4، 25/4، 50/4 و 30/4 اندازه‌گیری شد. نمره‌ی فلیت تیمارهای یک تا 5 به ترتیب 00/81، 33/96، 00/83، 33/74 و 00/97 بود. با افزودنی‌ها، محتوای الیاف نامحلول در شوینده‌ی خنثی و پروتئین خام کاهش و محتوای ماده‌ی خشک و ماده‌ی آلی به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. بخش سریع تجزیه‌ی ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده‌ی خنثی در تیمارهای 2 و 5 نسبت به تیمار شاهد کاهش و در تیمارهای 3 و 4 افزایش یافت. بخش بالقوه قابل تجزیه ماده خشک، پروتئین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی‌داری نداشت. نرخ تجزیهپذیری الیاف نامحلول در شوینده‌ی خنثی به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارهای مختلف با افزودن تفاله‌ی خشک مرکبات افزایش یافت. تفاله‌ی خشک مرکبات موجب بهبود کیفیت و افزایش تجزیهپذیری سیلاژ شبدر برسیم شد.
آناهیتا سیادتی؛ یدالله چاشنی دل؛ عیسی دیرنده
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تفاوت کاتیون-آنیون جیره (DCAD) بر عملکرد شیردهی، پروفیل اسیدهای چرب شیر، غلظت مواد معدنی پلاسما و ادرار طی تنش حرارتی انجام شد. در این پژوهش 18 راس گاو هلشتاین نوبت زایش سوم با میانگین تولید شیر 5/1±5/43 لیتر در قالب طرح کاملا تصادفی به‌صورت تصادفی به گروه‌های آزمایشی: (1) 200+ میلی اکی والان در ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تفاوت کاتیون-آنیون جیره (DCAD) بر عملکرد شیردهی، پروفیل اسیدهای چرب شیر، غلظت مواد معدنی پلاسما و ادرار طی تنش حرارتی انجام شد. در این پژوهش 18 راس گاو هلشتاین نوبت زایش سوم با میانگین تولید شیر 5/1±5/43 لیتر در قالب طرح کاملا تصادفی به‌صورت تصادفی به گروه‌های آزمایشی: (1) 200+ میلی اکی والان در کیلوگرم ماده خشک مصرفی (2) 330+ میلی اکی والان در کیلوگرم ماده خشک مصرفی و (3) 550+ میلی اکی والان در کیلوگرم ماده خشک مصرفی اختصاص یافتند. گاوها از روز زایش و بعد از 14 روز عادت‌دهی، سه هفته با گروه‌های بالا تغذیه شدند. نتایج نشان داد سطوح مختلف DCAD بر مقدار مصرف خوراک، تولید شیر و چربی شیر را تحت تاثیر قرار داد وبا افزایش سطح DCAD افزایش یافت (01/0 P <). بیشترین مقدار مصرف خوراک، تولید شیر، چربی شیر و pH خون و ادرار در سطح 550+ میلی اکی والان در کیلوگرم ماده خشک مصرفی بود. همراه با افزایش DCAD فشار نسبی دی اکسیدکربن و مقدار بی‌کربنات خون به‌صورت معنی‌داری کاهش یافت. افزایش سطح DCAD تفاوت کاتیون-آنیون جیره اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (C4-C10) را کاهش داد (05/0 P <). به‌طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد تفاوت کاتیون-آنیون جیره‌ای در سطح 550+ میلی اکی والان در کیلوگرم ماده خشک مصرفی با افزایش مصرف خوراک، بهبود pH و افزایش قدرت بافری شکمبه سبب بهبود تعادل الکترولیتی بدن شد. همچنین سطح 550+ میلی اکی والان در کیلوگرم عملکرد تولیدی و تولیدمثلی گاوهای شیری را طی تنش حرارتی بهبود داد.
یدااله چاشنی دل؛ محمد هادی آقاجانی؛ عیسی دیرنده
چکیده
به منظور بررسی تأثیر منابع مختلف دانه‌های روغنی حاوی اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 بر متابولیت‌های خونی، نسبت جنسی و شاخص‌های تولیدمثلی، از 102 راس میش نژاد زل در قالب طرح کاملاٌ تصادفی با سه تیمار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل: 1- تیمار شاهد، حاوی جیره پایه، 2- تیمار امگا-3، حاوی دانه کلزا و 3- تیمار امگا-6 که حاوی دانه سویا بود. ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر منابع مختلف دانه‌های روغنی حاوی اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 بر متابولیت‌های خونی، نسبت جنسی و شاخص‌های تولیدمثلی، از 102 راس میش نژاد زل در قالب طرح کاملاٌ تصادفی با سه تیمار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل: 1- تیمار شاهد، حاوی جیره پایه، 2- تیمار امگا-3، حاوی دانه کلزا و 3- تیمار امگا-6 که حاوی دانه سویا بود. میش‌ها به مدت 56 روز با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند. نتایج نشان داد استفاده از اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 تاثیر معنی‌داری بر غلظت گلوکز، تری‌گلیسریدها و لیپوپروتئین‌های با دانسیته پایین نداشت ، ولی غلظت کلسترول و لیپوپروتیین‌های با دانسیته بالادر گوسفندانی که اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 مصرف کردند، به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد بود. درصد بره‌زایی در میش‌هایی که اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 مصرف کردند در مقایسه با تیمار شاهد به‌طور معنی‌داری افزایش نشان داد. تیمارهای آزمایشی نسبت جنسی بره‌های متولد شده را تحت تاثیر قرار داد (05/0˂P) به طوری‌که درصد ماده‌زایی در دام‌هایی که اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 مصرف کردند در مقایسه با گروه شاهد به‌طور معنی‌داری کمتر بود. به‌طور کلی و با توجه به نتایج پژوهش حاضر منابع اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 می‌تواند به عنوان راهکاری برای افزایش درصد فحلی و بره‌زایی مورد استفاده قرار گیرد.
