موسی عربی؛ مهدی میرزائی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ حسین امیدی میرزایی؛ مهدی حسین یزدی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجههای تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجههای تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 به تیمارهای آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با اندازه قطعات نرم؛ 2- یونجه خرد شده با اندازه قطعات درشت؛ 3- کاه گندم خرد شده با اندازه قطعات نرم و 4- کاه گندم با اندازه قطعات درشت خرد شده اختصاص یافتند. گوساله‌ها از سن چهار روزگی وارد طرح آزمایشی شدند و آزمایش تا سن 70 روزگی گوساله‌ها ادامه یافت. اثر متقابل منبع علوفه با اندازه قطعات علوفه برای کل ماده خشک مصرفی، مصرف خوراک آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده تبدیل خوراک در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره معنی‌دار نبود. فراسنجههای رشد اسکلتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج نشان داد که منبع علوفه و اندازه قطعات علوفه اثر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار شامل استات، پروپیونات، بوتیرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در شکمبه نداشت. بطور کلی یافته‌های این مطالعه نشان داد که منبع و اندازه ذرات مختلف علوفه نتایج مشابهی بر عملکرد و پارامترهای رشد اسکلتی و شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در پی خواهد داشت.
نغمه باقری؛ علی اسدی الموتی؛ مهدی میرزائی؛ محمد علی نوروزیان؛ محمدرضا فرخزاد
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اندازه ذرات مختلف کاه گندم روی تخمیرات شکمبه‌ای، متابولیت‌های خونی و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی در گوساله‌های شیرخوار انجام گرفت. تعداد 40 راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 گروه آزمایشی شامل 1) خوراک آغازین بدون علوفه، 2) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 1 میلی متر، ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اندازه ذرات مختلف کاه گندم روی تخمیرات شکمبه‌ای، متابولیت‌های خونی و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی در گوساله‌های شیرخوار انجام گرفت. تعداد 40 راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 گروه آزمایشی شامل 1) خوراک آغازین بدون علوفه، 2) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 1 میلی متر، 3) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 4 میلی متر، 4) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 7 میلی متراختصاص یافتند. نتایج نشان داد که pH شکمبه در 8 ساعت بعد از خوراک صبح روز 35 و 4 و 8 ساعت بعد از خوراک صبح در روز 90 با فراهمی علوفه افزایش یافت (05/0P =). غلظت کل اسیدهای چرب فرار، استات و پروپیونات تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند اما بوتیرات در گروه های دریافت کننده کاه گندم در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (05/0P =). همچنین غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در خون در 35 روزگی با مکمل کردن کاه گندم در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری یافت (04/0P =). بدون توجه به اندازه ذرات، تغذیه کاه گندم افزایش قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و پروتئین خام در مقایسه با گروه کنترل را در پی داشت (05/0P =). نتایج این مطالعه نشان می دهد که مکمل کردن کاه گندم در جیره‌های آغازین گوساله های شیرخوار بهبود pH شکمبه، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و همچنین شاخص های توسعه شکمبه را در پی خواهد داشت.
مریم سادات حسینی؛ مهدی خدایی مطلق؛ مهدی میرزائی
چکیده
تعداد 48 راس بره فراهانی با سن 10 روز (8/1 ± 8/6 کیلوگرم وزن بدن)در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی (12n = ؛ در هر تیمار شامل 6 بره نر و 6 بره ماده) با آرایش فاکتوریل 2 × 2 برای سطح علوفه یونجه (پایین، 10 درصد؛ یا بالا، 30 درصد ماده خشک) و منبع غلات (ذرت در مقابل جو) مورد استفاده قرار گرفتند. بنابراین، تیمارهای آزمایشی شامل دانه جو با سطح 10 درصد علوفه ...
بیشتر
تعداد 48 راس بره فراهانی با سن 10 روز (8/1 ± 8/6 کیلوگرم وزن بدن)در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی (12n = ؛ در هر تیمار شامل 6 بره نر و 6 بره ماده) با آرایش فاکتوریل 2 × 2 برای سطح علوفه یونجه (پایین، 10 درصد؛ یا بالا، 30 درصد ماده خشک) و منبع غلات (ذرت در مقابل جو) مورد استفاده قرار گرفتند. بنابراین، تیمارهای آزمایشی شامل دانه جو با سطح 10 درصد علوفه یونجه؛ دانه جو با سطح 30 درصد علوفه یونجه؛ دانه ذرت با سطح 10 درصد علوفه یونجه و دانه ذرت با سطح 30 درصد علوفه یونجه بودند. تمامی بره‌ها دسترسی آزاد به آب و خوراک آغازین در طول اجرای آزمایش داشتند و در روز 60 آزمایش از شیر گرفته شدند... بره‌های دریافت‌کننده سطح پایین علوفه یونجه غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات (BHB) بالاتری در سرم برای روز 30 و 60 آزمایش داشتند (به ترتیب 01/0P < و 02/0P =). بره‌های دریافت کننده جیره-های بر پایه جو در مقایسه با ذرت دارای نیتروژن اوره‌ای بالاتری در روز 60 آزمایش بودند. تیمارهای آزمایشی تاثیری بر خصوصیات رشد اسکلتی بره‌های شیرخوار در روز 30 و 60 آزمایشی نداشتند اما سطح بالای علوفه عرض کپل را در مقایسه با سطح پایین علوفه کاهش (01/0P <) داد. بطور کلی نتایج نشان داد که مکمل کردن علوفه یونجه در سطح بالا کاهش رشد بره‌های شیرخوار را در پی خواهد داشت. به هر حال، منبع غلات (جو در مقابل ذرت) تاثیری بر عملکرد بره‌های شیرخوار نداشت.
علی صالح بهمن پور؛ فرشید فتاح نیا؛ مهدی میرزائی؛ گلناز تاسلی؛ حمیدرضا میرزایی الموتی
چکیده
این آزمایش با هدف بررسی اثر منبع دانه غلات (جو و ذرت) و اندازه ذرات علوفه یونجه (پودر شده در مقابل متوسط) بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیری انجام شد. از 32 رأس گوساله هلشتاین سه روزه (وزن اولیه 0/2 ± 4/36 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی و آرایش فاکتوریل 2 × 2 استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیره ...
بیشتر
این آزمایش با هدف بررسی اثر منبع دانه غلات (جو و ذرت) و اندازه ذرات علوفه یونجه (پودر شده در مقابل متوسط) بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیری انجام شد. از 32 رأس گوساله هلشتاین سه روزه (وزن اولیه 0/2 ± 4/36 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی و آرایش فاکتوریل 2 × 2 استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیره حاوی دانه جو و علوفه یونجه پودر شده، دانه جو و علوفه یونجه با اندازه متوسط، دانه ذرت و علوفه یونجه پودر شده و دانه ذرت و علوفه یونجه با اندازه متوسط بودند. مصرف خوراک آغازین در گوساله‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی دانه ذرت در مقایسه با دانه جو در دوره قبل و بعد از شیرگیری و کل دوره بالاتر بود. گوساله‌های تغذیه شده با جیره حاوی دانه ذرت دارای وزن نهایی و میانگین افزایش وزن روزانه بالاتری در مقایسه با دانه جو بودند. اندازه ذرات علوفه یونجه تاثیری بر مصرف خوراک آغازین و میانگین افزایش وزن روزانه نداشت. ارتفاع هیپ و جدوگاه گوساله‌های تغذیه شده با جیره حاوی دانه ذرت در مقایسه با دانه جو بالاتر بود. در گوساله‌های تغذیه شده با جیره حاوی دانه ذرت در مقایسه با دانه جو غلظت کل اسیدهای چرب فرار افزایش و نسبت مولی استات کاهش یافت. در این مطالعه تقابلی بین منبع غلات خوراک آغازین و اندازه ذرات علوفه بر عملکرد گوساله‌های شیری مشاهده نشد اما استفاده از دانه ذرت در خوراک آغازین عملکرد گوساله‌های هلشتاین طی دوره انتقال از خوراک مایع به جامد را بهبود داد.
علیرضا چراغی کمالان؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مجید کلانتر نیستانکی؛ مهدی میرزائی
چکیده
ارائه مکمل‌های چربی می تواند به شکل‌های متفاوت در جیره دام‌ها صورت گیرد. آزمایش حاضر به منظور بررسی تأثیر نحوه ارائه روغن سویا در گوساله‌های پرواری بر روی 18 رأس گوساله نژاد هلشتاین با میانگین وزن 210 کیلوگرم ± 23 صورت گرفت. سه تیمار آزمایشی شامل 1) روغن سویا مخلوط شده با جیره (DMSO)، 2) در قالب دانه سویای برشته شده (روست شده؛ RSB) و 3) در ...
بیشتر
ارائه مکمل‌های چربی می تواند به شکل‌های متفاوت در جیره دام‌ها صورت گیرد. آزمایش حاضر به منظور بررسی تأثیر نحوه ارائه روغن سویا در گوساله‌های پرواری بر روی 18 رأس گوساله نژاد هلشتاین با میانگین وزن 210 کیلوگرم ± 23 صورت گرفت. سه تیمار آزمایشی شامل 1) روغن سویا مخلوط شده با جیره (DMSO)، 2) در قالب دانه سویای برشته شده (روست شده؛ RSB) و 3) در قالب دانه سویای اکسترود شده (ESB) بود. جیره‌ها به صورت هم نیتروژن و هم انرژی بودند. طول دوره آزمایشی 10 هفته بود. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک گوساله‌های پرواری هلشتاین در این آزمایش تحت تأثیر شیوه ارائه چربی در جیره‌های مختلف قرار نگرفت. کمترین غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در آزمایش حاضر مربوط به دانه سویای اکسترود شده بود (04/0P=). غلظت تری گلیسرید در دام های مصرف کننده دانه سویای برشته شده بیشترین بود (01/0P=). فراسنجههای هضمی اندازه گیری شده در گوساله‌های پرواری نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). فعالیت نشخوار کردن در تیمارهای مختلف نیز معنی‌دار نبود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نحوه ارائه چربی در سطح استفاده شده (39 گرم در کیلوگرم ماده خشک مصرفی) تأثیر چندانی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی جیره در گوساله‌های پرواری ندارد. مطالعات حاضر نیازمند بررسی نحوه ارائه روغن به اشکال متفاوت در سطح بالاتری برای گوساله‌های نر هلشتاین در حال رشد می باشد.
مهدی میرزائی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مهدی خدایی مطلق؛ محمد حسین مرادی؛ یدالله محرمی
چکیده
مطالعه حاضر باهدف بررسی تأثیر منبع غلات بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های پرواری انجام شد. به همین منظور، تعداد 18 رأس گوساله نر هلشتاین در حال رشد (سن 11 ± 245 روز) با وزن اولیه 7/17 ± 4/327 در قالب طرح کاملاً تصادفی به تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌های بر پایه جو یا ذرت (100 درصد غله از جو یا ذرت) اختصاص یافتند. ...
بیشتر
مطالعه حاضر باهدف بررسی تأثیر منبع غلات بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های پرواری انجام شد. به همین منظور، تعداد 18 رأس گوساله نر هلشتاین در حال رشد (سن 11 ± 245 روز) با وزن اولیه 7/17 ± 4/327 در قالب طرح کاملاً تصادفی به تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌های بر پایه جو یا ذرت (100 درصد غله از جو یا ذرت) اختصاص یافتند. یافته‌های آزمایش نشان داد که تغذیه با ذرت در مقایسه با جو تمایل به افزایش ماده خشک مصرفی گوساله‌های نر پرواری داشت (06/0P=). همچنین گوساله‌های تغذیه‌شده با ذرت در مقایسه با جو میانگین افزایش وزن روزانه بالاتری را در دوره اول (روز 1 تا 28 آزمایش) داشتند (02/0P=) اما در دوره دوم (روز 29 تا 56 آزمایش) اختلافی بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. فراسنجههای خونی شامل گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات، آلبومین، پروتئین کل، نیتروژن اوره‌ای و آنزیم آلانین آمینوترانسفراز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند اما جایگزینی جو با ذرت در هر دو دوره آزمایش منجر به کاهش غلظت آنزیم کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز شد (به ترتیب 01/0P= و05/0P=). میانگین pHشکمبه و غلظت کل اسیدهای چرب فرار تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت اما تغذیه با ذرت منجر به افزایش سهم مولی استات (03/0P=)، تمایل به کاهش سهم مولی پروپیونات (07/0P=) و افزایش نسبت استات به پروپیونات (04/0P=) را در مقایسه با جو شد. نتایج این مطالعه نشان داد که ذرت می تواند جایگزین مناسبی برای جو در جیره گوساله های پرواری با سطح بالای کنسانتره و غلات نرم آسیاب شده باشد.
