تغذیه دام و طیور
یوسف سرهنگی؛ قربان الیاسی زرینقبایی؛ علیرضا ایمانی؛ محمدولی علیپور؛ محمدرضا ستاری
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند بر روی عملکرد غازهای بومی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار و 3 تکرار با10 قطعه جوجه غاز ( مخلوط هر دو جنس) اجرا شد. پنج گروه آزمایشی شامل گروه شاهد (سطح صفر درصد تفاله چغندرقند) و جیرههای غذایی با سطوح 5، 7، 10 و 15 درصد تفاله چغندرقند بودند. در طول 12 هفته دوره پرورش، افزایش ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند بر روی عملکرد غازهای بومی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار و 3 تکرار با10 قطعه جوجه غاز ( مخلوط هر دو جنس) اجرا شد. پنج گروه آزمایشی شامل گروه شاهد (سطح صفر درصد تفاله چغندرقند) و جیرههای غذایی با سطوح 5، 7، 10 و 15 درصد تفاله چغندرقند بودند. در طول 12 هفته دوره پرورش، افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی بهصورت هفتگی مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان دوره آزمایش از هر تکرار تعداد 2 قطعه جوجه غاز یکی نر و دیگری ماده به صورت تصادفی انتخاب و کشتار و تجزیه لاشه شدند. نتایج نشان داد که در هفتههای متوالی تیمارهای حاوی سطوح مختلف تفاله چغندرقند در مقایسه با تیمار شاهد دارای بیشترین مقدار میانگین افزایش وزن بودند (05/0>P). تیمارهای حاوی سطوح مختلف تفاله چغندرقند از نظر ضریب تبدیل غذایی بهغیر از دوره پرورش 1 تا 7 روزگی اختلاف معنیداری با گروه شاهد نشان ندادند. استفاده از تفاله چغندرقند باعث کاهش درصد وزن رانها و افزایش درصد وزنی امعاء و احشا در لاشه شد (05/0>P). بیشترین درصد وزنی لاشه و کمترین درصد وزنی امعاء و احشا در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). همچنین کمترین درصد وزنی پشت و گردن در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). نتیجه نهایی این که با توجه به کاهش هزینه خوراک به ازای تولید هر کیلوگرم گوشت بهدلیل پایین بودن قیمت تفاله خشک چغندرقند و عملکرد بهتر پرنده، کاربرد تفاله چغندرقند تا سطح 15 درصد در جیرههای غازها پیشنهاد میشود.
تغذیه دام و طیور
عیدی احمدی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارشپذیری مواد مغذی برههای نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم بهمدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دامها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارشپذیری مواد مغذی برههای نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم بهمدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دامها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا که جایگزین کنجاله سویا شده بود و 10 رأس بره (تکرار) در هر تیمار در قالب طرح کاملاً تصادفی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح کنجاله کاملینا در جیره تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره بهجز مصرف چربی خام که بهطور خطی افزایش یافت (05/0>P)، مصرف ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF، ADF و انرژی قابل متابولیسم تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). همچنین، صفات مربوط به عملکرد رشد برهها شامل وزن نهایی، کل افزایش وزن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در طول کل دوره پروار و هر دو هفته یک بار تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). جیرههای آزمایشی تأثیری روی گوارشپذیری مواد مغذی شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF و ADF نداشتند (05/0<P). در کل، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از رقم بومی کنجاله کاملینا بهجای کنجاله سویا بهعنوان یک منبع پروتئینی جدید تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره غذایی برههای پرواری قابل توصیه است.
زهرا یوسفی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ علی کیانی؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارشپذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیهای برههای پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارشپذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیهای برههای پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی با سطوح 10 (شاهد)، 20، 30 و 40 درصد رطوبت به مدت 56 روز به دامهاتغذیه شدند. نتایج نشان داد میزان ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و NDF مصرفی با افزایش سطح رطوبت جیره تا 30 درصد به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). افزایش وزن کل و افزایش وزن روزانه دامها با افزایش درصد رطوبت جیره تا سطح 30 درصد به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزایش سطح رطوبت جیره رفتار نشخوار کردن و جویدن به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزایش رطوبت جیره تا سطح 30 درصد گوارشپذیری ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). در کل، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که افزایش رطوبت جیره غذایی تا سطح 30 درصد ماده خشک، سبب بهبود مصرف خوراک، عملکرد رشد و بهبود گوارشپذیری برههای پرواری شد.
احد قربانی؛ محمد ابراهیم نوریان سرور؛ محمد مهدی معینی
چکیده
با هدف بررسی تأثیر مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین بر مصرف خوراک، فراسنجههای تخمیر شکمبهای و جمعیت پروتوزوآ، این تحقیق در دو بخش بر روی گوسفندان انجام شد. در آزمایش اول(درون تنی)، بیست رأس قوچ سنجابی (6/5±50 کیلوگرم) به طور تصادفی به چهار تیمار شامل: 1) جیره آزمایشی شاهد و بدون افزودن روی و سلنیوم؛2) جیره پایه به علاوه 300 میلیگرم ...
بیشتر
با هدف بررسی تأثیر مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین بر مصرف خوراک، فراسنجههای تخمیر شکمبهای و جمعیت پروتوزوآ، این تحقیق در دو بخش بر روی گوسفندان انجام شد. در آزمایش اول(درون تنی)، بیست رأس قوچ سنجابی (6/5±50 کیلوگرم) به طور تصادفی به چهار تیمار شامل: 1) جیره آزمایشی شاهد و بدون افزودن روی و سلنیوم؛2) جیره پایه به علاوه 300 میلیگرم سلنومتیونین در کیلوگرم ماده خشک؛ 3) جیره پایه به علاوه 400 میلیگرم روی-متیونین در کیلوگرم ماده خشک و 4 ) جیره پایه به علاوه 400 میلیگرم روی-متیونین و 300 میلیگرم سلنومتیونین تقسیم شدند. در آزمایش دوم، از گوسفندان گروه شاهد مایع شکمبه گرفته شد و بر اساس آزمون تولید گاز به روش برونتنی فراسنجههای تخمیر مطالعه شد در آزمایش اول، افزودن مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین به جیره باعث کاهش انرژی قابل سوخت و ساز، قابلیت هضم ماده آلی، نیتروژن آمونیاکی و کل اسیدهای چرب زنجیر کوتاه (001/0p= ) شد، ولی ضریب تفکیک پذیری و پروتئین میکروبی در سه تیمار نسبت به شاهد بهبود یافت (001/0p= ). مکملهای روی و سلنیوم تأثیری بر خوراک مصرفی، انرژی قابل سوخت و ساز مصرفی و گاز متان نداشت. مصرف مکملهای آلی روی و سلنیوم جمعیت کل پروتوزوآیی را از طریق تغییر در جمعیت انتودینینهها افزایش دادند (001/0=p). در مجموع، استفاده از مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین تأثیر مطلوبی بر تخمیر شکمبه گوسفندان نداشت، اما سبب افزایش جمعیت پروتوزآیی شد. همچنین، در این مطالعه روش آزمایشگاهی معیار مناسبی برای ارزیابی تأثیر مکمل بر تخمیر شکمبه نبود و نمیتوان نتایج آن را با دام زنده تعمیم داد.
ابراهیم قاسمی؛ غلامرضا قربانی خراجی؛ محمد خوروش
چکیده
در این مطالعه اثرات جایگزینی کاه گندم بدون فرآوری یا سیلاژ کاه گندم (فرآوری شده با سود، ملاس و دانه گندم) به جای بخشی از علوفه جیره بر عملکرد گاوهای شیرده بررسی شد. تعداد 9 راس ﮔﺎو هلشتاین اواﺳﻂ ﺷﯿﺮدﻫﯽ در قالب ﻃﺮح ﻣﺮﺑﻊ ﻻﺗﯿﻦ 3×3 تکرار شده به جیرههای 1) شاهد (20 درصد ﯾﻮﻧﺠﻪ و 20 درصد ﺳﯿﻼژ ذرت)، 2) حاوی ﮐﺎه گندم (13 درصد ...
بیشتر
در این مطالعه اثرات جایگزینی کاه گندم بدون فرآوری یا سیلاژ کاه گندم (فرآوری شده با سود، ملاس و دانه گندم) به جای بخشی از علوفه جیره بر عملکرد گاوهای شیرده بررسی شد. تعداد 9 راس ﮔﺎو هلشتاین اواﺳﻂ ﺷﯿﺮدﻫﯽ در قالب ﻃﺮح ﻣﺮﺑﻊ ﻻﺗﯿﻦ 3×3 تکرار شده به جیرههای 1) شاهد (20 درصد ﯾﻮﻧﺠﻪ و 20 درصد ﺳﯿﻼژ ذرت)، 2) حاوی ﮐﺎه گندم (13 درصد ﯾﻮﻧﺠﻪ، 13 درصد ﺳﯿﻼژ ذرت و 13 درصد کاه گندم بدون فرآوری) و 3) حاوی سیلاژ کاه گندم (13 درصد ﯾﻮﻧﺠﻪ، 13 درصد ﺳﯿﻼژ ذرت و 3/14 درصد سیلاژ کاه گندم) اختصاص یافتند. ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻫﻀﻢ ظاهری ماده خشک ﺟﯿﺮه ﺷﺎﻫﺪ و جیره حاوی سیلاژ ﮐﺎه (به ترتیب 0/74 و 4/73 درصد) ﻣﺸﺎﺑﻪ، ولی ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺟﯿﺮه ﺣﺎوی ﮐﺎه گندم (7/65 درصد) ﺑﻮد (01/0>P). ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﯿﺮ در گاوهای مصرف کننده ﺟﯿﺮه ﺷﺎﻫﺪ بالاتر از گروه تغذیه شده با جیرههای حاوی ﮐﺎه گندم و سیلاژ کاه (به ترتیب 8/37، 9/32 و 4/34 کیلوگرم در روز) ﺑﻮد (01/0>P). میزان شیر تصحیحشده براساس چربی ﺑﯿﻦ دو گروه مصرف کننده ﺟﯿﺮه ﺷﺎﻫﺪ و جیره حاوی سیلاژ ﮐﺎه ﯾﮑﺴﺎن ﺑﻮد (05/0<P). درﺻﺪ ﭼﺮﺑﯽ شیر در ﮔﺎوﻫﺎی تغذیه شده با جیره حاوی سیلاژ ﮐﺎه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﯿﺮه ﺷﺎﻫﺪ بیشتر بود (05/0>P). در مجموع، جایگزینی بخشی از علوفه جیره با استفاده از سیلاژ کاه گندم فرآوری شده (13 درصد ماده خشک جیره) تاثیری بر افزایش قابلیت هضم جیره و تولید شیر تصحیحشده نسبت به جیره شاهد نداشت، اما باعث بهبود این صفات نسبت به جیره حاوی کاه گندم شد.
پیروز شاکری؛ مرتضی حسینی غفاری؛ حسن فضائلی
چکیده
محصول فرعی پسته از مهمترین محصولات فرعی کشور است. این محصول شامل پوست نرم رویی، دُم خوشهها، برگها، سرشاخهها و مقداری پستههای پوک و نیمه مغز است. مطالعاتی برای فرآوری، نگهداری و استفاده در تغذیه دامها انجام شده است، با اینحال هنوز زمینه مناسبی برای ورود کامل محصول به خوراک دام میسر نشده است. این مقاله باهدف جمعبندی نتایج ...
بیشتر
محصول فرعی پسته از مهمترین محصولات فرعی کشور است. این محصول شامل پوست نرم رویی، دُم خوشهها، برگها، سرشاخهها و مقداری پستههای پوک و نیمه مغز است. مطالعاتی برای فرآوری، نگهداری و استفاده در تغذیه دامها انجام شده است، با اینحال هنوز زمینه مناسبی برای ورود کامل محصول به خوراک دام میسر نشده است. این مقاله باهدف جمعبندی نتایج حاصل از مطالعات برای عملآوری، نگهداری، ترکیبات شیمیایی، تعیین سطوح مناسب مصرف در دامهای مختلف و بررسی تاثیر آن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم تهیه شده است. تولید این محصول نسبت به پسته خشک حدود 6/1 برابر میباشد. خشک کردن محصول در برابرآفتاب مشروط به پهن شدن در لایههای 5 سانتیمتری و زیر و رو کردن مرتب میتواند روش مناسبی برای نگهداری باشد. خشک کردن با دستگاه در صورتی که رطوبت به خوبی خارج شود و محصول تحت آسیب حرارتی قرار نگیرد، توصیه شده است. سیلوکردن بدون افزودنی روش مناسبی برای نگهداری محصول میباشد، ضمن اینکه افزودن 5/1 درصد ملاس و حداکثر 5/0 درصد اوره در افزایش کیفیت آن موثر است. میانگین ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همیسلولز، ترکیبات فنلی و کل تانن در محصول خشک بهترتیب 91/93، 84/83، 81/11، 27/30، 12/22، 38/10 و 16/6 درصد تعیین شد. میانگین قابلیت هضم ماده خشک این محصول بین 50/56-00/52 درصد تعیین گردید. نتایج مطالعات نشان میدهد که میتوان از آن بهعنوان بخشی از جیره گاوهای شیری تا 10 درصد، گاوهای گوشتی تا 12 درصد و گوسفند و بز تا 25 درصد ماده خشک جیره استفاده نمود.
حسین رستم زاده؛ رسول پیرمحمدی؛ یونسعلی علی جو
چکیده
این تحقیق با استفاده از 6 رأس بز نژاد مهابادی با میانگین وزن 5/0±40 کیلوگرم و روزهای شیردهی1±2 در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3×3 به صورت چرخشی طی سه دوره ی 13 روزه اجرا شد. تیمارها شامل:1- جیره پایه بدون اسانس (جیره شاهد)، 2- جیره پایه + 200 میلی گرم اسانس و 3- جیره پایه + 400 میلی گرم اسانس زنیان در کیلوگرم ماده خشک بود. افزودن اسانس زنیان ...
بیشتر
این تحقیق با استفاده از 6 رأس بز نژاد مهابادی با میانگین وزن 5/0±40 کیلوگرم و روزهای شیردهی1±2 در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3×3 به صورت چرخشی طی سه دوره ی 13 روزه اجرا شد. تیمارها شامل:1- جیره پایه بدون اسانس (جیره شاهد)، 2- جیره پایه + 200 میلی گرم اسانس و 3- جیره پایه + 400 میلی گرم اسانس زنیان در کیلوگرم ماده خشک بود. افزودن اسانس زنیان تأثیر معنی داری بر میزان ماده خشک مصرفی، تغییرات وزن بدن بزها و شیر تولیدی و عملکرد بزغاله ها نداشت ولی باعث کاهش غلظت سرمی تری گلیسرید و LDL و افزایش HDL در بزها گردید.