تغذیه دام و طیور
مهلا سعیدی گراغانی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ کاظم جعفری نعیمی؛ امید دیانی
چکیده
این تحقیق به‌منظور مقایسۀ تأثیر عمل‌آوری سیلاژ ذرت و دانه‌های جو و ذرت بر مصرف خوراک، گوارش‌پذیری مواد مغذّی و فراسنجه‌های شکمبه‌ای در گوسفند طراحی شد. از چهار رأس قوچ نژاد کرمانی با میانگین وزنی-1/4±2/53 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش به‌صورت چینش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح مربع لاتین در چهار دورۀ 21 روزه اجرا شد. علوفۀ ذرت خرد ...
بیشتر
این تحقیق به‌منظور مقایسۀ تأثیر عمل‌آوری سیلاژ ذرت و دانه‌های جو و ذرت بر مصرف خوراک، گوارش‌پذیری مواد مغذّی و فراسنجه‌های شکمبه‌ای در گوسفند طراحی شد. از چهار رأس قوچ نژاد کرمانی با میانگین وزنی-1/4±2/53 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش به‌صورت چینش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح مربع لاتین در چهار دورۀ 21 روزه اجرا شد. علوفۀ ذرت خرد شد و بخشی از آن با دستگاه دارای غلطک‌های دندانه‌دار عمل‌آوری شد. سیلاژها در کیسه‌های نایلون از علوفۀ عمل‌آوری شده و نشده، تهیه شدند. جیره‌های آزمایشی عبارت بودند از 1) جیرۀ دارای 30 درصد سیلاژ عمل‌آوری شده همراه دانۀ جو، 2) جیرۀ دارای 30 درصد سیلاژ عمل‌آوری شده همراه با دانۀ ذرت، 3) جیرۀ دارای سیلاژ عمل‌آوری نشده همراه با دانۀ جو و 4) جیرۀ دارای سیلاژ عمل‌آوری نشده همراه با دانۀ ذرت. عمل-آوری علوفه سبب افزایش pH علوفۀ سیلو شده شد، امّا نمرۀ ارزیابی حسی کاهش یافت (01/0=P). مصرف مادۀ خشک در جیره‌های سیلاژ عمل‌آوری شده بیشتر بود (92/1 در مقابل 82/1 کیلوگرم، 04/0P<). گوارش‌پذیری مادۀ آلی در جیرۀ دارای دانۀ ذرت و جیرۀ دارای سیلاژ عمل‌آوری شده، بیشتر بود. هشت ساعت پس از مصرف خوراک pH شکمبه در جیره‌های دارای سیلاژ عمل‌آوری‌شده و غلظت نیتروژن آمونیاکی در جیرۀ دارای سیلاژ عمل آوری‌شده به-همراه دانۀ جو کمتر بود (05/0P<). زمان مصرف خوراک و نشخوار در جیره‌های دارای سیلاژ عمل‌آوری نشده بیشتر بود. عمل‌آوری علوفۀ ذرت سبب افزایش مصرف مادۀ خشک و افزایش گوارش‌پذیری مادۀ آلی و پروتئین در گوسفندان شد. تأثیر نوع دانه در پاسخ‌‌های حیوانی کمتر از سطح عمل‌آوری بود.
تغذیه دام و طیور
فاطمه اکبری؛ امید دیانی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ زهره حاج علیزاده
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین اثر افزودن سطوح متفاوت پسماند پوست‌گیری پسته بر ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری و مؤلفه‌های تولید گاز جیره‌های کاملاً مخلوط سیلوشده در شرایط برون‌تنی انجام شد. جیره ها با نسبت 60 درصد مواد خشبی (یونجه، کاه و علوفه ذرت) و 40 درصد کنسانتره‌ای بر اساس ماده خشک با چهار سطح پسماند پسته (صفر، 5، 10 و 15 بر اساس ماده خشک) ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین اثر افزودن سطوح متفاوت پسماند پوست‌گیری پسته بر ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری و مؤلفه‌های تولید گاز جیره‌های کاملاً مخلوط سیلوشده در شرایط برون‌تنی انجام شد. جیره ها با نسبت 60 درصد مواد خشبی (یونجه، کاه و علوفه ذرت) و 40 درصد کنسانتره‌ای بر اساس ماده خشک با چهار سطح پسماند پسته (صفر، 5، 10 و 15 بر اساس ماده خشک) با هم مخلوط و در سطل‌های پلاستیکی دو لیتری سیلو شد و طی زمان‌های 30، 45 و 60 روز پس از سیلو شدن، مورد ارزیابی و نمونه گیری قرار گرفتند. ویژگی‌های سیلویی، ترکیب شیمیایی، تخمیرپذیری (با روش آزمون تولید گاز)، غلظت نیتروژن آمونیاکی، درصد اسید لاکتیک و انرژی قابل متابولیسم نمونه-ها تعیین شد. داده‌ها در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی تجزیه آماری شدند. نتایج نشان داد افزودن 15 درصد پسماند پوست‌گیری پسته در جیره‌های کاملاً مخلوط سیلوشده سبب کاهش میزان ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده‌خنثی و اسیدی، غلظت نیتروژن آمونیاکی و درصد اسید لاکتیک سیلاژها گردید (05/0>P). در مقابل، با افزودن پسماند پسته میزان pH، چربی خام، خاکستر و انرژی قابل متابولیسم افزایش یافت (05/0>P). همچنین، جیره کاملاً مخلوط سیلوشده بدون پسماند، دارای بالاترین نمره ارزیابی حسی نسبت به سایر جیره‌ها بود (05/0>P). حجم گاز تولیدشده و گوارش‌پذیری ماده خشک در شرایط برون‌تنی در 45 روز پس از سیلو کردن با افزایش پسماند پسته در جیره‌ها کاهش یافت (05/0>P). بر اساس نتایج، این پژوهش می‌توان تا 10 درصد از پسماند پوست‌گیری پسته در سیلاژهای خوراک کامل استفاده نمود.
فیزیولوژی دام و طیور
رحمت ابابکری؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ عباسعلی ناصریان
چکیده
هدف از انجام مطالعه، بررسی اثرات متقابل بین پروتئین غیرقابل تجزیه شکمبه‌ای (RUP) و نوع دانه کتان در جیره-های فلاشینگ میش‌ها بر عملکرد تولیدمثلی و فعالیت‌های تخمدانی بود. در این مطالعه 72 راس میش بلوچی دو تا سه ساله با تیمارهای آزمایشی تغذیه شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1: شاهد بدون دانه کتان + 20 درصد RUP، 2: شاهد بدون دانه کتان + 40 درصد RUP، ...
بیشتر
هدف از انجام مطالعه، بررسی اثرات متقابل بین پروتئین غیرقابل تجزیه شکمبه‌ای (RUP) و نوع دانه کتان در جیره-های فلاشینگ میش‌ها بر عملکرد تولیدمثلی و فعالیت‌های تخمدانی بود. در این مطالعه 72 راس میش بلوچی دو تا سه ساله با تیمارهای آزمایشی تغذیه شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1: شاهد بدون دانه کتان + 20 درصد RUP، 2: شاهد بدون دانه کتان + 40 درصد RUP، 3: 10 درصد دانه کتان سالم + 20 درصد RUP، 4: 10 درصد دانه کتان سالم + 40 درصد RUP، 5: 10 درصد دانه کتان اکسترودشده + 20 درصد RUP و 6: 10 درصد دانه کتان اکسترودشده + 40 درصد RUP بود. ماده خشک مصرفی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. نوع دانه کتان در 24 ساعت پیش از سیدربرداری سبب افزایش غلظت گلوکز، کلسترول و استروژن و 24 ساعت پس از سیدربرداری سبب افزایش غلظت گلوکز و استروژن و کاهش غلظت اوره خون میش‌ها شد (05/0>P). در 24 ساعت پس از سیدربرداری، افزایش سطحRUP به 40 درصد سبب افزایش غلظت گلوکز و استروژن و کاهش غلظت اوره خون میش‌ها شد (05/0>P). جیره‌های دارای کتان اکسترودشده در هشت روز پس از قوچ‌اندازی بالاترین غلظت پروژسترون و نهایتا نرخ بره‌دهی بالاتری در مقایسه با جیره‌های شاهد داشتند (05/0>P). در نهایت، استفاده از دانه کتان (به‌ویژه، اکسترودشده) به‌میزان 10 درصد ماده خشک به‌همراه 40 درصد RUP در جیره‌فلاشینگ، به‌طور سودمندی غلظت متابولیت‌ها و هورمون‌های مرتبط با عملکرد تولید مثلی به‌ویژه گلوکز، کلسترول، پروژسترون و استروژن را افزایش داده و درنتیجه عملکرد تولیدمثلی دام را بهبود می‌بخشد.
رضا آقایی پور؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی
چکیده
به منظور مقایسه تاثیر سیلاژهای ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف و قابلیت هضم مواد مغذّی، و فراسنجه‌های شکمبه‌ای از شش راس بز رائینی نر دو ساله با میانگین وزن 5/6±37 در یک طرح مربع لاتین 3×3 در دو تکرار استفاده شد. مصرف ماده خشک و دیگر مواد مغذّی در جیره سیلاژ ذرت بیشتر از دو جیره آزمایشی دیگر بود و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از ارزن ...
بیشتر
به منظور مقایسه تاثیر سیلاژهای ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف و قابلیت هضم مواد مغذّی، و فراسنجه‌های شکمبه‌ای از شش راس بز رائینی نر دو ساله با میانگین وزن 5/6±37 در یک طرح مربع لاتین 3×3 در دو تکرار استفاده شد. مصرف ماده خشک و دیگر مواد مغذّی در جیره سیلاژ ذرت بیشتر از دو جیره آزمایشی دیگر بود و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از ارزن بود (05/0P<). قابلیت هضم ماده آلی در سیلاژ ذرت بیش از سیلاژ ارزن بود (05/0P<). در ساعت‌های دو، چهار، شش و هشت ساعت بعد از مصرف خوراک، غلظت نیتروژن آمونیاکی در جیره سیلاژ ذرت بیش از جیره دارای سیلاژ ارزن بود (05/0P<)، امّا بین جیره‌های دارای سیلاژهای ذرت و سورگوم تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. هشت ساعت بعد از مصرف خوراک، pH شکمبه‌ای در جیره سیلاژ سورگوم کمتر از دو جیره آزمایشی دیگر بود (05/0P<). جمعیت پروتوزوای هولوتریش، سلولایتیک، انتودینیوم و کل پروتوزوآء در جیره دارای سیلاژ ذرت بیش از جیره دارای سیلاژ سورگوم و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از جیره دارای سیلاژ ارزن بود (05/0P<). نوع سیلاژها در جیره‌های آزمایشی بر تولید پروتئین میکروبی در شکمبه تاثیر معنی‌داری نداشتند. تولید اسید والریک و ایزووالریک در جیره دارای سیلاژ ارزن بیشتر از جیره دارای سیلاژ سورگوم بود (05/0P<). نتایج آزمایش نشان دهنده کیفیت مناسب‌تر سیلاژ ذرت بود، اما کمبود آب و خشکسالی‌های اخیر کاشت علوفه‌های با مصرف کمتر آب را ناگزیر می‌کند.
فاطمه نورالهی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین میزان تولید گاز کاکتوس علوفه‌ای، یونجه خشک و سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه-ای-یونجه انجام شد، سپس تاثیر مدت زمان سیلو‌کردن بر خصوصیات کیفی و ارزش تغذیه‌ای سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه‌ای-یونجه در روز‌های 30، 45 و 60 پس از تهیه سیلاژ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از خرد کردن علوفه‌ها، کاکتوس علوفه‌ای به‌مقدار 66 ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین میزان تولید گاز کاکتوس علوفه‌ای، یونجه خشک و سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه-ای-یونجه انجام شد، سپس تاثیر مدت زمان سیلو‌کردن بر خصوصیات کیفی و ارزش تغذیه‌ای سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه‌ای-یونجه در روز‌های 30، 45 و 60 پس از تهیه سیلاژ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از خرد کردن علوفه‌ها، کاکتوس علوفه‌ای به‌مقدار 66 درصد و یونجه خشک به‌مقدار 34 درصد (بر اساس ماده خشک) کاملا مخلوط و در بسته‌های پلاستیکی دو لایه فشرده شد. داده‌ها در قالب طرح کاملا تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. حجم گاز تولیدی از کاکتوس علوفه‌ای، یونجه و سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه‌ای-یونجه به‌طور معنی-داری متفاوت بود (05/0P<). ماده‌آلی قابل هضم کاکتوس علوفه‌ای (67 درصد) بیشتر از یونجه خشک و سیلاژ مخلوط کاکتوس-یونجه بود (05/0P<). همچنین انرژی متابولیسمی و انرژی خالص شیردهی یونجه خشک (به-ترتیب 04/2-18/1) بیشتر از دو علوفه دیگر به‌دست آمد (05/0P<). pH سیلاژ 45 و 60 روز پس از سیلو کردن افزایش یافت (05/0P<). کمترین درصد پروتئین خام و بالاترین غلظت نیتروژن آمونیاکی در سیلاژ 60 روز پس از سیلو کردن مشاهده شد (05/0P<). غلظت اسید لاکتیک و نقطه فلیگ سیلاژ با افزایش مدت زمان سیلو کردن کاهش پیدا کرد (05/0P<). غلظت اسیدهای چرب اولئیک (cisC18:1)، لینولئیک (cisC18:2) و لینولنیک (C18:3) در سیلاژ 30 روز پس از سیلو کردن بیشترین بودند (05/0P<). بنابراین می‌توان از کاکتوس علوفه‌ای به-شکل سیلاژ همراه با منابع پروتئین خام و فیبر خام به‌منظور بهبود کیفیت سیلاژ، برای جبران کمبود خوراک دام در مناطق گرم‌و‌خشک بهره برد.
زهرا شیروانی؛ امید دیانی؛ زهره حاج علیزاده
چکیده
به‌منظور بررسی تغذیه سطوح مختلف پیاز ضایعاتی بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، اسیدهای چرب فرار، جمعیت پروتوزوآ و فراسنجه‌های خونی، از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی اولیه 5/1±45 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. پس از تعیین ترکیب شیمیای پیاز ضایعاتی، این فرآورده در سطوح متفاوت براساس ماده خشک در جیره ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تغذیه سطوح مختلف پیاز ضایعاتی بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، اسیدهای چرب فرار، جمعیت پروتوزوآ و فراسنجه‌های خونی، از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی اولیه 5/1±45 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. پس از تعیین ترکیب شیمیای پیاز ضایعاتی، این فرآورده در سطوح متفاوت براساس ماده خشک در جیره جایگزین دانه جو شد. جیره‌های آزمایشی شامل: 1) جیره شاهد (بدون پیاز ضایعاتی)، 2) جیره دارای 8 درصد پیاز ضایعاتی، 3) جیره دارای 16 درصد پیاز ضایعاتی و 4) جیره دارای 24 درصد پیاز ضایعاتی بودند. مصرف ماده خشک، گوارش‌پذیری ماده خشک و پروتئین خام تحت تأثیر تغذیه پیاز ضایعاتی قرار نگرفت. نیتروژن مصرفی، دفعی و درصد نیتروژن ابقاء شده تغییری نکرد. همچنین فراسنجه‌های تخمیری شکمبه از جمله pH، نیتروژن آمونیاکی و جمعیت پروتوزوآ با افزودن سطوح مختلف پیاز ضایعاتی در جیره گوسفندان بدون تغییر باقی ماند، لیکن غلظت اسید والریک در شکمبه با افزایش سطح پیاز کاهش پیدا کرد (05/0>p). همچنین میزان کلسترول خون گوسفندان با افزودن پیاز ضایعاتی به جیره، به‌صورت خطی (05/0>p) کاهش یافت. به‌طور کلی، استفاده از پیاز ضایعاتی تا سطح 24 درصد ماده خشک جیره به‌جای دانه جو علایمی از وجود مسمومیت یا کم‌خونی (رنگ پریدگی مخاطات، تغییر رنگ مختصر ادرار، ضعف و بیحالی) در گوسفندان مشاهده نشد. بنابراین با توجه به این‌که اکثریت فراسنجه‌های مورد آزمایش در این تحقیق به‌طور معنی‌داری در هنگام استفاده از پیاز در جیره تحت تاثیر قرار نگرفتند، می‌توان از پیاز تا 24 درصد در جیره گوسفند استفاده کرد.
نرجس رفیعی پور احمدی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ زهره حاج علیزاده
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی علف خشک کنگر وحشی و تاثیر جایگزینی آن با علف خشک یونجه و کاه گندم بر قابلیت هضم مواد مغذی، سنتز پروتئین میکروبی، فراسنجه‌های شکمبه و خون بود. در این آزمایش از 4 راس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی 5/2±55 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در چهار دوره 21 روزه استفاده شد. جیره‌ها شامل: 1) جیره شاهد (بدون ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی علف خشک کنگر وحشی و تاثیر جایگزینی آن با علف خشک یونجه و کاه گندم بر قابلیت هضم مواد مغذی، سنتز پروتئین میکروبی، فراسنجه‌های شکمبه و خون بود. در این آزمایش از 4 راس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی 5/2±55 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در چهار دوره 21 روزه استفاده شد. جیره‌ها شامل: 1) جیره شاهد (بدون علف خشک کنگر وحشی)، 2) جیره دارای 10 درصد علف خشک کنگر وحشی، 3) جیره دارای 20 درصد علف خشک کنگر وحشی و 4) جیره دارای 30 درصد علف خشک کنگر وحشی بود. ماده آلی، چربی خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی علف خشک کنگر وحشی از یونجه خشک بالاتر، و پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی علف خشک کنگر وحشی کمتر از یونجه خشک بود (05/0>p). نیتروژن مصرفی، دفعی و درصد نیتروژن ابقاء شده، نیتروژن آمونیاکی و pH مایع شکمبه تغییری نکرد. کمترین تعداد پروتوزآ و گونه‌های آن با مصرف جیره دارای 30 درصد علف خشک کنگر وحشی به‌دست آمد (05/0>p). غلظت گلوکز خون در گوسفندان تغذیه شده با جیره دارای 20 درصد علف خشک کنگر وحشی حداکثر بود (05/0>p). براساس نتایج این پژوهش، ترکیب شیمیایی علف کنگر وحشی و مقایسه آن با علوفه‌هایی نظیر کاه و یونجه، نشان می‌دهد که این گیاه از نظر مواد مغذی به‌خصوص انرژی قابل متابولیسم و مواد فیبری در سطح مناسبی بوده و به نظر می‌رسد می‌توان از آن به‌عنوان بخشی از علوفه در جیره گوسفندان بدون ایجاد مشکل در دام‌ها استفاده کرد.
مرضیه حاج محمدی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری
چکیده
در این آزمایش تأثیر جایگزینی یونجه با گیاه مرتعی کما بـر تولید پروتئین میکروبی و فراسـنجه هـای شکمبه ای گوسفندان کرمانی در قالب طرح کاملاً تصادفی 4×4 بررسی گردید. در این آزمایش 4 رأس بره نر گوسفند نژاد کرمانی (وزن 4/3± 38 کیلوگرم) در چهار دوره 21 روزه، شامل 16 روز عادت پذیری و پنج روز نمونه‌گیری مورد استفاده قرار گرفتند. جیره شاهد دارای ...
بیشتر
در این آزمایش تأثیر جایگزینی یونجه با گیاه مرتعی کما بـر تولید پروتئین میکروبی و فراسـنجه هـای شکمبه ای گوسفندان کرمانی در قالب طرح کاملاً تصادفی 4×4 بررسی گردید. در این آزمایش 4 رأس بره نر گوسفند نژاد کرمانی (وزن 4/3± 38 کیلوگرم) در چهار دوره 21 روزه، شامل 16 روز عادت پذیری و پنج روز نمونه‌گیری مورد استفاده قرار گرفتند. جیره شاهد دارای 30 درصد یونجه، 10 درصد کاه جو، و 60 درصد مواد متراکم بود و در تیمـار‌های آزمایشی، علوفه ی کما از مراتع شهرستان بافت جمع آوری گردید و پس از خشک کردن به ترتیب به میزان 10، 20 و 30 درصد جایگزین یونجه شد. به منظور تخمین ساخت پروتئین میکروبی از طریق جدا سازی مشتقات پورینی، ادرار گوسفندان در پنج روز پایانی هر دوره آزمایشی جمع آوری شد. میزان آلانتوئین، کل مشتقات پورینی دفع شده، مقدار نیتروژن و سنتز پروتئین میکروبی در گوسفندان تغذیه شده با سطح 10 درصد گیاه کما به‌طور معنی‌داری بالاتر از سایر تیمارها بود. همچنین میزان کراتینین دفع شده در جیره حاوی 20 درصد گیاه مرتعی کما به طور معنی‌داری بیشتر از جیره حاوی 30 درصد گیاه کما بود. در این آزمایش پس از تغذیه با گیاه کما، میزان ماده خشک و نیتروژن مصرفی، ابقای نیتروژن، میزان نیتروژن آمونیاکی و جمعیت کل پروتوزوآ به طور معنی داری کاهش پیدا کرد. نتایج این تحقیق نشان داد که می توان از گیاه مرتعی کما به صورت خشک شده تا سطح 10 درصد در جیره غذایی گوسفند استفاده کرد.
منوره قدوسی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ رضا طهماسبی
چکیده
هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر سیلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرمای غیرخوراکی بر قابلیت هضم مواد مغذی، گونه‌های پروتوزوآ، نسبت مولاری اسیدهای چرب فرار، pH و نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه بود. برای تهیه سیلاژ، 85 کیلوگرم برگ و ساقه درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای غیرخوراکی مخلوط و به-مدت 45 روز سیلو گردید. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و انرژی متابولیسمی ...
بیشتر
هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر سیلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرمای غیرخوراکی بر قابلیت هضم مواد مغذی، گونه‌های پروتوزوآ، نسبت مولاری اسیدهای چرب فرار، pH و نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه بود. برای تهیه سیلاژ، 85 کیلوگرم برگ و ساقه درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای غیرخوراکی مخلوط و به-مدت 45 روز سیلو گردید. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و انرژی متابولیسمی سیلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرمای غیرخوراکی، از سطوح صفر، 7، 14 و 21 درصد بر اساس ماده خشک در جیره‌های آزمایشی 4 راس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. سیلو کردن برگ و ساقه درخت موز با خرمای غیرخوراکی، سبب افزایش ماده خشک، ماده آلی و چربی خام و کاهش خاکستر و الیاف نامحلول در شوینده خنثی شد (05/0>P). با توجه به نقطه فلیگ (100)، pH (4/4) و انرژی متابولیسمی (05/2)، سیلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرمای غیرخوراکی دارای کیفیت مناسبی بود. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی جیره‌های آزمایشی دارای 14 و 21 درصد سیلاژ، نسبت به جیره شاهد کمتر بود (05/0>P). pH، نیتروژن آمونیاکی، اسیدهای چرب فرار، نسبت استات به پروپیونات و جمعیت پروتوزوآی مایع شکمبه تحت تاثیر جیره‌ها قرار نگرفت. بنابراین با توجه به‌عدم تغییر در ماده خشک مصرفی و فراسنجه‌های تخمیری شکمبه می‌توان از این سیلاژ در جیره گوسفند استفاده کرد.
معصومه اقتداری؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر اندازه ذرات مخلوط علوفه سورگوم سیلو شده و سطح کنسانتره بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و رفتار مصرف خوراک از چهار رأس بز نر رایینی با میانگین وزنی 0/3±1/30 کیلوگرم در قالب طرح چرخشی متوازن استفاده شد. از علوفه سورگوم درشت و ریز (30 و 15 میلی‌متر)، در کیسه‌های نایلونی بدون هیچ ماده افزودنی، علوفه ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر اندازه ذرات مخلوط علوفه سورگوم سیلو شده و سطح کنسانتره بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و رفتار مصرف خوراک از چهار رأس بز نر رایینی با میانگین وزنی 0/3±1/30 کیلوگرم در قالب طرح چرخشی متوازن استفاده شد. از علوفه سورگوم درشت و ریز (30 و 15 میلی‌متر)، در کیسه‌های نایلونی بدون هیچ ماده افزودنی، علوفه سیلوی تهیه و با نسبت 50 به 50 درصد ماده خشک به همراه یونجه در تهیه جیره‌های آزمایشی استفاده شد و جیره‌ها شامل 1) جیره‌ی حاوی 40 درصد علوفه سورگوم سیلو شده درشت و علوفه یونجه و 60 درصد کنسانتره 2) جیره‌ی حاوی 60 درصد علوفه سورگوم سیلو شده درشت و علوفه یونجه و 40 درصد کنسانتره 3) جیره‌ی حاوی 40 درصد علوفه سورگوم سیلو شده ریز و علوفه یونجه و 60 درصد کنسانتره 4) جیره‌ی حاوی 60 درصد علوفه سورگوم سیلو شده ریز و علوفه یونجه و 40 درصد کنسانتره بودند. مصرف ماده خشک و ماده آلی تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار گرفت (به‌ترتیب 20/1، 05/1، 37/1، 24/1 و 07/1، 02/1، 27/1 و 12/1 کیلوگرم در روز) و با کاهش اندازه ذرات علوفه سورگوم سیلو شده افزایش نشان داد (05/0>P). امّا اندازه ذرات علوفه تأثیری بر گوارش‌پذیری مواد مغذّی نداشت. با افزایش اندازه ذرات علوفه سیلو شده تولید پروتئین میکروبی، تعداد پروتوزوای سلولولایتیک و زمان مصرف خوراک، نشخوار و جویدن افزایش یافت (05/0>P). نتایج نشان داد که علوفه سورگوم سیلو شده، همراه با مقادیر زیاد یا کم کنسانتره، بدون هیچ مشکل تغذیه‌ای، قابل استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان کوچک می‌باشد.
نعمت اسماعیلی سیرچی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ امین خضری
چکیده
این تحقیق به‌منظور تعیین ارزش غذایی پوشش مغز پسته (testa) و بررسی تأثیر تغذیه آن بر گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی در گوسفند انجام گردید. ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته به‌روش آزمایشگاهی و ارزش غذائی آن با استفاده از روش آزمون تولید گاز تعیین شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی، این فرآورده فرعی در 4 سطح جایگزین سبوس گندم در جیره گوسفند ...
بیشتر
این تحقیق به‌منظور تعیین ارزش غذایی پوشش مغز پسته (testa) و بررسی تأثیر تغذیه آن بر گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی در گوسفند انجام گردید. ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته به‌روش آزمایشگاهی و ارزش غذائی آن با استفاده از روش آزمون تولید گاز تعیین شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی، این فرآورده فرعی در 4 سطح جایگزین سبوس گندم در جیره گوسفند گردید. جیره‌های آزمایشی شامل جیره: 1) شاهد (جیره بدون پوشش مغز پسته)، 2) حاوی 5 درصد پوشش مغز پسته، 3) حاوی 10 درصد پوشش مغز پسته و 4) حاوی 15 درصد پوشش مغز پسته بودند. از 4 رأس گوسفند نر کرمانی بالغ (2 ± 54 کیلوگرم) در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. میانگین درصد ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، الیاف نامحلول در شوینده‌های خنثی و اسیدی و ماده آلی پوشش مغز پسته به‌ترتیب 97/90، 35/19، 09/20، 14/45، 72/40 و 78/93 به‌دست آمد. انرژی قابل متابولیسم پوشش مغز پسته 71/3 مگاکالری در کیلوگرم تخمین زده شد. مصرف ماده خشک در حیوانات تحت تأثیر سطح پوشش مغز پسته قرار نگرفت. افزودن پوشش مغز پسته منجر به افزایش گوارش‌پذیری چربی خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی جیره‌های آزمایشی گردید، همچنین غلظت پروتئین تام و تری‌گلیسرید خون گوسفندان افزایش و نیتروژن اوره‌ای خون کاهش یافت (05/0P<). بنابراین، پوشش مغز پسته از ارزش غذایی مناسبی در تغذیه دام برخوردار بوده و می‌توان از آن تا سطح 15 درصد در جیره گوسفند استفاده کرد.
اکرم علیرضایی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اندازه ذرات علوفه سیلو شده جو و دو نوع دانه غله (جو و ذرت) بر مصرف خوراک و قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و رفتار مصرف خوراک در قالب طرح چرخشی متوازن در گوسفند انجام شد. علوفه جو با 5/1 ±0/28 درصد ماده خشک درو و با دو طول برش فرضی 16 و هشت میلی‌متر خرد و علوفه سیلو شده بلند و کوتاه تهیه شد. از چهار ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اندازه ذرات علوفه سیلو شده جو و دو نوع دانه غله (جو و ذرت) بر مصرف خوراک و قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و رفتار مصرف خوراک در قالب طرح چرخشی متوازن در گوسفند انجام شد. علوفه جو با 5/1 ±0/28 درصد ماده خشک درو و با دو طول برش فرضی 16 و هشت میلی‌متر خرد و علوفه سیلو شده بلند و کوتاه تهیه شد. از چهار راس گوسفند نر با میانگین وزن 05/2±38/53 کیلوگرم استفاده شد و جیره‌های آزمایشی عبارت بودند از: 1) علوفه سیلو شده بلند و دانه جو، 2) علوفه سیلو شده بلند و 20 درصد دانه ذرت، 3) علوفه سیلو شده کوتاه و دانه جو و 4) علوفه سیلو شده کوتاه و 20 درصد دانه ذرت. مصرف ماده خشک در جیره‌های دارای دانه ذرت بیشتر بود (05/0>P). دو و چهار ساعت بعد از مصرف خوراک pH شکمبه تحت تأثیر اندازه ذرات علوفه سیلو شده و نوع دانه در کنسانتره قرار گرفت و در جیره‌های دارای علوفه سیلو شده بلند و جیره‌های دارای کنسانتره حاوی20 درصد دانه ذرت بیشتر بود (05/0>P). اندازه ذرات علوفه سیلو شده و نوع دانه بر غلظت نیتروژن آمونیاکی و نیتروژن و پروتئین میکروبی تأثیر معنی‌داری نداشت (05/0P>). رفتار مصرف خوراک تحت تأثیر اندازه ذرات علوفه سیلو شده قرار گرفت، ولی نوع دانه تأثیری نداشت. در جیره‌های دارای دانه ذرت به علت افزایش pH وتأمین محیط بهتر شکمبه، مصرف ماده خشک افزایش یافت.
راحله رجبی علی آبادی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری
چکیده
هدف از این مطالعه تاثیر افزودن خرمای ضایعاتی بر ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ یونجه و قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه‌های شکمبه‌ای گوسفند بود. از 4 راس گوسفند نر نژاد کرمانی با میانگین سن 2 سال و وزن 2±47 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. برای تهیه سیلاژ، یونجه با درصد‌های 0، 5، 10 و 15 درصد خرمای ضایعاتی مخلوط و ...
بیشتر
هدف از این مطالعه تاثیر افزودن خرمای ضایعاتی بر ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ یونجه و قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه‌های شکمبه‌ای گوسفند بود. از 4 راس گوسفند نر نژاد کرمانی با میانگین سن 2 سال و وزن 2±47 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. برای تهیه سیلاژ، یونجه با درصد‌های 0، 5، 10 و 15 درصد خرمای ضایعاتی مخلوط و به مدت 45 روز در بشکه هایی با گنجایش 40 لیتر سیلوگردید. از سیلاژها به میزان 30 درصد در جیره‌های آزمایشی: 1) جیره شاهد (سیلاژ یونجه بدون خرمای ضایعاتی) 2) جیره دارای سیلاژ یونجه با 5 درصد خرمای ضایعاتی، 3) جیره دارای سیلاژ یونجه با 10 درصد خرمای ضایعاتی و 4) جیره دارای سیلاژ یونجه با 15 درصد خرمای ضایعاتی استفاده شد. افزودن خرمای ضایعاتی به یونجه هنگام سیلو کردن سبب افزایش ماده خشک و انرژی، کاهش الیاف نامحلول در شوینده خنثی و خاکستر شد (05/0>P) و تاثیر معنی‌داری بر قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و الیاف نا محلول در شوینده خنثی جیره‌های آزمایشی داشت. بالاترین قابلیت هضم ماده خشک مربوط به جیره-ی شاهد و کمترین مقدار مربوط به جیره دارای سیلاژ یونجه با 5 درصد خرمای ضایعاتی بود. همچنین با سیلاژ یونجه با 15 درصد خرمای ضایعاتی، نیتروژن آمونیاکی تولید شده در شکمبه گوسفندان به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>P). در مجموع استفاده از خرمای ضایعاتی سبب بهبود کیفیت سیلاژ یونجه گردید و به دلیل کاهش تولید آمونیاک شکمبه و دفع آن به محیط زیست اثر مثبت دارد.
