محمد حسین نعمتی؛ سید سعید موسوی؛ صیفعلی ورمقانی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن داروی آهسته رهش نیتروگلیسرین بر جلوگیری از بروز سندرم آسیت در جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر در سن هفت روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار، مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- گروه شاهد مثبت (بدون القاء آسیت و بدون افزودن ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن داروی آهسته رهش نیتروگلیسرین بر جلوگیری از بروز سندرم آسیت در جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر در سن هفت روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار، مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- گروه شاهد مثبت (بدون القاء آسیت و بدون افزودن داروی نیتروگلیسیرین) 2- گروه شاهد منفی (القاء آسیت بدون افزودن داروی نیتروگلیسیرین، تیمارهای 3، 4 و 5 به ترتیب شامل القاء آسیت به همراه 5، 10 و 20 میلیگرم در کیلوگرم جیره از داروی نیتروگلیسیرین بودند. برای القای تنش سرمایی، از سن 15 تا 42 روزگی، دمای سالن در حد 15 درجه سانتیگراد، ثابت نگه داشته شد. پاسخهای ایمنی خونی و سلولی و همچنین غلظت آنزیمهای سرم خون مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که تنش سرمایی منجر به کاهش معنیدار وزن نسبی طحال و تیموس شد (05/0>P) ولی اثری بر وزن نسبی غده بورس فابریسیوس نداشت. استفاده از داروی نیتروگلیسیرین منجر به افزایش معنیدار وزن نسبی طحال و تیموس شد (05/0>P). پاسخ ایمنوگلوبولین M و حساسیت بازوفیلی پوستی در نتیجه تنش سرمایی، کاهش و استفاده از نیتروگلیسیرین بطور معنیداری آنها را افزایش داد (05/0>P). غلظت آنزیمهای آسپارتات آمینو ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز در نتیجه تنش سرمایی، افزایش یافت و استفاده از غلظت 20 میلیگرم در کیلوگرم نیتروگلیسیرین در جیره، مقادیر آنها را بطور معنیداری کاهش داد (05/0>P). شاخص پراکسیداسیون لیپید در نتیجه استفاده از نیتروگلیسیرین بطور متمایل به معنیداری (06/0=P) بهبود یافت.
سید مجید حسینی؛ سید ناصر موسوی؛ سید عبداله حسینی
چکیده
در این پژوهش اثرات فرم خوراک، پروبیوتیک و آنزیم بر عملکرد، جمعیت میکروبی، ویسکوزیته، ریخت شناسی روده و pH اندامهای گوارشی جوجههای گوشتی در جیره بر پایه تریتیکاله مورد ارزیابی قرار گرفت. 8 جیره آزمایشی بر اساس فرم خوراک (پلت یا آردی) با یا بدون پروبیوتیک بر پایه باسیلوس(0/03% جیره) و آنزیم کربوهیدراز(0/05% جیره) به صورت فاکتوریل 2×2×2 ...
بیشتر
در این پژوهش اثرات فرم خوراک، پروبیوتیک و آنزیم بر عملکرد، جمعیت میکروبی، ویسکوزیته، ریخت شناسی روده و pH اندامهای گوارشی جوجههای گوشتی در جیره بر پایه تریتیکاله مورد ارزیابی قرار گرفت. 8 جیره آزمایشی بر اساس فرم خوراک (پلت یا آردی) با یا بدون پروبیوتیک بر پایه باسیلوس(0/03% جیره) و آنزیم کربوهیدراز(0/05% جیره) به صورت فاکتوریل 2×2×2 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی (عامل بلوک طول سالن) با 4 تکرار برای هر تیمار به مدت 42 روز انجام گرفت. افزایش وزن جوجههای تغذیه شده با جیرههای پلت بیشتر از جوجههای تغذیه شده با جیره آردی بود. نتایج نشان داد که بیشترین افزایش وزن در دوره آغازین مربوط به جیره پلت حاوی آنزیم و پروبیوتیک بود، اما در کل دوره تفاوتها قابل توجه نبود. همچنین خوراک پلت حاوی پروبیوتیک و خوراک پلت حاوی پروبیوتیک و آنزیم به ترتیب کمترین ضریب تبدیل خوراک را در دوره آغازین و رشد داشتند. جمعیت میکروبی روده، pH اندامهای گوارشی و مورفولوژی رودهای تحت تأثیر افزودن تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند اما فرم خوراک اثر معنیداری بر ویسکوزیتهی ایلئوم داشت. به طور کلی، استفاده از جیره پلت بر پایه تریتیکاله همراه با افزودن آنزیم و پروبیوتیک به مقدار قابل توجهی عملکرد رشد در دوره آغازین و ویسکوزیته روده در پایان دوره را بهبود بخشید اما اثر قابل توجهی بر عملکرد رشد پایان دوره نداشت.
امید اسدی قدیم؛ علی نوبخت
چکیده
این آزمایش جهت بررسی اثرات گیاهان دارویی یونجه و خارشتر و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل (5×2) شامل (جیره بدون گیاه، 2 و 4 درصد از یونجه و خارشتر) و دو سطح آنزیم (صفر و 025/0 درصد) با تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 در 10 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 11 تا ...
بیشتر
این آزمایش جهت بررسی اثرات گیاهان دارویی یونجه و خارشتر و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل (5×2) شامل (جیره بدون گیاه، 2 و 4 درصد از یونجه و خارشتر) و دو سطح آنزیم (صفر و 025/0 درصد) با تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 در 10 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. یونجه و خارشتر موجب افزایش مقدار خوراک مصرفی و افزایش ضریب تبدیل خوراک شد، هر چند 4 درصد خارشتر وزن نهایی را بهبود داد (05/0>P). بیشتر از 2 درصد یونجه موجب افزایش هزینه خوراک شد (05/0>P). آنزیم با یونجه و خارشتر ضمن اینکه افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را بهبود داد، موجب گردید بیشترین وزن نهایی و شاخص تولید با 4 درصد خارشتر به دست آید (05/0>P). آنزیم وزن روزانه و وزن نهایی را افزایش و ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید را بهبود داد (05/0>P). خارشتر درصد ران را افزایش داد (05/0>P). خارشتر موجب افزایش تریگلیسرید و HDL خون شد (05/0>P). 4 درصد خارشتر با آنزیم سطوح تریگلیسرید و VLDL خون را افزایش داد (05/0>P). آنزیم در جیره سطح تریگلیسرید و VLDL خون را کاهش داد (05/0>P). به طور کلی بیش از 2 یونجه و خارشتر اثرات سوئی بر عملکرد جوجههای گوشتی دارد، در حالی که افزودن آنزیم به جیرهها ضمن برطرف نمودن این محدودیت، موجب گردید بیشترین کارآیی با 4 درصد خارشتر به دست آید.
کمال افضلی؛ سید جواد حسینی واشان؛ نظر افضلی
چکیده
آزمایشی به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ضایعات میوه کامل سنجد با و بدون آنزیم بر عملکرد رشد، سامانه ایمنی و برخی فراسنجههای بیوشیمیائی خون جوجههای گوشتی اجرا شد. تعداد 288 قطعه جوجه خروس یکروزه انتخاب و به طور تصادفی بین 8 تیمار و 4 تکرار توزیع شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به روش آزمایش فاکتوریل 2×4 شامل 4 سطح سنجد (0، 75/0، ...
بیشتر
آزمایشی به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ضایعات میوه کامل سنجد با و بدون آنزیم بر عملکرد رشد، سامانه ایمنی و برخی فراسنجههای بیوشیمیائی خون جوجههای گوشتی اجرا شد. تعداد 288 قطعه جوجه خروس یکروزه انتخاب و به طور تصادفی بین 8 تیمار و 4 تکرار توزیع شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به روش آزمایش فاکتوریل 2×4 شامل 4 سطح سنجد (0، 75/0، 5/1 و 3% سنجد) و 2 سطح آنزیم (0 و 05/0% آنزیم) انجام شد. نتایج نشان داد سنجد بر مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و وزن بدنی در دوره 28روزه تأثیری نداشت (05/0>P). وزن بدن نیز در سطح 3 درصد سنجد بطور معنیداری بالاتر از شاهد بود. ضریب تبدیل خوراک در 28 روزگی در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی آنزیم بطور معنیداری کاهش یافت (05/0>P). سنجد بر راندمان مصرف پروتئین، مصرف انرژی و شاخص تولید در 28 و 42 روزگی تاثیر معنیداری نداشت بجز شاخص تولید در 42 روزگی در جوجههای تغذیه شده با سنجد افزایش پیدا کرد. آنزیم، راندمان مصرف انرژی و پروتئین را در دوره 28 روز اول بطور معنیداری بهبود بخشید (05/0P<). سنجد بر میزان کلسترول، HDL و تری گلیسرید در 28 روزگی تاثیری نداشت ولی میزان LDL و کلسترول را کاهش داد (05/0P<). میزان فعالیت آنزیمهای کبدی AST و ALT در دوره 28 و 42 روزگی کاهش یافت(05/0P<).بنابراین افزودن پودر سنجد به جیره جوجههای گوشتی، باعث بهبود وزن بدن، کاهش چربی بطنی، کلسترول، LDLو افزایش کلسیم خون میگردد.
سارا میرزایی گودرزی؛ فاطمه برجی زاده؛ علی اصغر ساکی؛ داریوش علیپور؛ پویا زمانی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح کنجاله آفتابگردان و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و ریخت شناسی روده باریک در مرغ های تخم گذار از سن 78 تا 86 هفتگی انجام شد. مجموعا 120 قطعه مرغ تخم گذار سویه بونز وایت در 6 تیمار و هر تیمار شامل 5 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار بصورت آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح کنجاله آفتابگردان و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و ریخت شناسی روده باریک در مرغ های تخم گذار از سن 78 تا 86 هفتگی انجام شد. مجموعا 120 قطعه مرغ تخم گذار سویه بونز وایت در 6 تیمار و هر تیمار شامل 5 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار بصورت آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 3 سطح (صفر، 78/6 و 56/13 درصد کنجاله آفتابگردان) و 2 سطح آنزیم پروتئاز (صفر و 200 گرم در تن) می باشد. نتایج نشان داد میزان تخم گذاری در سطح دوم کنجاله آفتابگردان (78/6 درصد)، نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0P<). آنزیم، موجب افزایش معنی دار خوراک مصرفی گردید (05/0P<). خوراک مصرفی در تیمار 56/13 درصد کنجاله آفتابگردان با آنزیم، نسبت به سطوح صفر و 56/13 درصد کنجاله آفتابگردان بدون آنزیم و 78/6 درصد کنجاله آفتابگردان با آنزیم افزایش یافت (05/0P<). آنزیم پروتئاز، صفات تخم مرغ از جمله شاخص شکل، شاخص زرده، واحد هاو و وزن پوسته را بهبود داد (05/0P<). ضخامت پرزهای دوازدهه در تیمار 56/13 درصد کنجاله آفتابگردان بدون آنزیم، کاهش یافت (05/0P<). ارتفاع پرز دوازدهه تحت تاثیر آنزیم کاهش یافت (05/0P<). نتایج کلی نشان داد که می توان کنجاله آفتابگردان را تا سطح 56/13 درصد همراه با آنزیم بدون هیچگونه اثر منفی بر صفات عملکردی در جیره مرغ های تخم گذار بکار برد.
مریم اسکندری؛ علی نوبخت
چکیده
این تحقیق به منظور تعیین اثر سطوح مختلف تفاله لیموترش و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه، سطح ایمنی و مورفولوژی روده در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×3) با سه سطح تفاله لیمو (صفر، 5/1 و 3 درصد)، دو سطح آنزیم روابیو (صفر و 05/0 درصد) در 6 تیمار، 4 تکرار ...
بیشتر
این تحقیق به منظور تعیین اثر سطوح مختلف تفاله لیموترش و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه، سطح ایمنی و مورفولوژی روده در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×3) با سه سطح تفاله لیمو (صفر، 5/1 و 3 درصد)، دو سطح آنزیم روابیو (صفر و 05/0 درصد) در 6 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار، از سن 10 تا 42 روزگی انجام گرفت. استفاده از تفاله لیموترش بدون اینکه اثرات معنیداری بر مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی داشته باشد، موجب افزایش وزن بیشتر نسبت به جیره بدون تفاله لیموترش شد(05/0>P). افزودن آنزیم به جیره اثر معنیداری بر عملکرد جوجهها نداشت(05/0>P). استفاده از تفاله لیموترش به همراه آنزیم موجب افزایش مقدار خوراک مصرفی شد(05/0>P). تیمارهای آزمایشی اثر معنیداری بر صفات لاشه جوجهها نداشتند(05/0>P). استفاده از 5/1 درصد تفاله لیموترش موجب افزایش ایمونوگلوبین G خون در سن 32 روزگی جوجهها شد(05/0>P). استفاده از 3 درصد تفاله لیموترش موجب افزایش طول پرز، عرض قاعده پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت گردید(05/0>P). استفاده از تفاله لیموترش به همراه آنزیم موجب افزایش طول پرز، عرض قاعده پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت گردید(05/0>P) در حالی که استفاده از آنزیم اثرات معنیداری بر مورفولوژی روده جوجهها نداشت (05/0>P). در مجموع، استفاده از تفاله لیموترش به مقدار 3 درصد در جیره موجب بهبود عملکرد، وضعیت ایمنی و مورفولوژی روده جوجههای گوشتی شد در حالی که آنزیم نتوانست اثرات مثبتی در این موارد داشته باشد
محمد حسین نعمتی؛ نواب اوصانلو؛ علی نوبخت
چکیده
به منظور بررسی اثر تغذیه دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده بر عملکرد جوجههای گوشتی، تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار انتخاب شدند. گروههای آزمایشی شامل 1-گروه شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، 2- گروه حاوی تریتیکاله خام (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 3- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر تغذیه دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده بر عملکرد جوجههای گوشتی، تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار انتخاب شدند. گروههای آزمایشی شامل 1-گروه شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، 2- گروه حاوی تریتیکاله خام (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 3- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با آب 40 درجه سانتیگراد (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 4- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با اسید استیک یک درصد (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 5- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با آنزیم (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره). میانگین افزایش وزن کل دوره پرورشی بین تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنیداری نشان داد (05/0> p)، بهطوری که گروه دریافت کننده دانه تریتیکاله عملآوری شده با آب و تیمار شاهد بیشترین و گروه تغذیه شده با دانه تریتیکاله خام، کمترین میانگین افزایش وزن را در کل دوره پرورشی داشتند. روشهای مختلف عملآوری دانه تریتیکاله تأثیر معنیدار بر صفات لاشه نداشتند (05/0p>). میانگین خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند(05/0p>). وزن نسبی و طول قسمتهای مختلف روده تحت تاثیر استفاده از دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده قرار نگرفت، لیکن استفاده از دانه تریتیکاله خام سبب کاهش ارتفاع پرزها و افزایش عرض پرزها گردید (05/0> p). استفاده از دانه تریتیکاله عملآوری شده با اسید و تریتیکاله خام منجر به کاهش معنیدار شاخص تولید شد(05/0> p). به طور کلی، عملآوری دانه تریتیکاله با آب ارزش تغذیهای آن را بهبود داده و میتوان تا 80 درصد سهم غلات را در جیره جوجههای گوشتی با دانه تریتیکاله خیسانده شده در آب جایگزین کرد.
اکبر صبور قله زو؛ نظر افضلی؛ سید محمد حسینی؛ سید جواد حسینی واشان
چکیده
آزمایشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات میوه عناب بر صفات عملکردی، اجزاء لاشه و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی انجام شد. 320 قطعه جوجه نر راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل2×4 شامل سطوح مولتی آنزیم ناتوزیمپلاس (صفر و 2 گرم در کیلوگرم) و عناب (صفر، 25، 50 و 75 گرم در کیلوگرم) حاوی 8 تیمار و 4 تکرار به تعداد ...
بیشتر
آزمایشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات میوه عناب بر صفات عملکردی، اجزاء لاشه و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی انجام شد. 320 قطعه جوجه نر راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل2×4 شامل سطوح مولتی آنزیم ناتوزیمپلاس (صفر و 2 گرم در کیلوگرم) و عناب (صفر، 25، 50 و 75 گرم در کیلوگرم) حاوی 8 تیمار و 4 تکرار به تعداد 10پرنده در هر تکرار توزیع شدند. جوجهها تا 10 روزگی با جیره پایه تغذیه و در دوره 24-11 و 42-25 روزگی با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. در 42 روزگی، بهطور تصادفی دو قطعه جوجه از هر تکرار با وزنی نزدیک میانگین وزن تکرار انتخاب و خونگیری، کشتار، تفکیک لاشه و توزین شد. در اثرات اصلی ضایعات عناب در 24 روزگی، جوجههای تغذیه شده با سطح 25 گرم در کیلوگرم ضایعات عناب به طور معنیداری وزن بدنی و افزایش وزن بدنی پائینتری در مقایسه با شاهد نشان دادند (05/0>P). سایر فراسنجههای عملکردی مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک در 24 و 42 روزگی تحت تاثیر اثرات متقابل عناب و آنزیم قرار نگرفتند (05/0<P). وزن نسبی چربی شکمی در جوجههای تغذیه شده با ضایعات عناب به طور معنیداری کاهش یافت. وزن نسبی کبد و قلب تحت تأثیر اثرات متقابل آنزیم و عناب قرار گرفت (05/0>P). در قسمت اثرات اصلی ضایعات عناب، وزن نسبی لوزالمعده و قلب در سطح 50 گرم در کیلوگرم عناب به طور معنیداری پائینتر از سطح 25 گرم در کیلوگرم عناب بود (05/0>P). تجزیه آماری فراسنجههای خونی نشان داد، در سطح 50 گرم در کیلوگرم اثرات اصلی ضایعات عناب، میزان فعالیت آنزیمهای کبدی AST وALT بهطور معنیداری بالاتر از شاهد بود. غلظت کلسیم خون در تیمار 50 گرم در کیلوگرم عناب به طور معنیداری کمتر از تیمار 25 گرم در کیلوگرم عناب بود (05/0>P). آنزیم و عناب بر فراسنجههای خونی HDL، LDL، تریگلیسرید، کلسیم و فسفر تأثیر معنیداری نداشت (05/0<P) ولی ضایعات عناب، کلسترول خون را کاهش داد. بنابراین، افزودن ضایعات به جیرهی جوجههای گوشتی تا سطح 75 گرم در کیلوگرم بر عملکرد و فراسنجههای خونی و اجزای لاشه تأثیر قابل توجهی نخواهد داشت. به نظر میرسد در سطح 50 گرم در کیلوگرم فعالیت آنزیمهای کبدی افزایش مییابد و افزودن آنزیم به جیرههای حاوی ضایعات عناب هیچگونه اثری بر جوجههای گوشتی ندارد.
محسن افتاده؛ مسلم باشتنی؛ نظر افضلی؛ همایون فرهنگ فر؛ محمد رضا اصغری
چکیده
این آزمایش بر روی 192 قطعه مرغ تخمگذار های لاین سفید، در سن 38 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 2×4 با 8 تیمار و 3 تکرار، هر تکرار با 8 مرغ و طی مدت 84 روز انجام گرفت. جیرههای غذایی دارای سطوح صفر، 10 ، 15 و 20 درصد سبوس گندم فاقد آنزیم (صفر درصد) و با آنزیم (05/0 درصد) بودند. آنزیم مورد استفاده، آنزیم چند منظوره روابیواکسل ...
بیشتر
این آزمایش بر روی 192 قطعه مرغ تخمگذار های لاین سفید، در سن 38 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 2×4 با 8 تیمار و 3 تکرار، هر تکرار با 8 مرغ و طی مدت 84 روز انجام گرفت. جیرههای غذایی دارای سطوح صفر، 10 ، 15 و 20 درصد سبوس گندم فاقد آنزیم (صفر درصد) و با آنزیم (05/0 درصد) بودند. آنزیم مورد استفاده، آنزیم چند منظوره روابیواکسل حاوی زایلاناز 2200 واحد بر گرم، بتاگلوکاناز 200 واحد بر گرم، سلولاز 100 واحد بر گرم و پکتیناز 100 واحد بر گرم بود. نتایج نشان دادند، جیره حاوی 10 درصد سبوس گندم بیشترین درصد تولید تخممرغ و جیره حاوی 20 درصد سبوس گندم کمترین درصد تولید را به خود اختصاص دادند (05/0P<). همچنین بالارفتن سطح سبوس گندم به 20 درصد سبب کاهش مصرف خوراک روزانه گردید (05/0P<). میانگین وزن تخممرغها، وزن توده تخممرغ و ضریب تبدیل خوراک، تحت تأثیر سطوح سبوس گندم و آنزیم قرار نگرفتند. افزون بر آن، صفات کیفی تخممرغ از جمله شاخصهای مربوط به شکل تخممرغ، کیفیت سفیده (واحد هاو)، رنگ زرده، درصد وزن زرده، سفیده و ضخامت پوسته نیز تحت تأثیر سطح سبوس گندم و آنزیم قرار نگرفتند. بر اساس نتایج این آزمایش، سطح مناسب مصرف سبوس گندم در جیره مرغ تخم گذار، 10 درصد بود.
مجید کلانتر نیستانکی؛ اکبر یعقوبفر؛ فریبرز خواجعلی
چکیده
این آزمایش با 3 تیمار در 5 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از 375 قطعه جوجه یک روزه مخلوط از سویه راس 308 در دو دوره زمانی 1 تا 21 روزگی و 22 تا 42 روزگی اجرا گردید. گروه های آزمایشی شامل شاهد، جو و جو مکمل شده با مخلوط آنزیم های فیتاز و مولتی گلایکاناز و صفات مورد بررسی شامل عملکرد، جمعیت میکروبی روده کوچک و اندازه گیری مشخصات ...
بیشتر
این آزمایش با 3 تیمار در 5 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از 375 قطعه جوجه یک روزه مخلوط از سویه راس 308 در دو دوره زمانی 1 تا 21 روزگی و 22 تا 42 روزگی اجرا گردید. گروه های آزمایشی شامل شاهد، جو و جو مکمل شده با مخلوط آنزیم های فیتاز و مولتی گلایکاناز و صفات مورد بررسی شامل عملکرد، جمعیت میکروبی روده کوچک و اندازه گیری مشخصات ظاهری پرزهای ناحیه ژژنوم بودند. نتایج نشان داد در کل دوره بیشترین و کمترین میزان خوراک مصرفی روزانه مربوط به گروه های آزمایشی جو با آنزیم و شاهد تعلق داشت (01/0P<). بیشترین و کمترین میزان رشد روزانه نیز به گروه های آزمایشی شاهد و جو بود (01/0P<). کمترین و بیشترین مقدار ضریب تبدیل غذایی مربوط به گروه های آزمایشی شاهد و جو بود (01/0P<). در بین گروه های آزمایشی جو بیشترین جمعیت باکتری های گرم منفی، کلی فرم و کلستریدیوم و در مقابل کمترین جمعیت باکتری های اسید لاکتیک و بیفیدوباکتر را داشت (01/0P<). همچنین گروه آزمایشی جو در بین گروه ها از کمترین ابعاد پرز و بیشترین عمق کریپت برخوردار بود (01/0P<). مکمل سازی جو با آنزیم باعث افزایش جمعیت باکتری های مطلوب و بهبود ابعاد پرزهای روده شد. در کل، نتایج این آزمایش نشان داد که با مصرف پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای جو به جیره ها کاهش عملکرد، افزایش جمعیت میکروبی نامطلوب و صدمه به پرزهای روده کوچک مشاهده شد، اما مکمل سازی جیره های دارای جو با آنزیم باعث برطرف شدن مشکلات فوق شد.