مرتضی بهروزلک؛ محسن دانشیار؛ رقیه پوربایرامیان؛ وحید واحدی
چکیده
این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار، به منظور ارزیابی نسبت‌های مختلف ید آلی به غیر آلی (100:0، 75:25، 50:50، 25:75، 0:100) بر عملکرد، فراسنجههای خونی و هورمونهای تیروئیدی سرم خون جوجههای گوشتی انجام گردید. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی بر افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تاثیر نداشت. بالاترین غلظت هورمون ...
بیشتر
این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار، به منظور ارزیابی نسبت‌های مختلف ید آلی به غیر آلی (100:0، 75:25، 50:50، 25:75، 0:100) بر عملکرد، فراسنجههای خونی و هورمونهای تیروئیدی سرم خون جوجههای گوشتی انجام گردید. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی بر افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تاثیر نداشت. بالاترین غلظت هورمون T3 و هورمونهای TSH و TRH در گروه حاوی 75 درصد ید آلی مشاهده شد (05/0p <). تیمار حاوی 100 درصد ید آلی دارای بیشترین غلظت هورمون تترایدوتیرونین (T4) در بین تیمارهای آزمایشی بود (05/0p <). همچنین در سرم خون جوجههای تغذیه شده با تیمار حاوی 75 درصد ید آلی بالاترین سطح گلوکز، پروتئین کل، نیتروژن اورهای خون و آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز مشاهده شد (05/0p <)، اما در غلظت کراتینین و اسید اوریک خون تفاوت معنیداری مشاهده نشد. بطور کلی جایگزینی مکمل معدنی با مکمل آلی ید بدون اثرات منفی، تاثیر موثری بر فراسنجههای خونی و غلظت هورمونهای تیروئیدی داشته است، بطوری که بالاترین غلظت در تیمار 75 درصد ید آلی + 25 درصد ید معدنی مشاهده شد.
علی محمد حسینی؛ فرشید خیری؛ مرتضی کرمی؛ یاسر رحیمیان
چکیده
به منظور بررسی اثر استفاده از سطوح مکمل فسفولیپیدی و نوع روغن برعملکرد و فراسنجه های خونی بلدرچین ژاپنی انجام شد. در این تحقیق از270 قطعه بلدرچین ژاپنی از سن هفت روزگی در قالب طرح کاملأ تصادفی به صورت فاکتوریل 3×3 با 9 تیمار و3 تکرار و 10 قطعه در هر واحد آزمایشی استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل ترکیب سه سطح مکمل فسفولیپیدی(صفر، 1/0 و 2/0درصد)وسه ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر استفاده از سطوح مکمل فسفولیپیدی و نوع روغن برعملکرد و فراسنجه های خونی بلدرچین ژاپنی انجام شد. در این تحقیق از270 قطعه بلدرچین ژاپنی از سن هفت روزگی در قالب طرح کاملأ تصادفی به صورت فاکتوریل 3×3 با 9 تیمار و3 تکرار و 10 قطعه در هر واحد آزمایشی استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل ترکیب سه سطح مکمل فسفولیپیدی(صفر، 1/0 و 2/0درصد)وسه نوع روغن(کلزا، طیور و مخلوط روغن های کلزا و طیور) به میزان دو درصد بود. خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر نوع روغن قرار نگرفت. استفاده از روغن طیور و کلزا به همراه فسفولیپید وزن و میزان خوراک مصرفی بلدرچین ها را کاهش و ضریب تبدیل خوراک را افزایش داد(05/0p<). استفاده از روغن طیوربدون مکمل فسفولیپید و با (1/0) درصد مکمل فسفولیپید وزن سینه و ران را در بلدرچین ها به طور معنی دار افزایش داد(05/0p<). استفاده از روغن طیور در جیره همراه با مکمل فسفولیپیدی تأثیر معنی داری بر فراسنجه های خونی داشت، به طوری که غلظت HDL را افزایش داد، اما در مورد کلسترول و تری گلیسرید استفاده از روغن طیور با فسفو لیپید تفاوت معنی داری با تیمار روغن طیور بدون فسفولیپید نداشت. یشترین میزان نوتروفیل ها مربوط به تیمار دریافت کننده ی روغن کلزا به همراه سطح 1/0 درصد مکمل فسفولیپید بود. در کل استفاده از روغن طیور به همراه مکمل فسفولیپیدی در جیره موجب بهبود خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی و هماتولوژیکی را در جهت مثبت تحت تأثیر قرار داد.
رامین حبیبی؛ قاسم جلیلوند؛ محمد رضا مرادقلی؛ آیدین عزیزپور
چکیده
این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف پودر دانه‌ی گیاه دارویی زنیان بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی در بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. 288 قطعه بلدرچین ژاپنی مخلوط دو جنس به‌طورتصادفی به 24 واحد آزمایشی (6 تیمار در 4 تکرار) اختصاص یافتند. جیرههای آزمایشی شامل جیره‌ی پایه(ذرت-سویا)، شاهد+آنتی بیوتیک (شاهد مثبت) و ...
بیشتر
این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف پودر دانه‌ی گیاه دارویی زنیان بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی در بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. 288 قطعه بلدرچین ژاپنی مخلوط دو جنس به‌طورتصادفی به 24 واحد آزمایشی (6 تیمار در 4 تکرار) اختصاص یافتند. جیرههای آزمایشی شامل جیره‌ی پایه(ذرت-سویا)، شاهد+آنتی بیوتیک (شاهد مثبت) و سطوح مختلف پودر دانه‌ی زنیان که به ترتیب حاوی 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد جیره بودند. نتایج نشان داد که تیمار حاوی 1 درصد پودر دانه‌ی زنیان به‌طورمعنی‌داری وزن بدن را در روزهای 14 و 28 افزایش داد و باعث افزایش وزن زنده در دوره‌های 7 تا 14 و 7 تا 28روزگی شد (05/0P<). تفاوت معنیداری از لحاظ مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه بین تیمارهای آزمایشی وجود نداشت (05/0P>). تیمارهای حاوی زنیان وزن نسبی بورس فابریسیوس را به‌طورمعنی‌داری نسبت به تیمار شاهد افزایش دادند (05/0P<). پرندگان دریافت کننده جیره‌ی 1 درصد زنیان سطح گلوکز و کلسترول پایین‌تری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0P<). مکمل کردن جیره با سطح 5/1 درصد زنیان، سطح لیپوپروتئینهای با چگالی بالا را افزایش داد (05/0P<)، اگرچه تمام تیمارهای حاوی دانه زنیان سطح لیپوپروتئینهای با چگالی پایین را کاهش دادند (05/0P<). سایر فراسنجههای خونی تحت تأتثیر گروه‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). نتایج مطالعه حاضر در کل نشان داد که استفاده از پودر دانه زنیان در جیره وزن را بورس فابریسیوس را افزایش داده و سطح 1 درصد آن، وزن بدن و پروفایل لیپیدی سرم را در بلدرچین ژاپنی بهبود داد.
سلیمه یزدانی؛ زربخت انصاری؛ حمید دلدار؛ سید علی جعفرپور؛ سارا بهشتی
چکیده
این پژوهش به منظور ارزیابی استفاده از سطوح مختلف ژل آلوئهورا و آنتیبیوتیک نئومایسین بر عملکرد، ویژگیهای لاشه، کیفیت گوشت و بعضی فراسنجه های خونی جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی نر راس (308)، در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارزیابی استفاده از سطوح مختلف ژل آلوئهورا و آنتیبیوتیک نئومایسین بر عملکرد، ویژگیهای لاشه، کیفیت گوشت و بعضی فراسنجه های خونی جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی نر راس (308)، در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (بدون افزودنی)، سطوح مختلف 5/1، 2، 5/2 درصد ژل آلوئهورا و آنتیبیوتیک نئومایسین (2/0 گرم در کیلوگرم جیره) بودند. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، برخی از خصوصیات لاشه، فراسنجههای خونی و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی گوشت اندازه گیری شدند.در دوره پایانی و کل دوره به ترتیب، جوجههایی که تیمارهای2 ، 5/2 و 2 درصد ژل آلوئهورا دریافت کرده بودند کمترین مصرف خوراک و در دوره رشد، بیشترین افزایش وزن را از خود نشان دادند. همچنین، ضریب تبدیل در دوره پایانی و کل دوره در تیمار 2 درصد ژل کاهش معنیداری داشت (05/0>P). بیشترین مقدار وزن نسبی قلب مربوط به تیمار 5/1 درصد ژل بود. در شش هفتگی، تیمارهای نئومایسین، 2 و 5/2 درصد ژل، کمترین غلظت کلسترول پلاسما و LDLرا داشتند (05/0>P). بیشترین ماده خشک در بافت عضله سینه مربوط به تیمار 2 درصد ژل و بیشترین پروتئین مربوط به تیمارهای مکمل شده با ژل آلوئهورا و نئومایسین بود (05/0>P). افزودن 5/2 درصد ژل آلوئهورا به جیره به طور معنیداری ماده خشک و چربی ران را افزایش داد (05/0>P). تیمار 5/1 درصد ژل آلوئهورا دارای بیشترین سختی بافت ران و تیمار 5/2 درصد ژل دارای بیشترین بههمپیوستگی و الاستیسیته بود (05/0>P). بر اساس نتایج آزمایش حاضر، اگرچه افزودن ژل آلوئهورا به جیره جوجههای گوشتی تاثیر مثبتی بر ویژگی فیزیکی گوشت نداشت ولی موجب بهبود کیفیت شیمیایی گوشت و صفات عملکردی شد.
افشین حیدری نیا؛ محمدحسین شهیر؛ حمیدرضا طاهری؛ سیدعبداله حسینی
چکیده
این پژوهش به منظور تعیین سطح مطلوب لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین بر اساس عملکرد، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی بوقلمونهای نر گوشتی انجام شد. این آزمایش، با160 قطعه بوقلمون سویه BUT6 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (سطوح اسیدآمینه لیزین قابل هضم: 330/1، 405/1، 480/1، 550/1، 630/1، 705/1، 780/1 و 855/1درصد)، 4 تکرار و 5 قطعه ...
بیشتر
این پژوهش به منظور تعیین سطح مطلوب لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین بر اساس عملکرد، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی بوقلمونهای نر گوشتی انجام شد. این آزمایش، با160 قطعه بوقلمون سویه BUT6 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (سطوح اسیدآمینه لیزین قابل هضم: 330/1، 405/1، 480/1، 550/1، 630/1، 705/1، 780/1 و 855/1درصد)، 4 تکرار و 5 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 3 هفته (از سن 8 تا 28 روزگی) انجام شد. جیرههای آزمایشی از لحاظ میزان انرژی قابل سوخت و ساز، نیتروژن، تعادل الکترولیتها و سایر موادمغذی یکسان بودند. در این آزمایش اثرات سطوح مختلف اسید آمینه لیزین قابل هضم بر عملکرد و فراسنجههای خونی معنیدار بود (05/0p<). افزایش میزان لیزین قابل هضم تا سطح 705/1درصد باعث افزایش وزن زنده، بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، پروتئین کل، آلبومین و کاهش اسیداوریک سرم در بوقلمونهای نر گوشتی گردید. با افزایش سطح لیزین قابل هضم تعداد گلبولهای سفید خون افزایش یافت. نتیجه نهایی این که افزایش سطح لیزین قابل هضم می تواند منجر به بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی بوقلمون گوشتی شود.
فریبا رضائی سرتشنیزی؛ فرشاد زمانی؛ محمود وطن خواه
چکیده
هدف از انجام این تحقیق، استفاده از روغن ماهی و مکمل سلنیوم در جیره برهها و بررسی اثرات آن بر عملکرد و متابولیتهای خون بود. برای این منظور از 16 رأس بره نر نژاد لری بختیاری با میانگین وزن290 /0±6/39 و در محدوده سنی 6-5 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار به مدت 60 روز استفاده شدند. تیمارها عبارت بودند از: 1- شاهد (جیره ...
بیشتر
هدف از انجام این تحقیق، استفاده از روغن ماهی و مکمل سلنیوم در جیره برهها و بررسی اثرات آن بر عملکرد و متابولیتهای خون بود. برای این منظور از 16 رأس بره نر نژاد لری بختیاری با میانگین وزن290 /0±6/39 و در محدوده سنی 6-5 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار به مدت 60 روز استفاده شدند. تیمارها عبارت بودند از: 1- شاهد (جیره پایه بدون افزودنی)، 2- روغن ماهی (;FO جیره پایه + 2 درصد روغن ماهی)، 3- مخلوط روغن ماهی و سلنیوم (;FO+Seجیره پایه + 2 درصد روغن ماهی+mg/kgDM 2/ 0سلنیوم) و 4- سلنیوم (;Se جیره پایه +mg/kgDM2/0 سلنیوم). به منظور تعیین تأثیر روغن ماهی و مکمل سلنیوم بر متابولیتهای خون، در روز 60 آزمایش خونگیری انجام شد. نتایج نشان دادند که افزودن روغن ماهی و مکمل سلنیوم به جیرهها تأثیر معنیداری بر عملکرد برهها نداشت (05/0P>). غلظت تری گلیسرید (TG)، کلسترول (CHOL)، لیپوپروتئین با چگالی زیاد (HDL)، لیپوپروتئینهای با چگالی کم (LDL) و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) به طور معنیداری تحت تأثیر تیمارها قرار گرفتند (05/0>P). به طور کلی، نتایج نشان دادند که با استفاده از روغن ماهی و سلنیوم نسبت به گروه شاهد غلظت تری گلیسرید، کلسترول و لیپوپروتئینهای با چگالی کم (LDL) کاهش یافت و غلظت آنزیم گلوتاتیون پر اکسیداز(GPX) و لیپوپروتئین های با چگالی زیاد (HDL) افزایش یافت.
هدی جواهری بارفروشی؛ آرمین توحیدی؛ حسن صادقی پناه؛ مهدی ژندی؛ سعید زین الدینی
چکیده
هدف از آزمایش حاضر، ارزیابی تاثیر مصرف دو درصد روغن ماهی به عنوان منبع اسیدهای چرب امگا-3، در مقایسه با دو درصد چربی اشباع پالم در ماده خشک جیره بر وضعیت متابولیکی و توان تولید در ده راس گاو هلشتاین چند شکمزا، از 45 روز پیش از زایش تا 60 روز پس از آن بود. تغذیه این مقدار روغن ماهی بر مصرف ماده خشک، تولید و ترکیب شیر تاثیر معنیداری نداشت، ...
بیشتر
هدف از آزمایش حاضر، ارزیابی تاثیر مصرف دو درصد روغن ماهی به عنوان منبع اسیدهای چرب امگا-3، در مقایسه با دو درصد چربی اشباع پالم در ماده خشک جیره بر وضعیت متابولیکی و توان تولید در ده راس گاو هلشتاین چند شکمزا، از 45 روز پیش از زایش تا 60 روز پس از آن بود. تغذیه این مقدار روغن ماهی بر مصرف ماده خشک، تولید و ترکیب شیر تاثیر معنیداری نداشت، ولی مقدار و درصد چربی شیر (05/0P<) و امتیاز سلولهای سوماتیک شیر را کاهش داد (01/0P<). در بین فراسنجههای خون، غلظت کلسترول تام و آلکالین فسفاتاز سرم تحت تاثیر مصرف روغن ماهی قرار گرفتند (05/0P<). در کل، با مصرف روغن ماهی وضعیت متابولیکی دام نیز از نظر رویارویی با تعادل منفی انرژی و چالش هیپوکلسمی در حوالی زمان زایش، بهبود یافت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهند که مصرف دو درصد روغن ماهی در جیره در دوره خشـکی و اوایل دوره شیردهی، میتواند اثرات نامطلوب توازن منفی انرژی در اوایل شیردهی را تخفیف داده و موجب بهبود وضعیت متابولیکی عمومی ماده گاوها در اوائل دوره شیردهی شود.
میلاد منافی؛ هما آراک؛ مهدی هدایتی
چکیده
به منظور بررسی اثر حضور سطوح مختلف آفلاتوکسینB1 در جیره بر عملکرد بلدرچین ژاپنی، 450 قطعه بلدرچین یک روزه، طی آزمایشی با 5 تکرار (15 قطعه در هر تکرار) در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. تیمارها شامل پنج سطح آفلاتوکسین B1 در جیره (50، 100،200، 500، 1000 میکروگرم در کیلوگرم) همراه با یک گروه شاهد (فاقد آفلاتوکسین B1) بودند. در سن 28 ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر حضور سطوح مختلف آفلاتوکسینB1 در جیره بر عملکرد بلدرچین ژاپنی، 450 قطعه بلدرچین یک روزه، طی آزمایشی با 5 تکرار (15 قطعه در هر تکرار) در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. تیمارها شامل پنج سطح آفلاتوکسین B1 در جیره (50، 100،200، 500، 1000 میکروگرم در کیلوگرم) همراه با یک گروه شاهد (فاقد آفلاتوکسین B1) بودند. در سن 28 روزگی، از هر واحد آزمایشی 2 جوجه پس از خونگیری کشتار و وزن اندامهای داخلی به صورت جداگانه توزین گردیدند. وجود آفلاتوکسین B1در جیره به طور معنیداری سبب کاهش مصرف خوراک و کاهش وزن بدن در سن 28 روزگی شد (01/0≥ p). در پایان هفته چهارم، با افزایش سطوح آفلاتوکسین B1در جیرههای غذایی، وزن کبد و سنگدان به ترتیب افزایش و کاهش معنیداری را نشان داد(01/0≥ p). جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 تاثیر معنیداری را بر فراسنجههای خونی پرندگان تغذیه شده با آن نشان دادند به طوری که با افزایش سطوح آفلاتوکسین B1 سطوح پروتئین تام و گلوکز خون کاهش یافت. به طور کلی نتایج به دست آمده از این بررسی نشان میدهند که حضور آفلاتوکسینB1 در جیره غذایی بلدرچین، موجب ایجاد اثرات نامطلوبی در فراسنجههای خونی، وزن اندامهای احشایی و در نتیجه عملکرد پرنده شده و اهمیت تاکید بر کنترل آلودگی درجیره غذایی طیور (بلدرچین) را دو چندان میکند
جلال سالاری؛ فاطمه صاحبی اعلاء؛ مجید کلانتر؛ مریم صاحبی اعلا
چکیده
به منظور بررسی تأثیر پودر سیر بر فراسنجههای عملکردی، خونی و تخم در بلدرچین ژاپنی تخمگذار، آزمایشی روی بلدرچین تخمگذار 8 هفته با 3 تیمار، 4 تکرار و 20 بلدرچین در هر تکرار به مدت 9 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (جیره پایه و بدون پودر سیر)، تیمار 2 (5/2 درصد پودر سیر) و تیمار 3 (5 درصد پودر سیر) بودند. وزن بدن در ابتدا و انتهای ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر پودر سیر بر فراسنجههای عملکردی، خونی و تخم در بلدرچین ژاپنی تخمگذار، آزمایشی روی بلدرچین تخمگذار 8 هفته با 3 تیمار، 4 تکرار و 20 بلدرچین در هر تکرار به مدت 9 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (جیره پایه و بدون پودر سیر)، تیمار 2 (5/2 درصد پودر سیر) و تیمار 3 (5 درصد پودر سیر) بودند. وزن بدن در ابتدا و انتهای دوره، مصرف خوراک، درصد تولید و ویژگیهای تخم تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0<p). از بین فراسنجههای اندازهگیری شده کلسترول زرده، تریگلیسرید و اسیداوریک خون در تیمار 3 به طور معنیداری از گروه شاهد پائینتر بود (05/0>p). 1HDL خون نیز در تیمار 3 به طور معنیداری بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>p). نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن 5% پودر سیر به جیره بلدرچینهای ژاپنی باعث بهبود فراسنجههای خونی و کاهش کلسترول زرده بدون تأثیر منفی بر عملکرد و ویژگیهای تخم شد
مختار فتحی
چکیده
هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات سطوح مختلف ال-آرژنین بر عملکرد رشد، تلفات و برخی فراسنجههای خونی در جوجههایگوشتی درگیر با آسیت بود. در این پژوهش، تعداد240 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر سویه راس به مدت 6 هفته به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات سطوح مختلف ال-آرژنین بر عملکرد رشد، تلفات و برخی فراسنجههای خونی در جوجههایگوشتی درگیر با آسیت بود. در این پژوهش، تعداد240 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر سویه راس به مدت 6 هفته به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه پرورش یافتند به طوریکه دمای سالن در روز 21 به 15 درجه سانتیگراد رسید و این دما تا روز آخر آزمایش بین 15-10 درجه سانتیگراد ثابت نگه داشته شد. 3 تیمار آزمایشی عبارت بودند از: تیمار 0% آرژنین (شاهد)، تیمار 15/0% آرژنین و تیمار 3/0% آرژنین در آب آشامیدنی. اندازهگیری فراسنجههای خونی اوره، اسیداوریک، تریگلیسرید، کلسترول، لیپیوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) و هورمونهای تیروئیدی ترییدوتیرونین (T3) و تیروکسین(T4) در روزهای 21 و 42 اندازه گیری شدند. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک نیز از هفته سوم اندازهگیری شدند. در روز 42 آزمایش، از هر قفس 2جوجه به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند و شاخص آسیتی (وزن بطن راست به کل بطن) محاسبه گردید. تلفات به صورت روزانه ثبت و جوجههای تلف شده، برای تعیین مرگ آسیتی، تشریح شدند. نتایج نشان دادند، جوجههای تیمار3/0% آرژنین در مقایسه با سایر تیمارها، دارای بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل خوراک در دورهآزمایشی بودند. همچنین، در روز 42، مکمل 3/0% آرژنین، غلظتهای پلاسمایی هورمونهایT3 و T4 را افزایش ولی غلظتهای اوره، تریگلیسرید، کلسترول و HDL را کاهش داد. علاوه بر این، آرژنین در روز 21، سبب افزایش غلظت اسیداوریک پلاسما شد. کمترین شاخص آسیتی و تلفات ناشی از آسیت در کل دوره نیز در جوجههای تیمار 3/0% آرژنین مشاهده شد. بهطور کلی از این تحقیق میتوان نتیجهگیری نمود که مکمل سازی 3/0% آرژنین به آب آشامیدنی جوجههای گوشتی درگیر با آسیت میتواند به طور معنیداری سبب بهبود عملکرد و کاهش تلفات گردد
مختار فتحی
چکیده
در این پژوهش، تعداد240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه پرورش یافتند. 3 تیمار آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد، که با جیره غذایی پایه تغذیه شدند (فاقد مکمل کوانزیم کیو10)، 2- تیمار 20میلی گرم در کیلوگرم ...
بیشتر
در این پژوهش، تعداد240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه پرورش یافتند. 3 تیمار آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد، که با جیره غذایی پایه تغذیه شدند (فاقد مکمل کوانزیم کیو10)، 2- تیمار 20میلی گرم در کیلوگرم کوانزیم کیو10 و 3- تیمار 40میلی گرم در کیلوگرم کوانزیم کیو10 همراه جیره پایه. اندازهگیری فراسنجههای خونی در روزهای 21 و 42 انجام شد. در 42 روزگی،2 جوجه از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند و شاخص آسیتی (وزن بطن راست به کل بطن) محاسبه گردید. مرگ و میر به صورت روزانه ثبت و جوجههای تلف شده، برای بررسی دلیل مرگ، تشریح شدند. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک از هفته سوم اندازه گیری شدند. نتایج عملکرد نشان دادند، جوجههای تیمار40 میلی گرم کوانزیم کیو10 ،در مقایسه با سایر تیمارها، دارای کمترین ضریب تبدیل خوراک در کل دوره آزمایشی بودند. نتایج فراسنجههای خونی نشان دادند، در روز42، مکمل40میلی گرم کوانزیمکیو10 ، به طورمعنیداری، غلظت هورمون ترییدوتیرونین(T3)پلاسما را افزایش، اماگلبول قرمز، اوره و تریگلیسریدخون را کاهش داد (05/0P<). علاوه بر این، تیمار 40میلی گرم کوانزیمکیو10 در هر دو دوره 21 و 42 روزگی، به طور معنیداری سبب افزایش HDL وکاهش کلسترول خون شد. کمترین شاخص آسیتی و مرگومیر ناشی از آسیت در کل دوره نیز در جوجههای تیمار40 میلی گرم کوانزیم کیو10 ، مشاهده شد(05/0P<). به طورکلی میتوان نتیجهگیری کرد، مکمل سازی 40 میلی گرم کوانزیم کیو 10،سبب بهبود عملکرد و کاهش مرگومیرآسیتی در جوجهگوشتی درگیر با آسیت میشود
سارا بهشتی مقدم؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ حمید دلدار؛ سید علی جعفرپور
چکیده
این پژوهش، به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف عصاره گلراعی و آنتیبیوتیک نئومایسین بر عملکرد، فراسنجههای خون و کیفیت گوشت در جوجههای گوشتی انجام شد. در این پژوهش از 180 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 استفاده شد. پژوهش طی شش هفته و در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار در هر تیمار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. ...
بیشتر
این پژوهش، به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف عصاره گلراعی و آنتیبیوتیک نئومایسین بر عملکرد، فراسنجههای خون و کیفیت گوشت در جوجههای گوشتی انجام شد. در این پژوهش از 180 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 استفاده شد. پژوهش طی شش هفته و در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار در هر تیمار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (بدون افزودنی)، سه سطح عصاره گلراعی (25/0، 50/0 و 75/0گرم درکیلوگرم جیره)، و آنتیبیوتیک نئومایسین (2/0 گرم درکیلوگرم جیره) بودند. در دوره رشد و کل دوره، جوجههایی که با آنتیبیوتیک تغذیه شده بودند بیشترین مصرف خوراک را نسبت به تیمارهای گلراعی داشتند (05/0>P). در دوره پایانی و کل دوره، جوجههایی که نئومایسین دریافت کرده بودند کمترین ضریب تبدیل را نسبت به تیمارهای 25/0 و 75/0گرم درکیلوگرم گلراعی داشتند (05/0>P). در شش هفتگی غلظت کلسترول پلاسما در تیمار 75/0گرم درکیلوگرم گلراعی نسبت به تیمار آنتیبیوتیک کاهش معنیداری داشت (05/0>P). افزودن گلراعی به طور معنیداری ماده خشک سینه و ران را کاهش و پروتئین را افزایش داد (05/0P<). تأثیر این افزودنیها بر ویژگیهای فیزیکی گوشت قابل ملاحظه بود به طوری که در گوشت ران+ساق، تیمارهای مکمل شده با سطح 50/0 گرم گلراعی کمترین مقدار سختی، پیوستگی و قابلیت جویدن را نشان داد (05/0P<). بر اساس نتایج این تحقیق، اگرچه افزودن گلراعی به جیره جوجه های گوشتی موجب بهبود در عملکرد و صفات تولیدی نشد ولی تاثیر مثبتی بر کیفیت فیزیکی و شیمیایی گوشت دارد
حسین رستم زاده؛ رسول پیرمحمدی؛ یونسعلی علی جو
چکیده
این تحقیق با استفاده از 6 رأس بز نژاد مهابادی با میانگین وزن 5/0±40 کیلوگرم و روزهای شیردهی1±2 در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3×3 به صورت چرخشی طی سه دوره ی 13 روزه اجرا شد. تیمارها شامل:1- جیره پایه بدون اسانس (جیره شاهد)، 2- جیره پایه + 200 میلی گرم اسانس و 3- جیره پایه + 400 میلی گرم اسانس زنیان در کیلوگرم ماده خشک بود. افزودن اسانس زنیان ...
بیشتر
این تحقیق با استفاده از 6 رأس بز نژاد مهابادی با میانگین وزن 5/0±40 کیلوگرم و روزهای شیردهی1±2 در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3×3 به صورت چرخشی طی سه دوره ی 13 روزه اجرا شد. تیمارها شامل:1- جیره پایه بدون اسانس (جیره شاهد)، 2- جیره پایه + 200 میلی گرم اسانس و 3- جیره پایه + 400 میلی گرم اسانس زنیان در کیلوگرم ماده خشک بود. افزودن اسانس زنیان تأثیر معنی داری بر میزان ماده خشک مصرفی، تغییرات وزن بدن بزها و شیر تولیدی و عملکرد بزغاله ها نداشت ولی باعث کاهش غلظت سرمی تری گلیسرید و LDL و افزایش HDL در بزها گردید.
